bikepackingbulgarije - Tumblr blog

[bikepackingbulgarije]

De finale

Vandaag gaat de reis terug naar onze eerste Airbnb waar onze fietsdozen op ons wachten.

Op de weg daarnaartoe passeren we langs de obligatorische carwash - die was deze keer meer dan nodig. Een verdere tussenstop is een coronatestlab waar we nog snel voor een antigentest binnen springen. Die hebben we bizarrerwijs voor onze transit in Frankfurt nodig. Binnenspringen is hier letterlijk... binnen 5 minuten staan we getest weer buiten.

In Sofia sluiten we af met fine dining. Een tof restaurant dat elke eigenschap van elk ingrediënt probeert te verwerken in ongelofelijk lekkere gerechten.

Met een gebruleerde Bulgarian Rose sluiten we af en wandelen terug via de lokale markt. De tomaat is de koningin van de groenten. Reusachtige tomaten van 300-400g pronken bij elke marktkraam. En ze zijn ook heerlijk lekker! Tomatenplantjes zijn dan ook overal en in tal van soorten te vinden.

Daarna worden de laatste spullen gesorteerd om onze fietsdozen te vullen met hetgene wat we nadien nog nodig hebben. Fietsspullen, kleding die versleten is en papieren die we niet meer nodig hebben verdwijnen in de vuilbak. We tellen de uren af naar onze vlucht terug en hopen dat we zonder problemen overal mogen passeren. See you in Belgium, bye bye shopska salade.

[bikepackingbulgarije]

Laatste dagen: rust en andere spieren

Na de honderden kilometers door Bulgarije zijn we de tel kwijtgeraakt hoeveel hoogtemeters we hebben gedaan maar meer dan 60% was zeker klimtijd op de fiets.

De laatste fietsmeters waren over mountainbikepaden maar hoe de Bulgaren er in slagen om door stukken diepe greppels met rotsblokken te fietsen was ons een raadsel.

Er waren gelukkig ook makkelijke stroken bij om te recupereren.

We spenderen de laatste dagen aan wandelen in Vitosha nationaal park waar bruggen veelvuldig aangebracht zijn om natuurlijke barrières te overbruggen. Eenvoud en creativiteit is precies toch belangrijker dan veiligheid ;-)

Paarden werden ingezet om boomstammen weg te slepen.

We zoeken uit waar we een covid-test kunnen ondergaan voor de terugvlucht. Met de hulp van Rudi's Bulgaarse collega komen we erachter waar je een antigeen test kan uitvoeren.

We zijn ook verheugd over het feit dat we geen quarantaine moeten ondergaan wanneer we terug in België zullen zijn... want Bulgarije doet het warempel stukken beter dan België.

[bikepackingbulgarije]

29 mei : Folklore

Het is folklore festival in Dupnitsa... en wij de enige buitenlandse toeristen die dit spektakel meemaken :-)

Alle leeftijden doen eraan mee, de traditionele klederdracht is divers en kleurrijk.

Ook de kleinsten doen mee, de jongens lijken een beetje op smurfen met hun mutsen en hebben duidelijk iets anders in hun hoofd dan straks op een podium te dansen...

De avond zal voor ons mogelijk gevuld worden met klassieke Bulgaarse melodieën op de achtergrond terwijl we hopelijk naar de champions league finale kunnen kijken.

[bikepackingbulgarije]

28 mei : Rila

We begonnen onze pelgrimstocht met een voor ons inmiddels aangename klim van 20 km. We komen weinig toeristen tegen bij onze tocht naar het klooster van Rila. Je zag het klooster dan ook niet vanop een afstand. Na het verteren van de laatste bocht stond het klooster pal voor je.

