ditisbartsblog

[ditisbartsblog]

Experiment

CUBE

Voor mijn experiment heb ik een korte film gemaakt en geëxperimenteerd met expressief licht. 

CUBE gaat over angst om te falen, bang zijn om het fout te doen en daardoor verstrikt raken in gedachten en zo niet verder kunnen komen. Het is een vertaling van een proces waar je doorheen gaat als je last hebt van deze angsten. Het gaat over de confrontatie niet willen aangaan, uitstellen, willen vluchten, andere dingen eerst doen, het groter maken in je hoofd dan het daadwerkelijk is en de negatieve stemmen in je hoofd die je niet kunt uitzetten. 

In het begin van de film is er veel licht. Dit heb ik gedaan om een comfortabele arena te creëren waar het personage zich in manoeuvreert. Het moet veilig aanvoelen, maar onzekerheid mag. De plastic ‘’cube’’ definieert als een ruimte in het personage’s hoofd. Waarin zij tegenover haar problemen komt te staan. De grote lamp, de eerste lamp die ze ziet staat voor een probleem. Dit kan een deadline zijn of een opdracht waar ze niet aan kan/durft te beginnen. De kleinere lampjes staan voor afleidingen. Makkelijkere opdrachtjes of kleinere probleempjes. Door het uitstellen van haar grotere probleem (de grote lamp), wordt de confrontatie steeds hoger en loopt de druk op.

Ik heb geprobeerd dit te benadrukken met licht. Waarbij de omgeving steeds donkerder wordt en eigenlijk al het licht van de grotere lamp lijkt te komen. Je ziet een letterlijke verbinding tussen het grotere probleem en het personage. Door dat alle afleidingen langzaam weg gaan is er niets anders over dan de grote lamp en lijkt de confrontatie des te extremer. 

Licht definieert hier een fase, een gemoedstoestand waarin het personage zich verkeert. Het licht versterkt het drukkende gevoel wat ze ervaart en maakt het contrast groter tussen haar en haar angsten. 

Reflectie: 

Tijdens het maken van deze video had ik veel moeite met de vorm die de video zou krijgen. Ik zag het niet echt voor me. Het eerste idee was om met vierkante kubussen te gaan werken die het personage zou omgooien, in plaats van met lampjes. Maar ik was bang dat het visueel niet zo spannend zou zijn. Vandaar mijn keuze om lampjes te gebruiken die uit gaan. Deze vertaling vond ik beter werken dan een kubus omgooien. Tijdens het opnemen van de video liep alles in principe vlekkeloos, wel kwam ik er achter dat het voor 2 personen veels te veel werk was met alle art direction en lampen. In het vervolg zou ik toch meer handen erbij halen aangezien dat veel stress weg neemt. De laatste scene was  lastig om te filmen, ik vond het visueel niet werken en het kwam lastig op beeld. Er klopte iets niet aan het concept dat ze de lamp in een strijd met haar zelf als nog aan krijgt, dat voelde ik op dat moment aan maar kon door de druk en tijdsnood daar geen goede oplossing voor bedenken. Qua voorbereiding had ik hier misschien iets meer over moeten nadenken, tijdens de edit kwam ik er achter dat er een makkelijkere oplossing was om te bereiken wat ik wilde vertellen. Ze had bijvoorbeeld voor de lamp verstijfd kunnen staan waardoor de handen haar langzaam over nemen in het gezicht. Dat had er visueel misschien ook beter uit gezien. Nu is er gebruik gemaakt van te veel geweld eigenlijk. Dit is ook wat Lisa en Judith mij vertelde. Die snapte niet precies wat de toevoeging was om de scene zo te eindigen en er bleek onduidelijkheid te zijn over wat er precies gebeurde. Ik heb mijn film laten zien in de les en heb gevraagd of het duidelijk was wat ik met licht heb geprobeerd te doen. 

