alisrygt

[alisrygt]

benden başkasına köpkör olur musun yoksa yok mu

[alisrygt]

ani duygu değişimlerim ve ben beni mahvettik

[alisrygt]

Her şeyin yolunda olmasını beklemiyorum ama keşke yolun kenarında arada bir çiçekler açsa

[alisrygt]

zihninin açıklayamadığı şeylerin anlamını, kalbin biliyor.

[alisrygt]

Beni burdan kurtarıp saçlarımı okşar mısın kendimle yaşadığım bütün savaşları kaybediyorum

[alisrygt]

tanrıya ait sevdiğim tek şey adaleti

zira merhametini bana karşı kullanmasını isteyen yok

vaad ettiği adalete tüm insanlığın ihtiyacı var

[alisrygt]

Sevgilim, sana yavaş yapılmış kahvaltılardan, sıcak ekmek için yürünmüş yollardan, çift okeyle bitilen okeyin heyecanından, yüzünü güneşe tutup sıcaklığını hissettiğin o kısacık andan, yamalı masa örtülerinden, özür dilenerek ve sevilerek sulanmış çiçeklerden, anne şefkatiyle beslenmiş kuşlardan, iç çekerek okunmuş hikaye kitabından, altı kısılmış tavşan kanı çay sıcaklığından ve kapalı gözlerle dinlenen şarkılardan geliyorum. Sana ne zaman gelsem, şu dünyada yeni, yepyeni bir anlam buluyorum. İnadına sevgi isteyen küçük kediler daha çok arttırıyor kalbimin ritmini, kasımpatılarımı daha başka bir aşkla okşuyorum. Bu aralar bilsen ne çok kitap kokluyorum, ne çok çiçekle konuşuyorum. Belki buradan değilse de, havalimanlarından, yol sonunda çıkılan sahilden, sokak lambası ışığında oturulan akşam kahvelerinden sana yazıyorum. Anlatacak ne var, ne çok şey var içimde böylesine biriken inan yazana kadar ben de bilmiyorum. Garip bir utangaçlıkla bir de, ne zaman sana gelecek olsam, yeterince yaşayıp yaşamadığımı kontrol ediyorum. Yaşamak, yani taze çilek tadını fark ederek, ağaçların yeşilini ayırt ederek, kedilerin patilerini öperek, durup göğe bakarak, bakıp da ilk kez görüyormuş gibi...Bilindik her şeyin ötesinde bir nevi, nefes almanın ötesine geçerek. Nihan Kaya'nın bahsettiği o dikeylikte, bir çift kanat takıp şu yatay dünyayı reddederek. Biliyorsun, yolumda taşlar çok; ne zaman gülerek çıksam yola, birkaç sıyrık almadan, dizlerimi kanatmadan bırakmıyor dünya. Acılarım benim dizimdeki morluklarım, bisiklete binmeyi öğrenir gibi alışıyorum dünyaya: düşüyorum, sonra bir daha, bir daha. Bir hikaye denizi bu içinde yüzdüğüm, kitaptan adalarla çevirdiğim, dalgalarını incecik şarkılarla eşleştirdiğim. Burada her şey yavaş, burada ben artık yavaş olmaktan korkmuyorum. Bazen, bazen işte ben de bu insanlığa kanıp kendimi koşarken buluyorum; bazen arkamdan onca kişi ittiriyor onlar kim bilmiyorum, yüzlerini seçemiyorum. Dur dünya, sana bir ağaç kadar durmayı öğreteceğim. Seninle bir kitap kokusunda ağaçları keşfedeceğim. Sonra sen de, içindeki tüm insanlarla beraber, sahaflara bir başka bakacaksın. Batan güneşin, sonra doğan güneşin, şu döngünün bir umut olduğunu ve o sürdükçe bir şansımız olduğunu göreceğiz seninle birlikte. Bir büyük inançla her şeyi mümkün edeceğiz, ya da mahvedeceğiz. Sana yazmak, bütün bunların sebebi olacak sevgilim, hepsinin sonucu ya da sonu olacak; bu da benim döngüm kalacak.

Şimdi sorsalar, sana ne anlattım; biliyorsun, sana her şeyi anlattım.

[alisrygt]

Birini tanıdığınızı sanıyorsunuz. Ama o kişi hakkında sadece bilmek istediğinizi biliyorsunuz.

[alisrygt]

… adalet, saf ve masum birinin kafasına inmeden önce durmasını da bilen güçlü bir elin tuttuğu koca bir balyoz gibi asılı dururdu dünyanın üstünde.

Kitap:Boyalı Kuş, Jerzy Kosinski Sinema:The Painted Bird (2019)Václav Marhoul

[alisrygt]

'' Fakat Müzeyyen, bu derin bir tutku,'' dedim. Tırsmaya başlamıştım. Haklı olabilirdi.

'' Evet, biraz sapık ve tek taraflı bir tutku,'' dedi, arkasını dönüp gitti.

[alisrygt]

Gör isterdim sana bir mucizeye bakar gibi baktığımı.

[alisrygt]

fakat müzeyyen, gemi batarken atılacak ilk yük bendim senin için.

[alisrygt]

"İnsan; kavuşmak denen rüzgar esecek diye, bir pencerenin önünde kırk yıl beklermiş.."

[alisrygt]

Gerçek ayan beyan ortada iken yanılmayı ölesiye istemenin verdiği çaresizliği ne desem de izah edemem

[alisrygt]

"Nazik olun, çünkü karşılaştığınız herkes farkında olmadığınız zorluklarla boğuşuyor."

[alisrygt]

Hayatımız, seçmemiz gerektiğini bildiğimiz cevapları elimizin tersiyle iterek yanlış şıkkı işaretlediğimiz sınavlardan ibarettir. Belki boş bile versek kağıdı, kârlı çıkarız ama çoğumuz bunu yapmaz. Yapamayız

Yapamadık

Yapmadım

[alisrygt]

“Küstürmeyin insanları hayata. Sonra her şeyden vazgeçiyorlar. Yaşamaktan, güzel olan her şeyden. Bir odada yalnızlığı; bir dağ başında kalmayı, bir adada mahsur kalmayı, nerede bir yalnızlık varsa onu istiyorlar. Küstürmeyin işte bazı insanları.”