byulla7-blog - Tumblr blog

[byulla7-blog]

[CUT] OS : Sweat

ตึง

มินฮยอนสะบัดตัวเหวี่ยงให้ร่างเล็กเปลี่ยนมายืนพิงล็อคเกอร์ตรงหน้า มือใหญ่เท้าลงขนาบกายกักคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนของตน นัยน์ตาคมดูดุดันขึ้นจนคนถูกกักไว้กับล็อคเกอร์เหล็กน้ำตาคลอด้วยความหวาดกลัวและเสียใจ

หากความรู้สึกเหล่านั้นถูกพัดกระเจิงหายไปเมื่อใบหน้าหล่อโน้มลงมาจนริมฝีปากของเราสัมผัสกัน ไม่มีคำว่าอ่อนโยนแม้มันจะเป็นครั้งแรกของเรา สัมผัสร้อนที่ทาบทับลงมารุนแรงจนแจฮวานรู้สึกถึงกลิ่นคาวในปาก แต่ถึงกระนั้นแรงบดคลึงและลิ้นร้อนที่สอดเข้ามาสานสัมพันธ์กลับทำให้รู้สึกดีจนเขาเผลอครางออกมา

“อือ…พี่มินฮยอน…อ๊ะ…”

อีกฝ่ายไม่พูดพร่ำอะไร มีแต่การกระทำรุนแรงต่างจากภาพลักษณ์ยามปกติ ริมฝีปากที่มักจะแย้มยิ้มอ่อนโยนให้ดูเกรี้ยวกราดยามจ้วงสัมผัสร้อนลงบนผิวอ่อนบริเวณต้นคอของคนตัวเล็ก ปลายจมูกโด่งสวยซุกไซ้หนักลึกถึงซอกคอด้านใน ฝ่ามือใหญ่ที่สามารถจับลูกบาสได้ด้วยมือเดียวขย้ำสะโพกมนแน่น จนร่างเล็กสะดุ้งกอดกายสูงใหญ่ไว้

“อา…พี่มินฮยอน…อ๊ะ…อือออ”เสียงใสได้แต่ครางครือ ไม่ต้านทานมีแต่เต็มใจไปกับสัมผัสที่เฝ้ารอแม้มันจะรุนแรงกว่าที่คิดเอาไว้ ดวงตาเรียวหวานเยิ้มเต็มด้วยแรงอารมณ์เมื่อร่างสูงสอดเข่าเข้ามาระหว่างขา ยกหัวเข่าดุนดันเร้าให้ร่างเล็กที่โดนปลุกเร่าเสียวซ่านจนเผลอจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง

“ทำไมชอบยั่ว หืม?”เสียงทุ้มกระซิบถามที่ข้างหู สองมือปลดเปลื้องกางเกงที่คนตัวเล็กสวมใส่ออก ก่อนจะรั้งกางเกงตัวเองลงแล้วแทรกตัวเข้าระหว่างเรียวขาขาว ส่งตัวแทนความต้องการที่แข็งขืนเพราะการยั่วยวนของคนในอ้อมแขนเข้าสู่ช่องทางอ่อนนุ่ม

“อะไรนะฮะ อึก… อ๊ะ… พี่มิน…เจ็บ… อือ”คนถูกกระซิบถามสมองเบลอไปชั่วขณะ เสียงใสเอ่ยถามก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อความใหญ่โตของอีกฝ่ายแทรกผ่านเข้ามาในกายตน ช่วงล่างรู้สึกปวดร้าวไปหมด ความที่โดนทำปุ๊บปั๊บไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้คนตัวเล็กยิ่งกระชับอ้อมแขนกอดกายกำยำไว้แน่น เรียวขาสองข้างที่ถูกยกเกี่ยวสะโพกสอบไว้รัดให้ช่วงล่างของทั้งสองยิ่งแนบชิด

“อืม…เด็กดี…อย่าเกร็ง…พี่ขอโทษ”พอได้สอดประสานกายกับอีกฝ่าย ภายในที่เคยอยากสัมผัสร้อนและบีบตัวแน่นเกินกว่าที่ร่างสูงเคยจินตนาการ อาการเกร็งของคนที่โอบรัดร่างตนไว้ทำให้คนหล่อทำได้แค่ก้มลงจุมพิตเรือนผมสีเข้มของเจ้าตัวเล็กพลางเอ่ยปลอบ จะขยับตัวก็กลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายเจ็บกว่าเก่า เลยตั้งใจจะถอนตัวออกให้อีกฝ่ายได้ปรับตัวก่อนแทน

