ahsen2041-blog - Tumblr blog

[ahsen2041-blog]

Salak salak sahipleniyoruz insanları sonra onların hiçbir şeyi olmadığımızı anladığımız anda üzülüyoruz.

[ahsen2041-blog]

Mutluydum sonra bir telefon geldi müdür çağırdı beni hastaneye gittik ağlıyordum çok korkuyordum korkunun olduğu yerde huzur olmuyor çok huzursuzum oysa ellerimi tutsan hiçte korkmam 🌹. Babamı gördüm yatıyordu sedyede çok güzel uyuyordu ama uyumuyormus bilincim yerine geldiğinde anladım bunu biliyor musun benim babam senin babandan daha şanslı çünki benim babam cennette ya senin baban nerde evdemi iş yerinde mi hadi doğru söyle babanın evdemi(işyerindemi)yoksa cennette mi olmasını isterdin hadi söyle soruma cevap ver hangisini isterdin babanın cennette Allah'ın yanında olduğunu bilmek nasıl mutlu eder seni peki ya evde senin yanında olsa ne de güzel guvendesin yanında işte sarıl öp kocaman sımsıkı sarıl imkanın var işte bir tarafta mutlu ol bir tarafta yanindasin ama bir bilsen ne mutluluk cevap veremiyorsun değil mi korkma cevap vermen için sormamistim zaten bazı soruların cevabı yoktur sadece sorulmak içindir sorulur ve biter devamı yoktur.

[ahsen2041-blog]

Bu gece tekrardan anladım hayatın ne kadar zor olduğunu defalarca söyledim hayat neden bu kadar zor diye oysa daha 13 yasimdayken en sevdiğim derste takir takir matematik sorularını çözerken böyle mutlu mutlu tebessüm ederken müdüre gelen bir telefonla müdür beni çağırınca öğrenmiştim hayatımın ne kadar zor olacağını saçlarımı yolmakla başlamıştım en büyük acimi yaşamaya . Bazi insanlar kus gibi hafif bir hedef koyuyor sonra cabaliyip başarıyor gurur duyuyorlar kendileriyle bazilarida çabalıyor aslında ama kalbinde bedeninde aklında belkide ruhunda hayatı boyunca taşıyacağı acılarla çabalıyor evet diğer insanlara göre çok geriden geliyor onlardan çok daha fazla yipraniyor çünkü bazı insanlar hayata küsüyor sonsuza dek taşımak zorunda kalıyor bazı acıları hiçbir zaman yerini dolduramiyacagi kocaman boşlukları bir ablam var böyle çok ilgimi çekiyor çok garip bilmiyorum izliyorum onu böyle gülüyor ama gerçekten gülüyor çok garibime geliyor gerçekten böyle hiçbir üzüntüsü olmadan tam olarak gülüyor eksiksiz çok garip o gerçekten gulebiliyor çok garip çok garip bende gülüyorum o kadar güzel gülüyorum ki çok gerçekçi çok iyi basariyorum tebessüm etmeyi çok iyi alistirdim kendimi ama eksik anlatmak istediğim bazı insanlar gerçekten gulebiliyor bilmiyorum çok garip cidden bilmiyorum çok garip anlam veremiyorum gülüyorum ama mutluluğu istemiyorum çünkü bir vakit gelicek ve o mutluluğum mahfolucak biliyorum eğer gercekten mutlu olmaya kalkisirsam bir şey olucak ve her şey bir anda mahfolucak biliyorum evet öyle olucak istemiyorum mutlu olmak hayatımda çok fazla eksik var tamamlayamayacagim hiçbir zaman olmayacak mutlu olmaya kalkismayacagim bu aptallık olur herşey mahfolucak biliyorum korkuyorum mutlu olmaya kalkismayacagim mutluydum çocuktum en sevdiğim derste cok güzel gülüyordum ama o gelen telefon hayatımı bir anda mahvetti gerçekten mutlu olmaya kalkışmak cesaret istiyor benim ne gücüm var nede cesaretim .

