astrapulvis
astrapulvis
Welcome to Astras Diary
1 post
Don't wanna be here? Send us removal request.
astrapulvis · 2 years ago
Text
Dün gece yurtta uyumaya çalışırken kendimi evimde, kendi odamda hayal ettim. Huzurlu hissetmek için eski günleri hatırlamaya çalıştım. Rahatlattığı gibi bir o kadar da içim burkuldu, o günlerin bir daha geri gelmeyeceğini bildiğimden. Acı tatlı bir hissiyat.
İlkbahar ve yaz aylarında odamın penceresini açık bırakırdım. Biraz ötedeki nehrin sesi duyulurdu, bir de arada bir yoldan hızlıca geçen arabaların. O aylarda havada bir koku olurdu; gece boyunca o koku odamı, yavaşça da beni sarardı. Sıcakladığımda bir elimle sağ tarafımdaki soğuk duvara dokunur, biraz da olsa serinlerdim. Çok sıcak gecelerde de sırtımı yaslardım. Karanlığın içinde gözlerimi açar, sokak lambasından gelen sarı ışık huzmeleri odama loş bir aydınlık verir, odamı öylece süzer uykuya dalardım. Pencerenin panjurlarını açık bırakırdım, ki sabahın ilk ışıklarıyla uyanıp güne başlayabileyim.
Gece de oda arkadaşlarımla pencereyi açık bırakmaya karar verdik. Yatağım pencere tarafında olduğundan perdeyi de biraz açık bıraktım, böylece yine sokak lambasının ışığı odaya giriyordu. Etrafta yakın bir yerde nehir yoktu, o sesin nerden geldiğini de bilmiyorum ama sanki yakınlarda nehir varmış gibi bir uğultu duyuluyordu. Ayrıca ana yol yakın olduğu için gece sessizliğinde arabaların sesi de duyuluyordu. İki şey eksikti; sağ tarafımdaki duvar bu defa sol tarafımdaydı ve o koku yoktu. Biraz rahatsız bir şekilde sadece kendi odamı hayal ederek uykuya dalmışım.
Belki de odamı bu denli rahatlatıcı yapan şey ortamı değildi de, sabah uyandığımda göreceğimi bildiğim simalar, beraber geçireceğimiz zamandı. Huzurlu ortamı birlikte kattıklarımızla oluşturuyorduk.
Artık o huzuru bir daha tadamayacağımı bilmek acı veriyor. Artık o odada uyanıp, kapısını açınca hiçbir sima görmemek acı veriyor. O boşluğu iliklerime kadar hissetmek acı veriyor.
Herkes ve her şey yıkıldı. Derin bir sessizlik, beynimin içinde çınlamaya başlıyor. Kendini korumak için de bırak daha da yıkılsın diyor, içimdeki ses. Nötrleşiyor düşünceler, robot gibi yaşamaya devam ediyor. En ufak bir sorunda o çizgi bozuluyor. Sıfırdan başlıyoruz.
12/05/23
8 notes · View notes