benmarvel-blog

[benmarvel-blog]

Duygularım yaşlanıyor

İzin verme Tanrı’m 🙏🏻

[benmarvel-blog]

Zaman o kadar hızlı geçiyor ki, özellikle anne olduktan sonra daha iyi anlar oldum. Meleklerimle birlikte, her sene yeniden doğuyorum aslında. Onlarla birlikte, tekrar tekrar çocukluğuma dönüyorum. Bir kadının en güzel yaşlarıymış 30’lu yaşlar. Bu yaşların bana en güzel öğretisi, hayatımdaki zorlukları düşman gibi görmek yerine, tecrübe verici dostlar olarak algıladığımdan beri mutluyum.

Hoşgeldin yeni yaş🎂 Mutlu gel, sağlıklı gel, umutlu gel🙏🏻☀️🥰

[benmarvel-blog]

Kızımın ATATÜRK adına yazdığı şiir🙏🏻

Aşkların en büyüğü O’dur

Türk olmanın verdiği gururdur

Atamızın bıraktığı en büyük hediye yurttur

Türkiye’mizi korumak en büyük onurdur

Ürkmeden düşmanlarla savaşan O’dur

Rekabet edecek lider yoktur

Kahramanlığının en büyük eseri Cumhuriyettir

👏🏻🙏🏻👏🏻🙏🏻

[benmarvel-blog]

[benmarvel-blog]

Ne demiş şair;

‘Bahçemin halinden, baharımı kıyasla!’

[benmarvel-blog]

KAPLUMBAĞA KARINCA

Aklım karışık olduğunda, ya da üzgün, ya da kararsız kaldığımda kendimi dışarı atıyorum. Bir ağacın gölgesinde demleniyorum. Düşüncelerimi askıya asıyorum. O an pürüzsüz ve şeffaf oluyor her şey. Güneşin ılık nefesi, tenime değdikçe biraz ucundan kavruluyorum. Ve yaşadıklarımı, yaşayacaklarımı tekrar tekrar kalbimde döndürüp ısıtıyorum.

Sonra dakikalarca karıncaların gidişini izliyorum. Yol yol, emek emek, ilmek ilmek ruhuma iyi geliyorlar. Biraz da kaplumbağaların suya giriş çıkışlarına bakıyorum. Küçük bir ekmek parçasıyla, küçücük bir ekmek kırıntısıyla nasıl da mutlu olduklarını görüyorum.

Karınca ve kaplumbağa kadar olamadık diye iç geçiriyorum. Neydi bu kadar zor olan acabalarım, soru şeklinde bana bakıyorlar. Cevaplarını yitiriyor her soru, her düşünce. Her umut cevapsız. Ağaçlarım soluyor, demir gibi sağlam sandığım kalbim çürüyor. Sonra küflenmeye bırakıyorum kendimi. Beklemiyorum da artık.

Yüzümü dönüyorum yine kendime, yalnızlığıma. Beni benden başka kim anlayabilir ki! Kaplumbağalarım, karıncalarım hala orada. Onları görüyorum. Onlar mutlu ediyor beni.

Sahi neden onlar kadar bile olamadık?

[benmarvel-blog]

[benmarvel-blog]

Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler

Ah! Verseler

Neler neler değiştirirdim

[benmarvel-blog]

İhanet mi

Yerlerde sürüne sürüne yaşadım

Ağlamak mı

Bağıra bağıra ağladım

Ölmek mi

Ben o eşikten kaç kere döndüm

Amma velakin

Dönerken ruhumu da

O eşikte bıraktım!

[benmarvel-blog]

İçinizdeki karanlıkları aydınlatın

Yakın artık ışıklarınızı!

[benmarvel-blog]

VİRANE GECE

Bir oda

Penceresi açık

Belim yarıya kadar sarkmış

Aşağılar karanlık ve sessiz

Düşsem sessizliği bozacağım

Ne gerek var

Senin gidişinle

Zaten herkes ölü

Bende ölmüşüm gören yok

Herkes virane bir geceye teslim

Heryer yarım kalmış inşaat

Kuytu köşelerinde ağlıyorum

Kimseler duymuyor

Yankılanan bu yalnızlık

Benim mi Tanrım?

Üzerime giyinmişim ayrılığı

Ne kadar derin bir acı

Yine de dönmüyorum

Virane bir geceden kalan

Bu son sarhoş inlemeler

Son direnişler

Ruhumda can çekişiyor

Bütün hayvanlar

Suskunum onlar gibi

Dilim tutuk, gözlerim kör

Baktığım her yer kızıl

Kan ve cehennem

Dağınık ve ütopik

Sahte ve acımasız

Düşlerim de yok artık

Ne kaldı benden gayrı

Ben ben değilim artık

[benmarvel-blog]

[benmarvel-blog]

ASLINDA

Hiçbir zaman hiçbir yere gidilmiyor

Aslında......

