coksevenbilirmis

[coksevenbilirmis]

gece kafam güzeldi ve seni aradım. sesin çok kötüydü, sarhoş gibi, uykulu gibi... ilaç alıp yattığını söyledin. öyle içimi döktüm bir sürü. sevdiğimden, büyük ev ablukadan, günaydın mesajından, telefon ekranımdaki ölü pikselden, ampulden... sabah günaydın mesajı atabilirsin dedim. tamam dedin. günaydın sevgilim yazabilirsin dedim. tamam dedin. 

sonra sabah oldu. gözümü açtığım ilk an aklımda bu vardı. telefona baktım, mesaj yoktu ve saat çok erken dedim. saatler geçti, hep bekledim, mesaj yine yoktu. az önce bi aradım ama açmadın.

çok yorucu.

dün evimdeki ilk yalnız gecemdi. seninle konuştuktan sonra içimi bi korku sardı nedense. belki kafamın güzelliği de etkiledi. belki evi yadırgadım. 

bugün de tüm gün boş boş sündüm.

yarın da psikologla randevum var ama param da yok. kumbarayı açtırcam sanırım. ya da yine annemden. gelecek olup gelmeyen paralar canımı sıkıyor.

25 mayıs 22.10

[coksevenbilirmis]

ve taşındım. aslında bayağı bir oldu ama yeni eve geçtiğimden beri hiçbir şeye başlayamadım. sanki yoğunluktan hepsine ara vermiştim de o yoğunluğu kafamda bir türlü atlatamadım gibi.

yeni evimde mutluyum, eski evimde de mutluydum. bir iki değişiklikler oldu haliyle. daha geniş geniş yerleştim. 

annemi yarın götürmeyi planlıyorum silifkeye. bir süre de yalnız kalayım bakalım, nasıl geçecek.

seninle ilgili öff, hala ve hala. hayat tekerrürden ibarettir gibi bir laf vardı ya, aynen öyle. içimde bir felaket tellalı sesi. ve bir yerde küçük olasıklıklara bağlanmış br umut. bunu derken bile felaket tellalı bastırmaya çalışıyor!

psikologa devam ediyorum. iyi geldiğini hissediyorum. kendimi sakinleştirmek, tanımak, ne yapacağımı düşünmekten ziyade beklemek anlamında. seninle birlikte görüşmemizi önermişti ama çok net bir şekilde reddettin. söyleyecek bir şeyim olmadığı için ya da doğrusu söyleyeceğim hiçbir şeyin etki etmeyeceğini hatta ters tepki ile döneceğini düşündüğümden. seni düşünemem. 

sanırım yazmak iyi gelmiyor. bilmiyorum. aslında geliyordu. ama şu bir aydır her şeyi rafa kaldırmış durumdaydım, şu an (aslında bir kaç gündür bazı etkilerle) su yüzüne çıkmaya başlamış durumdalar. 

21 haziran 15.54

[coksevenbilirmis]

rüyamda boyacıyı gördüm ve tüm gün boyacı ile de gerildim. yarın da devam edecek gibi. hadi bakalım.

perdeyi aldık, koçtaş işlerimizi hallettik, banyo ıvır zıvırları da alındı. 

akşam yine m. ve a. ile film tartışmamız vardı. üstüne biraz da kaş muhabbeti üzerinden güzellik algısı eleştirildi ama bazen kendimi çok anlatamadığımı düşünüyorum. ve anlatamadıkça da muhabbetten kopuyor ve keyif almıyorum ve belki ortamı da soğutuyorum.

28 mayıs 01.14

[coksevenbilirmis]

bugün dolu bir gündü. boşluk içindeki doluluk.

akşama doğru matematikle ilgili bir eğitim vardı zoom üzerinden, ona katıldım.

pizza yapmak için sabah bir mozeralla girişmem oldu ama altını kapatmam gerektiğini duymayıp tutturamadım. pizzanın hamurunu da dün dolaba koymuştuk, yoğun uğraşlar sonucu yaptık. fena değildi.

akşam saçımı kesti annem. kulağımın altında. valla oh be dedim yine.

gece m. ve a. ile konuştuk. in the mood for love filminin analizi yapıldı. güzel oldu bu başlangıç. umarım devamı gelir.

ardından seni aradım bir hevesle saçımı göstermek için. nötr dedin ve kaşıma dikkat çekip bir manken var, çirkin diye gülümsedin. hoop düştü modum. kısa bir süre sonra da kapadık. bu konu üzerinde çok durmamalıyım. bu konuyu psikologumla görüşmeliyim.

