braininggr

[braininggr]

Έρμαν Έσσε: Μαθήματα καθημερινής Σοφίας

«Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ένας δρόμος προς τον εαυτό του, το πρόπλασμα ενός δρόμου, το προσχέδιο ενός μονοπατιού. Κανένας άνθρωπος δεν έφτασε να είναι εντελώς ο εαυτός του. Ωστόσο, οι πάντες φιλοδοξούν να το κατορθώσουν, άλλοι στα τυφλά, άλλοι με περισσότερο φως, ο καθένας όπως μπορεί».  Τα αποφθέγματα του Έσσε για τον έρωτα, την αγάπη, το φόβο, το μίσος και την κοινωνία, αποτυπώνονται σε αυτό το βιβλίο του Άλαν Πέρσι, ο οποίος αναλύει τον Έσσε και προσφέρει τη δική του οπτική, για µια ζωή λιγότερο περίπλοκη και πιο ου��ιώδη.    «ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ», λέει ο Έσσε και παραθέτει το δημοφιλές παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, το Ασχημόπαπο, που έχει ως ερμηνευτικό κλειδί την αναζήτηση του εαυτού. Όσο το ασχημόπαπο δεν ανακαλύπτει την ταυτότητά του, δε βρίσκει την αγάπη, όσο δεν ανακαλύπτει πως είναι κύκνος και δεν αποδέχεται αυτό που είναι, δε μπορεί να αγαπήσει αληθινά, ούτε να αγαπηθεί. Όταν δινόμαστε ενεργά σε κάτι, δε μένει χώρος για ανησυχία. Αν ασχολούμαστε με τον άλλο, αντί να ανησυχούμε, θα εξοικονομήσουμε πολύτιμη ενέργεια, που τη σπαταλάμε φτιάχνοντας καταστροφικά σενάρια. Ίσως η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη που αναφέρει ο Έσσε και στο πώς την αντιλαμβανόμαστε εμείς είναι ο τρόπος που μιλάμε γι’ αυτή. Ενδυόμαστε συνήθως τον κτητικό έρωτα. Όμως η τέχνη του αγαπάν είναι κάτι πολύ πιο ευρύ.  Ο Έσσε έλεγε: «Όσο λιγότερο πιστεύω, γενικά, στην εποχή μας, όσο περισσότερο νομίζω ότι βλέπω την ανθρωπότητα να εκφυλίζεται και να μαραίνεται, τόσο λιγότερο σκέφτομαι την επανάσταση ως φάρμακο γι’ αυτή την παρακμή και τόσο περισσότερο πιστεύω στη μαγεία της αγάπης».  http://dlvr.it/Pc2wY1

[braininggr]

Τρία στοιχεία για την κατανόηση του εγκεφάλου σας

Ο Βιλάιανουρ Ραμαχαντράν (Νευρολόγος - Διευθυντής του Κέντρου Εγκεφάλου και Νόηση και ��ιακεκριμένος Καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας και Νευροεπιστημών του προγράμματος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια) μας λέει τι μπορεί να αποκαλύψουν οι εγκεφαλικές βλάβες σχετικά με τη σύνδεση ανάμεσα στον εγκεφαλικό ιστό και τη νόηση, χρησιμοποιώντας τρεις εκπληκτικές ψευδαισθήσεις ως παραδείγματα.  Λοιπόν, όπως επισήμανε ο Κρις, μελετάω τον ανθρώπινο εγκέφαλο -- τις λειτουργίες και την δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Και θέλω απλώς να σκεφτείτε για ένα λεπτό τι συνεπάγεται αυτό. Υπάρχει αυτή η μάζα από ζελέ -- ενάμιση κιλό ζελέ που μπορείς να κρατήσεις στην παλάμη του χεριού σου και μπορεί να στοχάζεται την απεραντότητα του διαστρικού χώρου. Μπορεί να στοχάζεται την σημασία του απείρου και μπορεί να στοχάζεται τον εαυτό της που στοχάζεται την σημασία του απείρου. Και αυτή η παράξενη αναδρομική ικανότητα που αποκαλούμε αυτοσυνείδηση, η οποία νομίζω είναι το Ιερό Δισκοπότηρο της νευροεπιστήμης, της νευρολογίας και κάποτε θα καταλάβουμε πως συμβαίνει.  Λοιπόν, πως μελετάς αυτό το μυστήριο όργανο; Εννοώ ότι έχεις 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, μικρές τούφες πρωτοπλάσματος που αλληλεπιδρούν η μία με την άλλη και από αυτή την δραστηριότητα αναδύεται όλο το φάσμα τον ικανοτήτων που αποκαλούμε ανθρώπινη φύση και ανθρώπινη συνείδηση. Πως συμβαίνει αυτό; Λοιπόν, υπάρχουν πολλοί τρόποι προσέγγισης των λειτουργιών του ανθρώπινου εγκεφάλου. Μια προσέγγιση, αυτή που κυρίως χρησιμοποιούμε, είναι να παρατηρούμε ασθενείς με μόνιμες βλάβες σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου, όπου υπάρχει μια γενετική αλλαγή σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι μια καθολική μείωση όλων των νοητικών ικανοτήτων, ένα είδος άμβλυνσης των νοητικών ικανοτήτων. Αυτό που έχουμε είναι μια άκρως επιλεκτική απώλεια μιας λειτουργίας με τις άλλες λειτουργίες να διατηρούνται άθικτες και αυτό σου δίνει αυτοπεποίθηση να ισχυριστείς ότι αυτό το μέρος του εγκεφάλου με κάποιο τρόπο εμπλέκεται σε αυτή την λειτουργία. Έτσι μπορείς να χαρτογραφήσεις την λειτουργία πάνω στην δομή και μετά να βρεις τι κάνει η διάταξη των κυκλωμάτων για να δημιουργήσει αυτή την ιδιαίτερη λειτουργία. Αυτό, λοιπόν, προσπαθούμε να κάνουμε.  http://dlvr.it/Pc2wW4

[braininggr]

Ποια τα οφέλη και τι συμβαίνει σ' έναν δίγλωσσο εγκέφαλο;

