dinemerrr

[dinemerrr]

Duvardaki resmine çivi gibi çakılınca anladım. Öyle…

[dinemerrr]

özlem ölüm koklatır. 

[dinemerrr]

sesim kulaklarımda yankılanıyor..

[dinemerrr]

Her seferinde kapıdan biri içeri girip yalnızlığıma ortak olduğunda kendimi kalabalık hissetmem gerektiği hissi doğuyor içime. Biraz uygunsuz kaçacak gibi bir tanmlama olacak ama; keşke gelmesedin. Bok vardı sanki. İyi hadi otur bakalım. 

Keşke dinlenmek için otursaydın. Bu kadar mı sıkıldın. Abi ne konuştun bee. 

Ben yalnızlık. Ben ancak beni dinliyorum ona bile yetemedim daha. Ne olur sus abi... kendimden öte kimseye tahammülüm kalmadı. Yani banane çok sıcaksa, çıkmasaydın dışarı, otursaydın evinde. Ben mi çık dedim.

Bozdun yani, bütün duygu hissiyatımın içine ettin. Fırat ağıtını daha kaç defa dinleyip içime işleyecektim. Fatih oldum ennihayetinde. Kendi beynimi s*k*yorum. Sen etme bari.. 

Sizin doğru bildiğiniz gerçeklerinizden kaçıyorum zaten. Bunu sana nasıl anlatabilirim ki. Anlatamam. Anlatmam yani. 

Niye mi evlenmiyorum? 

‘’Abi kafanda kurbağa var, abi kafanda kurup kurup vuruyosun oğa buğa’’  desem :) 

Anlamaz...

ANLATMIYORUM ZATEN.

[dinemerrr]

Bir fotoğraf karesinde birbirine yakışan iki çiftin birlikteliğine ortak olmuş gözlerim. Değil yoruldum. Gözlerimin görmeye alışık olduğunu yüreğim kabullenmiyor artık. Kelimelerle gözlerimi oyuyorum, görmememek için. 

Yetmiyor,

Yetişemiyorum...

Gecenin ıssız karanlığını bozan yarımay gibi doğuyorum her seferinde. O kadar aydınlık bozar gecenin ıssızlığını, o kadar aydınlık sessizliğe iter. Bir yarım geceye aydınlık diğer yarım sessizlikte boğulmuş gibi. 

Yarım-ay..

Bir yanım hep eksik doğuyorum fotoğraf karesinde. Nefessizsiz kalmış diğer yanım.

[dinemerrr]

NEHİR GİBİ...

Bazıları için 'Ölümü bile güzeldi ' diyoruz... Neden öyle denilir hiç düşündünüz mü ? Oysa ölüm çok ürpertici değil miydi bizim için. Sondu...Korkuydu...Titremekti telâş ile... İyi ama o 'bazıları' dediklerimiz neden bizim gibi bu duyguyu hissetmiyorlardı.Onlar neden ölürken huzur ile gözlerini yumuyorlardı.Çünkü onlar 'Ölmeden ölenler'dendi. Değil mi? Çünkü onların Leylâ'ları bir'e gidiyordu,O'na gidiyordu,Hakk'a gidiyordu. Hakîkate gidiyordu... Peki ya biz nereye gidiyoruz. Yönümüz kime doğru... Bilmeze mi bilinmezliğe mi Boşluğa mı , halka mı... Pusulamız kimin elinde... Acınacak hâlimiz var... Ağlanacak hâlimiz var... Susmamız gerek... Dil susmalı,yürek konuşmalı... Ama dilden yüreğe zaman kalmıyor konuşmaya... Zikretmeliyiz Hû diye Hayy diye... Allah'ım sen nefes ver... Temiz nefesler almayı ve vermeyi nasip et Allah'ım Yürekler soğudu... Güven yok. Sevgi yok... His yok... Duygular yerlerde... Yitik ... Bize ne oldu böyle. Ne zaman böyle olduk... Nasıl bu hâle geldik.. Neden uyuyoruz... Neden 'yaşayan ölüler’deniz'.. Neden yürüyen heykeller’deniz... 

Neden gölgeleri seviyoruz,aslını sevmek var iken... Neden dokunamayacağımız bulutlardan yağmur bekliyoruz... Hû.. Hayy.. Oturup ağlayalım bu gece... Kanayacak çok hâlimiz vâr. Ağlanacak çok hâlimiz vâr. 

Çok. Âh. 

Âh'lar susmaz vâh... Susmasın hârlansın... Susayalım susmuş gönüllere. Susalım susmuş gönüllere. Gönlümüzden 'susmak' fiili sızsın.. Su olalım susayanlara. Su olalım susanlara. Susmasın hâller... Hâllenelim hâllerimiz ile ... Nefs'ime bu kelâm,dinle ... 

[dinemerrr]

Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım! Bilmiyorsunuz. Darmadağın gövdemi, çicekli perdelerin arkasında saklıyorum. Karanlıkta oturuyorum. Işıkları yakmıyorum. Çalar saat zembereği boşalana kadar çalıyor. Acı veren bir sevişmeyi hatırlıyorum. Bir bıçağın gereksiz yere parlaması bu. Yıllardır kendini bulutlarda saklayan illegal bir yağmurum. Bir yağsam pahalıya malolacağım. Ben bir bodrum kat kızıyım bayım. Yalnızlıktan başka imparator tanımaz bodrumum. Bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum. Fakat korkuyorum. Birazdan da kırküç numara ayakkabılarınızla, bahçede oynayan çocukların üstüne basacaksınız. Bu iyi olmaz bayım!