[ahsen2041-blog]

Bazı acılar sonsuza dek sürüyor. Geçmesini çok bekledim aslında herkes geçer diyordu insanlar nede güzel sarıldılar sonra bir bir çekip gittiler hergün acıdan kıvranırken hayata tutunmak hiçte amacım değildi. yine her zaman ki gibi parkta otururken tek başıma düşünüyordum böyle çok derinlere dalmıştım işte sonraaaa ( asıl anlatmak istediğim ) bir çocuğun ağlama sesini duydum ama öyle böyle değil hüngür hüngür ağlıyor korktum hemen salıncağın yanına gittim kucağıma aldım ☘kız çocuğu birde hiç sevmem çok simariklar☘ güzelim niye ağlıyorsun dedim beni duymadi bile başını okşamaya başladım kız sinirlerimi bozmuştu hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ne olduğunu da hiç bilmiyorum sonra yavaş yavaş sakinleşmeye başladı bana baktı yüzüme küçücük ellerini yüzüme sürdü melek gibiydi bembeyazdi çok saftı ne yaptığını anlamaya çalıştım gözlerimin altında küçücük parmakları öyle ince öyle narin dokunuyor ki gözyaşlarımı siliyor ben agladigimin bile farkinda değilim abla ağlama dedi sanki başka bir yerden söylermiş gibi anlatamıyorum sanki ikimiz dünyada değilizde küçük kızın sesi çok yanlız bir yerden geliyormuş gibi bir tek onun sesini duyuyordum öyle güzel gözleri vardı ki öyle güzel saçları bu kızın aňnesi ve babası çok güzel olmalı diye düşünmüştüm küçük kız hala gözyaşlarımı siliyor abla dedi bir kaç kere gözlerim tekrar dolmuş kıza baktım çok güzeldi sanki melek gibi çok güzeldi çok saftı abla dedi ağlama dedi tekrar beni gözlerimden öptü öyle mükemmel hissettim ki sanki babam öpüyordu sonra diğer gözümden öptü Allahım nasıl iyi hissediyorum yemin ederim ki o öpen babamdı küçük kız olamazdı bu sadece babam böyle güzel öpebilir beni öyle güzel ki anlatamıyorum sessiz kaldım küçük kıza bakıyordum tebessüm ederek prenses senin adın ne dedim hemen bağırmaya başladı ben prenses değilim ben Gülüm benim adım Gül normalde Ahsen kız çocuğuna kızar ne bağırıyorsun kulağımın dibinde ama hiçbir şey demedim çünkü adı susulacak kadar güzel susmuştum yine küçücük elleriyle yüzümü avucuna aldı senin adın ne dedi Ahsen dedim çocuğun gözleri doldu kötü bir şey mi oldu miniğim dedim söylemedi hiçbir şey kollarını boynuma doladi ama öyle sıkı sardi ki güç veriyordu bana çok iyi hissettim geri çekildi kollarım acıdı salıncağa oturttum önünde diz çöktüm yavaş yavaş kendime çarpa çarpa salladım güzel Ahsen benim gitmem gerekiyor dedi güzel Ahsen mi dedim güldüm Gülde güldü ama bir gülüşü var anlatmicam güzel şeyleri paylaşmak kötü bence kız çocuğu döndü arkasına koşarak gitti giderken de son kez bana baktı keşke son kez olmasaydı o günden sonra içimdeki ağır şeyler böyle yavaş yavaş aktı gitti istesemde istemesemde üzülmüyordum eskisi gibi keşke o güzel Gülü tekrar gorebilsem ama yok hiç göremedim çocukları kucağıma almak anlatamayacagim kadar iyi hissettiriyor çocukları kucağınıza alın 🌹çok özlüyorum Gülü büyümüştür şimdi 🌹 Gül keşke duysan beni Gül Gül Gül Gül

[ahsen2041-blog]