Έρευνα σε παιδιά που μεγαλώνουν σε έ��α πλαίσιο με δύο γλώσσες αναδεικνύει πλεονεκτήματα έναντι παιδιών που μεγαλώνουν σε ένα πλαίσιο με μία γλώσσα όχι μόνο σε αυξημένη εστίαση της προσοχής όσο και στη σκέψη.  Τα ευρήματα σχετίζονται με τα δίκτυα δραστηριότητας του προμετωπιαίου φλοιού του εγκεφάλου, που κατευθύνουν τα υψηλότερα επίπεδα σκέψης και συνειδητότητας.  Σε σύγκριση με τα μονόγλωσσα, σύμφωνα με το psychology now, τα δίγλωσσα παιδιά που εξετάστηκαν, τα οποία είχαν πέντε έως δέκα χρόνια έκθεσης σε δίγλωσσο περιβάλλον, παρουσίασαν υψηλότερες βαθμολογίες στη γνωστική ικανότητα στα τεστ και είχαν καλύτερη εστίαση προσοχής, επιλογή αποφάσεων, κριτική ικανότητα, αντίσταση στην απόσπαση προσοχής και ανταπόκριση στην ανατροφοδότηση.  Η σχετική νευροαπεικόνιση (από τη σάρωση fMRI) σε αυτά τα παιδιά αποκάλυψε μεγαλύτερη δραστηριότητα στο δίκτυο του προμετωπιαίου φλοιού που οδηγούσε σε αυτό καθώς και σε άλλες εκτελεστικές λειτουργίες, (Bialystok, 2009, Kaushanskaya & Marian, 2007).  Η αυξημένη αυτή ενεργοποίηση των εκτελεστικών λειτουργιών, στους εγκεφάλους των παιδιών που βρίσκονταν σε δίγλωσσα πλαίσια, εκτείνεται πέρα από τη πρόσληψη και προαγωγή της μετάφρασης της γλώσσας. Οι ισχυρές επιπτώσεις της νέας έρευνας αφορούν την δυναμική του εγκεφάλου, ενισχύοντας την αυξανόμενη δημιουργία δίγλωσσων πλαισίων.  Τα δίκτυα που εμφανίζονται πιο ενεργά στους εγκεφάλους των δίγλωσσων παιδιών έχουν να κάνουν με τις εκτελεστικές λειτουργίες. Πρόκειται, όπω αναφέρει το Psychology now, για έναν αστερισμό γνωστικών ικανοτήτων που υποστηρίζουν τη συμπεριφορά προσανατολισμένη στους στόχους και περιλαμβάνει την κατεύθυνση της προσεκτικής εστίασης, την ιεράρχηση, τον προγραμματισμό, τον αυτοέλεγχο, τον ανασταλτικό έλεγχο, την κριτική ικανότητα, την εργασιακή μνήμη (τη διατήρηση και χρήση των πληροφοριών) και την ανάλυση.  Δεν είναι κατά τους πρώτους μήνες ή ακόμη και τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού κατά τα οποία ο εγκέφαλος υφίσταται τις μεγαλύτερες αλλαγές του όσον αφορά τη γνωστική λειτουργία. Αυτά τα νευρωνικά δίκτυα των εκτελεστικών λειτουργιών αποτελούν τις τελευταίες περιοχές του εγκεφάλου που «ωριμάζουν» και όπως φαίνεται γίνονται ισχυρότερα και πιο αποτελεσματικά.  Οι εκτελεστικές λειτουργίες, όπως η επιλεκτική εστίαση προσοχής και η ικανότητα να αποκλείεται η απόσπαση της προσ��χής, στην παιδική ηλικία έχουν κατά κανόνα αναπτυχθεί ελάχιστα. Αυτές οι λειτουργίες γίνονται σταδιακά πιο ισχυρές καθ 'όλη τη διάρκεια των χρόνων ωρίμανσης του προμετωπιαίου φλοιού μέχρι τα μέσα της εικοσαετίας. Σε ότι αφορά τις εκτελεστικές λειτουργίες η έρευνα για το «δίγλωσσο εγκέφαλο» είναι ιδιαίτερα συναρπαστική.  http://dlvr.it/Pc2wRV

[braininggr]

Πώς να γίνετε πρωταθλητές της μνήμης

Ναι, υπάρχει τρόπος! Οι τεχνικές είναι συγκεκριμένες και επιστρατεύουν φαντασία και δημιουργικότητα. Ένα παιχνίδι που αξίζει να παίξουμε.  Τα «παλάτια της μνήμης», μια στρατηγική προσφιλής στους αρχαίους έλληνες και ρωμαίους ρήτορες αλλά και στον λογοτεχνικό και τηλεοπτικό Σέρλοκ, αποδείχθηκαν η καλύτερη τεχνική για τη βελτίωση της μνήμης.  Δυσκολεύεστε να θυμηθείτε αριθμούς τηλεφώνων; Κάνετε νοερά μια λίστα με τα ψώνια για το σουπερμάρκετ αλλά τελικά, όταν επιστρέφετε, ανακαλύπτετε ότι έχετε ξεχάσει τα μισά; Σας είναι αδύνατον να θυμηθείτε πώς λένε τον περιπτερά όπου αγοράζετε αραιά και πού την εφημερίδα σας παρά το γεγονός ότι σας έχει πει επανειλημμένως το όνομά του; Μη στενοχωριέστε, υπάρχει λύση στο πρόβλημά σας. Αρκεί να προπονηθείτε, με επιμέλεια και προσήλωση, σαν τους... αθλητές της μνήμης. Και, αν επιμείνετε, τίποτε δεν αποκλείει να γίνετε πραγματικά πρωταθλητής. Συμβουλές από τον πλέον αρμόδιο στον τομέα αυτόν, τον παγκόσμιο πρωταθλητή μνήμης και κάτοχο του ρεκόρ Γκίνες Μπόρις Κόνραντ, ο οποίος είναι επίσης νευροεπιστήμονας. Σε πρόσφατη μελέτη έδειξε μάλιστα ότι ο καθένας μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αν ακολουθήσει συγκεκριμένες τεχνικές. Λεπτομέρειες στις σελίδες που ακολουθούν.  «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» έλεγαν οι πρόγονοί μας προτρέποντάς μας να ασκηθούμε σωματικά. Οπως φαίνεται όμως για να είναι ο νους μας ακόμη υγιέστερος καλό είναι να τον... γυμνάζουμε. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι νοητικές ασκήσεις βελτιώνουν τις πνευματικές μας επιδόσεις. Μια πρόσφατη ωστόσο ξεχώρισε γιατί εστίασε για πρώτη φορά ειδικά στη μνήμη - έναν τομέα καθοριστ��κό, όχι μόνο για τις γνωσιακές λειτουργίες μας αλλά και για την ίδια την ταυτότητά μας. Οπως έδειξε, με μια καλή «προπόνηση» ο καθένας από εμάς μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αποκτώντας επιδόσεις πρωταθλητή που διαρκούν. Ως καταλληλότερη δε μέθοδος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο αναδεικνύεται, σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, αυτή που είναι γνωστή ως τα «παλάτια της μνήμης» ή «μέθοδος των τόπων» (method of loci), μια τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Ελληνες και ρωμαίοι ρήτορες και πρόσφατα απέκτησε τηλεοπτική αίγλη χάρη στη σειρά «Σέρλοκ».  http://dlvr.it/Pc2wMS

[braininggr]