Het klooster van Rila is het op één na grootste klooster in de Balkan en tevens Unesco werelderfgoed. Van de ooit 500 monniken blijven er nu nog een handvol over. Ooit waren er zo een 1000 slaapkamers voor pelgrims. Voor de toeristenrush konden we alles rustig aanschouwen. Gezien het toeristisch seizoen ook hier nog niet begonnen was stonden we weer voor een gesloten deur terwijl graag iets warm wilden drinken.

We wilden de hangende stortbui voorkomen maar Almut wilde absoluut de kloostertoren nog bezoeken. Daarvoor moet je eerst naar de andere kant van het klooster om een ticket aan te schaffen en daarna kreeg je je persoonlijke begeleider mee.

In de regen begonnen we aan de afdaling. Bij de eerst mogelijke pitstop draaiden we af. Dit bleek een smaakvol restaurant te zijn waar wij twee uur wachtten op droger weer - gevuld met lekkers zoals geroosterde auberginesalade.

Vanaf onze tafel hadden we zicht op een wild kolkende bergrivier die naar beneden donderde. Natuurgeweld puur.

[bikepackingbulgarije]

27 mei : Ooievaars en dreigend onweer

De weersvoorspelling was 90% kans op regen... zoals al vaker gehad was de voorspelling niet zo accuraat. We hebben gezweet als stieren en geen druppel regen gezien - totdat we net ingecheckt waren :-)

Na het verplichte asfalt (= bergpas) konden we toch weer de veldwegen induiken op weg naar Rila.

Ooievaars hebben hier hun territorium veroverd, overal zijn straatlampen en andere omgevormd tot nesten.

Onderweg is de wijn overal aanwezig. Elk huis heeft zijn pergola met wijnranken die in de zomer voor verkoeling op hun overdekt terras zorgen.

Naast de particulieren zijn er ook genoeg wijnproducenten die ons kunnen bekoren met verschillende soorten Rosé. De witte wijn ligt ons veel minder omdat deze ons herinnert aan Retsina. In Rila is het toeristisch seizoen precies nog niet begonnnen want restaurants zijn nog niet allemaal open en het aanbod is beperkt. Omdat het ontbijt wat eentonig was hebben we besloten om te passen en zelf voor ontbijt te zorgen. Muesli werd al ingeslagen en een blitzbezoek aan de supermarkt zal ons morgen aan voldoende vitaminen en calorieën helpen.

[bikepackingbulgarije]

25 mei

Met de zonsopgang worden we wakker in onze tent en trekken na een ontbijt met koffie en meloen verder langs het stuwmeer.

Tot nu toe kan men hier nog gewoon zijn tent opstellen, rustig van de goed uitgeruste en onderhouden grillhutten gebruik maken en van geïmproviseerde terrasjes genieten.

De bouwwoede is echter al aan het oprukken... binnen enkele jaren zal het oever van dit meer volgebouwd zijn met hotels en andere attracties.

Onze dagrit sluiten we af met een afdaling van 25km waardoor we terecht komen in het zeer warme Velingrad. Ayran is een welgekomen dorstlesser in zulke situaties.

Velingrad is in feestmodus. Naast een optreden op het hoofdplein blijkt er ook iets aan de gang waarvan wij dachten dat het een trouwfeest was. Met ballonnen versierde (en voornamelijk dure) auto's rijden honkend urenlang door de stad totdat zeker iedereen weet dat er een feest aan de gang is. Het lijkt ook dat de hele stad uitgenodigd is... iedereen is opgekleed onderweg, de ene wat meer dan de andere...en de reden hiervoor zou het einde van een schooljaar zijn, of beter het einde van een schoolperiode zoals middelbaar onderwijs.

's Avonds worden we nog op een vuurwerk getrakteerd.

Vandaag fietsen we tussen velden en rivieren langs een volgend stuwmeer op hoogte.

Na een afdaling van rond 25 km komen we terecht in een warmere regio. Aardbeien, krieken staan overal te koop, de wijn groeit en wij slapen in een motel langs de weg - met een trouwfeest op de achtergrond. Niemand die er een woord Engels begrijpt maar met gebaren en cijfers krijgen we toch een kamer geregeld terwijl de fietsen in de saunaruimte mogen.

