birdamlaamavii - Tumblr blog

[birdamlaamavii]

her şey bitmişti. beni düşünme dediği gün bitmişti. o günden sonra hayatımı yoluna koymaya başladım. gülücüklerimi tekrardan kazanmaya başladım. sonra be mi oldu? ansızın çıkıp geldi. özürler diledi, seviyormuş gibi konuştu, son bir şans istedi asla mahvetmeyeceği... defalarca kendime söz versem de ben yine yenik düştüm. ona olan bütün umutlar bitmişken tekrar yeşerdi. ama hiç bir şey eskisi gibi olmayacak biliyorum. biz olamayacağız. çünkü ben beni bırakıp gittiği günü asla unutamıyorum. ben ağlarken onun güldüğünü unutamıyorum. başkasında sevgiyi aradığı günleri unutamıyorum. hiç bir şey eskisi gibi değil ve ben onu da unutamıyorum...

[birdamlaamavii]

unutmak isterdim kolayca. gece uyuyup uyandığımda bütün üzüntülerimi unutmak isterdim. sevilmeyişlerimi, yerime koyduklarını, başkasıyla olan gülüşlerini, yarım kaldığım her anı, gözümden akan her yaşı unutmak isterdim. 

[birdamlaamavii]

belki gitti bütün sevdiklerin. bitti bütün mutlulukların. bugünlerin, yarınların bir anlamı kalmadı belki. hayallerin bitti. umutların bitti. ama hayat bitmedi sen bitmedin. ayağa kalk ve toparlan. yeni mutluluklar, hayaller, umutlar seni bekliyor. unutma sen her şeye rağmen çok güçlüsün ve asla pes etme!

[birdamlaamavii]

çok sevdi kadın. canını verecek kadar çok... herkesten çok güvendi, herkesten çok inandı mutlu sona. gözü kör olmuştu çevresindeki herkese sadece o vardı dünyada. mutluluğunda, üzüntüsünde, her anında yanında olacaktı. herkes gitse de o kalacaktı öyle demişti. hayalinde de, umudunda da, geleceğinde de o vardı sadece. sadece o... ve bir gün herkes gitmedi belki ama o bırakıp gitti. öyle çaresiz kaldı ki kadın, bütün umutları, bütün hayalleri, bütün geleceği de onunla birlikte gitmişti. evet hayatının sonu değildi ama hayat sadece nefes almak da değildi...

[birdamlaamavii]

kırık kalbimle tutunmaya çalışıyorum bu hayata. iyileşmeye çalıştığım her gün daha da kırılıyor kalbim. çok ağır bazı şeyler kaldırmaya gücüm yok hissediyorum. çevremde onca insan varken tek başımayım. kimse kimseyi kendinden daha iyi anlayamıyor. tek başıma ağladım gecelerce, tek başıma gelmeye çalıştım her şeyin üstesinden, tek başıma onarmaya çalıştım paramparça kalbimi, tek başıma kalktım ayağa ve tek başıma tutunuyorum hayata...

[birdamlaamavii]

ve sustu kadın içinden çığlıklar atarken...kalbi paramparça olsa da her gün daha da yeniliyordu sevgisine 

[birdamlaamavii]

Gelecek ya bizim beklediğimiz gibi insanlığın zirvesini oluşturmuyorsa? Ya dünyanın güzelleşmesini beklerken dünyayı daha da tüketiyorsak?