chocolatemilk19 - Tumblr blog

[chocolatemilk19]

İnsan, doğduğu andan itibaren verdiği kararlar ve çevresinin tecrübelerine göre yaşar. Aslında en başından itibaren ona biçilmiş bir kaftan vardır, bunu fark etmek onun elindedir. Çoğu insan bunun farkına varmadan yaşar ve ölür; hatta bazıları hiçbir şeyin farkına varmadan bomboş bir şekilde yaşar, işte en kötüsü de budur. İnsan sahip olduklarının kıymetini bilmeli ki onları kaybettikten sonra pişmanlık duymasın. Bütün bunların temelinde farkındalık yani bilinç yatar, doğduğunda masum ve savunmasız olan bebeğe bu bilinci zamanla veren de sahip olduğu insanlardır. O insanlarda zamanında şuan ki bilinçlerini oturtmalarına yardımcı olan insanlara sahiplerdi. En güçlü minnet duygusunun burada devreye girmesi gerekirken kıymet bilmeyen ve ne için yaşadığını bilmeyen insanlar, emek veren insanlara haksızlık ettiler. Duyguları yok sayan insanlar, duyguların katili oldular; duyguları katledilen insanlar, bir zamanlar sevdikleri hayata küstüler ve duygularından kaçtılar. Aslında kader, mutlak değere benzer: Negatif bir sayı da seçsen pozitif bir sayı da seçsen mutlak değer içinde olduğu için her iki türlü de sonuç birbirinin aynısıdır. Negatif bir sayı seçip kendini yormak yerine pozitif bir sayı seçip hayatta da pozitif olmak daha iyidir. Kadere yüz çevirsen bile o hep 0 noktasındadır, hep seni bekler. Ona doğru yürüyeceğin yolu seçmek senin elindedir, hayattaki her şey gibi...

[chocolatemilk19]

Oysa söylenecek ne kadar çok söz vardı ama söylemeye gücü yoktu. Dinleyecek ne çok şey vardı ama dinlemeye hali yoktu, yine de dinlemeye çalıştı. Çünkü o, diğerleri gibi değildi; hiç olmayacaktı da.

[chocolatemilk19]

Ufacık bi' yağmur damlasının verdiği mutluluğu veremeyen insanlar var bu hayatta. Yağmuru seven insanlar bu yüzden hüzünlüdür belki de, onları mutlu edecek şeyin ne zaman geleceğini kestiremedikleri için. Ansızın yakalandığında da dünyanın en mutlu ve huzurlu insanı gibi hissettirir. Ne kadar acı değil mi? Sevdiğin insanların veremediği mutluluğu ve huzuru doğada aramadan bulmak...

[chocolatemilk19]

İnsan niçin bi' insana kıyamaz? Cevap hem çok basit hem de çok karmaşık, kimi tek kelimeyle cevap verebilirken kimi uzun uzun anlatır; çünkü çok sevmiştir. Yaraları olduğunu bilirsin ama sormaya korkarsın; işte böylesine sevilmek çok özeldir, güzeldir. Birisinin sana kıyamadığını bilmek, dünyanın en özel insanı senmişsin gibi hissettirir. Meğer ne kadar haklıymış bu dizeleri dile getirirken Victor Hugo:

Bir bakışın kudreti bin lisanda yoktur

Bir bakış bazen şifa bazen zehirli oktur...

Bir bakış bir aşığa neler neler anlatır

Bir bakış bir aşığı saatlerce ağlatır.

Bir bakış bir aşığı aşkından emin eder.

Sevişenler daima gözlerle yemin eder...

[chocolatemilk19]

Bazen dile getiremeyeceği şeylerle dolup taşar insan. Delicesine anlatmak, anlaşılmak ister. Anlayacağını düşündüğü çok kişi vardır ama anlatmaya korkar, gücü yoktur. Sahi anlatmak için o gücü bize veren sevdiklerimiz değil midir? Öyleyse niçin zor zamanlarında kendini anlatamaz insan..?