Aslında kelimeler hep yalnız

Yalnızlıkta kendi başına aslında

O vakit

Sarıl şimdi sarıl

Öp şimdi öp

Ve öl aşktan öl

Ne zor geliyor aslında

Öpüldüğün tarafından terkedilmek

Sonra sessizleşmek

Sonra pişmanlıkları

Zamansızlaştırmak

Aslındalar çoğaltmak

Keşkeler tohumları atmak

Ağlamak

Aslında ne güzeldir yaşamak

Gün be gün umutlanmak

Şimdi dokunmak

Taze taze sevişmek

Aslında......

Gittiğin yerden bir şiir at

Bir şarkı olmadı bir iki satır söz

Aslında çok özledim

Aslında......

[benmarvel-blog]

BİR KADIN

Begonviller açmış

Gönlümün köşebaşı caddelerinde

Yine o bilindik hüzünlü tebessüm

Gözyaşlarını bırakmış geceye bir kadın

İki büklüm...

Duygulu ihtirasların, taze sevişmeleri

Adını yazıyor gecenin sessizliğine

Dokunduğu herşeyi kanatıyor

Bir kadın,

İki gözü iki çeşme...

Acı bir yakarış kalmış adımlarının arkasında

Yüzünü dönemediği bir gerçek

Avuçlarında yılların izi

Buruş buruş...

Yüzünde sonbahar rüzgarları

Günüşe boyanmış gökyüzü

Bir kadın gidiyor,

Elinde kırmızı bir çanta

Sırtında pembe yağmurları..

Bir kadın gidiyor,

Elinde kırmızı bir çanta

İçine sıkıştırılmış

Yalnızlığı, acıları...

[benmarvel-blog]

SAKİN OLUN!

Belli bir yaşa geldik, ama acı ama tatlı birsürü deneyimler kazandık. Yaşadığımız şu hayatta, hepimiz kendimize göre zor ya da kolay savaşlar verdik. Başardık, başaramadık. Bazen yıkıldık. Sonra yine kalktık.

Bu hayatta şunu gördüm ki, siz ne yaşarsanız yaşayın, her şey kendi içinizde. Dışarıdan çok farklı da görülse, aslolan asıl olan sizin benliğinizde. Sizin ruhunuzda. Yaşadıklarınız çok acı olabilir, kahr edebilirsiniz, her gün ağlayabilir, bunlar benim başıma neden geldi diyebilirsiniz. Haklı sebepleriniz de vardır. Fakat şunu unutmayın ki, yaşanan her şeyin bir sebebi ve nedeni vardır. Tanrı bize hiçbir şeyi boşu boşuna yaşatmaz. Ders demek yerine ben öğreti demeyi ve örnek oldu demeyi tercih ediyorum. Hayatın kendisi öğreti, yaşadığımız her bir olay ise örneklerdir.

Kötü örneklerimiz, öğrendiklerimiz bize yeni bakış açıları sunar. Fakat bu da yine kendinizle alakalıdır. Salt benliğinize ve ruhunuzun derinliklerine indiğinizde, yaşanan her kötü deneyimlerden ‘eğer siz isterseniz’ içinden bir iyilik, bir güzellik çıkarabilirsiniz. Ne yaşarsanız yaşayın, geri gelmeyecek olayların, durumların ve zamanın, kalan zamanınızın kahrolarak geçmesi, isyanlar etmeniz hiçbir şeyi değiştirmeyecektir. Giden gitmiştir, biten bitmiştir. Siz sadece kendinize eziyet etmekten başka bir kazanç elde edemeyeceksiniz. Negatifliğinizle sadece kendinize değil, çevrenize de, yakınlarınıza da zarar vereceksiniz. Farkında olmadan etrafınızdakileri de üzeceksiniz.

Ne gerek var! Her gecenin bir sabahı var demiyor muyuz! Her yağmurun sonu, gökkuşağı ya da güneşle tekrar buluşmuyor mu?