Didem Madak

[dinemerrr]

Dünya üzerindeki milyarlarca insanın farklı beklentileri ve amaçları olsa da tek bir ortak hayali var: Mutlu olmak. Hepimiz mutlu olmak için çabalıyor, bunun için yaşamlarımızda bazı seçimler yapıyor, bazı şeylerden vazgeçiyor, kısacası yaşamlarımıza yön vermeye çalışıyoruz. Peki nedir bu mutluluk denen muamma? Gerçekten aranıp bulunabilecek bir şey mi, yoksa beyhude yere peşinden koşulan, aslında tamamen rastlantılara bağlı olan bir şey midir? Mutluluğu ararken, kader dediğimiz şeyin ağlarında debelenen bir piyondan mı ibaretiz, yoksa seçimlerimiz sayesinde kendi yaşamlarımızı “yaratan” sanatçılar mıyız?

[dinemerrr]

Her şeyden biraz eksiğim. Hiçbir zaman hiçbir şeyin tam manasıyla içimizdeki boşluğu doldurduğunu sanmıyorum. istediğiniz kadar paranız olsun ya da istediğiniz kadar sevin, sevilin, mutlu olun ama şunu hiçbir zaman unutmayın, hep eksik kalacaksınız..

Var-olanı görmek ve var-edilene inanmak zorundayız. Yokluğunda eksikliğini hissettiğimiz şeylerin varlığında ise varoluşunda kayboluyoruz. ‘’Öyle bir saklarım ki yaramda seni, seninle bütünleşir varolurum.’’diye sarf ettiğimiz cümleler anlamını yitiriyor varoluşunda.

Yokluğunda ise içimdeki boşluk mideme vuruyor. Ardından bu boşluğun verdiği ağırlığın ceremesini çenem çekiyor. Bu acı artık aklımı bulandırıyor, uykumu bölüyor. Uyumak istiyorum.

[dinemerrr]

Severken kırdım

Düşüşünü ağır çekimlerle izlettirdi gözlerim, yüreğime. Yanı başımda annem. Yüreğimin haykırışını annem dile getirdi. Gözlerimin içine bakıyordu. Anneler bilir. Bu ağır çekim düşüşün yüreğime verdiği acıyı içinde yaşıyordu adeta. Alabildiğince bağırasım geldi, sustum. Yanıbaşımda bir ses "abi yaaaa!.. Sessizlik. Yapıştırıcıyla yapıştırsak tutar, dedi kız kardeşim. Eskisi gibi olmaz ama, dedim. Hiç yoktan iyidir,dedi. Son haline getirdik evet hiç yoktan iyidir. Kırık kalbimin simgesi misali.

Sevgi adı altında ne çok kırdık, kırıldık.

[dinemerrr]

Varsayım

Karşılaştığımızda yada seni bazı masalarda anlatırken aniden ağzımdan bir çocuk fırlayacak gibi heyecanlanıyorum. O çocuk bir akşamüstü yola fırlayacak ve tutamayacam. Üstünden tekerlekler geçecek, ağlayacam.

Başımız sağolsun.

Boynumuz eğik yürümeyi borçlanacaz sokaklara.

Ve ben çok küçüleceğim o gün.

Artık bu yollarda adım atacak takatim dahi kalmayacak. İşte tamda şuan Oturdum, ağladım bir daha yürüdüğüm bu yollara.

[dinemerrr]

Bênezer

Kimin kimsen var mı? Sorusunun en güzel yanıtısın. O kadar çook varsın ki yüreğimde, o kadar çook özleniyorsun ki. Dolmuş, sen taşıyorum. Beni senden alası kimse anlamaz ama ben yine de anlatıyorum seni her sorana. Adaletin vicdanın olduğu sürece, her şeyden herkesten çok anneni sevdiğin sürece, bu dünyada çocukların öldüğü sürece ve en önemlisi biz var olduğumuz sürece kimim kimsem olarak anlatacağım seni. Kıskansınlar varlığını, utansınlar adaletinden, bilsinler varlığımızı. Bênezer. "Allah bozmasın." demeden geçene yok eywallahhh.

[dinemerrr]

Burası benim kalbim sevgilim. Unut geçmişi düşünme geleceği. Şiir tadında bir yaşamak vadediyorum kalbine. Ülkesi göz yaşları altında kalmış çocukların umudu olurum, sana. Sokak ortasında annesinin yerde yatan cansız bedenine günlerce seyirci kalmak zorunda bırakılan gencin sabrı olurum, sana. Sakın incitme kalbimi umudu kırılmış çocuk, sabrı tükenmiş genç, kalbimdeki yerini arayan yaşlı bir bunak olurum. Kalkma yerinden otur ömrün yetince. Burası benim kalbim sevgilim, senin meskenin. Kalbin kadar sevgi ısmarlıyorum sana.

[dinemerrr]

Neden-siz oldunuz.