ailyne4315 - Tumblr blog

[ailyne4315]

ฉันจำได้แล้ว ฉันเคยเห็นภาพหลอนตลอดเวลา เห็นดวงตาอันแสนน่ากลัวจ้องมองตลอดเวลากว่าสามสี่ปีนั่นคือจุดเริ่มต้นที่เริ่มทำให้เรากลัวและประสาทกับการถูกเดินไล่หลัง

[ailyne4315]

[ailyne4315]

[ailyne4315]

[ailyne4315]

[ailyne4315]

[ailyne4315]

อะไรอ่ะ ทำไรผิด คือนี่พูดจริงไม่ได้ประชดไหม ก็คือถ้าไม่อยากให้พูดมากก็แค่รับผิดชอบหรือแจ้งล่วงหน้าหน่อย อิหยังนิ เห็นฉันเป็นเจ้าหนี้บ้าเงินอ่อ เออ ช่างแม่ม แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเครียดแค่คืนตังค์ แค่ให้แม่ช่วยคิดคำว่าจะทวงดีไหม ถ้าทำตัวบอกก่อนแจ้งเองบ้างก็จบบ่ นี่พอโดนทักโดนจี้เรื่องจริงจังทีไรแม่มก็เป็นงี้ทุกที เข้าเวซึม แล้วเป็นแบบนี้คนอย่างกุมันจะกล้ายุ่งไหม คนที่มันด่าตัวเองเก่งมากๆหากทำไรไม่ดี

[ailyne4315]

คืนแน่นอนไม่ได้แปลว่าคืนเมื่อไหร่ก็ได้ 🥺

[ailyne4315]

มันแบบว่าไว้ใจใครได้บ้าง ที่บ้านก็ไม่กล้าชวน กลัวจะอิดออด ไม่เคยสบายใจเลยเวลาจะชวนใครไปไหน ชวนบางคนก็บ่นพึมพำ ทำทีเบื่อหน่าย จริงๆมันก็ปกติคนนั่นแหละ เขาก็แค่ไม่อยากไปก็เลยรู้สึกอัดอึด แต่คนชวนก็อึดอัดเหมือนกัน ยังไงการไปคนเดียวก็คงตอบโจทย์ที่สุด แต่ว่าจะทำยังไงกับความซึมเศร้าที่จะโถมเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้ล่ะ แล้วถ้าคนอื่นมาด้วยบางทีก็กดดันไม่ใช่เหรอ ทำไมมันถึงยากจังนะ

[ailyne4315]

นับเป็นวันเฟลนิดๆ รอตอนเช้าให้ลุ้นตัวแตกกดดัน หลงทางวนไปมา ไปอีเว้นท์ไม่ทันอดสุ่ม และก็หลงๆงงๆอีกเดินไปมาอีกรอบ อย่างน้อยก็ยังมีเฮลิออสย้อมใจหน่อยนึง ไม่ได้โทษใคร โทษตัวเองแต่ก็เดี๋ยวกดเมอเอาได้

ฉันแค่อยากทำให้ดีที่สุด และมันต้องดีกว่านี้…

แต่ไหนๆก็ได้แผ่นกับสุ่มเฮลิออสเล่นมา ก็ได้อยู่นะ

[ailyne4315]

[ailyne4315]

[ailyne4315]

ไม่จำเป็นต้องมีเราก็ได้ เราไม่เคยสร้างประโยชน์ให้ใครได้เลย ทำไมคนเฮงซวยโง่เง่าแบบนี้ถึงไม่โดนฆ่าให้ตายๆไปสักที ไม่อยากได้ด้วยความยุติธรรม ไม่ต้องเสียเวลามายุ่งกับศพคนเขลา ปล่อยให้มันตายไปอย่างโดดเดี่ยว

[ailyne4315]

[ailyne4315]

[ailyne4315]

ฉันไม่เหมาะกับการเขียน ฉันไม่เหมาะกับการวาด

เออ ฉันไม่เหมาะกับอะไรเลย ฉันไม่เหมาะจะเกิดมาด้วยซ้ำ

[ailyne4315]

เราก็อ่อนแอจริงๆนั่นแหละ ความกลัวมีไว้สู้รึเปล่า มัวแต่ขุดหลุมฝังตัวเองจะมีประโยชน์อะไร ลองกลับกันสิเอาเลยสู้จนตัวตายคงดีกว่าตายทั้งที่ไม่ได้สู้

ถ้ามันจะทำให้จิตพังจริงๆก็เอาเลย ช่างมัน ขอแค่พยายามเผชิญความกลัวก็พอแล้วนี่ จริงๆที่กลัวการเผชิญน่ะเพราะกลัวว่าตัวเองจะเจ็บหนิ ก็เป็นแบบนั้นมาตลอด เพราะกลัวเจ็บทุกวันก็เลยไปไหนไม่ได้

นั่นสินะ ต้องเลิกได้แล้ว ปล่อยให้เจ็บไปเลย…ปล่อยให้สาหัสไปเลย เธอจะได้รู้ว่าจริงๆเธอลุกไหวไหม ถ้าไม่ไหวก็แค่ตายแค่นั้นเอง จุดหมายก็เหมือนกัน แค่อย่างน้อยทางนี้เธอลองทำอะไรสักอย่างแล้วไงล่ะ

มีทางเลือกแค่นั้นแหละชีวิต สู้หรือตาย อยู่หรือตาย เข้าใจใช่ไหม

เป็นแบบนี้ต่อไปเธอจะรู้ได้ไงว่าแกร่งขึ้นรึยัง