alakanyok - Tumblr blog

[alakanyok]

[alakanyok]

[alakanyok]

“Seni benden koparabilirler ama içimden bir ben söküp atarım seni.”

— Sevgi Soysal - Yenişehir’de Bir Öğle Vakti

[alakanyok]

[alakanyok]

Herkesin yanına gitmek istediği birileri vardır; Gecenin üçü, sabahın körü, hatta cehennemin dibi olsa bile.

(via gecekaranligina-ay)

[alakanyok]

Poyraz Karayel 59. Bölüm - Romantizm..

Poyraz: Ya ne zamandır böyle kucağına yatmamıştım be Ayşegül. Valla çok özlemişim. Ama o Neşet şerefsizi aklıma gelince deli oluyorum ya!

Ayşegül: Ay açma şunun konusunu!

Poyraz: Açarım Ayşegül! Açarım... Hangi konuyu açayım? Sana da konu beğendiremiyoruz ha...

Ayşegül: Şişşt...

Poyraz:?

Ayşegül: Sen beni hiç özlemedin mi?

Poyraz: Ohoo... Ben bu dünyaya seni özlemek için gönderildim Ayşegül. Şimdi sana gezegen adı vermeyeyim söz hakkı doğar. Bak biz bizim gezegende yeşil taytlar gidiyorduk. Benim iki tane antenim vardı... Bir beyaz... Birgün böyle önüme bir kız fotoğrafı getirdiler. Dediler ki: " seni dünyaya göndersek sabah akşam bu kızı özler misin?". Aldım fotoğrafı. Baktım. İşte bu tam özlenilecek kız işte dedim. Valla... Yani biz böyle bazen beraber yatıyoruz ya ben uykumda bile seni özlüyorum...

Poyraz: Böyle şimdi dudağından öptüm ya yanağını özlüyorum. Yanağını öpüyorum. Eyvah! diyorum. Ellerin hatırı kalacak. Elleri öpüyorum; burun ele değdiğinden dolayı otamatikman burnun geliyor aklıma. Burnu öpüyorum. Burun dudaklara çok yakın olduğundan dolayı dudakları öpmem gerekiyor tekrar... Böyle bir kısır döngüdeyim Ayşegül çıkamıyorum. Senin bu dudakların kalbime hançer gibi saplanıyor Ayşegül!

Ayşegül: Sen beni her öptüğünde kalbimden öpüyorsun zaten...

Poyraz: Keşke gözlerimi hiç kırpmasam Ayşegül. Bak! Burda kaybettiğim milisaniyeler var ya! İşte onlara tahammülüm yok be Ayşegül!

Ayşegül: Abartma be Poyraz...

Poyraz: Abartırım Ayşegül... Edebiyat bu. Mübalağ sanatı... Abartıcam tabi! Kaldı ki sevmek denilen şeyin abartısı olmaz! İnsan abartarak sevmiyorsa... Hiç sevmesin daha iyi valla...

Poyraz: Aşkın ölçüsü; ölçüsüz olmasıdır!

...

Ayşegül: Ben seni çok özledim.

Poyraz: Ee anladık Ayşegül... Bende seni özledim.

Ayşegül: Ben seni çok özledim...

Poyraz: Hee.. Bir dakika...

...

Poyraz: Yav biz böyle ara ara uzak kalalım Ayşegül. Güzel oluyor.

Ayşegül: Ne olur şu anda konuşup herşeyi mahvetme... Sizin gezegende herkes böyle mi?

Poyraz: 3 tane akciğerimiz var diye konuşuluyor biliyor musun?

Ayşegül: Gel buraya...

[alakanyok]

Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.

Tehlikeli Oyunlar , Oğuz Atay (via nemesismygod)

[alakanyok]

Kendime yetebildiğim kadarım.

[alakanyok]

İnsan neresiyle aşık olur? Kalbiyle mi? O zaman niye deliriyorum? Aklıyla mı? Ama akıl aşka en uzak şey değil mi? Deliren aklımız değil, kalbimiz! Kalbiyle deliren ilk insan olarak tarihe geçiyorum.