“อือ…ไม่ฮะ…อืม…อย่า…แจ…อ๊า…พี่มิน…อือ..อา..”หากคนตัวเล็กไม่ยอม เรียวขานุ่มรัดสะโพกแกร่งไว้ แล้วเป็นฝ่ายฝืนขยับกายกลืนกินตัวแทนของอีกฝ่ายจนร่างทั้งสองยิ่งสัมผัสกันแนบชิดมากยิ่งขึ้น สัมผัสร้อนที่เสียดสีเส้นประสาทภายในทำให้ความรู้สึกดีค่อยๆแล่นริ้วไปตามจังหวะการเคลื่อนกาย และนั้นยิ่งทำให้เสียงใสครางหวานสะท้าน

“อือ…แจฮวาน…อืม…แน่นไปแล้ว…เราจะทำพี่คลั่งตายเอานะ”การกระทำนั้นทำให้มินฮยอนขบกรามจนเห็นเส้นเลือดที่คอชัดขึ้น มือใหญ่เลื่อนกระชับสะโพกมนทั้งสองข้างเคล้นคลึงช่วยให้คนตัวเล็กที่เกร็งเกินไปรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น พอคนในอ้อมแขนเริ่มปรับสภาพได้ร่างสูงก็ส่งแรงจากช่วงล่างตอกย้ำความแข็งแกร่งของตัวเองลึกสู่กายหอมหวานที่ได้เชยชม

“อืม….แจชอบพี่มิน…อย่าไปเลยนะฮะ….อา…อยู่กับแจนะ…อือ…”เสียงหวานอ้อนวอนขอ ใบหน้าซุกเข้าที่ไหล่กว้างเป็นที่พักพิง ทุกสัมผัสที่ย้ำเข้ามาทำให้ผิวขาวใสขึ้นสีแดงปลั่ง แรงกระแทกกระทั่นทำให้แผ่นหลังบางกระทบกับล็อคเกอร์ส่งเสียงตึงตังกลบเสียงผิวเนื้อที่กระทบกัน

ดวงตาเรียวหรี่ที่ปกติดูเอ๋อไม่ทันคนพอโดนอารมณ์รักครอบงำกลับเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน จนคนเผลอก้มประสานสายตาไม่อาจห้ามใจยิ่งทำรุนแรงจนฝ่ามือเล็กจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างจนผิวขาวเป็นรอยเลือดซิบ

“เด็กโง่…ซี๊ด…อา…อือ…พี่ก็ชอบเรา…อืม…พี่แค่ออกจากชมรม…อา…ไม่ได้หายไปจากชีวิตเราสักหน่อย”กัดริมฝีปากตอบด้วยความเสียวซ่านทำเอาทั้งร่างเหมือนมีกระแสไฟวิ่งผ่าน ทุกสิ่งเคยหวังจะได้ครอบครองทำให้ชายหนุ่มอิ่มเอมเกินกว่าที่เคยจินตนาการเอาไว้

ยิ่งโถมแรงมากเท่าไรใบหน้าก็ยิ่งมีเม็ดเหงื่อผุดเพิ่มความร้อนแรงของคนอายุมากกว่าหลอกล่อให้คนลุ่มหลงเคลื่อนริมฝีปากทาบทับกลีบปากหยัก ริมฝีปากนิ่มบดเบียดส่งลิ้นหยอกเย้า ปรับเปลี่ยนองศาให้ยิ่งแนบชิดทั้งที่ช่วงล่างยังคงถูกกระทำอย่างหนักหน่วง ฝ่ามือเล็กลูบไปทั่วแผ่นหลังกว้าง ไล้ขึ้นมาถึงศีรษะ ปลายนิ้วเรียวสอดเข้าตามไรผมเคล้นคลึงด้วยแรงอารมณ์ ริมฝีปากส่งเสียงครางปนหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องล็อคเกอร์แคบๆ ที่มีสองกายเสพสุขด้วยสัมผัสของกันและกัน

“อือ…อา…พี่มิน…อ๊ะ…อ๊าาา”สิ่งสุดท้ายที่แจฮวานจำได้ในวันนั้นคือเขารับรู้ถึงความร้อนจากสิ่งที่อีกฝ่ายปลดปล่อยไว้ในกาย ความเหนอะหนะจากหยาดหยดหลักฐานความสุขสมซึ่งเลอะเสื้อที่เขาใส่วันนั้น และอ้อมกอดที่รับร่างเขาซึ่งหมดสติเพราะความร้อนแรงของฮวังมินฮยอนไว้

.