Şöyle bir gülüm hiç Gülmüyorum hic solmuyorum günlersem solarim gülüp solmaktan korkuyorum solsam seni nasıl bir başına bırakırım bu dünyada...🌹🌹🌹

[ahsen2041-blog]

Zerafet Güzeli : Gel. Gel sarılayım sana . Gel saldıracağım üstünü paramparça edeceğim it gibi keş istahimla sanki yıllarca bu anı beklercesine . İlk önce O pembe püskül eteğini yirtacagim gecenin en soğuk anında seni seni ben isitacagim kendimle .bilmem hangi sokağın hangi yıkık dökük terk edilmiş binasında yada herhangi bir sokak lambasının altında Sevgilim hissedeceksin iliklerine kadar hissedeceksin . Gel . Korkma . Daha ne çok şey yaşayacağız daha ne çok öpeceğim seni kan içinde bırakacağım dudaklarından haberin var . söylesene sana kıyamam dediğim tüm cümleler seninle harab olacak biliyorsun değil mi ? sana kiyacağım sevgilim özür dilerim sana kiyacağım . gülümsüyor musun ? Yoksa Gülü seviyor musun soruyorum sana geliyor musun ?

[ahsen2041-blog]

Hani bana Gül hadi bana Gül 😄

[ahsen2041-blog]

[ahsen2041-blog]

Gül bana yeniden noluyy😿

[ahsen2041-blog]

dolmuşta yanımda bir bebek ve annesi oturuyordu. çocuk ağlayınca annesi "bak abi ağlıyor mu" dedi. beni geceleri görsen bi annesi.

[ahsen2041-blog]

[ahsen2041-blog]

Kapanma

Büyük bir kapanmaya doğru gidiyorsun. Her sözde, her davranışta canında halkalanan bir geri çekilme bu. ‘İnsan, zaaflarıyla, içindeki kötülükle insandır’ düşüncesinin, giderek bir aşağılanma hazzına dönüştüğü sürekli bir incinme hali. Bir yakınlık ve güven malûlüsün. Bütün özgürlüğün, iyileşmez bir sorumluluk duygusu. Kalbin, sınırına geldi. Sevgi bile ruhunu daraltıyor artık. Gösterilen her ilgiyi, başkalarına kurduğun her cümleyi kayıp zaman sayıyorsun. Yalnızlığın o gizli çekirdeği büyüdü, büyüdü, her şeyi yutmaya başladı. Söz yordu. Hayal güçsüz düşürdü. Gerçek çoktan bencil. Herkes konuşarak onardı kendini. Sen, konuştukça yetersizlik duygusuna döndün. Söylenen her doğru seni küçük düşürdü. Korkularını bir ahlâk, bir içtenlik gibi sundular sana. Her gün unutup her gün öğrenmenin huzuruydular. Biribirlerinden başka doğruları yoktu. Mutsuzluğunu bedeniyle ölçen koroya, bunun bir çürüme olduğunu söyleyen aptaldın. Hayata bir kenarından iliştirilmiş evlerin güven duygusunu küçümsedin. Kendine tapınmanın tek harfli cümlesine, ölümden harfler eklemeye kalktın. Tutkuyla vazgeçişin geçişimli halkasını, bir yaşama nişanı olarak sundun insanlara. Uzağı gösterdin. Her güzelliğin, yakınlıkla ödenen acı bir kaderi var, dedin. Eşiğini akla döndermiş insanlara, suların coğrafyasını anlatmaya çalıştın. Yaşama gücünün, başkalarının hayalleri olduğuna inanan budala… Yoksul ruhlara geleceğin erdeminden söz ettin; eşyaların kefeninden. Herkesin cehennemini içtenlik ateşiyle besledin. Aşka, özgürlükten ömürler biçtin de payına bir köpek sadakati düştü. İlk hecede caziptin, ikinci hecede zavallı… Gecikmiş yalnız… Bir alın kırışığına bin sebep buldun. Sonra elinde, herkesten yapılmış bir cevap — Kalbini geç keşfettin. Git. Kapan. Yeterince yol biriktirdin. Küçük kasabalardan akşamların var. Sabah indiğin şehirlerin buğulu kalbi senin. Her çaresizlikten binlerce dalgınlık edindin. Bir gölge bilgisi olduysan, ışıkları unutma. Hayal için, acı verdiğin kadınların kirpikleri yeter. Güzel pişmanlıkların var. Sevinçlerini azımsama. Kaç çocuk, hayatına boşluk olarak ekledi seni. Kaç hayattan yalnızlığın var, ömrünü büyütecek. Ne kadar acı verirse versin, seni doğuran bir kalabalığın oldu. Dersini tenha çalıştın. İncinmek için kimse gerekmiyor sana. Zehir yüzüğün göğüs kafesinde. Yılan ıslıkları kılavuzun olsun. Git… Yanlışı olmayandan koru kendini. Dağ kovuklarının rüyasını uyu. Gecenin sahibi korku değil her zaman. Üstünü örtecek bir yurtsuz bulunur elbet. Mahşerini sev. Onu sen kurdun. Taş bile yalnız kendisi değil. Git. Kapan… Gör, yalnızlığın yatışmaz kalabalığını…