Ο διαλογισμός αναδομεί την φαιά ουσία του εγκεφάλου μέσα σε 8 εβδομάδες

Ερευνητική ομάδα του Χάρβαρντ από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, έκανε μια μελέτη (2011) και κατέληξε σε ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με τις επιπτώσεις του διαλογισμού στη φυσική δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου.  Η Sara Lazar, που συμμετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα και είναι καθηγήτρια ψυχολογίας στην ιατρική σχολή του Harvard, είπε ότι ο διαλογισμός, όχι μόνο βοηθά στο να αισθανόμαστε καλύτερα, αλλά, επίσης, βοηθά σε μεταβολές που συμβαίνουν στη δομή του εγκεφάλου, που συνδέονται με το να αισθανόμαστε θετικά συναισθήματα και χαλαρότητα στο σώμα.Μετά από πρόγραμμα διάρκειας 8 εβδομάδων βασισμένο στην εξάσκηση διαλογισμών (MBSR), οι μαγνητικές τομογραφίες αποκάλυψαν ότι προκύπτουν σημαντικές φυσικές αλλαγές στη φαιά ουσία του εγκεφάλου.  Η Δρ Sara Lazar, στην παρουσίαση της έρευνας δήλωσε: "Παρά το γεγονός ότι η πρακτική του διαλογισμού συνδέεται με μια αίσθηση γαλήνης και σωματική χαλάρωση, όσοι την εξασκούν, από καιρό ισχυρίζονται ότι τους παρέχει, επίσης, γνωστικά και ψυχολογικά οφέλη που εξακολουθούν να διαρκούν καθ΄όλη τη διάρκεια της μέρας."  Για να ελέγξουν αν η εμπειρία όσων κάνουν διαλογισμό είναι ακριβής, οι νευροεπιστήμονες ζήτησαν από 16 εθελοντές να διαλογίζονται με μια μέθοδο μείωσης του στρες για οκτώ εβδομάδες. Η διαδικασία υποσχόταν να βελτιώσει την ψυχική υγεία των συμμετεχόντων, να τους κάνει να νιώσουν ευεξία, και να μειώσει τα επίπεδα του στρες.  Οι εθελοντές έλαβαν ηχογραφημένες οδηγίες 45 λεπτών που τους καθοδηγούσαν για τις ασκήσεις που έπρεπε να κάνουν (σωματική εξάσκηση, γιόγκα και συνεδρίες διαλογισμού). Τους δ��θηκε η εντολή να εξασκούνται καθημερινά στο σπίτι ακολουθώντας το πρόγραμμα των ηχογραφήσεων. Για να αφομοιώσουν πιο εύκολα την ενσυναίσθηση στην καθημερινή ζωή, διδάχθηκαν, επίσης, πως να κάνουν πρακτική πάνω στην ενσυνειδητότητα κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως το μαγείρεμα, το περπάτημα, το πλύσιμο των πιάτων, το ντους, και ούτω καθεξής. Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες στις ομάδες διαλογισμού εξασκούνταν 27 λεπτά την ημέρα σε κάποια μορφή διαλογισμού.  http://dlvr.it/Pc2wK3

[braininggr]

Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε νέους νευρώνες στον εγκέφαλο

Μπορούμε ως ενήλικες να αναπτύξουμε νέα νευρικά κύτταρα; Υπάρχει ακόμη σύγχυση γύρω από αυτή την ερώτηση, καθώς είναι ένα σχετικά νέο πεδίο μελέτης. Για παράδειγμα, μιλούσα με έναν συνάδερφο, τον Ρόμπερτ, που είναι ογκολόγος, και μου έλεγε, «Σαντρίν, κάτι μας προβληματίζει. Κάποιοι ασθενείς μου, που τους είπαμε ότι θεραπεύτηκε ο καρκίνος τους, ακόμη εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης». Και του απάντησα, «Από την πλευρά μου φαίνεται λογικό. Το φάρμακο που αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων αναστέλλει επίσης τη γέννηση νέων νευρώνων στον εγκέφαλό τους». Ο Ρόμπερτ με κοίταξε σαν να ήμουν τρελή και είπε, «Μα, Σαντρίν, είναι ενήλικες ασθενείς - στους ενήλικες δεν γεννιούνται νέα νευρικά κύτταρα». Έμεινε άναυδος όταν του είπα, «Στην πραγματικότητα γεννιούνται». Είναι ένα φαινόμενο που αποκαλούμε νευρογένεση.  Ο Ρόμπερτ βέβαια δεν είναι νευροεπιστήμονας, και όταν ήταν στην Ιατρική δεν διδάχθηκε όσα γνωρίζουμε τώρα - ότι το μυαλό του ενήλικα μπορεί να αναπτύξει νέα νευρικά κύτταρα. Έτσι ο Ρόμπερτ, καθώς είναι καλός γιατρός, θέλησε να έρθει στο εργαστήριό μου για να κατανοήσει το θέμα λίγο καλύτερα. Και τον ξενάγησα σε ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη του εγκεφάλου, όσον αφορά τη νευρογένεση - και αυτός είναι ο ιππόκαμπος. Είναι αυτή λοιπόν η γκρίζα δομή στο κέντρο του εγκεφάλου. Και γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό πως είναι απαραίτητη για τη μάθηση, τη μνήμη, τη διάθεση και το συναίσθημα. Παρόλα αυτά, πιο πρόσφατα μάθαμε ότι είναι μια από τις μοναδικές δομές του εγκεφάλου στον ενήλικα όπου μπορούν να γεννηθούν νέοι νευρώνες. Και αν κάνουμε μια τομή στον ιππόκαμπο και εστιάσουμε, αυτό που βλέπετε με μπλε είναι ένας νεοφυής νευρών��ς στον εγκέφαλο ενός ενήλικα ποντικού. Άρα, όσον αφορά τον ανθρώπινο εγκέφαλο - ο συνάδελφος Γιόνας Φρίσεν στο πανεπιστήμιο Καρολίνσκα έχει υπολογίσει ότι παράγουμε 700 νέους νευρώνες κάθε μέρα μέσα στον ιππόκαμπο. Μπορεί να μην φαίνονται πολλοί, σε σχέση με τα δισεκατομμύρια των νευρώνων που έχουμε. Αλλά μέχρι να φτάσουμε στην ηλικία των 50, θα έχουμε αλλάξει όλοι τους νευρώνες με τους οποίους γεννηθήκαμε με νευρώνες γεννημένους στην ενήλικη ζωή μας.  http://dlvr.it/Pc2wFG

[braininggr]

Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα

“Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.” – Άλμπερτ Αϊνστάιν  Η δολοφονία της Genovese, η ανευθυνότητα του πλήθους και το πείραμα των Darley και Latane  Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι, δυστυχώς, φανταστική. Μοιάζει να βγήκε από ταινία τρόμου, ειδικά μόλις μαθαίνουμε ότι συνέβη μια Παρασκευή και 13. Συγκεκριμένα την Παρασκευή, 13 Μαρτίου του 1964.  Ήταν τρεις η ώρα το πρωί κ��ι η Κάθριν Τζενοβέζε γύριζε σπίτι από τη βραδινή της βάρδια. Έμενε στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, σε μια πολυκατοικημένη αστική περιοχή.  Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητο της προχώρησε προς την είσοδο της πολυκατοικίας της.  Εκεί αντιλήφθηκε, μέσα στις σκιές, έναν άντρα –που πιθανότατα της φάνηκε ύποπτος- και γύρισε για να ξαναμπεί στο αυτοκίνητο της ή να τηλεφωνήσει στην αστυνομία.  Δεν πρόλαβε. Ο άντρας, ονόματι Γουίνστον Μόουζλι, την πρόφτασε και της έχωσε ένα μαχαίρι στην πλάτη. Καθώς εκείνη στράφηκε να τον αντιμετωπίσει τη μαχαίρωσε και στην κοιλιά.  Η Κάθριν άρχισε να φωνάζει: «Βοήθεια! Με σκοτώνουν! Βοηθήστε με!»  Φώτα άναψαν στις κοντινές κατοικίες και κουρτίνες κουνήθηκαν στα παράθυρα. Αλλά κανείς δε βγήκε να δει τι συνέβαινε.  Ο Μόουζλι στην κατάθεση του αργότερα δήλωσε: «Αισθάνθηκα ότι κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δε θα κατέβαινε τις σκάλες.»  Και έτσι έγινε.  Μόνο ένας άντρας φώναξε: «Άσε ήσυχο το κορίτσι.»  Ο Μόουζλι έφυγε γρήγορα και η Κάθριν σύρθηκε μέχρι την είσοδο του σπιτιού της.  Όμως όλα τα φώτα στα σπίτια έσβησαν ξανά. Ο Μόουζλι πλησίασε την Κάθριν και τη μαχαίρωσε ξανά. Εκείνη ούρλιαξε και ζήτησε για άλλη μια φορά βοήθεια. Τα φώτα άναψαν πάλι, αλλά κανείς δε μίλησε, κανείς δε βγήκε.  Ο Μόουζλι απομακρύνθηκε και περίμενε. Λίγα λεπτά μετά πλησίασε πάλι την κοπέλα που ανέπνεε ακόμα και την αποτελείωσε, κόβοντας ‘την από το λαιμό ως τα γεννητικά όργανα. Μετά κατέβασε το παντελόνι του και ασέλγησε πάνω στο νεκρό σώμα.  Η απεχθής αυτή εγκληματική πράξη διήρκεσε 35 λεπτά. Η πρώτη επίθεση έγινε στις 3:15 και ο Μόουζλι έφυγε στις 3:50.  38 αυτόπτες μάρτυρες παρατηρούσαν την κοπέλα να μαχαιρώνεται (τρεις φορές) μέχρι θανάτου, χωρίς να κάνουν τίποτα, χωρίς καν να τηλεφωνήσουν στην αστυνομία.  Η αστυνομία ειδοποιήθηκε στις 4 το πρωί και όταν έφτασε ήταν πολύ αργά. Για όλους.  Το έγκλημα αυτό ίσως να χανόταν ανάμεσα τους φακέλους της αστυνομίας, αν δεν το μάθαιναν δύο κοινωνικοί ψυχολόγοι, ο Ντάρλεϊ και ο Λατανέ. Αυτοί δεν ενδιαφέρθηκαν για τη διεστραμμένη προσωπικότητα του δολοφόνου, αλλά για κάτι ίσως πιο συνταρακτικό: Την απάθεια των παρατηρητών, την απροθυμία τους να βοηθήσουν. Τι ήταν αυτό που τους εμπόδισε να αντιδράσουν;  http://dlvr.it/Pc2w7s

[braininggr]

Έρμαν Έσσε: Μαθήματα καθημερινής Σοφίας

«Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ένας δρόμος προς τον εαυτό του, το πρόπλασμα ενός δρόμου, το προσχέδιο ενός μονοπατιού. Κανένας άνθρωπος δεν έφτασε να είναι εντελώς ο εαυτός του. Ωστόσο, οι πάντες φιλοδοξούν να το κατορθώσουν, άλλοι στα τυφλά, άλλοι με περισσότερο φως, ο καθένας όπως μπορεί».  Τα αποφθέγματα του Έσσε για τον έρωτα, την αγάπη, το φόβο, το μίσος και την κοινωνία, αποτυπώνονται σε αυτό το βιβλίο του Άλαν Πέρσι, ο οποίος αναλύει τον Έσσε και προσφέρει τη δική του οπτική, για µια ζωή λιγότερο περίπλοκη και πιο ουσιώδη.  «ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ», λέει ο Έσσε και παραθέτει το δημοφιλές παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, το Ασχημόπαπο, που έχει ως ερμηνευτικό κλειδί την αναζήτηση του εαυτού. Όσο το ασχημόπαπο δεν ανακαλύπτει την ταυτότητά του, δε βρίσκει την αγάπη, όσο δεν ανακαλύπτει πως είναι κύκνος και δεν αποδέχεται αυτό που είναι, δε μπορεί να αγαπήσει αληθινά, ούτε να αγαπηθεί. Όταν δινόμαστε ενεργά σε κάτι, δε μένει χώρος για ανησυχία. Αν ασχολούμαστε με τον άλλο, αντί να ανησυχούμε, θα εξοικονομήσουμε πολύτιμη ενέργεια, που τη σπαταλάμε φτιάχνοντας καταστροφικά σενάρια. Ίσως η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη που αναφέρει ο Έσσε και στο πώς την αντιλαμβανόμαστε εμείς είναι ο τρόπος που μιλάμε γι’ αυτή. Ενδυόμαστε συνήθως τον κτητικό έρωτα. Όμως η τέχνη του αγαπάν είναι κάτι πολύ πιο ευρύ.  Ο Έσσε έλεγε: «Όσο λιγότερο πιστεύω, γενικά, στην εποχή μας, όσο περισσότερο νομίζω ότι βλέπω την ανθρωπότητα να εκφυλίζεται και να μαραίνεται, τόσο λιγότερο σκέφτομαι την επανάσταση ως φάρμακο γι’ αυτή την παρακμή και τόσο περισσότερο πιστεύω στη μαγεία της αγάπης».  Περισσότερα... http://dlvr.it/PWrgdW

[braininggr]

