birgaripelifr-blog

[birgaripelifr-blog]

Gün gelir insanların yaptıklarına sabretmeyi değil; görmezden gelmeyi öğrenirsin.

BirGaripElifr

[birgaripelifr-blog]

BirGaripElifr

[birgaripelifr-blog]

BirGaripElifr

[birgaripelifr-blog]

[birgaripelifr-blog]

BirGaripElifr

[birgaripelifr-blog]

[birgaripelifr-blog]

[birgaripelifr-blog]

BirgaripElifr

[birgaripelifr-blog]

[birgaripelifr-blog]

Ben yine de ısrarla senin bahçende büyümek isteyen papatya olacağım...

[birgaripelifr-blog]

Sevilmemişlik hissi de insanı uçuruma itiyor.

[birgaripelifr-blog]

Bir şeyler yanlış gitse de,

Sen gitme.

Sonra herkes gelmese de,

Sen gel.

Hatta her şey aynı kalmasa da,

Sen kal.

Ömür bitecek olsa da,

Sen sür.

[birgaripelifr-blog]

Ben yaptıklarımın doğru olduğunu bildikten sonra, sizin yanlış anlamanız zerre umrumda değil.

[birgaripelifr-blog]

Vatansızlara mı ağlasam başını sokacak ev bulamayan evsizlere mi; savaş mağduru çocuklara mı; vücuduna istemediği pis ve kirli ellerin dokunduğu, zorla sahiplenilen kadınlara ve çocuklara mı ağlasam yoksa açlık yüzünden ölenlere mi; bu vatan için şehit olan mehmetçiklere mi yoksa yetim kalan çocuklara mı; fakirliğin verdiği bin türlü sıkıntıyı, mahçupluğu yaşayan ailelere mi ağlasam; yoksa şiddet ve eziyet gören kadına, çocuğa, yaşlıya mı; küçücük yaşta hayatının baharı elinden alınan zorla evlendirilen çocuk gelinlere mi? Evlat acısı yaşayanlara mı; derdinden çıkış noktası bulamayıp intihar edenlere mi; hayatı tek başına sırtlayan yalnızlara mı ağlasam; yoksa hastalığına şifa bulamamış hastalara mı? Umudu elinden alınıp çaresiz bırakılanlara mı; huzur evlerine mahkum edilen yaşlılara mı; anne baba sevgisi görmemişlere mi ağlasam ya da sırf inancından dolayı zulüm görenlere mi bilmiyorum. Galiba hepsine birden ağlıyorum. Ve tüm mazlumlar için O’na sığınıyorum...

Gözde’nin acısıyla kalemimden düşen sözler. Hayat çok güzel. Siz olduğunuz için güzel. Nolur her şeyden herkesten önce kendinizi sevin. Sen değerlisin çünkü sen bir nefessin...

[birgaripelifr-blog]

Geçmişin hasreti yeşil-mavi bir komşu salonudur bende

Portakal soyar Fatmana teyze

Neon lambanın cızırtısı, bir karınca kabilesi...

Öylece durur duvarda

Öğle sonrası saat dördün kokusu

İğde ağacı, ocakta pişen yemek ve henüz kalkılmış divandır dimağımda

Ben nasıl sevdim bunları?

Nasıl ihlal ettim çizgisini mermerlerin?

Nasıl kök belledim havada dolanan o kolonya ve şeker kokusunu?

Neden güzeldi böylesi?

Niyesi iyiydi?

Kimindim ve nasıl bir sinenin evladıydım?

Zor şeyler gördüm ben

Ve hiçbiri

Bu anıları bir daha görememek kadar

Zor

Değildi...

Geriye dönüşün hayalle imkanı dışında

Var mıdır ihtimali

Bir benzerini tatmanın

Hem de tam şu anda?

Kireçten yapılmış bir köy evinin balkonuna çıkıp izlediğim

İlk bando takımı!

Bir daha geçer misin bu yollardan?

Bayram bile olmasa?

Elif Refiye Sarıtaş

[birgaripelifr-blog]

[birgaripelifr-blog]