ceylandag

[ceylandag]

[ceylandag]

[ceylandag]

Yüzün her zaman aklımda... ben sesini özlüyorum.

[ceylandag]

[ceylandag]

Say hello to my little friend

[ceylandag]

sırtımı yasladığım duvarlar üzerime yıkılmış olsa bile benden hala iyiyim kelimesini duyacaksınız.

[ceylandag]

Biliyor musun? bana sürekli her an kalkıp gidecekmişsin hissini verdin. Ben ise yanına daha fazla kalabilmek için nasıl da can attım ama değil mi? Seni kaybettim belki ama, kendimi kazandım. Her şey için teşekkür ederim.

Güzel Hikâyeydi.

[ceylandag]

Teneşir paklar ancak sizleri

[ceylandag]

Birazda yanlış yoldan gidelim hem gezmiş oluruz

[ceylandag]

sesim titriyor,ne garip.ölmüş gibiyim,fakat yaşıyorum da.yorulmuş gibiyim fakat düşmemişim de.ölüyorum ne garip,sesim titriyor..

[ceylandag]

bugün ölünmesi gerekenden fazlasını ölüyorum dost.ardımdakilere ve önümde duranlara tutunarak yol katediyorum.yolun bir sonu veya bir sonucu yok biliyorum,bilsem de gidiyorum..denizin dalgaları,ruhumun ağırlığı,parçalanan bulutlar beni tüketiyor.bu zamana kadar fazlasıyla öldüm,öldüm ve geri döndüm kırlarıma.uçsuz bucaksız uzayan ovalara,ardı gözükmeyen dağlarla karşı karşıya kaldım birçok zaman.hepsini de koşarak,soluksuz geçtim.yorgunluğumu ise vardığımda hissettim her zaman..çok mutluyum değil mi görünüşümden dolayı,olmadığım birisi oluşumdan dolayı.çok mutsuzum değil mi böyle oluşumdan dolayı..biliyorum değilsin diyorsun fakat ben kendi benliğimde boğuluyorum.yanan canımın acısını belirsizleştiriyorum insanlara karşı,sana karşı hissetme diye gülüyorum yorgunluğumda.atacak bir adım dahi gücüm kalmadı sevgili dostum,ruhum nasıl tamamlanacak şimdi,bedenim nasıl tamama erecek bu halde.çok güçlü birisiyim yorgunluğumda,fakat artık güçsüz kalmak istiyorum,ağlayamamanın yorgunluğunu da biliyor musun peki,yaşanılanlara karşı dimdik durmanın zorluğunu..rüyalarında bile boğulmayı,kendi yalnızlığımı hissediyor musun? çok kez kitaplarda doğdum,kitaplarda kendimi aradım ve buldum.her yaşımı aradım,her satırda.çok yaşlıymışım oysa ben.bir ölü ruhtan ibaretmişim,tek parçalanan zaman değil yarım kalan bir hayatmış,en ufak rüzgarda savrulan bir benmiş,her yağmurda ıslanıp üşüten bir bünyeymiş.

ben artık beceremiyorum bu yazı işlerini,yazamıyorum ve okuyamıyorum.öylesine kötüyüm ve kitaplar beni kabul etmiyor,içim beni bundan itiyor,belki de doymuşumdur buna,belki de uzaklaşmışımdır kendimden.silinmeyen geçmişi siliyorum bugün,ardımdakileri öldürüyorum ve kapanıyorum kendime,kendi içime..yıldızlara ve mavilere sarılıyorum..

[ceylandag]

“Yokluğun cehennemin öbür adıdır. Üşüyorum; Kapama gözlerini..”

Ahmed Arif

[ceylandag]

bazen kendi kendinin felâketisin.

[ceylandag]

Cehennemin dibindeyim, en dibinde...

[ceylandag]

ayrılık, ayrılık, “Yaman” ayrılık -.-

[ceylandag]

[ceylandag]