Don't wanna be here? Send us removal request.
Text
Laboratorio general de investigacion de seres extraños. Tokyo, Japon.
Nύмero: 3-054. Apodαdo “ Alodα ”.
Edαd: ɴo ѕe coɴoce ѕυ edαd reαl pero αpαreɴтα 17 αñoѕ.
Orιɢeɴ: plαɴeтα deѕcoɴocιdo. Llαмαdo por el ѕυjeтo: Vαιó.
Apαrιeɴcια: 1,70 м. 50 ĸɢ. Pelo вlαɴco y corтo, ɴo le crece. Lα pιel eѕ pάlιdα, cαѕι вlαɴcα тαмвιéɴ, y ɴo coɢe color вαjo ɴιɴɢυɴα cιrcυɴѕтαɴcια. Sυ αɴαтoмία eѕ ιɢυαl α lα de υɴ ѕer нυмαɴo (ѕeхo мαѕcυlιɴo). Lαѕ rαdιoɢrαғίαѕ мυeѕтrαɴ υɴ ιɴтerιor coмpleтαмeɴтe dιғereɴтe, αυɴqυe ѕί нαy preѕeɴтe υɴ corαzóɴ y υɴoѕ pυlмoɴeѕ, lo ύɴιco qυe тιeɴe eɴ coмύɴ coɴ ɴoѕoтroѕ.
Oвѕervαcιoɴeѕ ιмporтαɴтeѕ: rάpιdα cαpαcιdαd de αpreɴdιzαje, eхcepтo αlɢυɴoѕ тeмαѕ qυe ɴo pαrece poder αѕιмιlαr. Pυede αɴdαr por el αιre y volαr. Pυede нαвlαr coɴ ғαɴтαѕмαѕ. Uѕα υɴα мάѕcαrα eхтrαñα ѕιeмpre qυe тιeɴe мιedo.
Soυlмαтe: мedυѕα αéreα, procedeɴтe de ѕυ plαɴeтα.
Noмвre del ѕoυlмαтe: Vα-cнαɴ.
" Siempre me decían 3 0 5 4, pero en mi planeta soy Aloda. A eso se refiere, ¿no?... Aloda, si.
No, no necesito comer como ustedes. Me alimento del aire. Bueno, aquí es diferente. En Vaió el aire es puro y lleno de nutrientes. No tenemos coches, no tenemos trenes. Simplemente nos desplazamos andando por el aire y eso evita que se contamine.
Es extraño. Mi planeta es como el suyo. Tiene ríos y mares, montañas y llanuras, más nuestros hogares están hechos con plantas y aire. La presión... Si, la presión es diferente. Tampoco tenemos casas, edificios ni fábricas.
¿Mi piel? Es pálida, casi transparente... como el aire. Pero allí somos todos así. Si vieran lo morenos que están aquí pensarían que se van a quemar... kikiki.
El laboratorio fue destruido. Supongo que saldría en las noticias o algo así. Una explosión, fuego... Fue todo lo que pude ver antes de ser arrastrado hasta el exterior. Me desmayé, pero antes de hacerlo vi a un hombre de pelo largo y negro... ¿o era blanco?... De cualquier forma, me gustaría encontrarlo... quiero agradecerle.
Ahora trabajo, si. Estoy como repartidor en una pequeña tienda. El señor Yamato es muy amable ¿lo sabía? Siempre me cuida cuando estoy enfermo y se preocupa por mi. Yo también le cuido... Fue el único que me acogió sin importarle mi aspecto. También me da consejos, aunque es mayor conoce muy bien la juventud de hoy en día... kikiki. Es como un padre para mi...
¿Hablar? No fue difícil. Llevo... 10 años humanos encerrado allí... llevaba, por lo que pude aprender vuestro idioma.
Claro, aún recuerdo el mío, pero si empiezo a hablar en él no me entendería, ¿no es así? Kikiki.
¿Miedo a los humanos? Ninguno. Llevo demasiado tiempo con ellos, lo suficiente para saber que me temen más de lo que yo podría temerles a ellos.
¿Volver?... Prefiero no hablar del tema.
No, gracias a usted. Es bueno hablar de vez en cuando. Solo espero que esto no caiga en malas manos, o... tendré que matarle. "
— ᴼᶜ ᵇʸ ᴷᵃʳᵘ —
0 notes