Text
Kimseye düşman değilim tek derdim ve çabam seninle bir aile olabilmekti..
1 note
·
View note
Text
bi kapıya ihtiyacım var çıkıp gidebileceğim, ne olduğu fark etmez, gerçek yahut mecaz fark etmez, bi kapı
Boğuluyorum..
1 note
·
View note
Text
Tüm kemiklerimin acıdan Ağırdığı, ruhumun nefes alamadığı, kendimi yersiz yurtsuz hissettiğim bu günü asla unutmayacğım
0 notes
Text
61-
Kendimi öyle çaresiz hissediyordum ki…
Anlaşılamamanın derin çaresizliği….
İçimde hiçbir anlam yüklenmeden dökülen sözcükler, çoğu zaman dudağımdan karşımdaki kulağa ulaşıncaya kadar sanki binbir maske takmış gibi hayret verici gözlerle izliyordum gelen tepkileri, verilen cevapları.
İnsanlara karşı ne kadar yalın olmaya çalışsam da, yapacak bir şey yokmuş aslında.
Yani siz, ne kadar çırpınsanız da, kelimeler her zaman kelimelere muhatap olanın istediği şekle bürünüyor, kalpten çıktığı şekliyle değil, insanın beynindeki düşüncelere, içindeki korkulara, yalnızlıklara, acılara bürünerek, ona göre olması gereken renkle ona ulaşıyordu.
Ancak kelimeler de soğurdu.
Şimdi ben hiçbir şey yapamazdım.
Konuşsam da bir sussam da…
Gitsem de bir kalsam da…
20 notes
·
View notes
Text
Yolda bu kadar parçalandıktan sonra eve dönmenin bir anlamı kaldı mı artık..
1 note
·
View note
Text
19.05.24
"Varlıklarını özür diler gibi suçlu duygularla kıvranarak yaşayan,
ancak sevilirlerse dünya tarafından bağışlanacaklarını düşünen,
bütün o bedbaht kadınların,
o dipsiz sevilme ve şefkat ihtiyacı
sonuçta esaretleri oluyor."
5 notes
·
View notes
Text
Teker teker kemiklerim kırılıyor sanki
2 notes
·
View notes
Text
Geçmiş hayatımı gelecek hayatımı kendimi çok güçlü zannederek bir erkeğin sevgisine bağlamışım vah bana
1 note
·
View note
Text
Keşke Benimde bir Ebubekirim olsaydı. Kalbi kırık bu çağda dağ gibi yanımda olsaydı, hemhâl olsaydı.
1 note
·
View note
Text
Tam toparlandım demişken ben, birkaç saatliğine olan varlığınla dağıtıp gittin yine beni. Birkaç kelamına olan muhtaçlığım bile beni kırk yerimden bıçaklar gibi sarstı varlığınla.
1 note
·
View note
Text
Hiç bir şeye emek veresim yok. Herşey boşunaymış gibi geliyor son zamanlarda...
1 note
·
View note
Text
Yazdıkça kalbimi çıkarıp yolun ortasına bırakmış gibi hissediyorum. Bi yandan bu şeffaflık beni tedirgin ediyor, kimseler bilmesin istiyorum beni bu kadar. Diğer yandan bağıra çağıra bak ben bunlarla varım, buyum demek istiyorum. Söylesene kalbim ne zaman biter bu hengamen? Anlatıp kurtulunca mı, sesini duyan çıkınca mı?
1 note
·
View note
Text
"Varlıklarını özür diler gibi suçlu duygularla kıvranarak yaşayan,
ancak sevilirlerse dünya tarafından bağışlanacaklarını düşünen,
bütün o bedbaht kadınların,
o dipsiz sevilme ve şefkat ihtiyacı
sonuçta esaretleri oluyor."
5 notes
·
View notes