ayayolculuk2019 - Tumblr blog

[ayayolculuk2019]

Ay'ımıza muhtemelen cüce bir gezegen de çarptı.

Yeni bir çalışmanın iddiasına göre Ay, Dünya ile Mars büyüklüğünde bir gezegen arasında meydana gelen büyük bir çarpışmada oluştuktan sonra, cüce bir gezegenden ikinci bir darbe daha aldı.

[ayayolculuk2019]

Pasif Sismik Deney

Pasif Sismik Deney, Ay’ın yüzeyine yerleştirilen ilk sismometre idi. Bilim adamlarının Ay'ın iç yapısını öğrenmelerini sağladı.

Sismik olayın gücü, süresi ve yaklaşık yönü ile ilgili veriler Dünya'daki izleme istasyonlarına iletildi.Sadece güneş hücreleri tarafından desteklendiğinden, deney sadece ay günlerinde gerçekleştirildi. 340 saatlik ay boyunca, eksi 170 C'ye düşerken sıcaklık, NASA insanlı bir görevinde nükleer enerjinin ilk büyük kullanımı olan bir radyoizotop ısıtıcı tarafından minimum eksi 54ºC'de tutuldu. Bunun altındaki herhangi bir sıcaklık cihaza zarar verebilirdi.

Bu deney, sismik dalgaların Ay boyunca yayılımını incelemiş ve Ay'ın iç yapısına ilk detaylı bakışın atılmasını sağlamıştır. Bu cihaz, güneş enerjisini elektriğe dönüştüren iki güneş hücresi paneli tarafından desteklenen dört sismometreyi içeriyordu. Göktaşı etkilerini ve ayın depremlerini ölçmek için üç uzun dönem sismometresi ve bir kısa dönem dikey sismometresi kullandı ve ömrünü tamamlayıncaya kadar 100 ila 200 arasında meteor çarpması kaydetti.

Ölçeğin diğer ucunda, bilim adamları, elektronik bileşenler üzerindeki gündüz sıcaklığını sistemlerin elektrik gücünü keserek bir dizi güç 'dökümü' ile kontrol etmeye çalıştı. Ardından, ay gecesinin başlamasından hemen önce, sismometre otomatik olarak tüm verilerin iletimini durdurarak bekleme moduna geçti. Sismik enstrüman paketi, ABD saati ile 25 Ağustos 1969'da 04:00'te muhtemelen sıcak öğlen güneşinin aşırı ısınmasından dolayı komutlara cevap vermeyi bıraktı. Daha sonraki görevlerde alternatif bir tasarım yapıldı.

Apollo 11 astronotu Buzz Aldrin ile sismik deney. Güneş panelleri sola ve sağa yayılmış ve anten Dünya'ya işaret ediyor. Güneş panelleri sol ve sağa yayılmış durumda ve anten Dünya'yı işaret ediyor. Lazer reflektörü antenin ötesinde ve uzaktaki TV kamerası siyah gökyüzüne karşı konumlandırılmış durumda. Stereo yakın çekim kamera bu fotoğrafın sağ kenarına yakın.

Bu sismometrelerin her biri, yer değişiminin üç bileşenini de (yukarı-aşağı, kuzey-güney ve doğu-batı) ölçmüştür.

Apollo 11 sismometresi sadece üç hafta boyunca veri verdi, ancak ay sismolojisi için faydalı bir ilk bakış sağladı. Apollo 12, 14, 15 ve 16 seferlerinin iniş sahalarına daha gelişmiş sismometreler yerleştirildi ve Eylül 1977'ye kadar Dünya'ya veri ilettiler.

[ayayolculuk2019]

Ay Hakkında Bazı Temel Bilgiler

Dünya ile Arasındaki Ortalama Uzaklık:384,400 kilometre

Yörünge ve Dönme Süresi:27.32 Dünya Günü

Ekvatoryal Yarıçapı: 1.737.5 kilometre

Kütlesi: Dünyanın 0.0123'ü kadar (yüzde 1'den biraz fazla)

Kütle çekimi: Dünyanın 0.166'i kadar (Dünya'da 100 pound (45 kilogram) ağırlığında olursanız, ayda 16,6 pound (7.5 kilo) ağırlığında olacaksınız)

Sıcaklık Değişimi: - 414 ila 253 derece Fahrenheit (-248 ila 123 derece Santigrat) arasında

[ayayolculuk2019]

Ay Seferleri 2

Uzun bir aradan sonra, 1990'lı yıllarda ABD'nin iki robotik aracı Clementine ve Lunar Prospector ile ay seferleri tekrar başladı. Her iki seferden elde edilen sonuçlardan dolayı ayın kutuplarında su buzu olabileceğini düşünüldü ancak daha sonra yollanan Prospector uzay aracının kontrollü çarpması sonucu burada su bulunmadığı gözlemlendi.

ABD, 2009 yılında Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) ve Lunar Krater Gözlem ve Algılama Uydusunun (LCROSS) müştereken başlatılmasıyla yeni bir robotik ay görevi serisi başlattı. 2011'de, bir çift yeniden tasarlanmış uzay aracı ARTEMIS (Ay'ın Güneşle Etkileşiminde Hızlanma, Yeniden Bağlantı, Türbülans ve Elektrodinamik) görevine başladı. 2012'de, Yerçekiminden Kurtarma ve İç Laboratuvarı (GRAIL) ikiz uzay aracı, Ay'ın çekim alanını inceledi ve bugüne kadar bir gök cisminin çıkartılan en yüksek çözünürlüklü yerçekimi alan haritasını çıkardı.

Mart 2019'da NASA Yöneticisi JIm Bridenstine, ABD'nin astronotlarını 2024 yılına kadar Ay'ın yüzeyine geri göndermeyi planladığını açıkladı.

