Bomboş bir odada elini kalbine götürüp dizlerinin üstüne çöküp durmayan gözyaşlarına nasıl büyük bir ceza verdiğini hatırlıyor musun? Kendini, koskoca bir deve benzeyen o yüce ruhunu ellerinin arasında küçültüp, ufaltıp, unufak edip bir toz tanesine çevirdiğin zamanı hatırlıyor musun? Hatırla. Çünkü bil ki, aynaya baktığında gördüğün ne varsa sen getirdin, göremediğin ne varsa sen götürdün. Buna sen izin verdin, kendi ellerinle.
uzun süredir sevgilisi olmayan insanlar belirli bir raddeden sonra hayatlarında kimseyi istemezler. sezai karakoç'un dediği gibi "yüreği soğuyanın, savaşı biter.".