dibbb - Tumblr blog

[dibbb]

Benim ruhum senin ruhundan uzun.

[dibbb]

bir su kaplumbağam vardı, öldü. kedimi hiç tanımadığım birine emanet ettim, alamadım geri. kalbimide öyle. hiçbir şeyin hiçbir zaman diliminde güzel olacağı yoktu. yine de ben hep aynı haltı yedim; inandım o cümleye. her şeyin güzel olacağından bahseden hani. en sonunda kurudu hep pencere önündeki menekşelerim. annem gibi çiçek yetiştiremedim ben hiç. onun kadar sevilmediğimden belki, konuşamadım dostummuşçasına menekşeyle. yarım yamalak cümleler duydum hep. ucu açık... hikayelerin yarısını hep bize tamamlatıyorlar! ben biliyorum ki canımıza okuyan kendi hayalgücümüzden başkası değil ama sen kapa gözlerini! bilme bunu ki hayal kurmaya devam edebil. ve kimse haykırmıyor di mi çok sevdiğini falan? çünkü kimse zaten sevemiyor çok. hani bi şeye inanmıştım: bizi diri tutan sevgiydi. şimdii o yüzden mi bunca ölü can? o yüzden mi kurur menekşeler.

[dibbb]

Ne bir öküzün boynuzlarının tepesindeyiz ne de mavi gözlü bir devin gözlerinin içinde. Biz uzay boşluğunda durmaksızın kendi etrafında dönen deli bir gezegendeyiz. Ve daha küçükken bizi eğlendiren o dönüş, zaman geçtikçe başımızı döndürüp midemizi bulandırdı.

[dibbb]

aslında insan böyle birşey hafız..

[dibbb]

Bi hayat var yaşadıkça midemi bulandıran. Ve yaşadıkça daha çok yaşamam için heyecanlandıran. Sadece bi hayat var. Ne olacaksa, ne yaşanacaksa... Üzülmek için de, mutluluktan uçmak için de tek bi hayat. Hayat bu hayat. Acele etmek lazım.

[dibbb]

alın yazım on iki punto italik

[dibbb]

Şimdi bi biranin son yudumusun. Bi arkadaşın omzunda teselli. Pismanlik ya hani. Pismanligin tanımını yapamazlar beni dinlemeden. Tanımını yapamazlar özlemenin.  Ya da aşk ya hani bu. Yok iste öyle değil o.

[dibbb]

tüm bu olanları anlayarak insanların arasında yaşamaktansa bi ejderhanın midesiyle bağırsakları arasındaki yolda ilerlemeyi tercih ederdim.

[dibbb]

Varsın her şey sonraya kalsın

Sonraya, en sonraya

Sözgelimi iki bin altı yüz kırk bir mil.

Bir papatya ne kadar uzağı görebilirse

O kadar yakın kalplerimiz birbirine

Ölü bir denizi bile bir tartışmaya çevirdik

Kayaları taş devrine göre ölçtük biçtik

Kalemlerimizi kesilmiş çiçek sapları gibi attık

Kapıları açarken birbirimize ağladık.

  (Ne kadar da çok severmişiz birbirimizi

Sahi ne kadar da çok severmişiz

Yıllarca, yüzyıllarca öpüştük

Sigaralar tuttuk, içkilerin en iyisini sunduk

İstersen bu gece burada kal, dedik

Sağlığımızı sorduk, bir sürü ilaç adları saydık

Sık sık görüşelim, olmaz mı dedik

İyi bildiğimiz ne varsa yaptık, ayrıldık

Ortada

Her zamanki gibi bir karanfil kaldı.)

Köşedeki tütüncü silaha çevirdi sigaralarını

Ödemesi çok güç sigaralara

Manav yarı anlamlı güldü biz geçerken

Eriklerden, çileklerden, o canım kirazlardan bile utanmadan

Hani o çocukluk küpesi olan kirazlardan

Hani rengi içimize göre değişen: mor, mavi, pembe, sarı

İlk defa merhaba dedi bir balıkçı

Çırparaktan elindeki suyu ölgün bizlere

Sigarası dudağında:merhaba!

Ya peki biz ne dedik, ne dedik

Yoldaki bir taşı şöyle bir kenara koyduk

Yakamıza rastgele bir çiçek iliştirdik

Su satılan dükkanlara baktık ,yüzümüz cam cam ışıdı

Ve leylak kokuları gibi kendi kokumuza uzandık

Köşeyi döndük, bütün köşeleri hızla döndük

Su birikintilerinin ağaçlandığı eski bir sokağın tarihinde

Şöyle yazdı:

Her şey sonraya kaldı.

  Ey ayaklarımızın dibindeki yoksul gül

Gölgesi yüreklerimizin

Öfkemiz sevgiye benziyor şimdi, sevgimiz öfkeye

Ve tartışmaya çevirdiğimiz deniz ölüler bırakıyor

Çıplak ölüler

Birbirine kenetlenmiş ölüler halinde.

  Bir otobüse biniyoruz, sahiden biniyor muyuz

Söyle, nerde “Göğe bakma durakları”, nerde

Birinin elinde gazete ve süt

Gazete mi, evet gazete

Bütün manşetler tutsaklığı ve yenilgiyi çağrıştırıyor

Paramızı veriyoruz, üstünü alıyoruz, bozuk paralar

Cebimizde nikel

Cebimizde sarılmış ölüler halinde.

