apaeonia-blog - Tumblr blog

[apaeonia-blog]

kijk dan, ik kreukel en ik loop met mijn loslippige hoofd waar ik mezelf niet kan horen

ontdaan van mijn koperdraden bestaan en ik wil me opvouwen

mijn stomdronken hart lijkt nog steeds te veel plaats in te nemen

[apaeonia-blog]

[apaeonia-blog]

Abbott Fuller Graves “Doorway and Garden” (c. 1900)

[apaeonia-blog]

Springlevend, als ommekeer van weelderige dromen

Mijn hoofd klopt, net als mijn hart, net als mijn leven dat begint en eindigt bij jouw vingertoppen

Met je tong als zegel voor mijn geheimen Je longen als voorraad van mijn adem Je huid als papier voor mijn zinnen Je haar als vezel van wat mijn begin en einde verbindt

-Marie V.O

[apaeonia-blog]

Ik ben de bries die je huid gladstrijkt De wolken in je ogen De zucht in je mond, ontsierd tot de rook in je longen

Maar wat is lucht meer dan een gewaarwording? Wat is liefde meer dan een gewaarwording? Wat ben ik meer, voor jou?

Ik wil me niets meer moeten afvragen. Ik wil niets meer in twijfel stellen, of naast me neerleggen, opkroppen of wegsmijten. Ik wil gewoon ik zijn. Ik wil jou zijn. Ik wil wij zijn en niets anders.

- Marie V.O.

[apaeonia-blog]

Raak niet aan mij is wat ik zou zeggen nu

Maar mijn schoot laat  plaats voor blauwe plekken Want altijd zal ik hier zijn

verpletterd en gevuld door alles wat ik vond onder en in

Nooit hield ik van de blik die door mij gezien wil worden

Ontbloot mijn hoofd en onthul mijn ziel Hongerig was ik al voor ik bestond

-Marie V.O.

[apaeonia-blog]

Soms huil ik een beetje op de trein naar huis

mijn hart nog stomdronken brutaal ontnuchterd door de sobere wereld

Ik heb mezelf opgevouwen maar nog steeds lijk ik te veel plaats in te nemen

Soms huil ik een beetje op de trein om wat daarstraks nog echt was toen ik mezelf had opgevouwen in jou

Ik wil niet op de trein naar huis

-Marie V.O.

[apaeonia-blog]

Nog steeds kan ik je wijnzoete stem proeven zoals ik ook nog steeds je vluchtige lach streel

Ik herhaal in mijn hoofd het gesprek tussen je zingende ogen en mijn lichaam, onderworpen terwijl ik elders danste op de maat van genot Verstrooid kuste ik het zonovergoten duister van je hart

en nog voor ik het wist beschreef zwarte inkt mijn lippen

-Marie V.O.

[apaeonia-blog]

Zou je me terugvinden Als ik straks verdwijn uit een wereld die nooit van mij is geweest Zou je?

Zou je me herkennen achter de blinde sluier van priemende blikken Zou je mijn zondes doorslikken?

Zou je me leiden naar waar de avondgloed zich ontwricht

Zou je me ademen, doden en leven?

-Marie V.O.

[apaeonia-blog]

[apaeonia-blog]

Brief aan K. (3)

niettemin was je een standbeeld gemaakt van sproetenmarmer

in het eindige laken dat mijn rug naakt liet rillen

onze botten smeulend in de krullende geur van je theelichtje dat ook maar gewoon langzaam zelfmoord pleegde

je koperdraden haar tussen mijn vingers en ik smacht

naar gemberthee en klapwiekende vogels die tegen de ramen knallen die we ogen noemen en op de vensterbank ervan vraag je mij om je nooit te verlaten en ik zweef

in de zuurstofloze lucht die me bij de keel houdt zoals jij wanneer je mijn aderen koortst

mijn liefje, mijn adem, mijn kopje allesverwarmende, vloeiend verzachtende troost ik zie je zo vreselijk verdomd graag

-Marie V.O.

[apaeonia-blog]

[apaeonia-blog]

Ze zei :

Ik drink de liefde

zoals ik mijn koffie drink

zielzwart en donkerbitter

tongverbrandende zoenen

die me trillend achterlaten met een

levenslustig halfvolle mok

nog niet helemaal

gewekt voor de tragedies van de dag

  -Marie V.O.

[apaeonia-blog]

[apaeonia-blog]

(by `yatender)

[apaeonia-blog]

Sprakeloos

wordt het ingeslikt                ingestikt

een bedwelmend plakkerige teer die me van ademhalen beroofde en stikte met een kussen van opgestapeld verlangen

om weg te spoelen wat vast plakt in de holtes van mijn stem

-Marie V.O.

[apaeonia-blog]

Niet genoeg Ik wil altijd te veel

Ontastbaar, mijn honger naar intensiteit

Ze kunnen het mij niet geven, of slechts een fractie Zodat ik ervan kan proeven, maar niet bijten

-Marie V.O.