Poyraz Karayel (via alysena)

[alakanyok]

“Kendimden özür diliyorum.Yaşadığım süre
boyunca hep merhametimin arkasından
yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım.
Kimseden bir şey beklemedim, doğrusu bu
sanıyordum çünkü. Yaşadıklarımı,
yaşayamadıklarımı içimde sakladım, sustum,
bastırdım, olsun dedim insanlık bende kalsın.
Ben en iyisini yaşatayım ki istemeye yüzüm
olsun dedim. Verdim, verdiğimin karşılığını alıp
alamadığıma bakmadan, aslında güçlü olmak
değildi istediğim, ama olmak zorundaydım ve
bırakıldım. Kendimi hep erteledim. Kimsenin beni
anlamadığını bildiğim halde hayatıma girenleri
bana verilmiş bir görev olarak gördüm. Herkesi mutlu etmek zorundayım sandım. Benim de mutlu olmam gerektiğini unutmuşum meğer.
Görevim neyse en iyisini yapmalıydım ki
vicdanım rahat etmeliydi. Birilerinin de bana karşı
görevleri olduğunu hiçe saymışım oysa… Ne yazık ki; bana verilen rolleri en iyi şekilde oynarken onların
rollerini iyi oynayıp oynamadığına hiç bakmadım. Karşımdakilerin eksiklerini tamamlamaya çalışırken, onların
hatalarını görmeye vaktim kalmamış sanki. Beni üzmelerine bakmadan, karşılığında ne aldığıma ne
hissettiğime aldırış etmeden hep verdim. Kendimi nasıl da unutmuşum. Unutturmuşlar aslında. Paramparça
olmuş kalbime, cayır cayır yanan içime, doğruları söylemeye çalışan beynime, mutsuz yüzüme hep sus
dedim. Sen sus… Kendime haksızlık ettim, kimseye etmediğim kadar. Herkesi dinledim kendimi
dinlemediğim kadar. Kimse benim yüzümden mutsuz olmasın diye, hiç bir şeyin sebebi ben olmayayım diye mutluluk oyunlarımı oynadım. Yetmedi yeni oyunlar buldum. Ama bir gün bir bakmışım ki paramparça
olmuşum. Tutunacak tek duygu bırakmamışım kendime. Kendimi teselli edecek tek şey yokmuş hayatımda.
Allak bullak olmuşum. Kendimi aramaya çıktığımda yorgun, yılgın, bitkin bir köşede saklanıp ağlayan bir kız
çocuğu olarak buldum. Ve ona elimi uzattım diyebildiğim tek şey GEÇTİ, bir daha seni kimse üzemeyecek.
Şimdi senden özür diliyorum. Seni bu kadar hiçe saydığım için, insanların seni bu kadar üzmelerine müsade
ettiğim için, seni hiç bir zaman dinlemediğim için, üzerine bu kadar sorumluluk yüklediğim için, hakkın olan
bütün duyguları sana yaşatmadığım için… Şimdi tekrar söylüyorum. İnsanlığından, kalbinden, duygularından,
çocukluğundan, hislerinden çok özür diliyorum…

[alakanyok]

Frida Kahlo

[alakanyok]

Ölümünn olduğu bir dünyada zaman çok acımasız... 🖐🏻🖐🏻

[alakanyok]

Beni bu kadar iyi anlatan bir yazı olamazdı heralde... Yine bir başıma oturmuşum odamda , şu karanlık çökünce geceye başlıyor benimde içimdeki yangınlar tekrardan alev almaya. Özledim albayım öyle çok özledim ki artık özledim demek bile basit kalıyor. Öpüp - öpüp sarılmayı. Her sarılışta beş dakika sağa sola sallanıp ayrılmamayı , başımı döndüre kadar beni kucaklayıp döndürmesini. İnsan hasret kalıyor işte bişeye a dan z ye kadar deli gibi hemde. Kim özlemez albayım sen daha L demeden leblebiyi anlayan birini kim özlemez söyle bana???? Görmüyorum ama hissediyorum ya bu bambaşka bir duygu, ben biliyorum o benim önüm sağım solum arkam her yanım.. Ben biliyorum her kararıma saygı duyan yaptığım bir yanlış varsa eğer onu bana bir şekilde anlatmaya çalışan rüzgarım, denizim, güneşim, ağaçtan düşen yaprağım herşeyim.!!Aslında en çokta şeyi seviyorum ben seni görüp öpüp saramasamda biliyorum ben her ağladığımda geliyosun sen yanıma ben hissediyorum o an yanımda olduğunu işte ona huzur deniliyor. Çok seviyorum. Her gün katlanan bir sevgi her gün katlanan bir özlem hiç değişmeyecek duygular.. Güzel uyu kardeşim...

[alakanyok]

Daima onunla birlikte olabilmek için uzay ve zamanı bükmek isteyişimi hatırlıyorum.

Gregory Galloway (via sokaktakiyazar)

[alakanyok]

Acılar insanları değiştirir, Eğer bir insanı değiştirmek istemiyorsanız onu kırmayın.

