anlamangerek - Tumblr blog

[anlamangerek]

your lips, my lips apocalypse

[anlamangerek]

İnsanın başına iyi ya da kötü dogru ya da yanlış bir cok şey gelebiliyor. Önemli olan nasıl derler çıkardığımız, hayatımıza nasıl aldığımız ve sonra nasıl hayata geçirdiğimiz. İnsanlar için onemli olan her zaman kazanmaktır aslında. Başarısızlığımızın ardında ayağa daha iyi kalkmaya ve bu Başarısızlığımızı tecrübelerimizin arasına katmamız bizim bu yolda daha emin adımlarla yürüyerek en sonunda kazanmak istedigimizi gözler önüne serer.

[anlamangerek]

*TİTANİC*

Ağlamamak için neden yok. Keske herkes bu filmi izlemiş olsa. Rose ve Jack hayatımda gördüğüm en yakışan çiftlerden en basta yer alıyorlar.

"Leonardo dicaprio'nun şuan ki halini görmezden gelirsek hersey tamam".

[anlamangerek]

Gercek aşkın hiçbir zaman rose ve Jack gibi muhteşem ötesi hikayesi olan sonu hüzünlü ama anlamlı biten bir şey olduğunu düşünmedim. Ask birden karşına çıkmaz mı zaten. Aşkı aramak, bulduğunda sana ne gibi bir heyecan katabilir ki? Sonu ise ya hayal kırıklıkları ile ki buna aşk demek garip olur ya da ele ele tutamadan gecen senelerin sonunda buruk ama tatlı bir heyecan oluşturur. Sevmek ve sevilmek ilk nerede başlıyor?

[anlamangerek]

Belki de o eller asla kavuşmayacak kimse ait olduğu yerde olamayacak ama insan her imkansızın içinde içine sızan bir umut ışığıyla bile yeniden doğmaya devam edecek. Sevgiye ihtiyaç var. belki başka bir hayatta, tüm göz yaşlarım tükendi...

[anlamangerek]

Apocalypse by Cigarettes After Sex

[anlamangerek]

Sanırım artık gerçekleri konuşma vakti geldi. beynim yaşadıklarıma yetmemeye başladı. eski zamanlarda, idealist olmaya kendini adamış, her koşulda bir çözüm yolu bulan, en başarılı olma uğruna çok çalışan beni özledim. hayat enerjimi kaybettim demek, klişe ve fazla yetersiz. yapabilirim diyerek kendime yetmeye çalışıyorum ama bir şekilde olmuyor. tamamlanmamış ve eksik şeyler olduğunu hissediyorum ama o şeylere bir adımdan fazla yaklaşamıyorum. elime kağıt kalem alıyorum ama her seferinde kendimden ve düşündüklerimden apayrı şeyler çıkıyor ortaya. doğru şeyler yaptığımı düşündükçe insanlardan soyutlanıyorum, herkesin bakış açısı farklı olsa da haklı olduğumu düşünüyorum. bence sorun genel olarak tüm insanlar. kendi hayatlarını mükemmelleştirmek uğruna çoğu insandan vazgeçiyorlar, acınası. kendimden örnek olarak, arkamda bıraktığım bana yarardan çok zararı bulunan insanlara elimde olmadan kin besliyorum. kıskandırılmak ve ihanet en tahammül edemediğim şeyler ve en yakın arkadaşım yapsa bile asla affetmem. zaten ihanet en yakınından gelince daha büyük bir darbe almaz mıyız? çoğu insanda olduğunu düşündüğüm duygu 'boşluk hissi' artık bu benim için histen çok yaşam tarzına dönmüş olsa da umuyorum ki yaşayan insanlarda sadece gelip giden bir histir. öyle bir his ki sizi tüm doğrularınızdan şaştıran, ikinci bir boyut keşfedip o boyutta kımıldamadan duruyormuşçasına bir his yaratan allak bullak bir şey. kendimi boşlukla ilgili pek iyi ifade edemiyorum, beni anlamıyorlar sanırım sadece günlerce uykusuz kalıp evrenin sınırlarını keşfetmiş 'o nadir insanlar' anlar. ders çalışırken, müzik dinlerken belki de yemek yerken saracak bu duygu sizi, uçsuz bir vadiye götürecek