[bikepackingbulgarije]

21-22 mei : van 5 naar 25 graden

Na een regenachtige nacht verlaten we Mugla bij zonnige maar koude hemel.

Het architectonische highlight van dit dorpje is een houten minaret. Daarnaast komen we nog een ouderwetse ambulance tegen, tal van half vervallen voor hier typische schuren waarbij we ons afvragen of smeltwater hier de reden voor is. We zagen enkel nog houten skeletten op een fundering.

Met de hoogtemeters stijgen de temperaturen. Via Smoljan klimmen we weer onze hoogtemeters tot we uiteindelijk Nastan bereiken. Hier worden wij verrast door een levendig dorpsplein met hip café, waarbij dance beats en verzorgde uitstraling verrassend veel jong volk aantrekt.

Na enkele drankjes begaven we ons naar guesthouse Stefani waar we zonder fotoreferentie aankloppen voor een overnachting.

Een gepensioneerd koppel ontving ons hartelijk en leidde ons rond. Opmerkzame Almut had een wasmachine gespot en vroeg meteen of gastvrouw Ani ons de wasmachine kon lenen. Onze kleren werden voor ons gewassen.

De volgende ochtend schoven Stefan en Ani mee aan de ontbijttafel. Ze vertelden ons dat ze met 330 BGN(170€) pensioen dienden rond te komen en dat hun kinderen praktisch allemaal naar het buitenland verhuisd waren. Na 40 jaar fulltime werken hadden ze op iets beter gehoopt maar ze leken toch gelukkig met de gang van zaken.

Vanuit Nastan trokken we verder naar Dospat. We hadden toen al besloten dat we daar zouden kamperen . Na een uitgebreide lunch en inkopen reden we naar een geschikte willekeurige plek om onze tent op te zetten.

Een rustige ontspannen avond in de natuur sloot de dag af.

[bikepackingbulgarije]

21 mei : niet altijd loopt alles volgens plan

In Smolyan waren we de enige gasten in het hotel en onder bewolkte maar droge hemel zetten we koers naar supermarkt en restaurant voor ontbijt. De route naar Gyovren was ingetekend op een officiële kaart, dus vol vertrouwen gingen we op pad.

De top bevond zich op 1800 meter en net bij de start van de afdaling werden we getracteerd op ijskoude regen waardoor we verkleumd afdaalden en regelmatig stopten om te proberen opwarmen.

Tussenstop en enige dorpje op de toer was Mugla, een kleine gemeenschap met 260 inwoners waar we gingen schuilen. Een oudere vrouw haalde ons bij haar binnen en serveerde ongevraagd allerlei warme en koude gerechten in de hoop ons een kamer te kunnen verhuren.

Vervolgens trokken we verder zonder op haar aanbod in te gaan.

Opgetogen met een mooie offroad weg daalden we met plezier af. Begroeiing die in de weg hing en rotsblokken die als barricade opdoken konden ons niet storen.

Het avontuur op deze route nam een onverwachte wending want met onze fiets een sterkstromende rivier trotseren was een beetje te veel van het goede. Het enige alternatief was terugkeren naar Mugla. Met iets minder goesting keerden we terug naar het énige dorpje in de buurt.

Hier vonden we een verkoopgrage guesthouse eigenaar. We konden opwarmen bij zijn kachel met de nodige bestelling van zijn kaart erbij.

We kregen trouwens een ruime woning toegewezen die volgestouwd was met attributen waar we niet zoveel mee konden aanvangen. Voordeel is dat de foto's er beter uit zien dan de werkelijkheid.