Avrupa Uzay Ajansı, Japonya, Çin ve Hindistan, Ay'ı keşfetmek için çeşitli misyonlar gönderdi. Çin, 2019’da Ay’ın uzak tarafına bir ilk olmak üzere, yüzeye inen iki araştırma aracı gönderdi. Gene bir ilk olarak İsrail’den bir özel şirket, 2019 Nisan'ında Ay’a inmek için bir uzay aracı gönderdi. İsrail'in Beresheet uzay aracı Ay yörüngesine başarıyla yerleşti ancak iniş girişimi sırasında kayboldu. 1 Haziran 2019

Apollo 17 astronotu Harrison Schmitt, Toros-Littrow iniş sahasında ay tırmığı ile örnek topluyor.

[ayayolculuk2019]

Ay Seferleri 1

Ay, ilk kez Sovyetler Birliği’nin 1959’da uzaya yollanan insansız Luna 1 ve 2 araçları tarafından ziyaret edilmekle beraber Nisan 2019 itibarıyla yedi farklı millet tarafından ziyaret edilmiş durumdadır. ABD, insanlı seferlerine hazırlanmak için aya üç sınıf robotik araç gönderdi: Ranger'lar(1961–1965) çarpmaları inceleme araçlarıydı, Lunar Orbiter'ler (1966–1967) iniş alanlarını bulmak için yüzey haritasını çıkardı ve Surveyor'lar (1966-1968) yumuşak iniş için araştırma araçlarıydı.

Ay'a ilk insanlı iniş 20 Temmuz 1969'da gerçekleştirildi. 1969-1972 yılları arasında gerçekleşen Apollo seferleri sırasında 12 Amerikalı astronot Ay'da yürüdü; yüzeyde hareket etmek için bir Ay Arabası kullandı ve toprak mekaniği, meteoroidler, ay ile dünya arasında mesafe ölçümü, manyetik alanlar ve güneş rüzgarı çalışmaları yapıldı. Apollo astronotları çalışma için dünyaya 382 kilogram (842 pound) kaya ve toprak geri getirdiler. 30 Mayıs 2019

Jeolog-Astronot Harrison Schmitt, üçüncü Apollo 17 seferinde ekstravehiküler aktivite sırasında, Kuzey Masifi'nin eğimli tabanındaki jeoloji İstasyon 6'da büyük, bölünmüş bir kayanın üzerinde çalıştı.

[ayayolculuk2019]

Ayın Oluşumu

Ay’ın kökeni hakkında öne çıkan teorik açıklama, Mars büyüklüğünde bir uzay cisminin yaklaşık 4.5 milyar yıl önce Dünya ile çarpıştığı ve hem Dünya’dan hem de çarpışandan kaynaklanan enkazın doğal uyduyu oluşturmak için biriktiği yönündedir. Yeni oluşan Ay, erimiş bir haldeydi. Yaklaşık 100 milyon yıl içinde, küresel “magma okyanusunun” çoğu kristalize olduğu, daha az yoğun kayaların yukarı doğru kaydığı ve sonunda ay kabuğunu oluşturduğu düşünülmektedir.

Ay başlangıçta karaların oluşumu için küresel manyetik alanların mekanizması olan bir iç dinamo geliştirmiş olabilir. Eski volkanizma döneminden bu yana, kurak ve cansız Ay neredeyse değişmeden kaldı. Çarpışmaları engellemek için çok seyrek bir atmosfere sahipken, düzenli bir asteroit, meteor ve kuyruklu yıldız yağmuru yüzeye çarpmıştır. Milyarlarca yıldan fazla bir süre sonra, yüzey büyük kayalar ile pudra tozu büyüklüğü arasında değişen parçalarla kaplanmıştır.

Neredeyse Ay'ın tüm yüzü ay regoliti adı verilen, kömür grisi moloz yığını, pudra tozu ve kayalıklardan oluşan bir tabaka ile kaplıdır. 29 Mayıs 2019

[ayayolculuk2019]

Ay Arazisi

Ay'ın aydınlık alanları yüksek topraklar olarak bilinir. Maria adı verilen karanlık alanlar, 4.2 ile 1.2 milyar yıl önce lavlarla dolu çarpma havzalarıdır. Bu aydınlık ve karanlık alanlar, erken kabuğun ayın magma okyanusundan nasıl kristalize olduğuna dair kanıt sağlayan farklı kompozisyon ve yaştaki kayaları temsil eder. Milyarlarca yıldır korunan kraterler, güneş sistemindeki Ay ve diğer cisimler için yaşanan çarpışmaların geçmiş bilgisini sağlar. 27 Mayıs 2019

[ayayolculuk2019]

Derin Ay

Dünya’nın doğal uydusu olan Ay’ın düzenli günlük ve aylık ritimleri, binlerce yıldır zamanı ölçen görevlilere rehberlik etmiştir. Dünya’nın döngüleri üzerindeki etkisi, denizlerdeki gelgitler gibi, birçok çağda pek çok kültür tarafından kaydedilmiştir.

Fotoğraf:Dünya ile ayın karşılaştırılması.

Ay, Dünya'nın kendi ekseni üzerinde sallanmasını dengelemekte ve milyarlarca yıldır nispeten istikrarlı bir iklim yaşanmasına yol açmaktadır. Dünya'dan her zaman Ay'ın aynı yüzünü görürüz, çünkü Ay kendi ekseni üzerinde Dünya'nın etrafında döndüğü hızda döner (yani, Dünya ile senkronize bir dönüştedir).26 Mayıs 2019

Önemli Not:Bu Tumblr'daki bilgilerin kaynağı