asalang - Tumblr blog

[asalang]

"Hershey" (Sweetnesssssss)

As she travels on her way home. Amidst the cold and rainy night.

She suddenly remembered her.

Imagining the time she gives her the box,

A bottle and a book inside.

  The bottle is filled with capsules.

Each one encasing small piece of paper.

Words of memories from A to Z,

Yes she is sure it is A to Z.

  And inside the book

Are the meanings of the words.

Just like a dictionary, definitions are the memories.

Memories of she and her.

  As she gives her the box,

She only has one thing in mind.

Hoping that little bottle will never be empty,

And that book will continue to count pages.

  Yes, she remembered her.

At the exact moment and feeling,

She wants her to experience.

Yes, she wants her to feel special.

  When that time comes that she will be her --- she.

[asalang]

The category 5 tropical cyclone Haiyan (Yolanda) has come and gone, leaving entire communities decimated in its wake. Meanwhile, there are several things Filipinos shouldnt be doing on Twitter,

[asalang]

In a matter of hours on Friday, Typhoon Haiyan completely devastated parts of the central Philippines. It was one of the strongest storms ever recorded. The death toll is estimated up to 10,000 with hundreds of thousands more displaced. The country has declared a “state of calamity.”

To all our...

[asalang]

Pages Matam - "Piñata" (NPS 2013)

Dear man on the bus:

  Your ignorance is a curse!

Your ignorance is senseless!

Your ignorance gives me chills!

Your ignorance… tsk tsk tsk!

  Not yours,

MCT

  P.S. Hope you find the knowledge, sense and feeling you’re lacking.

P.P.S. Thanks Pages Matam for this very strong and powerful poem. Everyone must listen to this. :)

[asalang]

Alaala

Isang yugto ng buhay...

Nagsimula ang lahat nang ang isa ay naging isang talang maningning...maningning ngunit hindi para sa lahat kundi para lamang sa kanya, sa kanyang kalangitan wala ng iba.

Nakakatawang isipin na sa hinagap ay hindi man lamang sumagi sa isip ng isa ang mga bagay na ito...ay maaaring maganap.

Nagsimula sa simpleng kwentuhan, nauwi sa tawanan, at yun na nga nagkagaanan na nga ng loob, na pati ba mga ka-cornihan sa buhay ay nagagawa ng ibahagi.

Nagkasabay minsan sa pag-uwi at naulit naman ng ilang beses (kapitbahay?hehehe) pero ritwal na ata na bago ang uwi daan muna sa pinka-favorite place ng isa.

Kung saan nangyari na ang palitan ng mga testimonials sa friendster na puno pa rin siyempre ng ka-cornihan at jokes, na nag-arise naman sa isang poging-maganda at sa isang babaeng-baklang may ABS.

Pagsasabay na nabahiran ng kung anong eklabu ng dalawang pasaway pero maganda daw...hehehe na umabot naman sa isang "talk show-kuno" kung saan isang quote daw ang nag-arise.

"Maybe + Why Not = Certain"

Inakalang sa "talk show" na nasabi ay masisira ang isang magandang pagkakaibigang napundar,na tunay na ikinatakot ng isa(eh ikaw ba naman ang isyuhan...baka magkailangan nga...diba?)

Ngunit hindi yun ang nangyari tila ba mas lumakas ang loob ng isa na sabihin ang matagal na palang itinatago lingid sa isa na buong akala ay ibang nilalang ang itinatangi ng isa.

Para sa isa buo na ang plano ng kanyang pag-amin, ang rebelasyon ng kanyang damdamin, may kahihinatnan man o wala. Ngunit hindi ganoon kadali ang lahat, may mga bagay na sadyang dumadating ng hindi inaasahan.

Kaya't ang planong pag-amin ay mas napa-aga sa kanyang inaasahan (ang totoo niyan takot siyang umamin ngunit sabi nga niya ayaw niyang isang araw ay umawit siya ng SAYANG ng Parokya ni Edgar).

Nagpalipad hangin ang isa na kunwa ay himihingi ng tulong tungkol sa problemang kanyang kinasasadlakan...at dahil magkaibigan walang pagtutol ang isa ay handang makinig sa nasabing problema: na kinabibilangan ng isang librong mahalaga at isama mo pa ang bulaklak na minahal at pinahalagahan ni Little Prince.

Sa isang ____KINGdom sila ay napadpad...nagdesisyon na kumain upang alisin ang tensyon na kanina pa pala nadadama ng isa. Habang kanina pa naghahanda sa isang PAG-AMIN...na matagal ng plinano.

Umamin siya sa kanya sa pamamagitan ng isang pirasong papel, papel na naglalaman ng tulang tumutukoy sa isa kung gaano siya ka-espesyal at kahalaga...kung gaano siya kaningning, sobrang ningning.

Isang ngiti ang naging tugon ng isa, ngiti ng buong pusong pasasalamat at respeto sa taong sa kanya ay tumatangi...ng walang hinihinging kapalit.

---------------THE END---------------

*****AYAN RIN ANG AKALA QUH...PERO HINDI PA PALA...c: Akala'y doon magtatapos ang lahat...balik sa normal na para bang walang ngyari...tuloy sa kwentuhan at tawanan na dati ng ginagawa ng dalawa. Nang bigalang isang damdamin rin pala ang nabubuo...damdaming siyang tutugon sa naging aksyon ng isa at siyempre sa tulong na rin ng isang pangyayayari kung saan doon napagtanto ng isa ang kanyang tunay na damdamin...damdaming hindi malinaw ngunit handang makipagsapalaran.