Cas had door dat het in haar hoofd afspeelde en interpreteerde het als een droomwereld waar het personage in bewoog. De lampjes zag hij als dromen/ positieve gebeurtenissen die ze dan deed. Door dat de omgeving donkerder werd kreeg hij het idee dat na al haar positieve dingen die ze deed het alsnog steeds negatiever werd in haar hoofd. Dit vind ik natuurlijk super tof om te horen hoe me film bepaalde dingen los kan maken bij mensen en iedereen zijn eigen interpretatie kan hebben. Als ik dit aan 15 verschillende mensen laat zien heb ik waarschijnlijk 15 totaal verschillende verhalen. Dit bewonder ik enorm! 

Ook vroeg ik nog of het duidelijk was dat het licht zelf, de sfeer, in verband stond met de gemoedstoestand van het personage en of het had gewerkt wat ik probeerde te doen. 

Het werd opgevallen dat het licht inderdaad verandert maar er was niet echt een idee dat het in verband stond met haar gemoedstoestand of haar emotie. Daan of Cas zei dat het voornamelijk kwam omdat zij constant in haar gezicht is belicht. Door natuurlijk de lampjes zelf. Dit vond ik een heel goede opmerking en begreep toen vrij snel waarom het niet echt werkt. Ik probeerde met contrast te spelen maar dit had ik eigenlijk veel meer in haar gezicht moeten doen, waarbij de emotie van haar vertaald wordt in het licht wat op haar wordt geprojecteerd. Nu is het heel erg in de omgeving en niet zo zeer op haar als persoon. 

Ik vond het een goed proces en vond het oprecht leuk om te proberen. Ik kan denk ik, concluderen dat mijn experimentje niet geheel is gelukt maar heb er wel van geleerd en weet in het vervolg waar ik op moet letten om het proces nog beter te laten verlopen. 

Wachtwoord: CUBE

[ditisbartsblog]

Donnie Darko expressief licht gebruik, openingscene

Net als de schemerwereld waarin hij leeft, zit Donnie gevangen in een liminale staat: gevangen tussen de realiteit van de buitenwereld en de fantasieën in zijn hoofd, tussen de verlichting van het bestaan ​​en de duisternis van de bewusteloosheid. 

Schemering staat als functie als een visuele toegangspoort in de film en definieert een fantasieruimte die het midden tussen duisternis en verlichting gebruikt om de mentale reis van Donnie te symboliseren voor zijn bewuste buitenomgeving naar zijn onbewuste wereld. 

De film begint bij het ochtendgloren terwijl het geluid van de vroege vogeltjes die zingen en het verre onweer rustig op de soundtrack spelen, de camera volgt een Californische weg naar Donnie die op de straat ligt. Zijn fiets aan de ene kant van de weg, Donnie net wakker van een slaapwandeling. Terwijl hij opstaat, trekt de camera zich terug om het prachtige uitzicht met ons te delen. Mistige blauwe heuvels, de bomen in de voorgrond als violette silhouetten die wachten om door het licht te worden aangeraakt. 

Dit moment van Donnie's ontwaken, anticipeert op de film. Het ochtendlicht geeft de scène een zenuwslopende, magische sfeer die tegelijkertijd mooi en vreemd is. In film is dit soort weinig licht gebruik expressief: Het scherm krijgt een stralende glans die mysterie en vragen oproept. Hier biedt dan de schemering zijn eigen ruimtelijke verbindingen, opererend als een drempel, die verbanden aangeeft tussen de momenten waarop Donnie slaapt en wakker is en vraagtekens zet bij de realiteit van zijn bewuste wereld. 

Schemering definieert een liminale vorm van zijn. De hoofdrolspeler en zijn omgeving bestaan ​​in een voorbijgaande positie waarin staten van aanwezigheid en afwezigheid, realiteit en fantasie, waken en slapen, gezond verstand en waanzin, verlichting en duisternis samenvloeien. 