Paulo Coelho (via sokaktakiyazar)

[alakanyok]

Annem

Yirmi yıl boyunca sınırı olmayan bir sevgi, inanc ve destekle içinde büyüdüğüm bir yuvayı bana veren, soluğunda saklandığım Annem... Canımın içi Ayda’m. Beni benden daha fazla yaşayan,umutlarında saklandığım, sevgisiyle yaşadığım kadın. SENİ ÇOK SEVİYORUM! Dilerim ruhunu incitmeyen bir evlat olabilmişimdir… Üzüntülü ve sevincli anlarımda her an yanımda olan ve beni asla bir an olsun yalnız bırakmayan, kendimi belki en değersiz hissettiğim anlarda bile bana destek olup, yüzüme gülümseyip o sıcacık yüreğiyle onun için ne kadar değerli olduğumu hissettiren meleğim… Sen eşsiz bir annesin… Yeryüzünde senin kadar iyi yürekli, şevkatli fedakar başka bir insan daha var mı? Yok herhalde, olmamalı. Seni kırsak da sen bizi sevmeye devam ediyorsun annem.Bizi bu yaşlara getirdin, olduğumuz insan olmayı sağladın. Senin yüreğimde ki değerin asla paha biçilemez! Benim için o kadar değerlisin ki annem.Sen benim canımdan bir parçasın ve senin yüreğin öyle büyük ki o kadar güzel ki.Sen o kadar güçlü bir kadınsın ki her defasında ‘İyiki bu annenin kızıyım’ diyorum.Sen bana bir kadın olarak tek başına, dimdik ayaklarının üzerinde durabilmeği gösterdin.Konu sen olunca kelimeler o kadar kifayetsiz ki aslında… Beni en çok mutlu eden sensin şu hayatta, bu yüzden öldüğümde değil, her güldüğümde hakkını helal et bana. Seni çok seviyorum annecim... Anneler günün kutlu olsun ...

[alakanyok]

Yanımda hep bir insan boş olsun istedim. 
otobüse bindiğimde koridor tarafını sevmeme rağmen hep cam kenarını tercih ettim.
Uçakta mutlaka cam kenarı olsun diyerek ekstra para ödedim. Arabada şoför koltuğunda değilsem, ön koltuğa oturabilmek için diğerleriyle yarış tuttum.Sırf bir insan kalabileyim diye. Yanımda mümkün olduğunda kimse olmadan tek başıma kalabileyim istedim hep.
ne kadar ortalama bir insan olursam iki yanıma da birileri oturmak durumunda kalıyordu.
Bir omuzu tercih etmiyorken ben. Hemen yanı başımda yer alan iki omuzu n'yleyeyim?
İşte böyle böyle omuzlarımı hava boşluklarında tükettim.Al dediler nefes, verdim.Nefes ver dediler, aldım.İnadım inat arkadaşım ben siz gibi olmamak için ne yeminler ettim.
Huzur ulan diye haykırmak ne demek biliyor musun sen?Bilmezsin.Ama ben bilirim. Annem bazı sabahlar yastığıma yaptığı kriminal araştırmalar sonucunda bulduğu göz yaşlarımdan bilir beni. En yakın arkadaşlarım ise az yalan söylemelerimden.Uzak arkadaşlarım, gücümden.Komşularım, vefalı vefasızlıklarımdan.
Yan apartmanlar, fırlamalı çocuğukluğumdan bilir beni. Ya sen?Sırtını dönüp gidişinden bilir misin beni?Peki her akşam gök yüzüne bakıp “bitti” demelerinden bilir misin? Düştüğüm zaman “canım acıyor” demelerimden.
ama düştüğüm zaman, sadece diz kapaklarım değil, aslında ciğerlerimin kanadığını söylemediğim için, kanamayan ciğerlerinden bilir misin beni? Bir şey daha soracağım… 
Ben kabus mühendisi oldum, biliyorsun.
Beni, gördüğüm kabuslarımdan arındırabilir misin? Arındıramazsın. eee heyhat be o zaman!
o zaman benim, var olan güçsüzlüğümle her sabah ve her akşam intihar etmelerimi suçlamayın. Benim yanımda boğulmak göze alınmadıysa, benimle denize girme.
Benim yanımda yaşlanılmaz. Gerçi benim yanımda yaşanmaz. Gerçi ben hiç yokum belkide. Gerçi ben anne beni onlara bir kez olsun “yalvarırım” sen anlatır mısın? Çok içtim
İntihar sancılarım azdı. 
Üçüncü kat.