belemiriniz - Tumblr blog

[belemiriniz]

İçimdeki bu yalnızlığı, bir başınalığı hiçbir kelime ifade etmez artık.

[belemiriniz]

Bir şeye çok üzülüyorum, sonra bir zaman geçiyor, az bir zaman, hemen unutuyorum. Beni o kadar yaralayan neydi anımsayamıyorum.

[belemiriniz]

Ne kadar süre daha susarım, mazur görürüm bilemiyorum ama çok vaktiniz kalmadı gibi. Bu gidişle ben konuşursam bu haneyi ne kan bağı toplar ne de can bağı…

[belemiriniz]

Sizin dağıtıp benim nefes almadan toparlamaya çalıştığım bu ortamdan çok yoruldum.

[belemiriniz]

Nasılsın?

Laf olsun diye sormuyorum. Gerçekten, nasılsın?

Ait misin mesela bu dünyaya? Bu yollar seni istediğin yere ulaştırabilecek kadar geniş, yağan bu yağmur kederini silip atacak kadar kuvvetli mi? Arındırıyor mu seni doğan her yeni gün?

Nasılsın? Yeniden başlayabilecek kadar var mısın yarında? Umudun diri mi hala, hala güneş var mı baktığın gökyüzünde? Yeşillikler, sarılıklar, mavilikler alıyor mu seni doyasıya içine? Yoksa kendine kurduğun pembe dünyada mısın hala?

Nasıl olduğunu en azından kendine söyleyebiliyor musun? Aynaya baktığında gördüğün yüz ele veriyor mu gerçeği? Dürüst müsün sana gerçekten, yoksa kendine de mi sadece ‘iyiyim’sin? Kendini de el mi sayıyorsun artık yoksa? Ya da yoruldun ama belli mi etmiyorsun?

Haklısın.

Nasılsın sahi? Hiç gerçekten soran oldu mu nasıl olduğunu? Merak eden hislerini, içinde büyüttüğün alemi merak eden oldu mu mesela? Ne cevap verdin onlara? Kuru bir ‘iyiyim’ mi yoksa daha büyük cümleler mi? Oysa ben bilirim, bir ‘iyiyim’ içinde on binlerce yanıt barındırır zaten. ‘Yorgunum’ sen anla gözlerimden demektir aslında. “Gir inime sars ruhumu” demektir. Bir daha sor “hiç iyi değilim” demektir. “Fazla üsteleme birazdan ağlarım”dır. “Hangi kelimeyle anlatsam bilemiyorum”dur oysa. Ama sonuçta ‘iyiyim’ değil mi?

Nasıl sorulursa öyledir cevabı. İçindedir yani sorunun.

Sahi sen gerçekten merak ettin mi hiç nasıl olduğumu?

[belemiriniz]

Sen ağla derdine şimdi, sen ağla derdine… 🥀

[belemiriniz]

🥀

[belemiriniz]

Frida Kahlo der ki; “Bana yalan söylemene üzülmedim, bir daha sana asla güvenemeyeceğime üzüldüm.”

Kendisi ve eserleri hakkında çok fazla bilgim yok ama o kadar anlamlı bir söz söylemiş ki…

Ne kadar acı söylenilene değil de kaybedilen hisse yanmak.

[belemiriniz]

Endişelerim, ideallerim, halletmeye çalıştığım meselelerim var. Başkalaşmaya çalışıyorum. Gözardı edilmiş tutumlar edinmek hoş. Değişmek, hiç de zor değil.

[belemiriniz]

“Kendimi dinliyorum aklımca, oysa kendini kendine açıklayamacak kadar yıpranmış bir beden taşıdığımı, duygularımın körleşe körleşe düz bir çizgiye dönüştüğünü biliyorum. İçimden kopan her yaprak beynime aylar sonra düşüyor; gecikmişliğin bayat kokusundan anlıyorum bunu. Bazen, yaşlılık diyorum, kendimizden oluşan bir coğrafyada silahsız ava çıkmaktan başka bir şey değil. Kendine yorgun ve eli boş dönüyor insan.”

[belemiriniz]

Bazı çiçekler bazı topraklarda yeşermez, burada suçlu toprak mı çiçek mi? Yoksa çiçeğe yeşerme vasfını, toprağa besleme/büyütme vasfını verende mi? Ya da çiçeği bin bir emekle adını bile bilmediği toprağa ekende mi?

Nereden baksan birden fazla haklısı olan bir çıkmaz daha. Yeter ki sen nereden baktığını bil.

[belemiriniz]

“Siz insanlar!” diye haykırdım, bir şeyden söz ederken “bu yanlıştır, bu doğrudur, bu iyidir, bu kötüdür” diye kestirip atmadan yapamazsınız. Bu ne demektir?

Herhangi bir olayın asıl nedenlerini araştırdınız mı? Bu olayı doğuran, önüne geçilmez hale koyan sebepleri arayıp buldunuz mu? Eğer bunu yapsaydınız, hükümlerinizde bu kadar aceleci olmazdınız.

[belemiriniz]

İnsan ne garip muamma.

Hem her an son nefese yaklaşırmış gibi hem de hiç yolun sonuna varmamış gibi.

Ama ölüm…

Ölüm öyle mi?

İnsan, ufuklarda belirsiz bir çizgiyken; ölüm, o ufkun ta kendisi!

Ölüm bir kor insan yüreğinde, yakan.

Bir buz parçası acıtan,

Zamana aldanmayan,

Ölüm evlerimize misafir, ansızın kapıyı çalan.

Sızıya göz açtırmayan, durmadan kanayan.

[belemiriniz]

Tarihin acımasızlığına bakar mısınız?

Hem bayram hem 15 koskoca yıl…

[belemiriniz]

Bir ihtimal daha var ama düşünmek bile akıl işi değil

[belemiriniz]

Ne kadar zormuş insanın kendi kazanmadığı parayı harcaması

[belemiriniz]

İnandım ki güzel olan her şey kendisini kötü bir olayın ardına gizliyor, kötü olanın etkisini üzerimizden atalım ve güzel olanı kıymet bilip sahiplenelim diye…

Ben bugün bir kez daha gurur duydum kendimle. Yanlış okumadınız evet ‘kendimle’.

İnsan hiç kendisiyle gurur duyar mı demeyin. Eğer bir şeyleri tek başınıza tırnaklarınızla kazıya kazıya elde ediyorsanız ve bu yolda halinizi hatırınızı dahi soran kimseniz olmuyorsa bu en doğal hakkınız. 🥳