[ahsen2041-blog]

Eyvallah.

-Beklentiler Üzer

[ahsen2041-blog]

Aşığım sana” Cümlesinin sonundaki, “A” harfi terk etti seni. O da üzülmüyor gittiğine, Sen hala “AŞIĞIM SAN” Beni. 

Aziz Nesin (via yersizsarap)

[ahsen2041-blog]

Maalss

[ahsen2041-blog]

Malefiz ya da orjinal adiyla Maleficent.. Bildigimiz uyuyan guzel hikayesine bir de buradan bakin diyor, “kotu oldum ama sor bir neden!” bakis acisi yani..Aslinda bu hikayenin kadinlar tarafindan daha bilindik baska bir hikayeye benzerligini gozden kacirmak imkansizdi.. tabi bir kadin olarak..

Kendi masal ulkesinde bir prenses gibi buyuyen her kucuk ve mutlu kizin buyudugu(nu dusundugu) o an, gercek aski buldugu ve dunyadaki her seyin ustesinden gelebileceklerini dusundukleri an.. ve tabiki hirslara kapilmis bir erkegin onlarin kanatlarini koparivermesi.. birden bire her seyi yapabileceklerini dusundukleri dunyada kanatsiz, yapayalniz ve acilar icinde kaliveren buyuduklerini sanan kucuk kizlar.. iclerindeki ofkeyle ve nefretle onlarin kanatlarini koparani en acitacaklari yerden vurmaya calisanlar ve sonunda gene de merhamet gosteren o minicik kizlar..

Yilar once birine ettigim bir bedduayi hatirlatti bana bu film.. Demistim ki “bir kizin olsun, bana yasattiklarini biri de ona yasatsin, kizin acilar icinde kaliverdiginde sen de benim babamin hissettigi caresizligi hisset.. Kizin unutacak ve hayatina devam edecek, tipki benim yaptigim gibi.. Ama o minik kizin babasi yani sen asla unutmayacaksin o caresizligi tipki benim babamin unutamadigi gibi..”bknz 2011 tarihli su yazi

Ama  sonra tipki malefiz gibi gozyaslari icinde dualar ettim ne olur tutmasin bedduam diye..ve biliyorum ki bu beddua tutarsa gene benim icim cok yanacak ve biliyorum ki ben gozyaslari icinde dua edecegim ve bu sevgi dolu gozyaslarimla uyuyan guzeli kendi koydugum lanetten kurtarmaya calisacagim..  

ve o uyuyan guzellerin babalari o kirdiklari kanatlarin bunlara yol actigini icten ice bilseler de yuksek sesle hic soylemeyecekler ta ki bir gun onlarin kucuk prensesinin kanatlari da biri tarafindan kirilana kadar..

[ahsen2041-blog]