.

.

.

.

.

แจฮวานยกมือขึ้นซับหยดเหงื่อบนใบหน้าคนรักเมื่อสติกลับมาอยู่กับการเคลื่อนกายของคนที่อุ้มตนเองมาต่อที่เตียงหลังจากที่ยกแรกของเราที่หน้าประตูจบลง

เหงื่อจากใบหน้าหล่อที่หยดลงมาบนผิวหน้ายิ่งทำให้อารมณ์รักไต่ขึ้นสูง ภายในของเขายิ่งบีบรัดแน่น ถี่กระชันขึ้นจนคนเหนือร่างยิ่งเร่งจังหวะรักจนเขาหายใจแทบไม่ทัน

“พี่มิน…อือ…อา…อ๊ะ…อือ…อา…อ๊าาาาา”และเพราะการเร่งเครื่องในช่วงสุดท้ายนั้นทำให้เสียงใสยิ่งครางกระชัน ปลายเท้าจิกลงบนที่นอนนุ่มแน่นเมื่อความเสียวกระสันแผ่ไปทั่วร่าง ร่างขาวสั่นสะท้านเมื่อสะโพกแกร่งกดลึกแนบค้างปลดปล่อยทุกหยาดหยดในกายตน

หลังจากทำไปสองยกติดๆ ในที่สุดมินฮยอนก็ยอมถอนตัวออกจากคนใต้ร่างทิ้งตัวลงนอนข้างคนตัวเล็กที่ยังหอบจนอกขาวซึ่งเต็มไปด้วยรอยสีแดงช้ำเคลื่อนขึ้นลงตามจังหวะลมหายใจหนัก แขนยาวโอบให้อีกฝ่ายมานอนอิงไหล่ ริมฝีปากสีอ่อนแต้มลงบนขมับชุ่มเหงื่อเบาๆ ในขณะที่มือก็ลูบไล้สีข้างคนในอ้อมแขนไปด้วย

อ่านต่อที่

👉🏻 https://goo.gl/utzZ6K

[byulla7-blog]

[CUT] OS : Long nails

.

.

.

.

“เดี๋ยวแจช่วยให้คิดออกเอง”สิ้นคำนั้นร่างนุ่มเบื้องหน้าเขาก็ลูบมือลงไปตามแผงอก สองมือเล็กปลดกระดุมเสื้อที่เขาใส่อยู่ออกแล้วสอดมือลูบไปตามกล้ามเนื้อของเขา ปลายนิ้วเรียวสวยลากผ่านหน้าท้อง ใช้ปลายเล็บคมเสียดสีเบาๆ ก่อให้เกิดความรู้สึกวาบหวิวจนเขาผลอเกร็งหน้าท้อง

เจ้าตัวเล็กหัวเราะเสียงใสในลำคอเมื่อเห็นเขากลั้นหายใจยามที่เนื้อตัวนุ่มเบียดชิดเข้ามา ฝ่ามือที่ผลุบเข้าในกางเกงยางยืดที่เขาใส่อยู่เคล้นคลึง ปลุกเร่าให้ความเป็นชายของเขาตื่นตัว

“อือ..แจฮวาน…อืม”เขาได้แต่ขบกรามแน่นเมื่อมือเล็กนั้นเคลื่อนขยับจนกายร้อนรุ่ม ฝ่ามือที่วางอยู่บนสะโพกมนของคนตรงหน้าบีบเคล้นไปตามจังหวะชักจูงของคนตัวเล็ก

