deboeckevi

[deboeckevi]

Extra’s

DeciBells

In oktober zag ik de DeciBells aan het werk op de Hersthappening in Halle. Ze zijn een dweilorkest uit Lembeek. Twee goeie vriendinnen van mij spelen er saxofoon. Ik ben dus grote fan. Ze weten steeds weer het publiek mee te krijgen. Je wordt echt vrolijk van naar hen te kijken en te luisteren. Met hun gele t-shirts vormen ze een mooie groep.

Avatar

Onlangs zag ik voor de tweede keer de film Avatar. Het is een prachtig verhaal over de relatie tussen de mensen en Na’vi. De muziek in de film is prachtig. Jaren geleden hebben we op muziek uit deze film een groepsdans gemaakt bij Ballerino. Deze film kan ik gerust nog een derde keer bekijken.

YAGP

Op 8, 9 en 10 november nam ik deel aan de grote danswedstrijd YAGP in Parijs. Ik danste er drie solo’s, een trio en een groepsdans. Dansers van over de hele wereld namen er deel. Wanneer ik niet danste en ik geen workshop volgde, ben ik gaan kijken naar de andere dansers. Zowel de solo’s als de groepsdansen waren fantastisch. Ik heb zoveel mooie choreo’s gezien.

[deboeckevi]

Pop: Concert van Laïs

Op 27 november ben ik naar het concert ’25 jaar Laïs’ gegaan in ’t Vondel in Halle. Het is een Belgische folkgroep met als zangeressen Jorunn Bauweraerts,

Annelies Brosens en Nathalie Delcroix. Ze zijn alle drie afkomstig uit Kalmthout.

Laïs is Keltisch voor het woord ‘stem’.

De dames zijn bekend om hun samenzang. Ze zingen oude teksten op zelfgeschreven melodieën. Dit doen ze a capella maar ze laten zich ook begeleiden door instrumenten zoals contrabas, cello, viool, harmonica, gitaar, harp, tamboerijn en drum. Er werd ook op oude instrumenten gespeeld zoals een draailier en een hakkebord. De vele instrumenten vond ik super. Sommige had ik nog nooit gezien of gehoord.

Er waren ook vijf muzikanten die elk meerdere instrumenten bespeelden. Twee van de drie dames hebben ook een instrument bespeeld.

De stukken die ze a capella gezongen hebben, vond ik het mooist. Ik was zelf het meeste fan van Jorunn Bauweraerts. Ze zijn ook a capella begonnen en geëindigd. Ze hebben in het Engels, Frans, Nederlands en Bosnisch gezongen. Ook hebben ze alle drie apart een lied gezongen. Ze brachten ook een cover van de bekende Vlaamse zanger en muzikant Wannes Van de Velde.

Op https://radio1.be/lais-25 las ik het artikel ‘Laïs viert zilveren jubileum’. Daarin las ik onder andere ‘Het bracht hen tot op vele festivals in binnen- en buitenland, ze speelden de voorprogramma's van I Muvrini en Sting en ze kregen schouderklopjes van groten zoals Emmylou Harris.’ Ik was fier toen ik dat las want Emmylou Harris is iemand waar ik ook naar luister omdat mijn mama fan is. En als zij, een heel bekende Amerikaanse zangeres, hen goed vindt, kan ik alleen maar trots zijn. En het is ook een hele eer en een groot compliment om in het voorprogramma van Sting, een wereldberoemde zanger, te mogen spelen.

Ik kende Laïs niet, maar was wel benieuwd naar hun folkmuziek. De muziek heeft me zeker kunnen bekoren, ik was blij verrast. Ik zal zeker nog naar liedjes van hen luisteren. Weer een gaatje in mijn cultuur gedicht.

[deboeckevi]

Expo: Magritte Museum

In november bracht ik een bezoek aan de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in het centrum van Brussel. We gingen met de trein tot aan het Centraal Station van waar het maar tien minuten wandelen was tot aan het museum. Aangekomen koos ik voor het Magritte Museum waar momenteel de tentoonstelling Dali X Magritte loopt.

René Magritte (1898-1967) was een Belgische surrealistische kunstschilder en Salvador Dali (1904-1989) was een wereldberoemde Spaanse kunstschilder.

Beide kunstenaars waren tijdgenoten en ze hebben elkaar ook vaak ontmoet.

De tentoonstelling was goed opgebouwd, we wandelden van de ene zaal in de andere. Er waren vooral schilderijen te zien, maar ook een aantal beeldhouwwerken, tekeningen, films en foto’s. In het midden was er in sommige ruimtes een plek om je even te zetten en zo te kunnen kijken naar de bezoekers en de schilderijen.

Het eerste dat we zagen was het kunstwerk ‘Dreigend weer’ dat Magritte maakte in 1929. Het museum heeft hiervoor een ruimte in de ruimte gemaakt dat de bezoeker een poëtische 360° ervaring moet geven. Dit kunstwerk maakte Magritte toen hij op bezoek was bij Dali in Spanje.

Elke zaal of hoek van een ruimte had een thema. Zo waren er bijvoorbeeld de thema’s ‘objecten X vlammen’, ‘schrift X beeld’, ‘vorm X figuur’, ‘portretten X herhalingen’, … Er werd dan telkens een vergelijking gemaakt tussen het kunstwerk van Magritte en dat van Dali binnen dat thema.

In het artikel ‘Surrealisme in het kwadraat met Magritte en Dali’ dat ik vond op  https://www.bruzz.be/culture/art-books/surrealisme-het-kwadraat-met-magritte-en-dali-2019-10-29 las ik het volgende  ‘Ondertussen zie je met eigen ogen dat Dalí de virtuozere, flamboyantere, detaillistischere schilder is van de twee, en dat Magritte toch iets ingetogener te werk gaat.’ Dat heb ik ook zo ervaren. Dali is uitbundiger dan Magritte in zijn werken.

Echt mooi vond ik de meeste schilderijen niet, maar ik vond het wel een interessant bezoek. Ik ben blij dat ik werken van de beide kunsternaars heb gezien. Wat me ook bij zal blijven is dat een museum heel veel bezoekers aantrekt en dat ze het boeiend houden door steeds weer andere tentoonstellingen aan te bieden. Misschien word ik wel een ‘vriend’ van het museum.