bursapsikologlari-blog

[bursapsikologlari-blog]

Sistemik Aile Terapisi

AİLE TERAPİSİ

Aile terapisi, gerçek anlamda terapötik yön içermez. Ancak ailelerle genel terapide kullanılır. Tek bir danışanın tedavi edildiği "klasik" psikoterapinin aksine, burada diğer aile üyeleri veya tedavide yer alan kişiler bulunur.

Aile terapisi ve terapötik yönler arasındaki en yakın ilişki , ailelerle yapılan terapötik çalışmalardan ortaya çıkan sistemik terapidir. Bununla birlikte, aileler psikoanalitik ve davranışsal aile terapileri gibi başka yönlerde de çalışıyorlar.

Aile terapisi veya sistemik terapi, psikoterapinin bilimsel olarak kabul gören bir metodudur.

Sistem ailesindeki zihinsel belirtilerin Terapisi

Sistemik terapistler, olumsuz aile ilişkileri modellerinin tek bir aile üyesinde zihinsel belirtileri tetikleyebileceğini ve sürdürebileceğine inanmaktadır. Onların bakış açısından, yalnızca akıl problemini aile üyeleri arasındaki ilişkileri göz önüne alarak anlayabilir ve değiştirebiliriz.

Sorunlar veya zihinsel belirtiler, aile terapisinde kişilerarası hedefleri çözmek için başarısız girişimler olarak anlaşılmıştır. Örneğin, aşırı yüklenmiş bir anne depresif belirtileri geliştirir ve çekilirse, günlük streslerden kaçınmak ve ailesinden daha fazla dikkat çekmek için başarısız bir girişim olarak görülebilir. Bu  tip ilişkiler, hangi değişikliklerin ve çözüm süreçlerinin nasıl görünebileceği konusunda önerilerde bulunabilir.

Başlangıçta, aile terapisi zihinsel olarak hasta olan aileleri tedavi etmek için geliştirildi. Son yıllarda, ekiplerle veya tüm kuruluşlarla çalışırken olduğu gibi, başka bağlamlarda giderek daha fazla kullanılmaktadır. Buna ek olarak, psikolog ile yapılan terapide, ailenin kültürel arka planı gibi daha geniş sosyal çevreye daha fazla dikkat edilmektedir. Bu nedenle, "aile terapisi" yerine "sistemik terapi" terimi giderek daha çok kullanılmaktadır.

Aile terapisinde farklı öncelikleri belirleyen farklı yönler vardır. Yani daha geçmişte psikanalitik yaklaşımlar içine bakarak ve yaşayarak ön planda iken, şimdi hümanist yaklaşımlar bireysel katılımcıların evrimini ele almaktadır. Sekiz yaşındaki Jonas bazen panik halinde, artan güçlü korkulara maruz kalıyor. Yalnız kalmaktan korkuyor ve karanlıktan korkuyor. Bu nedenle, çoğunlukla, aşırı endişe duyan ebeveynlerin yatağında, yatıyor. Veliler de durumdan acı çekiyor: Bir ebeveyn akşamları Jonas'la ilgileniyor ve her iki ortak zorlukla beraber vakit geçiriyor.

Terapistin hedeflediği sorular, anne-babalara Jonas'ın verime dayanan davranışıyla karanlıkta tek başına hiçbir şey olmayacağını bilmediğini açıkça ortaya koyuyor ve kaygısı bu şekilde korunuyor. Terapist, Jonas'ın endişesini atmasının ve giderek yalnız kalmayı öğrenmenin ne kadar önemli olduğunu tartışıyor. Bu konuda detaylar için; bursapsikolog.org/

Sohbette, Jonas'ın her iki ebeveyn evde olduğunda babasının iş gezisinde olmadığı zamanlardan daha fazla korktuğu ortaya çıkıyor. Bu, terapiste, Jonas'ın korkularının ebeveynlerin ilişkisindeki güçlüklerle ilişkili olabileceğinin ilk işaretini verir. Tedavi sırasında, her iki ebeveynin de duygusal olarak birbirlerinden uzaklaştığını ve ortaklıkta büyük problemlerin olduğu ortaya çıkıyor. Terapist, anneye ve babaya soru sorma yaparak, Jonas'tan korkuların ortaklıktaki zorluklarla nasıl ilişkili olduğu konusunda çalışıyor.

Kaynak: https://www.bursapsikolog.org/aile-terapisi/ 

Klinik Psikolog Şahin UÇAR - Bursa

[bursapsikologlari-blog]

https://bursapsikologlari.blogspot.com.tr/2017/09/televizyon-ve-cocuklar.html

[bursapsikologlari-blog]

Çocuklarda Oyun Oynamanın Önemi