Τρία στοιχεία για την κατανόηση του εγκεφάλου σας

Ο Βιλάιανουρ Ραμαχαντράν (Νευρολόγος - Διευθυντής του Κέντρου Εγκεφάλου και Νόηση και Διακεκριμένος Καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας και Νευροεπιστημών του προγράμματος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια) μας λέει τι μπορεί να αποκαλύψουν οι εγκεφαλικές βλάβες σχετικά με τη σύνδεση ανάμεσα στον εγκεφαλικό ιστό και τη νόηση, χρησιμοποιώντας τρεις εκπληκτικές ψευδαισθήσεις ως παραδείγματα.  Λοιπόν, όπως επισήμανε ο Κρις, μελετάω τον ανθρώπινο εγκέφαλο -- τις λειτουργίες και την δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου. Και θέλω απλώς να σκεφτείτε για ένα λεπτό τι συνεπάγεται αυτό. Υπάρχει αυτή η μάζα από ζελέ -- ενάμιση κιλό ζελέ που μπορείς να κρατήσεις στην παλάμη του χεριού σου και μπορεί να στοχάζεται την απεραντότητα του διαστρικού χώρου. Μπορεί να στοχάζεται την σημασία του απείρου και μπορεί να στοχάζεται τον εαυτό της που στοχάζεται την σημασία του απείρου. Και αυτή η παράξενη αναδρομική ικανότητα που αποκαλούμε αυτοσυνείδηση, η οποία νομίζω είναι το Ιερό Δισκοπότηρο της νευροεπιστήμης, της νευρολογίας και κάποτε θα καταλάβουμε πως συμβαίνει.  Λοιπόν, πως μελετάς αυτό το μυστήριο όργανο; Εννοώ ότι έχεις 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, μικρές τούφες πρωτοπλάσματος που αλληλεπιδρούν η μία με την άλλη και από αυτή την δραστηριότητα αναδύεται όλο το φάσμα τον ικανοτήτων που αποκαλούμε ανθρώπινη φύση και ανθρώπινη συνείδηση. Πως συμβαίνει αυτό; Λοιπόν, υπάρχουν πολλοί τρόποι προσέγγισης των λειτουργιών του ανθρώπινου εγκεφάλου. Μια προσέγγιση, αυτή που κυρίως χρησιμοποιούμε, είναι να παρατηρούμε ασθενείς με μόνιμες βλάβες σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου, ��που υπάρχει μια γενετική αλλαγή σε μια μικρή περιοχή του εγκεφάλου. Αυτό που συμβαίνει δεν είναι μια καθολική μείωση όλων των νοητικών ικανοτήτων, ένα είδος άμβλυνσης των νοητικών ικανοτήτων. Αυτό που έχουμε είναι μια άκρως επιλεκτική απώλεια μιας λειτουργίας με τις άλλες λειτουργίες να διατηρούνται άθικτες και αυτό σου δίνει αυτοπεποίθηση να ισχυριστείς ότι αυτό το μέρος του εγκεφάλου με κάποιο τρόπο εμπλέκεται σε αυτή την λειτουργία. Έτσι μπορείς να χαρτογραφήσεις την λειτουργία πάνω στην δομή και μετά να βρεις τι κάνει η διάταξη των κυκλωμάτων για να δημιουργήσει αυτή την ιδιαίτερη λειτουργία. Αυτό, λοιπόν, προσπαθούμε να κάνουμε.  Περισσότερα... http://dlvr.it/PWV42Q

[braininggr]

Ποια τα οφέλη και τι συμβαίνει σ' έναν δίγλωσσο εγκέφαλο;

Έρευνα σε παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα πλαίσιο με δύο γλώσσες αναδεικνύει πλεονεκτήματα έναντι παιδιών που μεγαλώνουν σε ένα πλαίσιο με μία γλώσσα όχι μόνο σε αυξημένη εστίαση της προσοχής όσο και στη σκέψη.  Τα ευρήματα σχετίζονται με τα δίκτυα δραστηριότητας του προμετωπιαίου φλοιού του εγκεφάλου, που κατευθύνουν τα υψηλότερα επίπεδα σκέψης και συνειδητότητας.  Σε σύγκριση με τα μονόγλωσσα, σύμφωνα με το psychology now, τα δίγλωσσα παιδιά που εξετάστηκαν, τα οποία είχαν πέντε έως δέκα χρόνια έκθεσης σε δίγλωσσο περιβάλλον, παρουσίασαν υψηλότερες βαθμολογίες στη γνωστική ικανότητα στα τεστ και είχαν καλύτερη εστίαση προσοχής, επιλογή αποφάσεων, κριτική ικανότητα, αντίσταση στην απόσπαση προσοχής και ανταπόκριση στην ανατροφοδότηση.  Η σχετική νευροαπεικόνιση (από τη σάρωση fMRI) σε αυτά τα παιδιά αποκάλυψε μεγαλύτερη δραστηριότητα στο δίκτυο του προμετωπιαίου φλοιού που οδηγούσε σε αυτό καθώς και σε άλλες εκτελεστικές λειτουργίες, (Bialystok, 2009, Kaushanskaya & Marian, 2007).  Η αυξημένη αυτή ενεργοποίηση των εκτελεστικών λειτουργιών, στους εγκεφάλους των παιδιών που βρίσκονταν σε δίγλωσσα πλαίσια, εκτείνεται πέρα από τη πρόσληψη και προαγωγή της μετάφρασης της γλώσσας. Οι ισχυρές επιπτώσεις της νέας έρευνας αφορούν την δυναμική του εγκεφάλου, ενισχύοντας την αυξανόμενη δημιουργία δίγλωσσων πλαισίων.  Τα δίκτυα που εμφανίζονται πιο ενεργά στους εγκεφάλους των δίγλωσσων παιδιών έχουν να κάνουν με τις εκτελεστικές λειτουργίες. Πρόκειται, όπω αναφέρει το Psychology now, για έναν αστερισμό γνωστικών ικανοτήτων που υποστηρίζουν τη συμπεριφορά προσανατολισμένη στους στόχους και περιλαμβάνει την κατεύθυνση της προσεκτικής εστίασης, την ιεράρχηση, τον προγραμματισμό, τον αυτοέλεγχο, τον ανασταλτικό έλεγχο, την κριτική ικανότητα, την εργασιακή μνήμη (τη διατήρηση και χρήση των πληροφοριών) και την ανάλυση.  Δεν είναι κατά τους πρώτους μήνες ή ακόμη και τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού κατά τα οποία ο εγκέφαλος υφίσταται τις μεγαλύτερες αλλαγές του όσον αφορά τη γνωστική λειτουργία. Αυτά τα νευρωνικά δίκτυα των εκτελεστικών λειτουργιών αποτελούν τις τελευταίες περιοχές του εγκεφάλου που «ωριμάζουν» και όπως φαίνεται γίνονται ισχυρότερα και πιο αποτελεσματικά.  Οι εκτελεστικές λειτουργίες, όπως η επιλεκτική εστίαση προσοχής και η ικανότητα να αποκλείεται η απόσπαση της προσοχής, στην παιδική ηλικία έχουν κατά κανόνα αναπτυχθεί ελάχιστα. Αυτές οι λειτουργίες γίνονται σταδιακά πιο ισχυρές καθ 'όλη τη διάρκεια των χρόνων ωρίμανσης του προμετωπιαίου φλοιού μέχρι τα μέσα της εικοσαετίας. Σε ότι αφορά τις εκτελεστικές λειτουργίες η έρευνα για το «δίγλωσσο εγκέφαλο» είναι ιδιαίτερα συναρπαστική.  Περισσότερα... http://dlvr.it/PW0W8l

[braininggr]