“อือ..ไปที่เตียงมั้ยฮะ”ผิวกายที่เสียดสี และรุกเร้าของสองเราทำให้เจ้าตัวเล็กกัดริมฝีปากถาม ดวงตาเรียวรีเคลือบด้วยหยดน้ำใสหรี่ลงมองช่วงล่างของเราที่แนบชิด ก่อนจะช้อนตามาประสานสายตากัน

ท่าทียั่วยวนเหลือจะทนนั้นทำให้เขาแทบไม่ต้องคิดอะไร รีบรวบร่างบนตักควบเอวไปยังห้องนอนทันที

“อือ…พี่มิน…อ๊ะ…อึก…อีก…ลึกกว่านี้อีกฮะ”พอเราสองมาถึงที่นอนไม่ต้องมีคำพูด ไม่ต้องรีรออะไร บทรักที่ร้อนแรงเช่นทุกวันก็โหมกระหน่ำ กายที่สอดประสานอย่างเร่าร้อนยิ่งโถมหนักหน่วงเมื่อเสียงหวานครางขอ

“ครับ…คนเก่ง…อืม…ซี๊ด…”

เรียวขานุ่มน่าฟัดกระหวัดรอบเอวของเขาขณะที่ฝ่ามือไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างปลายนิ้วทั้งสิบที่กดลงบนแผ่นหลังของเขายิ่งกระตุ้นสันชาตญาณดิบ ทำให้ยิ่งปะทะกายเข้าหาคนใต้ร่างรุนแรงกว่าเก่า

“…อ๊ะ..อือ…อา …พะ..พี่มิน… เสียว… อือ…อ๊า…”และนั่นส่งผลให้ริมฝีปากอิ่มครวญครางเสียงกระเส่า ผิวขาวขึ้นสีแดงระเรื่อ ความอ่อนนุ่มที่โอบรัดเขาไว้เริ่มบีบรัดแน่น จนในที่สุดความสุขสมก็แผ่กระจายไปทั่วร่าง

เขาทรุดตัวลงบนอกอีกฝ่าย แนบใบหน้าลงบนอกบางฟังเสียงหอบหายใจที่ค่อยๆ สงบลง ก่อนจะลุกขึ้นคร่อมร่างเล็กไว้อีกครั้ง

ดวงตาสีน้ำใสของคนตัวเล็กมองตอบกลับมาพร้อมกับมือเล็กที่ประคองใบหน้าเขาให้เคลื่อนเข้าไปใกล้ ริมฝีปากของเราสัมผัสกันแลกจุมพิตที่ดูดดื่มไม่ต่างจากทุกครั้ง กายที่ยังเชื่อมต่อแนบชิดเริ่มขับเคลื่อนอีกครั้ง

“อือ…อีกรอบนะ…”พอผละริมฝีปากออกได้ เขาจึงกระซิบขอเจ้าตัวเล็กที่พยักหน้ารับและเลื่อนมือไปกอบกุมหัวไหล่เขาฝากรอยเล็บไว้เมื่อเขาตอกย้ำกายแนบชิด

“อือ…พี่มิน…อา…”

เสียงครางหวาน ร่างนุ่มนิ่มที่ได้กอด ทำให้เขาสุขสมลืมทุกสิ่ง ลืมไปเลยว่ากำลังหาเหตุผลที่เจ้าตัวเล็กไว้เล็บยาวอยู่

สงสัยต้องหาโอกาสขอคำใบ้ใหม่

เขาสงสัยจริงๆนี่นา ทำไมเจ้าตัวเล็กต้องไว้เล็บยาวด้วย

อ่านต่อที่

👉🏻 https://writer.dek-d.com/Byulla7/story/viewlongc.php?id=1690634&chapter=12

[byulla7-blog]

CUT OS : Begin again -MinHwan-

.

.

.

.