[bikepackingbulgarije]

19 mei : Kyopolou

Na een eiwitrijk ontbijt op het zonnig terras van het guesthouse vertrekken wij verder op dezelfde straat. Veel keuze aan straten is er vaak niet. Om de 10 à 15 km komen we een agglomeratie van huizen tegen, tussendoor dieren, waterbronnen, bos en bijzonder weinig auto's.

In Banite, een kuuroord, nuttigen we een uitgebreid 3-gangen lunch - om onze hoogtemeters aan te kunnen. Ook hier vullen mensen litergewijs het bronwater aan in grote plastic flessen voor thuis. Ook wij vullen onze bidons aan.

Het tweede deel voerde ons door het dal van de rivier Arda. Een ruw rotsrijk dal maakte onze plannen om wild te camperen onmogelijk. Geen horizontaal plekje te vinden dat voldoende verwijderd was van de bewoonde wereld.

We hebben dan maar deels campingactiviteiten uitgevoerd... met name het kookgedeelte. Het is hier gebruikelijk om je eigen eten te nuttigen of te maken, en dat in goed uitgeruste en gezellige gemeenschappeljke vertrekken. Zo gebruikten wij ons kampvuurtje om een heerlijke pasta kyopolou te bereiden.

Kyopolou is een heerlijke dip/saus op basis van geroosterde aubergine en paprika met look erbij. Dit gaan we zeker in Antwerpen proberen terug te vinden in de Bulgaarse winkels... of zelf maken.

[bikepackingbulgarije]

18 mei : Hoogtemeters

Bij het ontbijt in Kosovo was het haardvuur weer aangestoken en kregen we een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld.

Onze dag werd gestart met het gezelschap van een salamander waarvan we meerdere exemplaren hebben gezien. De diertjes leken wel een pose aan te nemen alsof ze wachtten tot ze op de foto mochten. Helaas zien we ze daardoor voornamelijk plat gereden ...

Het onheilspellende weerbericht leek achteraf nog mee te vallen gezien we maar een korte bui hebben moeten trotseren. De tocht bestond voornamelijk uit klimwerk door een afwisselend vallei dat uiteindelijk een prachtige kloof werd. Leuke attributen sierten de rand van de weg. Hooibalen in tentvorm, eindeloze waterbronnen die er telkens weer anders uit zagen, en een intensieve wegenwerkinstallatie kleurden ons parcours.

Zagrazhden was de locatie waar we eindelijk een winkel vonden om even wat te knabbelen. Hulpvaardige doch onverstaanbare Bulgaren hielpen ons aan een slaapplek bij een guesthouse waar zon en zicht op de vallei inbegrepen waren. We zaten tenslotte ook nog op 1180 meter hoogte. Het zou de eerste restaurantloze dag worden want in dit oord énkel guesthouses, en wij hadden er toch wel eentje met ontbijt!

[bikepackingbulgarije]

17 mei : Pittoresk dorp Kosovo

We verlaten Plovdiv met het vooruitzicht op een lange klim. Terug een bergpas die we over moeten om verder te komen. Gestaag draaien onze benen rond. Bij de laatste supermarkt slaan we rijst, een blik erwten met meatballs en uiteraard snickers in, de ultieme energieleverancier voor onderweg (tenminste als het onder de 25 graden is).

De straat is bijna voor ons alleen... wie rijdt er ook op een doodlopende bergpas? Wij, die dan ergens overgaan van asfalt naar een onverharde weg.

Het seizoen lijkt hier nog niet van start gegaan. De eerste guest houses zijn nog niet open of nog in opbouw. Het skiseizoen is nog lang niet in zicht, maar ziet hier ook eerder naar jaren geleden uit. Deze skihut is letterlijk een ski-hut.

Een bergpadje voert ons van 1600m naar 800m. Tussendoor krijgen wij zicht op wat ons verwacht.

Het dorpje kosovo ligt ingebed in deze vallei. Authentieke gebouwen deels vervallen, deels gerenoveerd liggen schilderachtig tegen de hang aan.

