akincaglar-blog

[akincaglar-blog]

çanlar kimin için çalıyor, gün çoktan döndü geceye ve kalbim, ah canım kalbim sen kaç kez döndün, etrafında dünya, güneşin etrafında dönüşünü üçyüzaltmışbeş gün, beş saat, kırkdokuz dakika, oniki saniyede tamamlar benim seninle tamamlanmama ne kadar kaldı?

koca koca kadınlar, toprak oldu bir yanıyla güzelliklerinin işte şimdi tam vaktidir, koynunda yılan beslemelerinin ve kalbim, ah canım kalbim düşürmeden yüzünü yansımalara, cam gibi bir suda arınma vaktidir gece çoktan düştü, yüzüme kimim aynalarda?

[akincaglar-blog]

uyanıyorum, gün geçmiş. benim ilkgün ışıklarım, sizin ise çökmüş üzerinize karanlık. yöneliyorum, bir sağa bir sola bir şeyleri ararmışcasına odanın içinde. neydi kaybettiğim yada aradığım, bilmiyorum. küçük ama kendimden emin adımlarla, henüz daha tam açılmamış gözlerimle, çıplaklığımla mutfağa gidiyorum. belki anlamazsınız, kat ettiğim en uzun yollar en kısa sürenlerdi. şimdi biraz kahve yapmalı, sigara yakmalı, sonra kendini teslim etmeli düşüncelere, belki siz bilmezsiniz nerelere, niçin, kimin peşinden gittiğinizi fakat ben düşüncelere bıraktığım vakit kendimi istediğim yerde bulurum. bi göz kapatıp açma anı ve işte oradayımdır. size bir takım, çirkinliklerden bahsedeceğim. hepinizin bildiği, kimsenin dile getirme taraftarı olmadığı yahut umursamak istemediği. orada öylece duran, sizin de yaptığınız, içinde olduğunuz, bahanelere sığındığınız çirkinlikler üzerine. sınırlarını çizdiğiniz, kurallar koyduğunuz aşklarınızı, sevgilerinizi ve değerlerinizi alıp, bir köşe bulup kendinize oturabilirsiniz. kahvemiz bol, sigaramız da var hem. kim kimi ne kadar tanıyor olabilir yada siz kendinizi ne kadar tanıyorsunuz? artık o kadarını da yapmaz, dediğin kişiler o kadarını yapmadı mı? sizi sığındığınız bahaneler adına, benimle birlikte bir dakikalık saygı duruşuna davet ediyorum. şimdi herkes, elindekileri, kafalarındakileri ve kalbindekileri önüne koyup, ne kadar yalansız yaşadığını düşünsün. düşünemiyorsunuz, düşünmek istemiyorsunuz. bu gerçek size fazla. bir merhabanın inceliğini kavrayamayacak kadar körsünüz. yersiz, üzerinize tam oturmayan egolarınızla kalabalıklar içinde fark ediliyorsunuz. evet, belki güzel bir saça, güzel ellere, güzel vücutlara sahipsiniz, ah ne kadar güzel gözleriniz var, kıvır kıvır saçlarınız, ışıltılı kıyafetleriniz, dünyayı ben yarattım, acıların en hasını ben yaşadım nidalarınız. sizi şöyle alalım, bahsedilmesi gereken çirkinlikler var. bir takım çirkinlikler yaşandı gece miydi gündüz mü, bilinmez henüz daha kış değildi, çekilmemişti evlere insanlık ve duruyordu öylece sıcaklığım teninde henüz daha kar düşmemişti, düşmüyordum böyle tehlikeli düşüncelere ilkgünleriydi bir ayrılığın, ağacın kabuğu, denizin mavisi, işlek caddelerin yalnızlığı ve geçmemişti henüz sevgim bir takım çirkinlikler yaşandı önceleri çirkinlikler girdi aramıza, sonra bir kaç bağışlayıcı cümle biraz gözyaşı, beylik laflar iç rahatlatmas�� insanın gözlerin, hangi ihanetin parıltısı bilmiyorum henüz kış değildi, bağrımı üç kez açıyordum bir takım çirkinlikler yaşandı geceydi belki de ve ilk değildiönce zaman mı girdi aramıza, yoksa çirkinliklerin mi bilmiyorum ben de kalmadı, bağışlamak bir takım çirkinlikler yaşadın kış geldi giyinebilirsin artık

[akincaglar-blog]

bugün çok ağladım, ben hiç bu kadar ağlamadımdı insan neye benzer, ağladıkça benzer ormana, denize, ne kalmışsa bozulmamış insan biraz, ağlamaklı günlere benzer ne zaman düşse acıya, biraz ilk acısına benzer bi göz hizasında, birine bakmaya benzer insan neye benzer, bana benzer uzaktan, yakından

beni sokaklara çıkardılar, dingin sularda gezdirdiler, beni içirdiler, yedirdiler, neye benzer, bir dostun eli biraz ana kucağına benzer inanlım öyleyse, yada alışalım çünki insan biraz, zamana benzer

uzak kaderler için sen uzun kederler için ben sen, incecik bir sızı geceleyin yataklarda telaşlı, unutmaya yakın benim göğsümde iğreti bir boşluk

oysa seninle nicedir, bir çiçeği suluyoruz

kimse böyle olmasını istemezdi ben tam da böyle olsun istiyordum

ben bugün çok ağladım, bu şiiri de hiç yazmadım