aycan-dilan

[aycan-dilan]

ama sana karşı sonsuz bir şefkatim var.

hep de olacak,

hayatım boyunca...

[aycan-dilan]

seni düşünmeden geçirdiğim tek bir gün bile yok

[aycan-dilan]

umarım bir gün, yüzün yüzümde uyanmak nasip olur...

[aycan-dilan]

ama sana karşı sonsuz bir şefkatim var. hep de olacak, hayatım boyunca'

[aycan-dilan]

çok sevdiklerinizden çok hatıra olsun elinizde, sadece cisim değil. duygu olarak birsürü anı biriktirin. birgün çok lazım oluyor. iyi ki diyorsunuz... iyi ki biriktirmişim. İyi ki gönlümde saklamış, değer vermişim. çok fotoğrafınız olsun mesela, özellikle de video. sesini duyabileceğiniz, mimiklerini izleyip, belki daha çok özleyeceğiniz ama asla unutmayacağınız birsürü görseliniz olsun. ama en çok kalbinizde sakladıklarınıza sığınacaksınız:)

[aycan-dilan]

hala cüzdanında sevdiğinin vesikalık fotoğrafını taşıyan var mı? diye sormuşlar bir sosyal mecrada. cüzdanım kaybolduğunda ne kartlarım, ne kimliğim, ne de içindeki para gelmişti aklıma.. “ya fotoğrafa bir şey olursa” diye geçirdim önce aklımdan. bazı anıların “an” olduğu günleri temsil eder bazı nesneler. onların yerini tutacak başka bir şeyiniz yoktur. kaybolursa bir daha ulaştıracak bir vesile de yoktur. o kaybolmamalıdır. kıymetinin dünyada “hiç” değeri olan çok şeyin, insanda paha biçilemez değeri vardır. hatıralar zihinde ve kalpte olsa da; onları çağrıştıran bir iğnenin bile kaybolması kahreder insanı.

[aycan-dilan]

single socks - waiting for their partner 😅

[aycan-dilan]

sana keşke seni hiç tanımasaydım diyemem ama neden bunlar yaşandı? ölene kadar benimle kalmayacağını biliyordum ama neden bugünümüzü doya doya yaşayamadık.

keşke hiç aşık olmasaydım diyemem ama neden bana 'aşk incitir' demedin

sana kötüsün diyemem ama neden elini kalbine koyup bana hiç merhamet etmedin?

-d

[aycan-dilan]

benim elimde çiçek olan aşk senin elinde nasıl silah oldu ve o silahla nasıl beni vurdun seninle bi gün oturup bunu konuşalım

[aycan-dilan]

sen beni nasıl ellerinle bir ateşe attın. ben o ateşten kurtulduğum an yine geldim yanına. affettim seni. bunu anlayabiliyor musun? en merhametlisine de gitsen, sana benim baktığım gibi bakmaz, kimse kucak açmaz. senden bir nebze şefkat gördürtmeyen beni sana yanmakla sınadı. herşey bir şekilde halloldu. geçmişi hatırlayınca karnıma yediğim yumrukları unutamıyorum. içtiğim sudan haberin olduğu günlerde yaşayacağın zorluklardan bir an haber alamayacağımı anlatsalar inanmazdım. inanmazdım canım bildiğimin bana düşman sayacağını. inanmazdım beni böylece ortada bırakacağına. geçmiş geçmişte kaldı da sen beni niye kör kuyulara attın. anlaşılmamanın bu denli acı verici olmasını bilirim ki sende tattın.bilsem ki senin yolun yanlış, yine de o yolu davam bilirdim ben...

-bilsem ki senin ellerin kirli, yine de o elleri dünyanın en güzel elleri bilirdim ben

-seni sevmek hep karın ağrısı oldu, bir kez elini karnıma koymadın

-seni sevmek saç diplerime kadar sızlattı, bir kez olsun saçımı okşamadın...