Sabredelim, bekleyelim, beklerken umut edelim, hayaller kuralım, isteyelim, sevelim, kalbiniz güzel gözlerle baksın etrafa. Yıkıldık mı, kalkalım ve eteğimizde ki taşları dökerek yürüyelim bu sefer. Devam edelim, yılmayalım. Sizi olumsuza çeviren, sürekli olumsuz konuşan, enerjinizi tüketen, her konudan ya da yaşananlardan negatiflik çıkaran, mutsuz olanlardan öncelikle uzaklaşalım. Onları gerinizde bırakın. Bu yol sizin, sadece kendinizin. Yanınıza sadece huzuru alın. Siz koşarken, avuçlarınızda sadece huzurun teri olsun. Rahat olun, sade olun, yalın olun, sakin olun.

Dengede kalın, yüksek inişleriniz ya da çıkışlarınız olmasın. Kusurlarınız olabilir, varsın olsun, kusurlarınızı da sevin. Önce kendinizi sevin. Kendiniz olun. Eleştirmeyin, eleştiriyorsanız önce kendinizden başlayın. Dışardan gelen düşünceleri dinleyin ama kendiniz olmaktan vazgeçmeyin. Kendinizi keşfedin. Bunu isteyerek, tutkuyla, gerçek anlamda iyilik ve güzellik ile yapın. Kendinize iyi olun.

İnsanlar size olumsuz mu yaklaşıyor, insanlar size kötü mü bakıyor, insanlar sizin için kötü mü konuşuyor, sizi üzüyorlar mı bırakın baksınlar. Bırakın düşünsünler. İlgilenmeyin, sizi üzen her olumsuzluktan uzaklaşın. Siz yine de olumsuz enerjiyle yaklaşmayın. Siz öyle olduğunuz için değil, onlar kendi enerjilerini, kendi ruhlarını aslında ortaya koyanlardır.

Herkes kendi aynasını aslında bir başkasına yansıtır. Siz bir aynasınız. Güzel bakmakta, kötü bakmakta sadece sizinle alakalı. Karşınızdakilerle ilgili değil. Güzel bakarsan güzel görürsün. Nasıl bakmak istiyorsan, o şekilde karşınızdakilerde size öyle yansır.

Dünyanın en güzel yerine git, tepenizde sıcak güneş, karşınızda mavi sonsuz deniz, yemyeşil ağaçlar, rengarenk çiçekler, kuş sesleri bir yandan, mis gibi bir hava, ne kadar eşsiz değil mi düşününce. Ama yanınızda ki kişi eğer olumsuz ise, siz o güzellikleri görürken, diğeriniz güneşin ne kadar yakıcılığıyla şikayet edebilir, ya da yürüdüğünüz yolu yorulmakla mızmızlandırabilir. Etrafında ki güzellikleri görmek yerine, o eşsiz güzellikten illa ki bir olumsuzluk çıkarabilir.

Her şey kendinizde, kendi içinizde. Önce kendiniz olun. Ruhunuzu sevgiyle doyurun. Önce kendinizi sevin sonra zaten ruhunuzun zenginliği etrafınızı da bir büyü gibi saracaktır.

[benmarvel-blog]

İnsanlardan korkuyorum

Düşüncelerden korkuyorum

Acımasızlıklarından korkuyorum

Yalnızlıktan korkuyorum

Anlaşılamamaktan korkuyorum

Sevgisiz kalplerden korkuyorum

Hayat beni korkutuyor

Yaşamak çok güzel

Ama yaşamaktan da korkuyorum

[benmarvel-blog]

RUHUM SIKIŞTI

Geceyi dinliyorum

Sessizliğin içinde kendimle

Kalbimde bir heyecan

Bir iç gıcıklayıcı nefesler

Nasıl mutlu kelebekler

Bir o yana bir bu yana uçuşuyorlar

Sonunu göremiyorum

Bu bilinmezlik hissi beni kemiriyor

Neden bu korkular yine

Neden geçmişin izleri hep önüme çıkan

Nasıl kurtulucam ben bu kara kuyudan

Çıkamıyorum

Bir el uzandı tutmaya çalışıyorum

Sımsıkı

Bırakıp gitmek istiyorum

O beni bırakmadan

Korkularım içine çekiyor

Sanki bir girdap

Ben bırakırsam sen bırakma diyen gözlerim

Sessizce yalvarıyor

Güvenmek ne zormuş Tanrım

Ne kadar korkuyorum

Ruhum sıkıştı

Halbu ki nasıl sevgiyle dolu

Bu can nasıl da deli oluyor

Aşkı yaşamak için

Özgürce, delice, sevgiyle

Bırak kalbinin derinliklerini

Sana açılan kapıdan gir

Korkma güzel kadın

Bu şarkı senin için çalıyor

Tut elleri sıkıca

Sar ruhuna

Sar bedenine

Ruhunu bırak güzelliğe

Tanrı yanında

Korkma korkma

Asla kaçma

Vazgeçme