[ditisbartsblog]

Donnie Darko (Eerste ontmoeting Frank) Afwezigheid van licht

Donnie slaapwandelt in de nacht. Een stem roept hem van buiten en hij komt uit bed om te kijken waar de stem vandaan komt. In de tuin vertelt een man in een konijnenpak, genaamd Frank, Donnie dat de wereld op het punt staat te eindigen. In deze tijd van de nacht zet zorgvuldige belichting de duisternis om in kleuren van schemering. Gloeiende nachtlampjes, kroonluchters en schemerige straatlantaarns (als backlight) transformeren de veilige realiteit in een mysteries onzekere wereld. 

Een gebrek aan sterke belichting moedigt de toeschouwer aan om de geloofwaardigheid van de gebeurtenissen op het scherm in twijfel te trekken. 

Het is interessant om op te merken dat de scène waarin hij met zijn psychiater in haar kantoor praat, ook wordt geschoten met weinig licht. Deze terugtocht in een half verduisterde kamer waarin Donnies diepste verwachtingen en angsten worden onderzocht, werkt visueel om een ​​verschuiving in zijn onbewuste geest te suggereren omdat onderzoek naar de ziel door duisternis gemakkelijker en effectiever kan worden uitgevoerd. Het schemerige licht van het psychiatrisch kantoor verbindt de schemeringen van Donnies onbewuste geest rechtstreeks met zijn verkenningen in uren dat hij wakker is, wat een meer vloeiende relatie suggereert tussen de scènes waarin hij wakker is en die waarin hij slaapt. 

[ditisbartsblog]

Ik ben tijdens mijn experiment op zoek gegaan naar licht wat mij opvalt. Licht wat een eigen leven lijdt of waar je een verhaal mee kunt vertellen. Dit om mij zelf te pushen om anders te leren kijken en meer oplettendheid te krijgen voor licht. Door het zoeken en proberen anders te kijken heb ik tientallen foto’s gemaakt waarbij er 8, naar mijn mening aardig gelukt zijn.

[ditisbartsblog]

Inzichten Boek&Onderzoek #1 (narratief vs. beeld):

De bioscoop repliceert de realiteit niet precies. Het is een medium van observatie, transformatie en tijdelijke manipulatie. Door een lens of op het scherm wordt de wereld niet vastgelegd of authentiek gepresenteerd. Omdat de handeling van het opnemen en bewerken zelf de essentie transformeert van wat wordt gefilmd, is het iets anders dan onze ervaring van het 'echte' leven. Dit is ook het geval bij het gebruik en het zien van licht, net als bij de manipulatie van de andere principes van mise-en-scene. Zoals Christian Metz heeft opgemerkt, is realisme geen realiteit'. Dit wil trouwens niet zeggen dat het uiterlijk van authentieke belichting niet altijd nodig was en gezocht werd in de hele filmgeschiedenis. Uit de vroegste stromingen van de cinema is 'natuurlijk' licht gebruikt en omgeleid of afgehouden om acteurs, props en sets te belichten, waardoor de expressieve, atmosferische contrasten van drama worden gecreëerd, evenals de platte illusie van zacht diffuus realisme.

Omdat we licht in de cinema als vanzelfsprekend beschouwen, zijn we ons mogelijk onvoldoende bewust van de manier waarop licht en donker metaforisch kunnen worden benut in film. Over het algemeen associëren we licht en, bij uitbreiding, de kleur wit, met goede dingen, en donker en zwart met slechte dingen. Dit alles is biologisch logisch. We kunnen niet goed zien in het donker, wat ons kwetsbaar maakt voor krachten die ons misschien willen schaden, en we kunnen ergens over struikelen of tegen een hindernis aanlopen en zo gewond raken. In (dag) licht hebben we veel betere mogelijkheden om dergelijke gevaren te vermijden, of ons tenminste voor te bereiden om ze te overleven, en we kunnen beter volgen wat we doen - allemaal met meer kansen op succes in het licht dan in de duisternis.

