bilinmezlikte-kaybolan-kiz - Tumblr blog

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

birileri için geceler, bizim sandığımızdan daha uzundur..

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Ben şimdi uzaklardayım, bedenen aynı yerimdeyim; aynı ülkemde, aynı şehrimde, aynı evimde, aynı odamda, aynı yatağımdayım ama ruhum yağmurlu bir günde deniz kenarı bir bankta oturuyor, denizi izliyor. Kaybolan umutları izliyorum, kaybolan yılları, kaybolan göz yaşları, kaybolan gözler ve daha nice kaybolanları.. ruhum ölü, bedenimse yorgun..

Gözler yorgun göz bebekleri ağlıyor

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Hiç kimse kimseye her zaman müsait değildir arkadaşlar.. Tabiki insanlar bize vakit ayırabilirler işleri dahi olsa yazabilirler fakat kimse kimseye tamamen müsait değildir:)

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Hayat bize her geçen gün onlarca bilinmezlik veriyor, karar vermek çok zor..

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Farabi'nin şöyle bir sözü var, diyor ki "var mısın ki yok olmaktan korkuyorsun?" Sahi biz insanların içinde miyiz, kalbinde miyiz; onlar bizi içlerinde hapsetmek, her zaman yanlarında olmamızı istemek, yokluğumuzdan korkup bizi kaybetmemek istiyor mu ki biz yok olmaktan korkuyoruz?

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

"Beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum."

~Oğuz ATAY~

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Bir yerde şöyle bir söz duydum "artık mutluluğun ne olduğunu hatırlamıyorsun bile.." Acı çekmiş ve çekmeye devam eden, tutacak tek bir el bile bulamayan bir insanın en çaresiz kaldığı andır mutluluğun ne olduğunu unutması.

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Canım yanıyor, görmüyorlar. Sahte gülüşlerimi mutluluktan sanıyorlar.. Anlamıyorlar

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

İnsanlar bana bazen çok acımasız geliyor. Farkında olmasalarda çok acıtıyorlar, sen bir konuda mutlu olamadıysan ve onlar o konuda mutlu olduysa bunu düşünmeden ballandıra ballandıra bize anlatmaları bazen bana itici ve kalp kırıcı geliyor.. evet bazen mutlu olduğumuzda insanlara söylemek isteriz, mutluluğumuzu herkesin bilmesini isteriz, onlarında bizimle beraber mutlu olmasını isteriz ama çok ince ve can yakıcı bir detayı çoğunlukla kaçırıyoruz; insanlarda acıya sebep olan şey bizde mutluluk yarattığında canı acıyan kişiye bu mutluluğu ballandıra ballandıra anlatmayı.. biliyorum herkes mükemmel olamaz ama sizden istediğim sayın "bilinmezlikte kaybolan insancıklar" lütfen bir sözü söylemeden önce bir kez daha düşünün kafanızda tartıp biçin.. karşı tarafta ne etki edeceğine karar verip ondan sonra söyleyin. İnanın sizden bir şey eksilmeyecektir ve en azından karşı taraf da üzülmeyecektir.. teşekkürler ve herkese musmutlu iyyy geceler dilerim♥︎

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Bu şarkıyı dinliyorum. Şarkıda şu sözler geçiyor "Bildiğin gibi değilim sildiğin gibiyim hâlâ." düşünüyorum da gerçekten hayatımızdan biri çıkınca biz yine o bilinen, gözüken biz olarak mı kalıyoruz yoksa gidenin sildiği bir sayfa haline mi geliyoruz? Kimsenin bir daha bulamayacağı tarafımızı kendimize mi saklıyoruz yoksa o tarafımızı biz bile mi kaybediyoruz?

Yine bir bilinmezlik.. yine kafada milyonlarca, milyarlarca karışık sistemler kümesi.. ve yine "bilinmezlikte kaybolan birkaç insancık.."

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

(şu an olmasa da ilerde burada bu sayfada birinin bu şarkıyı dinleyeceğinden eminim)

[bilinmezlikte-kaybolan-kiz]

Yalnızız.. Çevremiz oldukça kalabalık veya en azından 3-5 kişi var hep yanımızdalar fakat (yanımızda değiller işte) içimizde olup biteni bilmiyorlar.. neleri sevdiğimizden, hangi konuda kırılacağımızdan, söyledikleri en ufak bir cümlenin içimizi ne kadar üzeceğinden bir haberler. Herkes her şeyi bildiğini sanıyor, en berbatı ise hiçbir şeyi bilmedikleri ve bilmedikleri şeylerle hayatımızı yargılamaları.. "Hayatımız.." harbi o neydi? Ruhen ölüme terk ettikleri bizler miydik? Bence tam da oydu.. uzun zamandır ölmüş gibiyiz, gülsekte içimizde fırtınalar kopuyor.. hepimiz birer "bilinmezlikte kaybolan insancıklarız." hepimiz o bilinmezliğin getirdiği karanlıktan çıkmak için can atıyoruz. Birinin gelip elimizden tutmasını bize ışık olmasını bekliyoruz. Hayatımıza yeni insanlar yeni insancıklar geliyor.. Evet kurtuldum, yalnızlığım, karanlığım, bilinmezliğim geçecek diyoruz.. Her ışık saçanı güneş sanıyoruz ve yanılıyoruz.. Belki de güneş olan bizleriz ve kendi karanlığımızdan kendimiz kurtulmalıyız, kimse olmadan."Yine yapayalnız..." AMA BELKİ DE birilerine güneş olmalıyız; onların da güneşlerini, ışıklarını bulmasında, bilinmezliğinden kurtulmasında yardımdımcı olmalıyız.. bilemiyorum işte.. bilinmiyor..