Πώς να γίνετε πρωταθλητές της μνήμης

Ναι, υπάρχει τρόπος! Οι τεχνικές είναι συγκεκριμένες και επιστρατεύουν φαντασία και δημιουργικότητα. Ένα παιχνίδι που αξίζει να παίξουμε.  Τα «παλάτια της μνήμης», μια στρατηγική προσφιλής στους αρχαίους έλληνες και ρωμαίους ρήτορες αλλά και στον λογοτεχνικό και τηλεοπτικό Σέρλοκ, αποδείχθηκαν η καλύτερη τεχνική για τη βελτίωση της μνήμης.  Δυσκολεύεστε να θυμηθείτε αριθμούς τηλεφώνων; Κάνετε νοερά μια λίστα με τα ψώνια για το σουπερμάρκετ αλλά τελικά, όταν επιστρέφετε, ανακαλύπτετε ότι έχετε ξεχάσει τα μισά; Σας είναι αδύνατον να θυμηθείτε πώς λένε τον περιπτερά όπου αγοράζετε αραιά και πού την εφημερίδα σας παρά το γεγονός ότι σας έχει πει επανειλημμένως το όνομά του; Μη στενοχωριέστε, υπάρχει λύση στο πρόβλημά σας. Αρκεί να προπονηθείτε, με επιμέλεια και προσήλωση, σαν τους... αθλητές της μνήμης. Και, αν επιμείνετε, τίποτε δεν αποκλείει να γίνετε πραγματικά πρωταθλητής. Συμβουλές από τον πλέον αρμόδιο στον τομέα αυτόν, τον παγκόσμιο πρωταθλητή μνήμης και κάτοχο του ρεκόρ Γκίνες Μπόρις Κόνραντ, ο οποίος είναι επίσης νευροεπιστήμονας. Σε πρόσφατη μελέτη έδειξε μάλιστα ότι ο καθένας μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αν ακολουθήσει συγκεκριμένες τεχνικές. Λεπτομέρειες στις σελίδες που ακολουθούν.  «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» έλεγαν οι πρόγονοί μας προτρέποντάς μας να ασκηθούμε σωματικά. Οπως φαίνεται όμως για να είναι ο νους μας ακόμη υγιέστερος καλό είναι να τον... γυμνάζουμε. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι νοητικές ασκήσεις βελτιώνουν τις πνευματικές μας επιδόσεις. Μια πρόσφατη ωστόσο ξεχώρισε γιατί εστίασε για πρώτη φορά ειδικά στη μνήμη - έναν τομέα καθοριστικό, όχι μόνο για τις γνωσιακές λειτουργίες μας αλλά και για την ίδια την ταυτότητά μας. Οπως έδειξε, με μια καλή «προπόνηση» ο καθένας από εμάς μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη μνήμη του αποκτώντας επιδόσεις πρωταθλητή που διαρκούν. Ως καταλληλότερη δε μέθοδος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο αναδεικνύεται, σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, αυτή που είναι γνωστή ως τα «παλάτια της μνήμης» ή «μέθοδος των τόπων» (method of loci), μια τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Ελληνες και ρωμαίοι ρήτ��ρες και πρόσφατα απέκτησε τηλεοπτική αίγλη χάρη στη σειρά «Σέρλοκ».  Περισσότερα... http://dlvr.it/PVXst6

[braininggr]

Ο Διαλογισμός Αναδομεί την Φαιά Ουσία του Εγκεφάλου Μέσα Σε 8 Εβδομάδες

Ερευνητική ομάδα του Χάρβαρντ από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, έκανε μια μελέτη (2011) και κατέληξε σε ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα σχετικά με τις επιπτώσεις του διαλογισμού στη φυσική δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου.  Η Sara Lazar, που συμμετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα και είναι καθηγήτρια ψυχολογίας στην ιατρική σχολή του Harvard, είπε ότι ο διαλογισμός, όχι μόνο βοηθά στο να αισθανόμαστε καλύτερα, αλλά, επίσης, βοηθά σε μεταβολές που συμβαίνουν στη δομή του εγκεφάλου, που συνδέονται με το να αισθανόμαστε θετικά συναισθήματα και χαλαρότητα στο σώμα.Μετά από πρόγραμμα διάρκειας 8 εβδομάδων βασισμένο στην εξάσκηση διαλογισμών (MBSR), οι μαγνητικές τομογραφίες αποκάλυψαν ότι προκύπτουν σημαντικές φυσικές αλλαγές στη φαιά ουσία του εγκεφάλου.  Η Δρ Sara Lazar, στην παρουσίαση της έρευνας δήλωσε: "Παρά το γεγονός ότι η πρακτική του διαλογισμού συνδέεται με μια αίσθηση γαλήνης και σωματική χαλάρωση, όσοι την εξασκούν, από καιρό ισχυρίζονται ότι τους παρέχει, επίσης, γνωστικά και ψυχολογικά οφέλη που εξακολουθούν να διαρκούν καθ΄όλη τη διάρκεια της μέρας."  Για να ελέγξουν αν η εμπειρία όσων κάνουν διαλογισμό είναι ακριβής, οι νευροεπιστήμονες ζήτησαν από 16 εθελοντές να διαλογίζονται με μια μέθοδο μείωσης του στρες για οκτώ εβδομάδες. Η διαδικασία υποσχόταν να βελτιώσει την ψυχική υγεία των συμμετεχόντων, να τους κάνει να νιώσουν ευεξία, και να μειώσει τα επίπεδα του στρες.  Οι εθελοντές έλαβαν ηχογραφημένες οδηγίες 45 λεπτών που τους καθοδηγούσαν για τις ασκήσεις που έπρεπε να κάνουν (σωματική εξάσκηση, γιόγκα και συνεδρίες διαλογισμού). Τους δόθηκε η εντολή να εξασκούνται καθημερινά στο σπίτι ακολουθώντας το πρόγραμμα των ηχογραφήσεων. Για να αφομοιώσουν πιο εύκολα την ενσυναίσθηση στην καθημερινή ζωή, διδάχθηκαν, επίσης, πως να κάνουν πρακτική πάνω στην ενσυνειδητότητα κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως το μαγείρεμα, το περπάτημα, το πλύσιμο των πιάτων, το ντους, και ούτω καθεξής. Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες στις ομάδες διαλογισμού εξασκούνταν 27 λεπτά την ημέρα σε κάποια μορφή διαλογισμού.  Περισσότερα... http://dlvr.it/PTzgb6

[braininggr]

Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε νέους νευρώνες στον εγκέφαλο

Μπορούμε ως ενήλικες να αναπτύξουμε νέα νευρικά κύτταρα; Υπάρχει ακόμη σύγχυση γύρω από αυτή την ερώτηση, καθώς είναι ένα σχετικά νέο πεδίο μελέτης. Για παράδειγμα, μιλούσα με έναν συνάδερφο, τον Ρόμπερτ, που είναι ογκολόγος, και μου έλεγε, «Σαντρίν, κάτι μας προβληματίζει. Κάποιοι ασθενείς μου, που τους είπαμε ότι θεραπεύτηκε ο καρκίνος τους, ακόμη εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης». Και του απάντησα, «Από την πλευρά μου φαίνεται λογικό. Το φάρμακο που αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων αναστέλλει επίσης τη γέννηση νέων νευρώνων στον εγκέφαλό τους». Ο Ρόμπερτ με κοίταξε σαν να ήμουν τρελή και είπε, «Μα, Σαντρίν, είναι ενήλικες ασθενείς - στους ενήλικες δεν γεννιούνται νέα νευρικά κύτταρα». Έμεινε άναυδος όταν του είπα, «Στην πραγματικότητα γεννιούνται». Είναι ένα φαινόμενο που αποκαλούμε νευρογένεση.  Ο Ρόμπερτ βέβαια δεν είναι νευροεπιστήμονας, και όταν ήταν στην Ιατρική δεν διδάχθηκε όσα γνωρίζουμε τώρα - ότι το μυαλό του ενήλικα μπορεί να αναπτύξει νέα νευρικά κύτταρα. Έτσι ο Ρόμπερτ, καθώς είναι καλός γιατρός, θέλησε να έρθει στο εργαστήριό μου για να κατανοήσει το θέμα λίγο καλύτερα. Και τον ξενάγησα σε ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη του εγκεφάλου, όσον αφορά τη νευρογένεση - και αυτός είναι ο ιππόκαμπος. Είναι αυτή λοιπόν η γκρίζα δομή στο κέντρο του εγκεφάλου. Και γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό πως είναι απαραίτητη για τη μάθηση, τη μνήμη, τη διάθεση και το συναίσθημα. Παρόλα αυτά, πιο πρόσφατα μάθαμε ότι είναι μια από τις μοναδικές δομές του εγκεφάλου στον ενήλικα όπου μπορούν να γεννηθούν νέοι νευρώνες. Και αν κάνουμε μια τομή στον ιππόκαμπο και εστιάσουμε, αυτό που βλέπετε με μπλε είναι ένας νεοφυής νευρώνας στον εγκέφαλο ενός ενήλικα ποντικού. Άρα, όσον αφορά τον ανθρώπινο εγκέφαλο - ο συνάδελφος Γιόνας Φρίσεν στο πανεπιστήμιο Καρολίνσκα έχει υπολογίσει ότι παράγουμε 700 νέους νευρώνες κάθε μέρα μέσα στον ιππόκαμπο. Μπορεί να μην φαίνονται πολλοί, σε σχέση με τα δισεκατομμύρια των νευρώνων που έχουμε. Αλλά μέχρι να φτάσουμε στην ηλικία των 50, θα έχουμε αλλάξει όλοι τους νευρώνες με τους οποίους γεννηθήκαμε με νευρώνες γεννημένους στην ενήλικη ζωή μας.  Περισσότερα... http://dlvr.it/PTYQJq