“พี่ก็คิดถึงทุกอย่างที่เป็นแจมากเหมือนกัน รู้มั้ย”เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยบอกเมื่อคนตัวเล็กถอนริมฝีปากออก มินฮยอนใช้หลังมือสัมผัสที่แก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่ออย่างแผ่วเบา ก่อนเชยคางมนให้คนตัวเล็กเงยหน้ารับจุมพิตจากตน คราวนี้ไม่ใช่เพียงบดเบียดเนื้อนุ่มเข้าหากัน ริมฝีปากร้อนผ่าวดูดดึงกลีบปากสีหวานบนล่างสลับ ฟันคมขบเบาๆ บนริมฝีปากอิ่มให้คนในอ้อมแขนเปิดปากออก ล้ินร้อนรุกล้ำเข้าหาความหอมหวานภายในสัมผัสกับลิ้นเล็กของอีกฝ่ายที่ส่งมาตอบรับแขกผู้มาเยือนด้วยความคิดถึง

“อือ..พี่มิน…”เสียงแหบพร่าครางครือในลำคอเพราะไม่ใช่แค่รสจูบที่ทำให้สมองเริ่มขาวโพลน ฝ่ามือร้อนที่ผลุบเข้าไปในเสื้อนอนนุ่มเคล้นคลึงผิวขาวใต้ร่มผ้าทำให้เท้าเล็กไม่มีแรงจะยืนต่อ และดูเหมือนคนที่ใช้แขนข้างนึงประคองร่างเล็กไว้จะรับรู้ได้ สองมือใหญ่กระชับต้นขานุ่มควบเอวตัวเอง อุ้มคนตัวเล็กไปวางลงบนที่นอนทั้งที่ริมฝีปากยังไม่นัวเนียกันไม่ห่าง

จากริมฝีปากนุ่มร่างสูง ซับความร้อนลงมาตามแนวลำคอ ปลายจมูกโด่งซอกซอนดอมดมกลิ่นหอมที่เฝ้าคิดถึง สลับริมฝีปากที่ขบเม้มเน้นสัมผัสที่บริเวณต้นคอขาว มือหนาเลื่อนปลดกระดุมชุดนอนที่คนตัวเล็กสวมใส ริมฝีปากไล้จากต้นคอลงมาที่แนวไหปลาร้า ลดต่ำลงมายังแผ่นอกบาง ลิ้นร้อนตวัดผ่านเม็ดสีหวานที่กลางอกครอบครองด้วยริมฝีปาก ลิ้มรสความหอมหวานที่โหยหายด้วยการเล็มเลียเหมือนเป็นของหวานเลิศรส

“อือ...อา...พี่มิน...ยะ..”เสียงแหบพร่าครางคลอจังหวะลิ้นและริมฝีปากที่จูบต่ำลงไปจนถึงหน้าท้องแบนราบ

มือขาวดึงรั้งผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวจูบซับลงบนลำตัวช่วงล่างผ่านกางเกงนอนที่สวมใส่อยู่ ฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงหยอกเหย้าทำให้ร่างเล็กระสับระส่ายเพราะแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่น

แก้มใสแดงก่ำ ตาฉ่ำหยดน้ำก้มมองคนที่ป่วนเปี้ยนอยู่ตรงหว่างขาตัวเองด้วยสายตาเว้าวอน ทำให้คนที่เงยหน้ามองสีหน้าคนใต้ร่างอดรนทน���ม่ไหว สองมือดึงกางเกงที่อีกฝ่ายสวมใส่ออก และไม่ลืมปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนกายตนเองเช่นกัน

ดวงตาคมจับจ้องเรือนร่างที่ตนคร่อมไว้ด้วยความเสน่หา ก่อนแทรกกายเข้าระหว่างขาสอดประสานกายเป็นหนึ่งเดียวกับคนที่แสนคิดถึง มือใหญ่กระชับต้นขานุ่มเกี่ยวกระหวัดที่เอวยามที่ดันกายเข้าแนบชิดร่างเล็ก

ตัวแทนของอีกฝ่ายที่เข้าเติมเต็มร้อนผ่าว อัดแน่นจนคนหายห่างสัมผัสนี้ไปนานรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น เมื่อคนเหนือร่างเริ่มขยับตอกย้ำความร้อนเข้าในกาย จากเนิบนาบ เริ่มเร่งจังหวะขึ้น และเข้าสู่สมรภูมิรักที่แท้จริงในที่สุด