Sa madaling salita hindi na balewala ang damdaming inalay ng isa...hindi man malinaw kung anong meron silang dalawa ang mahalaga nagkakasundo silang dalawa na aalagaan ang isa't-isa habang mayroong pagkakataon...ika nga sa pelikulang "A Walk to Remember" ni Mandy...kami ay FRIENDS WITH BENEFIT lang<smiley...whahahaha>. Dahil batid sa kanilang dalawa na balang-araw sila ay maghihiwalay at tatahak sa magka-ibang direksyon ng buhay...Oo maghihiwalay ngunit baon baon ang mga masayang alaala nang sila ay magkasama pa...at higit sa lahat walang pagsisisi na silang dalawa ay naghiwalay nang di man lamang nadama ang magmahal at mahalin.

Ang mga oras na sila ay magkasama ay puno ng kaligayahan...hindi nawawala ang mga ngiti sa labi at sa bawat titigan...sa kanilang mga mata mamamalas ang damdamin na nagsasabi kung gaano kaimportante ang isa't-isa.

Nakakatuwang isipin na ang bawat pangyayari sa kanilang dalawa ay unti-unting nagaganap...dahan dahan na kahit ganon tila ba araw-araw ay palaging may bagong nagaganap.

(kung may pagkakataon lamang ako na isalaysay sa inyo ng detalyado ang mga bagay na ito tiyak mapapangiti rin kayo ng tulad sa akin...ngunit ang mga ilang bagay na ito ay nasa aking puso lang at hindi mawawaglit...kumbaga confidential...)

Sa mga nagyaring ito ang kanilang pagtingin ay lalo pang lumalim kasama na ang pagkakaibigan na kanilang inalagaan...nakilala ang isa't-isa, mas malalim pa sa kanilang inaasahan.

Tulad nga ng inaasahan dumating ang panahon na kailangan nilang maghiwalay...ngunit sa puso ng dalawa alam nila na sila ay muli pang magkikita, sa kanilang piping tagpuan...isang pansamantalng pag-hihiwalay...YUN ANG AKALA NILA...

Paglipas ng ilang linggong paghihiwalay nila...ang isa ay muling bumalik sa kanilang tagpuan, buo ang pag-asa at pananabik na sila ay muling magkikita...

Ngunit ang inakalang pansamantalang paghihiwalay ay nauwi sa isang wakas na hindi inaasahan. Nagising na siya sa panaginip na binuo nilang dalawa, at sa kanyang paggising siya pala ay nag-iisa na...

Nag-iisa habang ang mga luha ay pumapatak mula sa kanyang mga mata...nakatunghay sa kalangitang nababalot ng dilim at ang tanging nagbibigay liwanag ay ang mga tala na walang sawang kumikislap habang pinapaalala sa kanya...

...na ang isang nilalang na dati ay tinuring siyang pinakamaningning na tala sa kalangitan nito...ngayon ay lumisan upang maging tala na sa kanyang kalangitan at patuloy na magpapaalala ng tapat at wagas nitong pagtingin...

  *hindi ito isang paglimot...

[asalang]

Hershey :)

So I made a poem entitled "Hershey." Made due to my addiction with Candy Crush Saga and the feelings brought by the cold and rainy night maybe. Hope to someday share it!

[asalang]

Bonding.Kulitan.Tawanan.Basaan.Harutan.Paguran sa Enchanted Kingdom...

 dahil Holiday.Restday.Reunion. - October 31, 2011.

Basta masaya lang kasama ang mga taong malapit talaga sa iyo! :))

[asalang]

minsan...

minsan pag naiisip kita di ko din alam nadarama ko...

      nakakaramdam ako ng kaba na ikaw lang ulit ang nagpadama.

minsan pag nakakasama kita sa mga panahong atin lang...

     sobrang galak ang aking nadarama, na tila ngayon lang ako sumaya at kinilig.

minsan pag di kita nakakausap...

      pakiramdam ko ang lungkot-lungkot ko lang, nasanay na ata ako.

minsan ng marinig kong tawagin mo akong "babe"...

      di ko mapaliwanag ang pakiramdam ko, tila may tambol sa loob ng puso ko.

minsan nadama ko na itong pakiramdam na ito...

      subalit sa iyo lang muli nagkaroon ng tila "mahika" muli.

minsan naiisip ko ng mahulog...

      pero natatakot talaga ako kasi baka patikim lang ito.

minsan...minsan...minsan...minsan...

      hanggang minsan na lang ba talaga ito? Di ba pwedeng tuloy-tuloy?

[asalang]

Mas madali itong intindihin...nawa ay nakatulong sa mga naguguluhan sa kanilang sekswalidad...(hmmm... :P)

Pero mahalagang tandaan: Hindi naman talaga mahalaga kung andito ka o hindi kasi di natin kailangan magpa-KAHON. Basta tao ka at may karapatan kang GALANGIN anu ka man lalo na kung wala ka namang ginagawang masama sa ibang tao :)

[asalang]

Live, Love, Laugh!

[asalang]

Simula...

Matagal ko na iniisip na magkaroon ng blog yun bang on-line journal mo kasi...pero ito ginagawa ko ang aking unang post habang may reports o assessment points kami na kailangang gawin...haha pang break lang ba...sayang naman eh...

Pero sana maging masaya ang blog ko na ito...na maaaring maglaman ng drama, tuwa, pag-ibig, pakikipagsapalaran, at kung anu-ano pa...

Basta nga ito ay Ang Sa Akin Lang Naman...

ASA Lang naman diba ni Gyknell/Gyky/Gyko/Gyx ^^,