We logeren in een guest house met openhartige gastvrouw. Hier mogen onze spieren recupereren...

De gastvrouw toonde ons meteen nog de lokale kerk, waar we ons als klokkenluider mochten manifesteren..

Na de korte rondleiding was het tijd voor onszelf. Haardvuur, zelfgekookt potje en drankje om de avond in te zetten. Daarna weer routeplanning voor Almut.

[bikepackingbulgarije]

Troyan-Karlovo-Plovdiv

Door het Balkan gebergte te doorkruisen hebben we Karlovo kunnen bereiken. Een eerder saaie voormiddag waar we aangewezen waren op klimmen zonder dat het landschap uitvoerig veranderde stond in contrast met de afwisselende afdaling die gekleurd werd met het passeren van een sneeuwstrook en wijdse vergezichten met ruwe natuur. De statistiek spreekt voor zich.

Ik ben benieuwd of over 10 jaar ook nog zo een noest natuurlandschap te aanschouwen is op deze plaatsen waar de natuur schijnbaar onaangetast lijkt.

Op de top van de berg kon je via lokale telers confituur aankopen. Wonderwel stopten voor deze verkopers vrij veel mensen om hun deel aan te kopen.

Na de afdaling en het vinden van een hotel deden we onszelf een heerlijke maaltijd cadeau.

Na een vroeg ochtendritueel begonnen we aan de eerste min of meer vlakke etappe. Kilometerslange paden slingerden doorheen landbouwgronden en brachten ons langs velden die overwoekerd werden door bloemen

Onderweg werden we ook getracteerd op diverse muurschilderingen. Hier moest een artiest bezig geweest zijn met de opdracht het dorp op te fleuren.

Uiteindelijk bereikten we Plovdiv voldoende fit om nog een deel van de stad te bekijken. Wat een verademing om honderden mensen zonder coronavoorzorgsmaatregelen naar een concert te zien trekken dat in het historisch amfitheater werd georganiseerd.

De show moest nog beginnen maar de mensen stroomden toe op het moment dat we bovenstaande foto vastlegden.

[bikepackingbulgarije]

13 mei : Bulgaarse keuken

Vandaag proberen we eens iets anders dan Shopska salade en köfte. Met dank aan de google translate camerafunctie krijgen we een notie van wat er op de kaart staat.

Als er restaurants zijn, zijn die gezellig met uitnodigende overdekte terrassen. Maar ze zijn er niet altijd... in toeristische stadjes wel, daarbuiten zeer weinig. De keuken is gevarieerd: groentenliefhebbers (Almut) een vleeseters (Rudi) worden hier blij :-). Witte kaas is ook alomtegenwoordig en dat in minstens 20 soorten.

De Bulgaar heeft minstens een verslaving: koffie. Zelfs in het kleinste dorp staat bij de kruidenier/café een espressomachine. Maar niet enkel daar... ook langs bedrijven, bij parkbanken staan koffieautomaten op de openbare weg. Zoals vroeger sigarettenautomaten bij ons.

En af en toe kom je ook eens een paard tegen op straat.

De weergoden waren ons gunstig gezind en hierdoor bereikten we vlot het stadje Troyan. Tijdens de trip van vandaag doorkruisten we een groene oase met in de verte besneeuwde bergtoppen. Gisteren reden we zelfs langs een rest sneeuw.

Het contrast tussen verlaten vervallen gebouwen en piekfijn onderhouden exemplaren valt overal op. Ooit mooie gebouwen staan vaak op instorten. De nieuwe halen de architecturale uitstraling van de oude vaak niet.

[bikepackingbulgarije]

12 mei : Muggen

We laten Varshets achter ons en stoppen vervolgens in Vratsa.

De stad heeft de reputatie om een toeristische trekpleister te zijn en je kon merken dat deze sector geld bracht naar deze stad.