[anlamangerek]

best song ever born

[anlamangerek]

artık sadece iç sesin bir gerçekliği kaldı benim için. başka hiçbir gereklik, adını koyabildiğim veya kendimi yakın gördüğüm bir şey yok. iç ses, ruhumun sesi beni en iyi tanıyan insanlara anlatmak istediklerimi anlayan (?) şey mi demeliyim. iç ses nedir? bir sesten mi ibarettir sadece, yoksa içinde çokça anlam taşıyan ruhsal bozukluklarımızın genel adımıdır. bunu yazarken bile iç sesim benimle büyük bir tartışma içerisinde 'bana ruhsal bozukluk dediğinin farkında mısın' bu kadar da alınmasına gerek yok aslında iç sesimiz bizim yazı yazarken aklımızdan geçirdiklerimizdir yani bunu bana iç sesim yaptırdı bunun anlamı iç sesimiz ve davranışlarımız arasında küçük bir sınır var bu sınır iç sesimizin içeride söylediği şeyleri davranışlarımıza nasıl aktardığımıza bağlı. (devam edecek...)

[anlamangerek]

zaman

dünyadan başka beklentim olmadığını fark edeli çok, kabulleneli az oldu. zamanın biz istemesek de akıp gittiğini idrak ettiğimde bazı şeyler için geç olduğunu fark ettim. zaman bizim için başlamadı, biz akıp giden zamanın herhangi yerinden ona dahil olduk ve onunla birlikte ilerliyoruz zamanı gelince bizim için olan zaman bitecek fakat zaman bizim için başlamadığı gibi bizim için durmayacak. ona ayak uydurmak her insanın istemese de yaptığı şey olduğu gibi yaptıklarımızı zamana göre şekillendirmek yerine zamanı kendimize göre şekillendirmek en doğru olanı bence. zamanı durduramayız her koşul göre sabit değildir belik ama onun durduramayacağımızı bilmek gerekir. peki ya zamanın bir başlangıcı var mıydı? veya bir sonu olacak mı? big bang'den önce zaman kavramının nasıl işlediği ve var olup olmadığı akılları en karıştıran sorunlardan. aslında zaman bir eylem yapılırken veya kos kocaman evrende 1 atom parçası bile varken geçen birim süredir bence. peki ya o atom parçası olmazsa? evren bomboş içinde 1 atom parçası bile bulundurmazken zamanın işleyeceğini zannetmiyorum ama big bang'den önce bu evreninn oluşması için bir tane bile atom bulunuyorsa evet işte orda zaman kavramı vardır belki de ama nasıl işler o en büyük soru işareti ?

[anlamangerek]

gravity

[anlamangerek]

DEATH IS UNIVERSAL

yıldızımızın merkezi günün birinde atom yakıtını tüketecek. o gün merkezden yayılan ve kütle çekimle rekabet edecek dışa doğru ışıma olmayacak. küte çekim üstünlük sağlayacak ve yıldızımızın hayatının son aşamasını tetikleyecek: Güneş, bu defa merkezden uzakta ve yüzeye daha yakın bir yerde yeni bir nükleer füzyon tetiklenene kadar küçülüp yoğunlaşacak. yeniden doğan bu nükleer reaksiyon, kütle çekimi dengelemek yerine alt edecek ve Güneş'in yüzeyini dışarı doğru iterek, yıldızımızın büyümesine neden olacak, ardından son bir enerji patlaması, ölümün habercisi olacak ve yıldızın yaşamı boyunca ürettiği tüm atomlar uzaya saçılacak.

[anlamangerek]

E=MC²

[anlamangerek]

güven

nedense her söz veren sözünü tutacakmış gibi hissediyorum. Ama kimsenin verdiği sözü tutmayı da tutmayacağı sözü vermemeyi de öğrenebildiği yok. Kendi halimden sadece ben anlıyorum, anladığım halimden de ben sorumlu oluyorum. ilgilendiğim alanlarda sadece ben kendime destek çıkıyorum çünkü insanların kendisinde görmesi gereken ama inatla başka kişilerde gördüğü umudu ben kendimde görüyorum. Büyük işler başarmak isteyen ama buna büyüklerinin dahil ülkesinin bile yardımcı olmadığı tek kişi ben değilim ve eğer bunu okuyorsan evet sende değilsin. kimse destek çıkmadıkça sadece oturduğu yerden bilip bilmeden elinde sigarasıyla yorum yapan insanlar oldukça işler orantılı yürümez. Gençlere çok güveniliyor asıl bu kadar güvenebiliyorsunuz uğraşmadığınız, toplumdan soyutlanmaya çalışan ama toplumun kirli somutluğu üzerine bulaşmış bu gençlere. Büyüklerin gelecek nesil için yapabileceği bir şey varsa o da hayal güçlerini özgür bırakmak...