-seni sevmek sürekli kabuğunu soyduğum iyileşmeyen bir yara oldu, bir kez yarama bakmadın. sen benim yüreğimi parçaladın, sevgimi, emeğimi, beni paramparça ettin

-d

[aycan-dilan]

canımın içi, sana ''keşke seni hiç tanımasaydım'' diyemem ama neden bunlar yaşandı? ölene kadar benimle kalmayacağını biliyordum ama neden bugünümüzü doya doya yaşayamadık. keşke bu yola hiç baş koymasaydım demedim ama neden bana yolun sonunda beni beklemediğini söylemedin. keşke o sözleri söylemeseydin de demiyorum ama neden içinden gelmediği hâlde söyledin

keşke hiç aşık olmasaydım diyemem ama neden bana 'aşk incitir' demedin

sana kötüsün diyemem ama neden elini kalbine koyup bana hiç merhamet etmedin

-d

[aycan-dilan]

Anlamlandıramadığım bir şey var içimde. Nerden geldiğini bilemediğim bir dert , sıkıntı. Her saniye moral bozukluğu. Ama dışarıya zerre yansıtma yok.Hayır diyorum kendime hayır gülümseyeceksin. İnsanların sana acımasına izin verme , sil gözyaşlarını diyorum. Sonra tam o an da patlatıyorum bir espri ben dahil olmak üzere herkes gülüyor. Ben de gülüyorum. İçten bir gülümseme değil bu , yapma zorunluluğum olan bir şey. Etrafta gülüp , eğlenen , hiçbir derdi olmayan mükemmel hayatı olan bir kız olarak görünüyorum. İnsanlar gelip “Ne kadar mutlusun ya” dediklerinde “sen gel bir de içimi gör” diyemiyorum. “Ağzıma sıçtılar nefes alırken canım acıyor lan” diyemiyorum. Mutlu olmayıp ne yapacağım deyip geçiştiriyorum. Artık birinin gelip , ne kadar gülüyor olsan da gözlerinde ki acıyı görebiliyorum deyip sarılmasını istiyorum. Anlaşılmak istiyorum. Benimle gülüp benimle ağlayabilecek biri olsun istiyorum. Gitmeyecek birini istiyorum. Ben artık çok yoruldum. Kime o gitmez dediysem gitti. Kime inanıp , güvendiysem ağzıma sıçtı. Hep gidişlerini izledim. Olan hep kalanlara oluyor zaten. Gitmek o kadar kolay ki. İnsan soramıyor beni neden sevmedin ? Diye. Cevap belli “olmuyor işte” Sevilmemeye o kadar alıştım ki.. Biri çıkıp seni seviyorum dediğinde inanmıyorum artık. Kimseye güvenim kalmadı. Artık hayal bile kurmuyorum. Olurda gerçekleşmezse çok fazla üzülmeyim diye. Özlüyorum , çok fazla özlüyorum. Sadece bir kişiyi değil. Birçok şeyi özlüyorum. Yolda yürürken aniden aklıma anılar geliyor. Başta burnumun ucu sızlıyor , daha sonra gözlerime sıcaklık hucüm ediyor. Etrafımda tanımadığım onlarca insan var. Ve ben daha fazla dayanamayıp usulca gözlerimi kapatıyorum. Gözyaşlarıma özgürlük veriyorum. Bazı geceler boş boş tavanı izliyorum. Kendi kendime sorular sorup cevaplıyorum. Ağlayamıycak kadar tükendiğim zamanlar da oldu , dizlerimi karnıma çekip “Bunların hiçbirini haketmedim” diye haykırarak ağladığımda oldu. Çok sevdim. Öyle sevdim ki , gururumu bırak ayaklar altına sermeyi gurumdan tek bir nebze bile kalmadı. Ruhum yaralıyken biri hayatıma girdi. O da tam kabuk bağlıyor sandığım an da yaralarıma tırnaklarını öyle bir geçirdi ki , kan içinde kaldım. Halen üzerimde kanın kokusu var. Ondan kalan izler var. İnsan birini sevdiğinde kaybolmaya başlarmış. Kayboldum. Halen yolumu bulamıyorum. Pusulam ise yarı yolda terketti beni. Yalnızım. Etrafımda insanlar olmasına rağmen yalnızım. Fakat bundan şikayetçi değilim alıştım. Alışmak zorunda bırakıldım. Artık umudum yok. Hayattan beklentim yok. Beni bu duruma düşüren , bu çaresizliğe iten herkesten nefret ediyorum.

[aycan-dilan]

Denize karşı bir bankta, omzuna başımı yaslayıp sesinden şiirler dinlemek gibi  çocukça isteklerim oldu.. Bağışla… —  Nazım Hikmet