We laten de hippe restaurants achter ons en kiezen in dezelfde stad voor een pittoresk plein met een zeer sympathieke gastheer die onder het oog van een orthodoxe patriarch ons enkele lokale specialiteiten serveert. De Bulgaarse Rosé verrast ons aangenaam. Bij het verdelen van de schotel werd duidelijk dat de centrale ingrediënten voor Rudi zijn. Almut neemt met plezier genoegen met de overige attributen.

Nadat we Vratsa hebben verlaten werd duidelijk dat we gedwongen worden om wild te kamperen. De zoektocht naar een kampeerplek brengt ons langs wankele bruggen, dichte begroeiing, steengroeves en een verlaten station om deze twee newbies op vlak van wildkamperen te doen besluiten een geschikte kampeerplaats te vinden.

Er is geen foto van een opgestelde tent omdat we een oorlog hadden uit te vechten met een leger muggen. We zijn er wel in geslaagd om de tent te betrekken zonder het gezelschap van muggen.

De volgende ochtend lieten we de muggen met rust en hebben we ons ontbijt genuttigd aan het nabije verlaten station.

Het gevoel om te gaan wildkamperen gaf een grote vrijheid omdat je zelf bepaalde hoelang je fietst en wanneer je je tent zou opslaan. Het enige wat voor ons een gevoel van onzekerheid bezorgde was dat je niet wist wat je s nachts kon verwachten. Uiteindelijk nam je op openbaar terrein onaangekondigd een ruimte in zonder goedkeuring. Wildkamperen wordt ondanks de illegaliteit gedoogd omdat de Bulgaren zich hier ook veelvuldig aan bezondigen.

Onze tocht zet zich verder door het gebergte Balkan. Geleid door een rivier en via woeste paden en asfalt werden we onderweg getrakteerd op een klooster dat op onze weg lag.

Een monnik verwelkomde ons en praktiseerde de Bulgaars-Orthodoxe liturgieën. Hij sprak 4 talen en liet ons de gelegenheid om de 2 kleine kerken in het complex te bekijken.

Er wachtten ons nog wat klimkilometers en omdat we de regenbui wilden mijden kozen we voor asfalt in plaats van rotsen en gravel als ondergrond.

Teteven werd de bestemming van vandaag , opmerkelijk was wel de lage activiteit tijdens de avonduren. Bars en cafés die in de vooravond nog open waren werden enkele uren later verlaten aangetroffen.

Een stad in een prachtige rotsrijke natuurlijke omgeving is de omschrijving die past bij Teteven. Ideale vakantie tussenstop!

[bikepackingbulgarije]

10 mei : klimmen en dalen

Kort samengevat zijn we vandaag 30 km geklommen en 30 km afgedaald. Gelukkig was het eerst klimmen en dan afdalen ☺. Voor de nodige energie hebben we de lokale supermarkt (lees: kruidenier van rond 15m2) bezocht. Na ongemakkelijke pogingen om onze wensen duidelijk te maken, schakelde hij (en wij) over naar gebrekkig Spaans. De norsheid maakte plaats voor vriendelijke nieuwsgierigheid. Hij vertelde ons dat we best enkele meter verder onze "pitstop" (lees ontbijt) konden doen, want daar was en waterbron. Nadat we ervaren hadden dat hij getrouwd was met een Cubaanse, zijn zoon bij Philips in Eindhoven werkt en hij liefst een maand werkt en dan 2 maanden 'slaapt' konden wij aan onze pitstop beginnen. Die werd verzoet door enkele aardbeien die de kruidenier nog bracht. Geweldig ☺

Toen zijn we beginnen klimmen... en klimmen.. en klimmen. In het begin was het goed fietsbaar, enkele km later wat minder door veel keien en stenen. Maar met voldoende "pitstops" zijn we er toch geraakt.

