denizzzmanzarasiii-blog

[denizzzmanzarasiii-blog]

“Gidelim buradan… 

 Göğsünü sıkan, içini daraltan o laneti geride bırakıp gidelim. Burada yağmur bile güzel yağmıyor artık. Yağmuru güzel yağan bir yerlere gidelim.

Gidelim buradan… 

İlaçlarını yanına alma. Kitaplarımı almayayım ben de. Biraz da onlar çıldırtmıyor mu bizi? Havası ilaç, denizi kitap bir yerlere gidelim..”

/ Ali Lidar

[denizzzmanzarasiii-blog]

İki defa yutkundum üçüncüde ağlarım

[denizzzmanzarasiii-blog]

Öyle ya,

türkü gibiydi saçların, türkü gibiydi gözlerin*

[denizzzmanzarasiii-blog]

İçin rahat olsun, senden başkasını sevmedim. Sevemedim.

[denizzzmanzarasiii-blog]

*****

Bırak hatır borcun kalsın, yıllar sonra da yazarsın.

[denizzzmanzarasiii-blog]

şu an iki şişe şarabın bütün sorunları çözebileceğine, üçüncü şişenin henüz yaşanmamış sorunlara da el atabileceğine inanıyorum.

[denizzzmanzarasiii-blog]

Birlikte rakı masası hazırlasak oturup gözlerine sarhoş olsam.

[denizzzmanzarasiii-blog]

“geyiğin ayağında kocaman bir taş yarası, bakıp üzülüyorsun. ama nasıl kaçmış. koşmasaymış ölürmüş o geyik, sana anlatamaz. üzülme. o yara iyi ki var.”

[denizzzmanzarasiii-blog]

“bir gün bir çift göze denk geldim avuçlarım terledi.”

[denizzzmanzarasiii-blog]

"Kalbinizi yumuşatın ama iradeniz sert olsun."

Cahit Zarifoğlu

[denizzzmanzarasiii-blog]

Ege'de bir sahil kasabasına yerleşmek istiyorum. Küçük bahçeli bir evim olsun mesela. Duvarlarını falan kendim boyiyim, kendi istediğim renklere. Tüm mobilyaları tek tek kendim seçeyim. Ufak bir de balkonum olsun ama öyle çok ufak da değil. Kalabalık bir ekiple oturup çay içip, çekirdek çitleyebileceğimiz kadar işte. Sonra bir de bahçe. Içinde domates yetiştirebileceğim kadar bir bahçe. Öyle çok kocaman değil ama olsun işte bir bahçem. Hem güneşi görsün bol bol, aydınlık olsun. Hem de serin olsun, sıcaktan bunaltmayan.

[denizzzmanzarasiii-blog]

bu kahpeliğin kaçıncı yüzyılı.

evrimleşen kalplerinizi izlemekle yetiniyorum.

durgunlaşan suyunuzda kimse boğulmaz.

taş dolu kıyınıza dalga vurmaz.

kilonuz normaldir belki ama,

içi kötülük dolu kalplerinizi hiçbir terazi kaldırmaz.

sırtı yükten iki büklüm olmuş o insanın.

yükünü yüklenseniz inanın zarar gelmez.

kapılarım kapalı diyorsunuz ya,

sizin evinize hırsız bile girmez.

iyi insan gibi davranıp ışığı açmayın.

yüzünüzü görmemek için ışığınıza bile katlanılmaz.

hepiniz hayvanları seviyorsunuz.

bir insanın kalbini kırdıktan sonra,

bir kedinin başı okşanmaz.

hiçbir kedi kabul etmez o sahte sevgiyi.

benim savaşım kendime diyerek,

size kılıç çekmeyeni kurşunla vuruyorsunuz.

bunu hiçbir savaş kaldırmaz.

bin bir türlü pisliğe elinizi vuruyorsunuz.

bir sokak köpeğini sevdikten sonra elinizi yıkıyorsunuz.

bunu bilse, köpek küser size.

köpekleşmiş kalbinize.

siz iyisi mi oturun düşünün.

düşünürken düşmeyin.

ama oturun düşünün.

[denizzzmanzarasiii-blog]

Çok uzaklaşmaya başladım. İnsanlardan, ailemden, kendimden. Evet kendimden bile. Her şey samimiyetsiz, sahte geliyor artık. Yakın arkadaşlık ilişkileri, o sıkı dostluklar, nasılsın soruları, seni seviyorumlar, yazdıklarım. Kendi yazılarım. İçimi sarf etmeye çalıştığım o yazılar bile sahte geliyor artık. Sanırım anlatamadığımdan, içimdekini yazıya dökemediğimden sebebi. Uzaklaştım, soğudum kendimden. O süslü kelimeler, yanımdaymış gibi davrananlar, sevgi sözcükleri, sevgiler, kalpler. Her şey samimiyetsiz geliyor. Ben bile artık kendime inanamıyorum. Her şeyden ve kendimden böylesine uzaklaşmam, güzel günlerin geleceğine dair yitirdiğim inançlarım, kendime “korkma, ben varım” demelerim… Her şey sanki o kadar yalan ki. Okyanusun dibindeki küçük taşlar gibi hissediyorum. Bir değerim yok, fark edenim yok, sevenim yok. Varlığım da, yokluğum da bir şey işe yaramıyor. Ordayım ama kimse görmüyor. “Beni neden görmüyorsunuz? Ben buradayım orospu çocukları” diye bağırmak istiyorum!

Ama bağıracak cesaretim yok. Kalbim kırık, mutsuzum, hüzün üzerime çökmüş falan işte. Herkes öyle değil midir zaten? Herkesin kalbi kırık, mutsuz değil midir biraz da? Herkesin yarası yok mudur şu hayattan? Beni mahveden, süründüren, mutsuz eden bu dünya, başkalarına yaşamı altın tepside mi sunuyordu sanki? Herkes harabedir bir nebze, herkes hüzünlüdür. Dünyadaki tüm kalpler bu şekilde atmaya devam ediyor. Benimki de bu şekilde atıyor ama ölmüş gibi. Yaşama hevesi kalmamış gibi.

[denizzzmanzarasiii-blog]

Nasıl olduğumu bana sorma, dertleri gömdüm yine anasonla.

[denizzzmanzarasiii-blog]

Kopmayan bağlar vefa sayesinde kurulur. Ateşim düşmüyor diye sabaha kadar başımda bekleyenin yerini kara kaşınla kara gözünle alamazsın.

[denizzzmanzarasiii-blog]

Yaşım yirmi, sana kırk senedir aşığım.

[denizzzmanzarasiii-blog]

saklımdasın canımın şiiri, haberin yok.