annjasminedino-blog

[annjasminedino-blog]

Bahay-bahayan

Naalala mo pa ba nung tayo ay naglaro ng bahay bahayan sa ilalim ng kumot sa kama mo kuya Ryan?

Sabi mo'y gumawa tayo ng istorya para ang laro ay mas maging kwela. Dali dali kang lumabas sa pinto , at ako naman ay naiwan lang sa kwarto. Ilang segundo ay kumatok ka na, di ko alam ang gagawin nangangatog ako. Ibinulong mo ang pangalan ko sa malambing na paraan at inumpisahan mo nang buksan ang pintuan habang umaawit ng...

"Bubuka ang bulaklak papasok ang..."

Dali dali kang pumasok ng walang saplot at tuwalya lang ang tanging nakabalot. Nagpatuloy ka sa pag-awit...

"papasok ang..."

Maluha-luha na ako sa nakikita ko at di ko lubos maisip ang mga susunod na mangyayari, tinanggal mo ang tuwalya at ika'y naka-bra't panty. Tinuloy mo ang pag-awit...

"Papasok ang reyna sasayaw ng chacha ang saya saya..." Habang kumekendeng kendeng, kuya.

-aj

[annjasminedino-blog]

Isang Elehiya

Paulit-ulit kong sinasariwa

Mga santan sa iyong himlayan

Dalamhati ng gahis mong kariktan

Na dahan-dahan nang inanod, nalunod sa ilawod

Ako'y nabighani –

Nahulog sa iyong walang hanggang balani

Ikaw ang subangan sa bawat umaga

Paralumang tunay 'di maikakaila

Tayo'y umindak sa saliw ng Timpani

Inawitan kita ng matamis na Lendugan

Ipinagmalaki ka saan man tumungo

Ikaw ang perlas sa dagat Pasipiko

Ngunit ang iyong ganda'y isang peligro

Sila'y narahugo, naulol, naging berdugo

Nagdulot ng kaliwa't kanang rido

Makuha ka lang bilang tropeyo

Isang gabi, umuwi kang 'di magka-gulantay

Katawan mo'y nilaspag, saya mo'y luray-luray

Ginawa kang salu-salo sa isang handaan

Piging ng mga dayuhan at makapangyarihan

Ang bestida mong puti, ngayo'y pula na

Nagpa-siklab sa pag-alab ng pakikibaka

At ang mga puntod sa iyong paa

Tanging isinisigaw ay "hustisya"

Patawad–

Sa aking puntod gawing matamis na oyayi

Ang elehiyang nayari para sa sarili

Patawad, 'di na natin masisilayan

Ang huling liwanag sa sunlopan.

-aj

[annjasminedino-blog]

R.

Sa paghupa ng mga alon ay darating ang panahon ng hinahon kung saan masasabi mo na ang latay ng kahapon ay tuluyan nang naghilom.

Sa ngayon, hayaan mo munang dumugo ang mga sugat sa iyong kamay na minsan mo nang ipinanghawak sa mga rosas.

Hayaan mong malasahan ang pait ng mga tsokolateng minsan nang nagpatmis sa iyong mga ngiti.

At hayaan mong magwala ang mga alon sa iyong mga mata at tuluyan kang lunurin sa nagngangalit na karagatan ng iyong damdamin. Mahirap huminga sa ilalim.

Mahirap pero kakayanin.

-aj

[annjasminedino-blog]

Hanggang sa muli

Kung sa bagay ikukumpara

Ikaw ay isang tula

Isang abandonadong likha ng mundong parirala

May sukat at tugma

Mga sugat ng pluma

Binitin sa salita

Ang taludturang malaya

Kung ito na ang huling patak ng pluma

Damhin ang damdamin sa paghikbit, pagluha

Paduguin ang mga sugat na sariwa

Sa puso ng iyong mga naulila

Words by: aj diño

Photo by: Sharina Arnonabal

[annjasminedino-blog]

Homesick

Tonight I'm going home, may the streetlights guide me where I belong.

Tonight I'm going home, let the galaxy tuck me in its cold universe, singing sweet lullabies as I wander where it all began.

Tonight I'm going home, please understand that home is too far and I can't bring my body with me.

Tonight I'm going home, let the stars remind you how my smiles used to light your way home.

Tonight I'm going home

So long—

(words by: aj diño)

[annjasminedino-blog]

Pagsuko

Tahimik ang gabi.

Tila ba tumila sa pagningning ang mga tala. Patunay nito ang mga blangkong kalangitan na yumayakap sa iyo

Naliligaw na sundalo.

Tahan na.

Uuwi na tayo sa ating tahanan, kung saan pupunan natin ang kawalan ng kalawakan ng mga panibagong tala na gagabay sa ibang ligaw na sundalo.

Sa bawat pagtingala.

Yayakap sa kanila ang mga alaala na minsan kayong nagkasama sa isang giyera. Sa ngayon, kailangan na siguro nating ilapag ang ating mga sandata.

Hayaan na si Bathala—

(words by: AJ Diño)

[annjasminedino-blog]

Drown and let yourself sink as the earth wrap its arms around you. Hearing the symphony of an orchestra composed of eulogies and tears.

Drown and let youself sink as the silence whispers to your ear, dear do not fear.

For the brink of extinction is the path for your soon oblivion.

Drown and let yourself sink as the maggots feast on your flesh underneath.

So long warrior, so long.

(Words and art by: AJ Diño)

[annjasminedino-blog]

Orphan

Dear, your smile is a symphony of morning sky reflecting over a calm ocean. Serenading everyone with your laughter as gentle as water flowing down a stream.

I love how you make me feel safe and warm as you wrap your little fingers around my thumb like little blanket delivering huge happiness

But your oceans are as devasting as its calmness and it'll wrap its arms around your storms

Forsaking every possesion as the thunder ignites before the hurricane strucks fervidly

you own nothing—

(words by: aj diño)

[annjasminedino-blog]

Tahan na

Sa pagguho ng tahanan

"Tahan na" ang hele sa kalangitan

Oyaying panghilom para sa pansamantalang hinahon

Sa mga latay mong di malimot ng panahon

Nanay, tatay pati tinapay pinag-aawayan

Pundasyong inamag sa ihip ng tukso't pagkakataon

Ate, kuya 'sing pait ng kape ang hapagkainan

Pikit matang hinaharap ang realisasyong wala na ang dating relasyon

Sa bawat pagpatak ng ulan at paghupa ng mga alon

Sa ating bahay-bahayang pinagbigkis ng imahinasyon

Lalambot ang sementong minsan nang naging himlayan

Ng isang tahanang puno ng pagmamahalan

(words by: aj diño)