27 mayıs 00.12

[coksevenbilirmis]

az önce a. ve m. ile o kadar uzun süre görüntülü konuştuk ve güldük ki, bunu yazmalıydım. iyi ki varlar dedim.

25 mayıs 02.51

[coksevenbilirmis]

bugün bayram. ve nedense heyecanlıydım geceden beri. nişanlandıktan sonra ilk bayramımızdı ve annenlerle konuşuruz, anneannemlerle konuşuruz diye heyecanlandım. az önce söyledim, istemedin. diyecek bir şeyim yok.

anneni aradım ve kapar kapamaz gözyaşlarım akmaya başladı. geçen kızlarla konuştuğumuz konu geldi aklıma, anneler hep daha bir duygusal. öyle gerçekten.

geçen teyzemlerin dediği şeyler de geldi elbet aklıma, ne kadar farklı bir boyuttayız. ben de isterdim o süreci yaşamak.

ne kadar çok bastırdığım, tuttuğum, geçiştirdiğim duygum var.

24 mayıs 13.11

[coksevenbilirmis]

bugün çok sevgi doluydum sana. sevgi ve tutku dolu.

annem ve z. teyzeyle bir sürü yiyecek şeyler hazırladık. gerisi biraz yatış, biraz eşyaya karar verememe yine. sana danıştım hatta. 

çok oyalandım galiba bugün. bu saat oldu hala bir şeyler izlemedim.

24 mayıs 03.02

[coksevenbilirmis]

hala 22 mayısın devamında, gecesindeyim.

bugün olan bir şeyi daha yazmalıyım diye buradayım. üniversiteden ev arkadaşım m. nin bana 5 yıl önce attığı mesajlar çıktı facebookta karşıma. arşiv gibi bir yere kaydetmişim. okudum ve kendi yazdıklarım ayrı uzak, onun yazdıkları ayrı iğreti geldi. ona karşı biraz kinlendim, kendime karşı daha kararlı oldum. 

hani çemberindeki insanlar vardır ya, onlardan biriydi ve hala bilmem neden bir zaman benden uzaklaştığını.

ben ise, klasik ben hareketi, gidene bir dur deme, neden neler oluyor deme hareketleri sergilemişim devamında.

giden gidiyorsa zaten gitmeyi düşünüyordur. 

ahahah.

merhaba 30 yaşın ilk günleri.

23 mayıs 03.54

[coksevenbilirmis]

günleri saymayı bıraktım.

annemle kırgın olarak uyansam da şu saatte daha geçmiş durumda.

sabah günaydın mesajınla uyandım ve mutlu oldum. biraz mesajlaştık gün içinde. iyi hissettiriyor. sana da bana da.

sürekli bir usta gelmesi, usta bulma, bir şeyler alma modundayız ve daha da sürecek gibi bu süreç.

22 mayıs 23.05

[coksevenbilirmis]

bugün çok yoğundu. derslerim vardı ve sonrası apar topar meskiye gittim. sonra a. yı bir yere götür, annemi al, koçtaş alışverişi yap derken iftar saati eve geldik ve gelirken de annemle gerildik. kiracı mevzusu. rahatsız eden şey annemde sezinlediğim kötü diye adlandıracağım hareketlerdi. yakınındaki bir insanın bunu sergilemesi sendeki saygısını azaltıyor. annem de diyor ki, azaltırsa azaltsın, ben buyum. olayı biraz psikolojik çatışmaya çevirdim.

gün içerisinde aramıştın ve konuşamamıştım, tam bunun üstüne eve gelince seni aradım. doluluğum ve yorgunluğumla bunlardan bahsetmeye başladım. sonra durmadım ve durmak da istemedim açıkçası, aslında tüm bunları seninle yapmak istediğimden bahsettim. biraz gözlerim dolmuştu o arada. 

iftardan sonra da a. nın evinde son kez oturmaya gittik. hepimiz annelerimizi çekiştirip az biraz sevgili, okul muhabbetleri ardından da esnemeye başlayarak kalkıverdim. 

evdeyim. düşünmek istemiyorum. bir şeyler izleyip uyumak istiyorum.