[braininggr]

Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα

“Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.” – Άλμπερτ Αϊνστάιν  Η δολοφονία της Genovese, η ανευθυνότητα του πλήθους και το πείραμα των Darley και Latane  Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι, δυστυχώς, φανταστική. Μοιάζει να βγήκε από ταινία τρόμου, ειδικά μόλις μαθαίνουμε ότι συνέβη μια Παρασκευή και 13. Συγκεκριμένα την Παρασκευή, 13 Μαρτίου του 1964.  Ήταν τρεις η ώρα το πρωί και η Κάθριν Τζενοβέζε γύριζε σπίτι από τη βραδινή της βάρδια. Έμενε στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, σε μια πολυκατοικημένη αστική περιοχή.  Αφού πάρκαρε το αυτοκίνητο της προχώρησε προς την είσοδο της πολυκατοικίας της.  Εκεί αντιλήφθηκε, μέσα στις σκιές, έναν άντρα –που πιθανότατα της φάνηκε ύποπτος- και γύρισε για να ξαναμπεί στο αυτοκίνητο της ή να τηλεφωνήσει στην αστυνομία.  Δεν πρόλαβε. Ο άντρας, ονόματι Γουίνστον Μόουζλι, την πρόφτασε και της έχωσε ένα μαχαίρι στην πλάτη. Καθώς εκείνη στράφηκε να τον αντιμετωπίσει τη μαχαίρωσε και στην κοιλιά.  Η Κάθριν άρχισε να φωνάζει: «Βοήθεια! Με σκοτώνουν! Βοηθήστε με!»  Φώτα άναψαν στις κοντινές κατοικίες και κουρτίνες κουνήθηκαν στα παράθυρα. Αλλά κανείς δε βγήκε να δει τι συνέβαινε.  Ο Μόουζλι στην κατάθεση του αργότερα δήλωσε: «Αισθάνθηκα ότι κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δε θα κατέβαινε τις σκάλες.»  Και έτσι έγινε.  Μόνο ένας άντρας φώναξε: «Άσε ήσυχο το κορίτσι.»  Ο Μόουζλι έφυγε γρήγορα και η Κάθριν σύρθηκε μέχρι την είσοδο του σπιτιού της.  Όμως όλα τα φώτα στα σπίτια έσβησαν ξανά. Ο Μόουζλι πλησίασε την Κάθριν και τη μαχαίρωσε ξανά. Εκείνη ούρλιαξε και ζήτησε για άλλη μια φορά βοήθεια. Τα φώτα άναψαν πάλι, αλλά κανείς δε μίλησε, κανείς δε βγήκε.  Ο Μόουζλι απομακρύνθηκε και περίμενε. Λίγα λεπτά μετά πλησίασε πάλι την κοπέλα που ανέπνεε ακόμα και την αποτελείωσε, κόβοντας ‘την από το λαιμό ως τα γεννητικά όργανα. Μετά κατέβασε το παντελόνι του και ασέλγησε πάνω στο νεκρό σώμα.  Η απεχθής αυτή εγκληματική πράξη διήρκεσε 35 λεπτά. Η πρώτη επίθεση έγινε στις 3:15 και ο Μόουζλι έφυγε στις 3:50.  38 αυτόπτες μάρτυρες παρατηρούσαν την κοπέλα να μαχαιρώνεται (τρεις φορές) μέχρι θανάτου, χωρίς να κάνουν τίποτα, χωρίς καν να τηλεφωνήσουν στην αστυνομία.  Η αστυνομία ειδοποιήθηκε στις 4 το πρωί και όταν έφτασε ήταν πολύ αργά. Για όλους.  Το έγκλημα αυτό ίσως να χανόταν ανάμεσα τους φακέλους της αστυνομίας, αν δεν το μάθαιναν δύο κοινωνικοί ψυχολόγοι, ο Ντάρλεϊ και ο Λατανέ. Αυτοί δεν ενδιαφέρθηκαν για τη διεστραμμένη προσωπικότητα του δολοφόνου, αλλά για κάτι ίσως πιο συνταρακτικό: Την απάθεια των παρατηρητών, την απροθυμία τους να βοηθήσουν. Τι ήταν αυτό που τους εμπόδισε να αντιδράσουν;  Περισσότερα... http://dlvr.it/PT9nXp

[braininggr]

Η εξέλιξη και η διατήρηση του Δείκτη Νοημοσύνης IQ

«Παλαιότερα θεωρούσαμε ότι ο Δείκτης Νοημοσύνης των μικρών ανθρώπων ήταν σταθερός. Οι μελέτες της τελευταίας δεκαετίας δηλαδή τώρα που έχουμε περισσότερα εργαλεία μέτρησης της νοημοσύνης και απεικόνισης του εγκεφάλου, δείχνουν με ξεκάθαρο τρόπο, ότι έως την ηλικία των 20 ετών τίποτα δεν είναι απόλυτα καθορισμένο κι ότι μπορούμε να έχουμε αλλαγές της τάξης των 20 μονάδων και προς τα πάνω και προς τα κάτω. Αυτά τα νέα δεδομένα δείχνουν επίσης πόσο σημαντικές είναι οι ασκήσεις με τον εγκέφαλο και πόσο δεν επαρκεί μια κλασική και μαζική προσέγγιση. Με άλλα λόγια μπορούμε να βοηθήσουμε πρακτικά τους μικρούς ανθρώπους να εξελιχθούν αρκεί να δίνουμε έμφαση σε προβλήματα που ενεργοποιούν τη νοημοσύνη.  Περισσότερα... http://dlvr.it/PSw34c