  Her şey bir hızlı adım olmamaya

Ama gün gibi taptaze bir umut gözlerimizde

Saatlerimize bakıyoruz hiç yoktan

Çok uzaklara bakmaktır, diyoruz, durmadan saate bakmak

Yemyeşil bir su takılıyor akrebe, bir çavlan

Yüzü akide gibi parlayan bir gün takılıyor yelkovana

Anılardan anılardan çoktan vazgeçtik

Yaşadığımız bugün nasıl

Güzelliğimiz hangi güzellik.

  Biliyor muyuz, hayır, bilmiyoruz da

Acılarımızdan bir yaz kurduk onarıyoruz

Belki bir hazırlık bu başka yazlara

Yakın yazlara, uzak yazlara

Çünkü her şey eskiye kaldı, anılar bile

Her şey, ama her şey eskiye kaldı

Vakit yok bir daha yemyeşil eylül tramvaylarına.

“Kirli Ağustos”

[dibbb]

Bunca insanın hayal kırıklığı olmayı nasıl başardım. Nasıl üzgünüm, çizebilsem keşke bunu.

[dibbb]

unutmadım. unutmadık.

Bugün Mayıs 21 Takvimin bu yaprağının yılı yok benim ve benim gibi milyonlar için. 151 yıldır 1864'tür yıl. Hep sürgündedir ruhumuz. Bu yüzdendir hep eksik oluşumuz. Qafenin gözlerimizi dolduruşu bu yüzdendir biraz. Şeşenin asi tavırları başkadır artık. Bir buçuk asırdır aynı acı... Bir buçuk milyon çerkesdik. Sürüldük vatanımızdan kırk ayrı bilinmezliğe. Dil bilmeden anladık gittiğimiz yerin derdini, gayesini Anlaştık. Üç asırlık savaştan çıktık. Kadınlarımızı tecavüzden, daha anne karnındaki bebeklerimizi ölümden kurtaramadan soykırıma maruz bırakıldık. Yıllarca atalarımızın kemiklerini vurdu kıyıya Karadeniz. Kuşlar cesetlerin saçlarından yaptı yuvalarını da, yine yılmadık esarete olan savaşımızdan. Akıttık kanımızı bize kollarını açan bu ülke içinde. Minnet duyduk. Ama bana sorcak olursanız kırgınım şimdilerde. Türkçe nedir bilmeden geldik savaştıkta; Gün geldi kendi dilimizi bilmez olduk.

[dibbb]

... seni bir yabancı gibi karşıma alıp bunun dayanıklı bir şey olmadığını sürekli kılınamadığını, çünkü aşkın yapılan bir şey olmadığını, başlangıçta bir melek konduğunu sonunda bir kelebek öldüğünü, yani kısacık sürdüğünü, oysa hayatın bir korkular ve alışkanlıklar bütünü olduğunu, bütün bunları sana nasıl anlatacağım? ...

[dibbb]

Senin dahil olmadığın seninle ilgili hatıralarım da var benim, onları bilmene olanak yok tabi. Öylesine içimdesin ki, fiziksel yokluğun neredeyse hissedilmiyor. Bu senin, sahilimde bıraktığın ayak izleri, varlığının bana bağışladığı sessiz melodin. Sadece seni düşünüyorum. Bir önceki gün seni ilk defa kollarıma aldım ve beni o an istila ettin. Seni anlatan cümleler geliyor aklıma, not alıyorum amaçsızca. Bir efsaneye göre Şostakoviç'in kafatasına saplanan bir şarapnel parçası, eğer kafasını belirli bir şekilde eğerse onun müzik duymasını sağlarmış. Sen benim Şostakoviç'in kafatasına saplanan şarapnel parçamsın. Şostakoviç'in kafatasına saplanan şarapnel parçası güzel bir roman adı olurdu. Hayat sonsuz sayıda güzel roman adıyla doludur.

[dibbb]

aynı şeyleri düşündüğüm için utanıyorum bazen. hiç durmadan akan zamana hakaret gibi bi şey bu. çünkü zaman unuttururdu, öyle söylemişlerdi.

[dibbb]

insanlar katılaşmadan önce, kırılganlığın katı varlıklar için var olduğunu yok sayıyor.

[dibbb]

kurgucuk

kapatıyorum gözlerimi. yukarıdayım. en yukarıda. kim varsa ben dışında, hepsi orda, zeminde. böcek gibiler. çoklar. tiksinerek bakıyorum hepsine. bir kaçını görüyorum. eski arkadaşım. erkek arkadaşım. akraba. sigara aldığım büfedeki amca. alt komşumun oğlu. lisedeki matematikçi. vs... diyorum ki; Dünya Çocukların Olsa'daki gibi dök üzerlerine kızgın lavları. sadece çocuklar kalsın geriye. sonra bi ses! "sen tanrı değilsin, aç gözlerini." evet diyorum. içimden diyorum evet. yakınıyorım birazda "kurguda rahat bırakın bari!" son kez bakıyorum hepsine. yine tiksinerek. kaldırıyorum gözkapaklarımı gözlerimin üzerinden. yine aynı oda. aynı duvar. duvardaki poster zaten hep aynı. aynı şarkıyı açıyorum. biraz öncekinin aynısı bir sigara sarıyorum. hay aksi! ince oldu bu biraz. ateş hep aynı. duman karanlığı deliyor.

[dibbb]

Gerdek gecesinde patlattığı zarı dünyaya ilan etmek için kanlı çarşafı sopaya takıp evinin damına asan insan, büyüyüp de iktidarı ele geçirirse, toplumun zarını patlattığını kanıtlamak için şehrin tam ortasına gökdelen diker.