[coksevenbilirmis]

dün konuşurken ‘yarın konuşuruz’ dedin ve bugün aramadın. az önce aradım. açmadın.

neden bu kadar zorluyorsun. neden bu kadar beni düşünmüyorsun. neden bu kadar bencilsin.

şu küçücük mevzu o kadar sonuç doğuruyor ki kafamda. 

şu küçücük mevzu tüm kapadığım, rafa kaldırdığım ve aslında iyi de hissettiğim şeyleri öyle ortaya çıkarıyor ki.

madem bu kadar teksin, bu kadar uykun, sıkıntıların, yaşadığın her şey çok büyük, madem bu kadar düşünemiceksin beni neden aradın dün. neden bitirmiyorsun bu ilişkiyi. bitirsem hayır diyemicek bir durumdasın. benim mi bitirmemi bekliyorsun. benim bitirmemi bekliyorsan niye aradın dün.

bunların hiçbiri yok ve sen dün sevgilinin doğum gününü mü kutladın. gerçekten sevgilininin mi doğum gününü kutladın. görevmişçesine, arada soğuk rüzgarların estiği 2 dakikalık bir telefon konuşmasıyla. 2 dakika sürdü mü onu da bilmiyorum.

şu an bitirmeye en yakın olduğum noktadayım bu ilişkide. sonra pişman olmamak için tutuyorum kendimi. ani bir karar vermemek için tutuyorum kendimi.

nasıl etrafımdaki herkesi geçtim. nasıl seni büyüttüm tüm içsel duygularımı paylaşabilceceğim insan olarak. gerçekten öyle miydi. tüm içsel duygularımı paylaşabildim mi ben bu ilişkide, bilmiyorum bile. ne yaşadık, ne yaşıyoruz bilmiyorum. şu an hiçbir şey bilmiyorum.

20 mayıs 23.08

[coksevenbilirmis]

65. gün.

dün doğum günüm şerefine kızlar geldi ve yeni evde plaj sandalyelerimizi açıp oturduk. yedik, içtik, göbek attık, doyasıya sohbet ettik. 4.30 a kadar da oturduk. o kadar iyi geldi ki. iyi ki varlar.

senin gece 12 den sonra arayacağını düşünmüştüm ve beklemiştim. aramadın. bugün aradın. vazifeymiş gibi yapıyorsun geldi. ikimiz de durağandık. muhabbet tıkandı. çok kısa sürdü ve yarın konuşuruz deyip kapattın. 

içimde bir aslı var ve gönlünün alınmasını bekliyor. onu durdurmaya çalışıyorum.

bu sabah eda buradaydı ve biraz takıldık, melisle konuştuk. bi kaç usta geldi. annen, kardeşin ve teyzen doğum günümü kutladı. öyle sünerek geçirdim.

gece de e. nin biraz canı sıkkınmış ve arkada yürürüş yaptık az önce.

şarjım bitiyor.

20 mayıs 02.33

[coksevenbilirmis]

63. gün.

az önce teyzemlerle whatsapptan görüşülüyordu. anneler gününde ne hediye geldiği konuşuldu. teyzeannem e. nin aldığı hediyeyi gösterdi. s. nin aldığı hediyeden bahsetti. anneme sordular. annem işte bir şeyler diye gevelerken ben ‘bizde olmadı öyle şeyler’ diye araya girdim. benim alıp almadığımı sordular. almamıştım. üstüne düşmemiştim. aramız böyleyken almış olmak istemedim sanırım. çok gelin gibi hissetmiyordum kendimi.

tüm bunlardan sonra odamda oturuyordum ki annem gelip ‘teyzenler sorunca öyle demeyelim’ minvalinde bir şeyler söyledi. ne kadar ne ise odur gibi düşünsem de onun neden böyle söylediğini de anlıyordum.

ve üzüyordu bu beni.

