daddyanimegamer6969-blog

[daddyanimegamer6969-blog]

Het Achterhuis - Anne Frank

Het is 12 juni 1942, de dertiende verjaardag van Anne. Ze krijgt een dagboek van haar ouders cadeau. Ze zal er vanaf nu naar haar denkbeeldige vriendin Kitty schrijven, zodat ze aan haar al haar geheimen kwijt kan.

Op 6 juli, nog geen maand later, moet ze onderduiken door de jodenvervolging. Ze besluiten om onder te duiken in het achterhuis van de firma van Anne’s vader.

Tijdens hun verblijf in het achterhuis vertelt ze over de gebeurtenissen, meestal negatief, die er gebeuren. 90% van deze gebeurtenissen zijn ruzies. Als het daar niet over gaat, vertelt ze over hoe hard ze de anderen die bij haar schuilen haat.

Het thema van dit verhaal is oorlog, het gaat namelijk over hoe Anne moet onderduiken voor de Führer en zijn vervolgingen. De protagonist is Anne Frank zelf, aangezien het een autobiografie is tijdens de tijd wanneer ze ondergedoken zit. De antagonisten van het verhaal zijn er een heel aantal, eigenlijk iedereen waarmee ze ondergedoken zit.

De verteltijd van het verhaal is 302 bladzijdes en de besproken taferelen zijn in chronologische volgorde, wat typisch is aan een dagboek. Doorheen het verhaal zijn er een aantal flashbacks, bijvoorbeeld over hoe de tijd was voor de oorlog. Flashforwards zijn er niet, aangezien de schrijver de toekomst zelf nog niet heeft beleefd. De geografische ruimte is voor 95% het achterhuis, maar ook Anne’s vroegere huis en haar school.

Ik vond het verhaal nogal langdradig. Er was niet veel variatie doorheen het verhaal. Anne heeft ruzie, Anne voelt zich slecht, Anne voelt zich weer goed, Anne is nu goed bevriend met een nieuwe persoon, en dat is het wel een beetje geweest. Maar dit komt waarschijnlijk door het feit dat het oorspronkelijk als dagboek diende, en het eerst niet de bedoeling was dat het als boek werd uitgegeven.

(Gelinkt aan les 6)

[daddyanimegamer6969-blog]

Dua Lipa-Lotto Arena

Vorig jaar ben ik naar het geweldige optreden van Dua Lipa in de Lotto Arena geweest. Deze 22-jarige Britse zangeres van Albanese afkomst wist van die avond één van de beste van mijn leven te maken.

Het optreden vond plaats op 3 november 2017 in de Lotto Arena in Antwerpen. Het werd geopend door Off Bloom, een Anglo-Deense muziekgroep. Deze groep werd gevormd in 2015, toen de drie leden samenkwamen om muziek te produceren. Het genre van Off Bloom kun je het best beschrijven als “gedeconstueerde popmuziek”.

Nadat Off Bloom de overvolle zaal had opgewarmd, was het tijd voor de hoofdact. Dua Lipa begon met één van haar grootste hits: “Hotter Than Hell.” Ze sloot natuurlijk af met de wereldberoemde hit: “New Rules.”

Dit was het tweede concert waar ik naartoe ben geweest en ik was echt overdonderd. Zowel het voorprogramma als het optreden van Dua zelf was geweldig. Er hing een fantastische sfeer in de zaal, iedereen zong mee met elk liedje dat Dua zong. Ook tijdens het voorprogramma had iedereen het naar hun zin. Niet alleen zong Dua, maar ze stond ook te springen en te dansen op het podium. Ze betrok het publiek ook in haar act, bijvoorbeeld bij het liedje Be The One. Ze liep hierbij van het podium af en ging op de reling staan terwijl ze de hand van een fan vasthield. Op een gegeven moment waren er technische problemen bij de gitarist tijdens “Thinking ‘Bout You”, dus vroeg ze aan het publiek of iedereen wou meezingen. Dit was natuurlijk heel mooi aangezien er geen instrumentale begeleiding was en omdat je alleen Dua en de fans hoorde zingen. Op het einde, bij New Rules, ging de hele zaal op zijn hurken zitten. Waarna iedereen tijdens het refrein in de lucht sprong.

Ook de visuals en de belichting waren op en top. Bij elk liedje was er een andere kleur in de achtergrond en verschillende foto’s om de betekenis van het liedje nog harder te accentueren.

Ik hoop dat Dua Lipa snel nieuwe muziek uitbrengt en terug naar België komt. Ik ben alvast fan!!

[daddyanimegamer6969-blog]

image theater Blacklight

Het theater was een blacklight theater in het thema van Science Fiction. Het ging over een uitvinder en zijn assistente. Hij had een teleportatiemachine in zijn werkplaats staan. Deze machine leidde de persoon erin naar een donkere plek waar gloeiende objecten, dieren en mensen waren. Er werd iemand uit het publiek gekozen die geteleporteerd zou moeten worden. Eenmaal de persoon na de trip terug was, wilde hij niet meer hier blijven en zo vaak en lang mogelijk tijd doorbrengen in deze andere dementie.

Dit accepteerde de uitvinder niet en hij deed er zo veel mogelijk aan om de andere man niet terug te laten gaan.

stuk valt te linken aan les 8: FEIT OF FICTIE. Het is een verzonnen stuk met elementen die met technologie van het (h)eden niet mogelijk is, zoals een teleportatiemachine.

Het theater was voor mij een heel aangename kijkervaring. Er werd goed omgegaan met onverwachts humoristische stukken te verwerken in serieuze stukken om zo weinig mogelijk eentonigheid te creëren, wat ik persoonlijk altijd wel geweldig vind.