[braininggr]

Σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ ή Σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι;

«Είναι η αγάπη τέχνη; Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια. Ή μήπως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, το «συναντά» αν είναι τυχερός; Αναμφισβήτητα η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν στη δεύτερη αντίληψη.  Αυτή η αντίληψη – ότι τίποτε δεν είναι πιο εύκολο από το ν' αγαπάς – ��ξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη παρά την αφθονία των αποδείξεων για το αντίθετο. Σχεδόν καμία προσπάθεια, κανένα έργο δεν αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες όπως αρχίζει η αγάπη, κι ωστόσο τίποτε δεν αποτυχαίνει τόσο συχνά όσο αυτή. Αν αυτό συνέβαινε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να εξετάσουν τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να μάθουν πώς θα μπορούσαν να ενεργήσουν καλύτερα. Ή θα εγκατέλειπαν τη δραστηριότητα αυτή. Και αφού, στην περίπτωση της αγάπης, αυτό είναι αδύνατο, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για το ξεπέρασμα της αποτυχίας: να εξετάσουμε τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να προ��ωρήσουμε στην έρευνα της έννοιας της αγάπης.  Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι και η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε πώς ν' αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωρούμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε άλλη τέχνη, π.χ. μουσική, ζωγραφική, ξυλουργική ή την επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής.  Ποια είναι τα απαραίτητα στάδια στην εκμάθηση μιας οποιασδήποτε τέχνης;  Η διαδικασία της εκμάθησης μιας τέχνης μπορεί να διαιρεθεί σε δυο μέρη: Το πρώτο είναι η εκμάθηση της θεωρίας και το δεύτερο η εκμάθηση της πρακτικής. Αν θέλω να μάθω την επιστήμη της ιατρικής, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μάθω τα βασικά στοιχεία για το ανθρώπινο σώμα και για τις διάφορες αρρώστιες. Αλλά κι όταν αποκτήσω όλη αυτή τη γνώση, πάλι δε θα είμαι ικανός στην τέχνη της ιατρικής. Μόνο έπειτα από μακριά πρακτική εξάσκηση θα είμαι κύριος της τέχνης, μόνο όταν η θεωρητική γνώση και η πείρα της πρακτικής θα έχουν συγχωνευτεί σ' ένα πράγμα – στη διαίσθησή μου, που αποτελεί την ουσία της κατοχής μιας τέχνης. Αλλ' εκτός από τη γνώση της θεωρίας και της πρακτικής, ένας τρίτος παράγοντας είναι αναγκαίος για την κατάκτηση κάθε τέχνης – η υπέρτατη σημασία που δίνουμε στην τέχνη αυτή. Τίποτ' άλλο στον κόσμο δεν πρέπει να είναι πιο σημαντικό από την τέχνη που μας ενδιαφέρει. Αυτό ισχύει για τη μουσική, την ιατρική, την ξυλουργική – και για την αγάπη. Κι ίσως εδώ να βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα: γιατί οι άνθρωποι του πολιτισμού μας προσπαθούν τόσο σπάνια να μάθουν αυτή την τέχνη στο πείσμα των ολοφάνερων αποτυχιών τους; Παρόλο που η λαχτάρα γι' αγάπη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, σχεδόν όλα τ' άλλα φαίνονται να είναι πιο σημαντικά από την αγάπη: επιτυχία, γόητρο, χρήματα, δύναμη. Όλη μας σχεδόν η ενεργητικότητα χρησιμοποιείται για να μάθουμε πώς να πετύχουμε σ' αυτούς τους σκοπούς. Και σχεδόν καθόλου για να μάθουμε την τέχνη της αγάπης.  Θα θεωρήσουμε λοιπόν αξιόλογα και θα μάθουμε μόνο εκείνα τα πράγματα που μπορούν να μας φέρουν χρήματα ή γόητρο; Και η αγάπη που πλουτίζει «μόνο» την ψυχή, αλλά δε φέρνει κανένα άλλο κέρδος, όπως το εννοούν σήμερα, είναι μια πολυτέλεια για την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να ξοδέψουμε αρκετή ενεργητικότητα;  Περισσότερα... http://dlvr.it/PSw34L

[braininggr]

Περιοχές στον εγκέφαλο, όταν καταστρέφονται, οδηγούν σε αυξημένη πνευματικότητα

Περιοχές στον εγκέφαλο, όταν καταστρέφονται, οδηγούν σε αυξημένη πνευματικότητα. Ιταλοί νευροεπιστήμονες εντόπισαν εγκεφαλικές περιοχές, οι οποίες, όταν υποστούν ζημιά λόγω κακώσεων, όγκου κλπ., προκαλούν αυξημένη πνευματική δραστηριότητα και ιδίως το αίσθημα της εσωτερικής γαλήνης και υπερβατικότητας ή αυτο-υπέρβασης, δηλαδή το αίσθημα κάποιου ότι ξεπερνά τον εαυτό του και αποτελεί οργανικό μέρος του σύμπαντος.  Αν και η επιστήμη δέχεται όλο και περισσότερο ότι οι διάφορες συμπεριφορές και εμπειρίες του ανθρώπου, ακόμα και οι πνευματικές-θρησκευτικές, πηγάζουν από τον εγκέφαλό του, ο εντοπισμός της συγκεκριμένης νευρωνικής βάσης των εμπειριών αυτών έχει αποδειχτεί πραγματική πρόκληση για τους νευροεπιστήμονες μέχρι τώρα.  Η νέα ανακάλυψη, που παρέχει τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις ότι η πνευματικότητα συνδέεται με συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, έγινε από τους γνωσιακούς νευροεπιστήμονες Κόσιμο Ουργκέζι του πανεπιστημίου του Ούντινε και Σαλβατόρε Αγκλιότι του πανεπιστημίου Σαπιέντσα της Ρώμης και τους συνεργάτες τους ενώ δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Neuron» (Νευρών), σύμφωνα με το «Science», το «Live Science», το «Nature» και το «New Scientist». Οι ερευνητές μελέτησαν τις περιπτώσεις 88 ασθενών, οι οποίοι έκαναν χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση καρκινικών όγκων από τον εγκέφαλο και πραγματοποίησαν σε αυτούς λεπτομερή τεστ ανάλυσης της προσωπικότητας πριν και μετά την επέμβαση.  Η επιλεκτική αφαίρεση νευρώνων κυρίως από δύο περιοχές, από τον οπίσθιο κάτω αριστερό βρεγματικό λοβό και από τη δεξιά γωνιώδη έλικα (στο πλαίσιο της χειρουργικής επέμβασης), προκάλεσε αυξημένο αίσθημα υπερβατικότητας σε όσους ασθενείς υποβλήθηκαν σε αυτήν. Αντίθετα, δεν υπήρξαν αλλαγές στην προσωπικότητα, ούτε αυξημένο αίσθημα πνευματικότητας και υπερβατικότητας σε όσους ασθενείς υπέστησαν αφαίρεση νευρώνων σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου.  Περισσότερα... http://dlvr.it/PSw345