17 mayıs 14.59

[coksevenbilirmis]

62. gün.

atladığım günler oldu. tam uyuyacakken aklıma gelse de o an uykunun ağır basmasıyla yazamadım. 

doğalgaz başvurumu yaptım, ustalar geldi, ölçü aldı, gitti. e. ve a. ile görüştüm. bir sürü perde, lamba, tv ünitesi baktım. hayatımın hangi tarafa gideceğini bilemediğimden tv ünitesini ucuza almaya çalıştım. olur da evlenirsem ve başka ürünler almak istersem diye. kendime göre mi ayarlamalıydım. işte bu durumdan rahatsızdım. bu kimden ötürüydü. seni suçlamak burada kolay olandı. daha da derine indiğimde kendi istekleri doğrultusunda karar almayan bir a. ile karşılaşıyoruz. ne kadar niyeti kendine göre çok güzel olsa da (seninle birlikte mobilya seçmek, sadece kendi beğenisi değil de ortak beğenilen bir şeyler almak) gittiği yön itibariyle rahatsız olduğu bir kişisel hareket oluyor bu bekleyiş.

sonuç olarak ucuz bir tv sehpası aldım. hatta e. ev hediyesi olarak aldı. 

kapattım bu konuyu.

okulla ilgili yapılan bir sınav sebebiyle inanılmaz bir yoğunluğum vardı 3 gündür. neyse ki bugün bitti, rahatladık.

senin aramanla ilgili kendimi doğum günüme odaklamıştım. hala odaklıyım tabi. ama biraz duyarsızlık gelmiş gibi. ya da gelmedi de daha kokusu geliyor gibi. 

annemle tartıştım bu ara. bu yeni evle ilgili seçimler geriyor bizi. benim isteklerimden farklı kendi fikrini tekrar tekrar söylemesi ve benim bu konuya karşı tahammülsüzlüğüm sebebiyle bir kaç kez büyüdü mevzular.

z. teyze annene anneler günü hediye gönderip göndermediğimi sordu ve gönderseydim temalı bir konuşma yaptı. evet ya, gönderebilirdim. ben bunu düşünürdüm. annem de söylemişti ama o an üstünde durmamıştım. sanırım sana olan kırgınlıklarım daha ön plandaydı.

geçen yıl ki doğum günüm geliyor hep aklıma. o kadar istiyorum ki yine yanımda olup harika hissetmeyi. tam bir harikaydı çünkü geçen yıl ki doğum günüm. andan çokça keyif aldığım ve o an farkında olduğum bir an.

neyse. yaşandı ve şimdi bu yıldayız, buradayız. 

umarım toparlarsın demekten başka bir şey diyemiyorum.

17 mayıs 02.13

[coksevenbilirmis]

59. gün.

bugün çok dolu bir gündü. korona günlerinde pek alışık olmadığım bir durum.

sabah evi tekrar gezip eksiklerin beklediğimizden fazla olduğunu farkedip bir an önce işe girişmek için elektrik, doğalgaz ve suyu açtırmak için hemen çıktım evden. hepsini halledemedim ama bir çoğunu hallettim ve işin içinde bir de psikologla görüştüm.

‘şu an sizin için önemli olan iletişimde kalmak’ ‘bazen sadece o iletişimi korumak için miş gibi yapabilirsin’ ‘bu bir süreç’ ‘ikinizle birlikte çift terapisi yapsak (sanırım gaudmann yöntemi gibi bir şeydi) olayın sonunda her şeyi daha açıklığa kavuşturmuş olabiliriz’ (bu ilişki devam edebilir veya ayrıl gibisinden) ‘tüm bu yaşanılanlardan sonra sevgin ne durumda’ ‘sürecin sonunda ne olursa olsun sen daha da büyümüş, kendini daha çok tanımış olarak ayrılacaksın bu durumdan’ ‘kendini sorgula, ne hissediyorum, neyden rahatsızım, hangi duygum ön plana çıkıyor.’ ‘içindeki kontrolcü ebeveyn durumu...’  ‘ilişkide ebeveyn çocuk rollerinde değiliz’ ‘kontrol etme...’ ‘sen bunu hayatın boyunca yapabilir misin’