Voldoende water voor onderweg is hier geen issue. Waterbronnen zijn talrijk. Blijkbaar geeft de lokale bevolking ook de voorkeur aan bronwater in plaats van leidingwater. Dat is naar het schijnt niet altijd van de beste kwaliteit.

Het landschap hier doet denken aan de "Voralpen", groen, weiden, valleien, ...

... gespikkeld met kloosters en overblijfselen uit de communistische era.

Onze lokale ontmoetingen bereikten in de namiddag hun hoogtepunt. Cafetjes zijn er bijna in elk dorp. De buurtafel in dit etablissement had plezier aan de buitenlanders die met handen en voeten probeerden iets te bestellen. Meteen werden er vriendschappen gesloten en beklonken... het is niet bij een bier gebleven 😉.

Na het bereiken van onze bestemming Varshets hebben we ons tegoed gedaan aan shopska salade met weinig smaakvol vlees. We hebben in ieder geval nog wat Bulgaarse menukaartkennis opgedaan. Tevreden kunnen we onder de wol duiken!!!!

[bikepackingbulgarije]

9 mei : Sofia - Iskrets

Op een gezapig tempo werden onze fietsen klaargemaakt. Monteren van pedalen, stuur, drinkbushouders en de banden voorzien van voldoende lucht.

Klassiek is dat je altijd wel iets vergeet mee te nemen op vakantie. Deze keer was een laadkabel voor een powerbank de winnaar. Omdat we toch nog gasflessen moesten oppikken voor ons reisvuur werd dit ineens mee aangeschaft.

We trokken noordwaarts om bij het buitenrijden van Sofia nog op krachten te komen met een lunch bij een taverne. Eerst dachten we dat "Mexana" naar een Mexicaans restaurant verwees maar dat klopte dus niet.

De menukaart was gelukkig voorzien van foto's zodat we niet teveel dienden te ontcijferen.

We vervolgden onze uittocht uit Sofia en kruisten massaal veel Bulgaarse automobilisten die duidelijk niet gewoon zijn dat er fietsers op de hoofdwegen fietsen. Gelukkig werden er veel nieuwe rijkstroken aangelegd die enkel voor ons beschikbaar waren omdat deze nog niet helemaal af waren.

We richtten na 45 km fietsen een blik op de kaart om een slaapplaats te kunnen vinden...... Via autoluwe wegen doorkruisten we valleien om in Iskrets aan te kloppen bij guesthouse "the golden horn". Daar dienden we onze voorraden aan te spreken om toch wat avondeten te hebben. Een soort Aiki noodles en Bulgaarse droge worstjes stilden de honger. Onze verblijfplaats had een grote achterliggende tuin op een heuvel die grenst aan een rivier, rust alomtegenwoordig.

Leka nosht!

[bikepackingbulgarije]

8 mei : BRU - SOF

Met de trein gaan we richting Brussels airport.

Het aantal controles is absurd op de luchthaven... we gaan precies terug in de tijd waar vliegen nog uitzonderlijk was. 3 x PCRtest, 3 x ID-kaart en de ffp2-moeten we voor de zekerheid ook tonen 🙃.

In Sofia dienen we de 6de taxichauffeur te overtuigen om ons mee te nemen. Zijn collega's vinden onze megagrote fietsdozen maar niks om mee te transporteren. Nochtans passen wij met de dozen net in zijn vw caddy.

Fietsen worden al fietsklaar gemaakt en intermezzo met Bulgaarse collega vullen de avond. Volgens hem logeren we in een achtergestelde buurt waar criminaliteit niet ver weg is. Volgens ons valt het wel mee.

We trekken richting Bulgaarse "Meir" die gevuld is met een mix van shops en trendy terrassen. Seen and be seen is hier toch ook wel een beetje het devies. We zijn trouwens de enigen die kiezen voor een niet afgeschermd terras. De opmerking van de ober "dat het koud is in de wind" slaan we in de wind.

Tijd voor een nachtrust op Bulgaarse bodelM !