MATRIX:

Als een manier om de denkbeeldig geconstrueerde wereld van de matrix compleet van de ‘echte wereld’ te onderscheiden wordt visueel het ‘natuurlijke’ licht verwoest en wordt er gekozen voor zuur groene tonen die de  geprogrammeerde scenes in de film benadrukken. Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen groen als een effen, geverfde kleur of accent en de manier waarop het groene licht het scherm vult, omdat hier het licht zelf, een misselijkmakende kleur is, verspreid over elk object en elke hoek van Neo's virtuele leven.

Joshua Clober bespreekt de manier waarop dit lichtgroen getinte licht bijdraagt ​​aan een gevoel van individuele beknelling. Lichamen kunnen op dezelfde plaats zijn, maar er gebeurt niets collectief; scène na scène wordt opgenomen om de isolatie van het individu te benadrukken. Een groene omgeving, creëert een 'ziekelijke' sfeer (volgens Bill Pope, de film’s Director of Photography): de hele synthetische wereld krijgt een statisch, dood uiterlijk. De optische manipulaties van het licht doen hetzelfde scheidingswerk van de realiteit als de architectuur en omgeving zelf. (Narratief vs beeld).

TRON, 2010: 

In Tron, de remake van 2010 van de baanbrekende computer wereldfilm uit 1982, is licht gebruikt om een onderscheid te maken tussen het ‘echte’ leven en de digitale wereld maar ook voor de ondersteuning van architectuur van het digitale rijk: alles wat er op het scherm staat, is opgebouwd uit spectaculaire vormen, opgezet in een gebouw, machine of menselijke vorm. Hoewel verhalend vrij simpel, is de filmische waarde van de film, vooral door het creatieve filmische potentieel van computerlicht. Geweldige belichting geeft nieuw leven aan tweedimensionale personages. 

In Tron's wereld van ‘’The grid’’ rijden mensen neon licht motoren, die glanzende strepen/sporen achterlaten, terwijl gekleed in kleurgecodeerde lichtpakken (wit voor de goeden, oranje voor de slechten). Door zulke expressieve kleuren toe te voegen aan het menselijk lichaam, creeer je een afstand van al het menselijke en worden die mensen in lichtgevende gepantserde machines verandert. 

BLADERUNNER

Als je kijkt naar de makerschap van Douglas Trumbull op een alternatief heden of een denkbare toekomst, lijkt licht geen grenzen te kennen van optische logica. Licht wordt gebruikt om grote objecten, zoals gebouwen, op te lichten of stroboscopische lichtstralen de donkere lucht te laten verlichten.

BladeRunner opent in een stad met duizend sterren lichtpuntjes waar vuur naar de hemel schiet en de wereld wordt verdeeld, zoals in metropolis, tussen de rijken die in torens wonen en de armen die op (of onder) de grond bestaan. In de openingscene wordt de beroemde skyline van LA verpreid met vuur en licht, hovercrafts vliegen voorbij de camera, hun uitlaten veroorzaken cirkelvormige flares op de lens van de camera. Net als je ziet hoe de stad is onderverdeeld, snijdt de camera naar een extreme close-up van een oog, die uitbarstingen van vuur en verlichting van de vlammende stad weerspiegelt.

Twee enorme metalen piramides stoten nog stroboscopische lichtstralen in de donkere lucht naar boven, terwijl de hovercraft dichtbij genoeg beweegt om de ontelbare ramen te kunnen zien.

Zoals Scott Bukatman heeft betoogd, is de lichtgevende opening scene 'minder de afbeelding van een object, dan de constructie van een omgeving'. Een hele toekomstige wereld wordt gecreëerd door gedecoreerde variaties in de dynamische tegenstelling tussen duisternis en licht.

[ditisbartsblog]

Now it's dark.

(frank Booth (Dennis Hopper), Blue velvet)

[ditisbartsblog]

Where there is no light, one cannot see; and when one cannot see, his imagination starts to run wild.

John Alton, painting with light [1949]

[ditisbartsblog]

Hoe licht werkt in film (basics)

Je kijkt naar een 2D scherm, maar door goede belichting lijkt een beeld diepte te krijgen. Kijk bijvoorbeeld naar het gezicht van de mens. Dit wordt voornamelijk gedaan met een 3 punts belichting. 