gibi şeyler söyledi. ve seninle birlikte çift terapisi yapmayı gerçekten istiyorum. kendi kafamda bir şeyleri yaşıyorum, senin adına bile düşünüyorum çoğu zaman ama tüm bunlar çerçevesinde sen belki sandığımdan çok farklı bir konumdasın veya ben senin anladığının (anlamadığının) çok başka tarafındayım.  aslında doğum günümde arayacağını düşündüğümü ve onu beklediğimi, bu sebepten de kafamın daha rahat olacağını söyledim. umarım yapıcı bir şekilde gelirsin. keşke gelebilsen.

sonrası ufak bir dikiş, nakış malzemesi aldım ve evdeydim.

önce iftarda e. geldi. ardından akşam kızlarla havuz başındaydık. pazartesi doğum günüm planı yapıldı.

14 mayıs 01.43

[coksevenbilirmis]

58. gün.

derslerimin ardından biraz anneme çattım yaptığı yemekle ilgili. çok gereksizdi.

biraz hasır çanta yapımına baktım. sanırım yarın ip alıp işlemeye başlıcam.

iftara elif geldi. o sırada evdeki kiracı canımızı sıkarak evin anahtarını getirdi ve biz koşa koşa eve çıktık. biraz heyecanlı, biraz meraklı eve bakınmaya başladık. kadın öyle kötü davranmıştı ki, evdeki bir şeyleri alıp götürmüş olması veya zarar vermiş olmasını bile bekledik ama neyse ki büyük bir şey yoktu. nereye ne yapılabilir gibi gezdik, konuştuk, heveslendik ve eve geri indik.ilk plan, boyası yapılıp, tabi o sırada kırık dökük şeyler varsa onlar yaptırılıp taşınmak. ki aklımda biraz giyinme odası, ebeveyn odasına küvet, cam balkon gibi fikirler olsa da bunların hepsine her şeyin netleşmesinden sonra girişilmesine hemfikirdik. 

ardından e. ile yürüyüşe çıktık arkadaki kanal kenarında. 

geldiğimde abimle annem konuşuyordu ve konu bir şekilde abimin bakanlarla konuşurken aklına senin gelmesi ve bi denk gelirse lafını etmesi üzerindeydi. duşa giderken bunu düşünüyordum. senin o şekilde düzenli, bizler gibi çalıştığın bir hayatın olmasını ister miydim. benden ziyade sen ister miydin. artık bir düzene oturması içten içe seni de mutlu eder miydi. böyle bir durumun ortaya çıkması ortadaki tüm sorunları birdenbire ne kadar güzel çözmez miydi. her şeyin hayırılı olsundu, ne diyeyim.

ve sonrası nötr hissettiğim bir an olmuştu!

13 mayıs 00.04

[coksevenbilirmis]

57. gün.

bugün kiracı çıktı evden ve ufak ufak evde ne yapılacak, eksik ne olur gibi konuşmalar başladı. keşke o eve seninle sıfırdan geçebilseydik. birlikte yerleşseydik. şimdi gidince eşyalarımı derme çatma yerleştirip sonra seninle yerleşme umudu var. dolapları, balkonu, perdesi... birlikte seçme ve yerleşme. umarım s. çok istiyorum. 

bugün de patates salatası yaptım şu avusturya usülü olandan. nasıl canım çekiyordu bi kaç gündür. iyi de geldi.

iftardan sonra i. geldi ve bu saate kadar aşağıda oturduk. gayet iyi toparlıyor bence. ben olsam sanki çok daha kötü olurmuşum gibi geliyor.

biraz daha senden bahsederken sakindim. çaresiz bir sakinlik gibi. çaresizliği sıkışmışlık anlamında değil de, yapabileceğim bir şey yok durumunu kabullenmiş anlamında söylüyorum. bu biraz daha iyi hissettiriyor bana. iyi derken, okey artık beklicem bakalım, ne olursa gibi...

12 mayıs 02.22