“อืม...อ๊ะ...อือ...อ๊า...จะ..แจ อือ”คนตัวเล็กยิ่งครางไม่เป็นภาษาเมื่อสะโพกแกร่งเร่งจังหวะซัดความเร่าร้อนจนคนถูกกระทำเคลื่อนไปตามแรงส่งของคนด้านบน แขนเล็กวาดกอดแผ่นหลังกว้างนิ้วเรียวสวยกดลงฝากรอยเล็บบนผิวขาวผ่องจนขึ้นสีแดงเป็นเส้นยาวตามจังหวะที่คนหล่อเคลื่อนไหว มินฮยอนไม่รู้สึกเจ็บแสบเพราะรอยแผลที่อีกฝ่ายฝากไว้รับรู้ได้แต่เพียงความร้อนอ่อนนุ่มที่บีบรัดทำให้รู้สึกเสียวซ่านจนแทบทนไม่ไหว ริมฝีปากหยักแต้มลงบนกลีบปากสีหวานอีกครั้งทั้งที่สองกายยังขยับตอบสนอง ผิวกายของคนตัวเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความเร่าร้อนที่อีกฝ่ายมอบให้

“อือ พี่มิน...เบาๆ… อ๊ะ..อ๊า...เบาหน่อย”ยิ่งได้ลิ้มความหอมหวานที่ห่างหายไปนานคนโหยหาก็ไม่อาจห้ามใจ สะโพกแกร่งยิ่งส่งแรงหนักหน่วงขึ้นจนที่นอนสั่นไหว ยิ่งได้ทำยิ่งรุนแรงจนเสียงแหบพร่าต้องครางขอ

“อืม...แจ...คนดีของพี่...อ๊า…”ถึงกระนั้นคนหล่อก็ไม่อาจหยุด ร่างสูงพลิกเปลี่ยนให้คนตัวเล็กคว่ำหน้าลงกับที่นอน ส่งความแข็งแกร่งเข้าแนบชิดลึกกว่าเก่า จนคนตัวเล็กได้แต่กดหน้าลงกับหมอนใบใหญ่ที่ใช้หนุน สองมือจิกลงบนหมอนแน่น เมื่อคนตัวสูงไม่หยุดที่จะส่งตัวแทนเข้ามาตอกย้ำความแนบชิดด้วยด้วยจังหวะที่หนักหน่วงรวดเร็วยิ่งขึ้น จนเขาแทบหายใจไม่ทัน

“อือ...อ๊ะ..อา..พี่มิน...อึก...พี่มิน…”

“แจ...เด็กดีของพี่...อ๊า...พี่รักแจนะ…”

เสียงเนื้อประสานเนื้อดังเคล้าเสียงครางอย่างสุขสมของคนทั้งสองก้องไปทั่วทั้งบริเวณห้อง ค่ำคืนที่เคยเหน็บหนาวเพราะสายฝนกลายเป็นค่ำคืนที่อบอุ่นเร่าร้อนกว่าคืนไหนๆ เมื่อมีคนที่รักมอบอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นให้ สองร่างแนบชิดแลกไออุ่นด้วยความคิดถึงจนพายุรักสงบลงเช่นเดียวกับฝนด้านนอกที่เริ่มหยุดเช่นกัน

“ขอโทษนะ พี่คิดถึงเรามากไปหน่อย”คนห้ามใจตัวเองไม่ได้จุมพิตลงที่ไหล่มนเปลือยเปล่าของคนที่นอนหันหลังให้พลางบอกด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด หลังจากที่คนตัวเล็กขอให้เขาเบาแรง กลายเป็นว่าเขายิ่งโถมกายหนักขึ้นจนคนตัวเล็กช้ำไปหมดทั้งตัว

“อือ…”คนในอ้อมแขนไม่เอ่ยอะไรมากเพียงขานตอบสั้นๆ แล้วขยับไหล่หนีเมื่อริมฝีปากร้อนยังคงพรมจูบลงบนผิวกายของตน

“โกรธเหรอ พี่ขอโทษ”ปฏิกิริยานั่นทำเอาคนตัวสูงเอ่ยเสียงอ่อย แขนที่โอบกอดร่างนุ่มไว้กระชับให้อีกฝ่ายแนบชิด มินฮยอนแนบแก้มลงกับแก้มนุ่มคลอเคลียออดอ้อนจนคนตัวเล็กหัวเราะเบาๆออกมา

