awopedor

[awopedor]

Max Stirner’ın Filozofisi / Bölüm 1

Max Stirner'ın felsefesi, bireyciliğin, nihilizmin, varoluşçuluğun, post-modernizmin ve anarşizmin [özellikle anarko-egoizm ve bireyci anarşizmin] gelişiminde önemli bir etki olarak kabul edilmektedir.

Stirner'ın ana filozofik eseri Biricik ve Mülkyeti [Almanca: Der Einzige und sein Eigentum] idi.

Onun filozofisi, aynı çağda yaşamış düşünürlere de büyük esin kaynağı oldu. Özellikle, Enrico Arrigoni, Benjamin Tucker, Albert Camus ve en önemlisi de Karl Marx [ki onun görüşlerine şiddetle karşıydı] ve Nietzsche

Öz Benlik

Stirner, benlik kavramının tam olarak anlaşılması imkansız bir şey olduğunu savunur.Feuerbach ve diğerlerine yanıt olarak yazdığı Stirner'ın Muhalifi

adlı makalesinde tanımlanamaz olanı tanımlama girişimini detaylandırdı. Dönemin gelene��ine uyarak bu makalesinde üçüncü kişi olarak kendisini benliğini eleştirdi.

Stirner Eşsiz'den bahseder ve akabinde der ki; Adlar size ad vermez. Eşsiz olarak adlandırdığı sürece sözcüğü ifade eder, ancak yine de Eşsiz'in yalnızca bir ad olduğunu ekler. Bu nedenle, size Ludwig diyen biri genel olarak Ludwig'i kastetmez, Sen'i kasteder, ve Sen'den bahsedebilmek için adından başka bir sözcük yoktur. Bu bizim sözcük dağarcığımızın, "Başlangıcı Söz idi" denilen dünyamızın sonudur.

–Max Stirner, Stirner'ın Muhalifi

Bu yaratıcı hiçbir şeyi anlamak için Stirner şiir ve canlı imgeler kullanır. Yaratıcı hiçlik, diyalektik eksiklikleriyle, anlam açısından bir tanıma olan ihtiyacı yaratır:

Stirner'ın söylediği yalnınzca bir sözcük, bir düşünce, bir kavramdır; Kastettiği bir sözcük, bir düşünce, bir kavram yok. Söylediği şey ile kastettiği şey aynı değil, ve kastettiği şeyi söylemek mümkün değil/söylenemez.

–Max Stirner, Stirner'ın Muhalifi

Biricik ve Mülkiyeti Goethe'nin "Davamı temelsiz olarak ele aldım" [Biricik ve Mülkiyeti'ni de çeviren Selma Türkis Noyan'ın çevirisiyle "Ben meselemi hiçe bıraktım."]  sözünü yazan bir alıntıyla başlar, ve biter. Vanitas! Vanitatum Vanitas! şiirinden alınan bu dizenin devamında "ve tüm dünya benim" Biricik ve Mülkiyeti'ni de çeviren Selma Türkis Noyan'ın çevirisiyle "Artık bu dünyada tamamıyla rahatım"] der. Stirner bu bölümü alıntıya eklememiştir. Stirner'ın temel fikirlerinden biri, benliğin "hiçbir şey" olmadığını fark ederken, kişinin "dünyaya sahip olduğu" söylenmesidir, çünkü kitabın son satırında da ifade ettiği gibi "her şey benim için hiçbir şeydir."

Kişi, özü öne çıkararak, şimdiye kadar yanlış anlaşılan görünümü çıplak bir görünüme, bir aldatmacaya indirgiyor. O kadar çekici ve görkemli olan dünyanın özü, dibine bakan kişi içindir - boşluk; boşluk - dünyanın özüdür

–Max Stirner, Biricik ve Mülkiyeti

Çünkü 'varlık' soyutlamadır, 'ben' bile. Yalnız ben tek başıma soyutlama değilim: Sonuç olarak ben soyutlama ya da hiçbir şeyim: Ben tümüm ve hiçim; Ben sadece bir düşünce değilim, ama aynı zamanda düşüncelerle doluyum, bir düşünce dünyası.

–Max Stirner, Biricik ve Mülkiyeti

Diyorum ki: Kendinizi olabildiğince özgürleştirin ve üzerinize düşeni yaptınız; çünkü herkese tüm sınırları aşması verilmez ya da daha açık bir ifadeyle herkese, geri kalanı için bir sınır olan bir sınırdır. Sonuç olarak, başkalarının sınırlarını zorlayarak kendinizi yormayın; seninkini yıkman yeterli. [...] Sınırlarından birini bozan, başkalarına yolu ve araçları göstermiş olabilir; sınırlarının altüst olması onların meselesi olarak kalır.

–Max Stirner, Biricik ve Mülkiyeti

Stirner, bu dünya görüşünü kısaca "zevk" olarak tanımlıyor ve öz benlik-olmayanın "hiçliğinin" henüz yalnızca bir sözcük olduğunu, "anlatılamaz", "adlandırılamaz", "söylenemez" olduğunu iddia ediyor.