De Key light, oftewel hoofdlicht belicht het gezicht schuin van voren. Deze kan bijvoorbeeld schijnen op de gezichtshelft die het verst weg is van de kijker. Hier door is het gezicht aan onze kant wat donker. Hier door creëer je diepte, als je het zou omdraaien zou het beeld plat worden. 

Met een tweede lamp kun je het gezicht aan de kijkers kant invullen. Fill light. Hoe dramatischer de scene, hoe minder deze lamp gebruikt wordt. Zonder de fill krijg je namelijk een dramatische look, spanning of geheimzinnig. 

Met de backlight, een derde lamp die je achter het personage zet, creëer je een rim licht. wat er voor zorgt dat het personage los komt van de achterkant. Dit geeft een meer realistische look, aangezien wij in een 3D wereld leven. En kijken naar een 2D scherm. Zorgt dit voor diepte die het meest op onze wereld lijkt.   Maar ook om nadruk te leggen waar de kijker moet kijken.

Je ziet ook wel eens dat er licht wordt gebruikt van de natuurlijke belichting van de locatie. Er wordt dus vrijwel niets extra’s toegevoegd. Bij deze optie krijg je een meer documentaire achtige stijl en zal de scene nog wat realistischer aanvoelen. 

Met contrast in het beeld kun je de aandacht van de kijker sturen. Als je iets lichter maakt of een spot ergens op zet glijdt het menselijk oog af naar de plek waar licht is. Met deze manipulatie kun je de aandacht van de kijker gericht sturen naar het gedeelte op het scherm waar de emotionele lading het hoogst is. 

Met kleur en contrast is veel emotie over te brengen in beeld en te versterken. Psycholie van kleuren spelen hierbij ook een rol. Zo staat blauw voor koud, kil, zakelijk. En rood voor bijvoorbeeld voor gevaar, lust, liefde, warmte en geborgenheid etc. 

[ditisbartsblog]

Rembrandt blijft 350 jaar na zijn dood mensen fascineren met zijn werk. De meester in het spel van licht en donker is voor velen nog steeds een grote inspiratiebron.

[ditisbartsblog]

Impressionisme: Deze kunstenaars proberen weer te geven wat hun impressie/indruk is van wat zij zien en willen weergeven. Historisch gezien een reactie op het classicisme. Men is nog steeds bezig om een (bestaand, herkenbaar) beeld weer te geven. Maar er komt ook een gevoel of indruk bij, wat wordt verwerkt in het werk. 

Expressionisme: Deze kunstenaars willen zichzelf uitdrukken in het kunstwerk. Het bestaande reproduceren is niet meer het uitgangspunt. Een gevoel, idee of intuitie wordt vastgelegd in een werk. 

[ditisbartsblog]

Impressionisme vs expressionisme

Impressionisme: 

- snelle toetsen in de verf goed zichtbaar.

- lichteffect weergegeven. 

- snel werken, vaak verf op doek gemengd. 

- schaduw bevat alle kleur, bijna geen zwart gebruikt. 

- werking van licht en sfeer geschilderd, vooral buiten. 

- snelle directe schildertechniek. 

- toevallige compositie en abrupte afsnijdingen. 

- alledaagse onderwerpen (werkelijkheid).

 Expressionisme: 

- uitdrukken van gevoel. 

- kleur geeft gevoelswaarde. 

- onnatuurlijk felle kleuren. 

- grove penseelstreken. 

- sociaal engagement. 

- vervorming om de expressie te versterken.

[ditisbartsblog]

‘’Welke functies kan expressieve lichtwerking zowel in het narratief vervullen als in het beeld?’’

- Wat is ook al weer de basis van licht? 

- Welke vormen van licht zie je vooral in de schilderkunst? 

- Wat voor vormen zie je in installaties? 

- Boek lezen: Film light meaning and emotion.