“อือ พี่มิน มันจั๊กจี้ พอแล้ว ไม่ได้โกรธสักหน่อย”เสียงใสเอ่ยบอกพลางพลิกตัวหันหน้าหาคนที่กอดตัวเองไว้ มือเรียวสวยวางลงบนใบหน้าหล่อแผ่วเบาก่อนจะแต้มริมฝีปากที่ปลายคางคนอายุมากกว่าเพื่อยืนยันให้คนรู้ว่าตนไม่ได้โกรธจริงๆ

มินฮยอนยิ้มรับการกระทำของคนรัก มือใหญ่ยกขึ้นกอบกุมฝ่ามือเล็กมาจุมพิต ก่อนจะเต็มเติมช่องว่างระหว่างนิ้วอีกฝ่ายด้วยนิ้วเรียวยาวของตน

“เราเริ่มต้นกันใหม่นะ พี่จะไม่แค่สัญญา แต่จากนี้ไปพี่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด”เสียงทุ้มเอ่ยบอกแล้วยิ่งกระชับฝ่ามือที่สอดประสานกับคนรักไว้แน่น จากนี้ไปคนเคยทำผิดตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่แค่พูดแต่จะแสดงให้เห็นว่าเขาพร้อมที่จะเป็นคนใหม่เพื่อแจฮวานจริงๆ

“อืม ห้ามทำให้แจเจ็บอีกนะ”แจฮวานเชื่อในคำพูดนั้นของคนรัก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะย้ำเพราะไม่อยากต้องมาร้องไห้เสียใจอีกครั้ง ถ้าสมมติต้องเจ็บเพราะมินฮยอนอีกเขาไม่รู้เลยว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปยังไง

“เรื่องนั้นไม่รับปาก เพราะบางทีก็ห้ามร่างกายไม่ได้ แจน่ารักเองนี่นา”

“บ้า ไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นสักหน่อย”กำลังซึ้งอยู่ดีๆ ไอ้คำพูดสองแง่สองง่ามจากริมฝีปากหยักที่แย้มยิ้มเจ้าเล่ห์กับฝ่ามือข้างที่ว่างซึ่งลูบต่ำลงไปที่สะโพกทำเอาแก้มใสแดงก่ำอีกครั้ง ที่เขาพูดออกไปน่ะคืออย่าทำให้เจ็บปวดใจอีก ไม่ได้หมายถึงที่โดนอีกฝ่ายทำรักแรงๆ จนเจ็บไปทั้งตัวสักหน่อย

“หรือวันนี้จะลองอีกสักรอบ เผื่อรอบนี้พี่จะทำเบาลงได้”ที่จริงมินฮยอนก็รู้นั่นแหละว่าคนรักพูดถึงอะไร แต่รอบเดียวเมื่อกี้มันยังไม่พอให้เขาหายคิดถึง เกรงว่าถ้าเก็บไว้ทำพรุ่งนี้หรือวันหลังเขาต้องทำแจฮวานเจ็บอีกแน่ๆ เพราะงั้นวันนี้ก็ควรจะหาวิธีก่อนจะได้ไม่ทำให้คนตัวเล็กเจ็บในวันหน้า

“พี่มินจะบ้าเหรอ โอ๊ย ไม่เอา เดี๋ยวแจไปทำงานไม่ไหว”ไอ้การที่ร่างสูงพลิกตัวขึ้นมาคร่อมแล้วมองด้วยสายตาที่ต้องการจะกินทั้งตัวทำเอาคนตัวเล็กที่ยังปวดตัวไม่หายหวาดหวั่นว่าอีกฝ่ายคงไม่ใช่แค่พูดเล่น ยิ่งมือใหญ่เลื่อนต่ำไปถึงต้นขาเสียงใสก็โวยวายลั่นพลางยกมือดันอกกว้างออก

“พี่มิน…..อือ….อย่า...อ๊ะ...คนบ้า...”

และคงไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง บทรักที่เร่าร้อนก็เริ่มบรรเลงซ้ำและไม่มีทางจบลงง่ายๆ เมื่อร่างสูงลงมือทำจริงโดยไม่สนเสียงโวยวายของคนตัวเล็กที่เอ่ยห้ามเลย ก็ได้แต่หวังว่ารอบนี้มินฮยอนจะไม่ทำให้แจฮวานเจ็บอย่างที่พูดไว้นะ

END ฝากกลับไปคอมเม้นท์ที่ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1690634&chapter=8 ด้วยนะคะ