Het idee van een normaal theaterstuk te verwerken als bijverhaal om zo context te geven aan het blacklightgedeelte vind ik goed uitgevoerd. Het was niet geforceerd noch saai en was, vind ik, een fantastisch idee. Dit was het beste stuk theater dat ik tot nog toe heb gezien.

[daddyanimegamer6969-blog]

Defqon 1 2017

Vorig jaar ben ik naar Defqon 1 geweest. Het is het grootste en bekendste Hard Dance festival.

Het gaat elk jaar door naast Walibi in Biddinghuizen in Holland, Nederland sinds 2003. Ook in Australië, maar daar is het kleiner en minder bekend.

Elke bekende Hard Dance DJ en producer wordt minstens 1 keer geboekt, samen met sommige opkomende talenten.

Er zijn 11 stages: rood, blauw, zwart, U.V., goud, magenta, wit, indigo, zilver, paars en geel. Elke stage is een andere categorie/(sub)genre. Enkele voorbeelden zijn mainstream hardstyle, rawstyle, hardcore (zowel mainstream als terror, speedcore, breakcore enz.), opkomende artiesten, oldschool,...

De sfeer daar is heel aangenaam aangezien iedereen elkaar accepteert voor wie hij/zij is, maakt niet uit of je een "pillenkop" bent en avonden lang rondjes loopt, of gewoon met vrienden je amuseert.

In de organisatie is erg veel tijd gestoken, en dat merk je. Alles loopt zoals het hoort te verlopen en als er problemen zijn (bv. ruzies), is er bijna altijd vrijwel direct een beveiligingsagent die ingrijpt. Ook de sets van de DJ's zijn enorm goed voorbereid. Zo was er bijvoorbeeld Peacock in Concert, een set waarbij Dr. Peacock (1 van mijn favoriete DJ's en producers) live instrumenten als piano en viool laat bespelen door collega's/artiesten gespecialiseerd in het instrument. Dit was kippevel doorheen de hele set.

Het enige dat niet goed verliep, was de pascontrole, aangezien het een 18+ festival is, maar er veel minderjarigen zijn. Dit is geen nadeel vind ik, maar het zou eigenlijk niet mogelijk mogen zijn.

De visuals waren - net zoals elk ander Q-Dance festival - in elke stage waar we zijn geweest uitstekend. Lichtflashes lopen syncroon met de beat zonder dat de set noch de lichtshow op voorhand is opgenomen, dit zie je tegenwoordig op weinig festivals of fuiven, ookal hechten veel mensen er groot belang aan, en is het jammer als dit niet goed verloopt. Dikke pluspunten naar Q-Dance hiervoor!

Het waren dus zeker twee geweldige dagen waar ik een aantal geweldige herinneringen aan heb overgehouden, ik ga zeker proberen dit jaar opnieuw te gaan.

[daddyanimegamer6969-blog]

New Kids Turbo

Ik heb zonet de film New Kids Turbo gekeken.

Er is een crisis in Nederland. Vijf mannen uit Maaskantje: Richard, Gerrie, Rikkert, Robby en Barrie lijden hier erg onder. Ze zijn hun job kwijtgeraakt en gaan allemaal samenwonen omdat ze hun huis uitgezet zijn door hun vriendin, moeder of brand.

Na één keer naar de winkel gegaan te zijn, is hun uitkeringsbudget helemaal uitgeput. Ze besluiten om naar de uitkeuringsdienst te gaan om een verhoging aan te vragen, alleen is dreigen en agressie niet de manier waarop je dit moet aanpakken en worden al hun uitkeringen gestopt. De mannen besluiten vanaf nu niks meer te betalen.

Na een deurwaarder en een agent op hun gezicht te slaan moeten ze wel degelijk dringend gestopt worden.

Na een paar mislukte pogingen door de lokale politie worden agenten van andere regio's als hulp ingeschakeld, ook zonder succes.

Uiteindelijk wordt het Ministerie van Veiligheid op de hoogte gebracht en sturen ze speciale troepen erop af. De inwoners van Maaskantje schakelen hun uit, maar worden uiteindelijk toch door de lokale agent gearresteerd en voor een waslijst aan feiten veroordeeld tot 240 uren taakstraf. Ze hadden een veel ergere straf verwacht en waren aangenaam verrast.

Ik geef de film een 6 op 10. Waarom zo laag voor een film die normaal gezien wel mijn ding is? Ik leg het even uit.

De kijkervaring die deze film levert is zeer positief voor mensen zoals ik die niet van standaardnederlands houden en al wel eens scheldwoorden gebruiken.

Het eerste uur van de film was zeer aangenaam. Er gebeurden veel dingen en de film ging niet te snel noch te traag. De laatste 20 minuten voelden eerder aan als een deel om de film te verlengen in de plaats van extra waarde te bieden. Het was langdradig en saai. Moeilijk om je aandacht erop gefocussed te houden aangezien je het gevoel hebt dat er een nieuw deel gaat komen, maar je dan teleur wordt gesteld door een verlenging van de scène of een mop die eerder in de film aan bod kwam te vervolgen.

Als ik de film aan een les uit onze cursus moet linken, zou ik het linken aan de les van taalvariatie. Dit omdat er een zeer grote variatie aanwezig is in de film. Er worden veel verschillende dialecten door de normale bevolking gesproken, maar ook AN door de mensen van de overheid. De dialecten klinken op sommige delen afwijkend en overdreven, maar ik vind dit niet echt heel storend.

De film was dus redelijk aangenaam om te kijken maar er waren een aantal dingen waarvan ik vind dat het beter had gekund.