dixosanasakamia-blog

[dixosanasakamia-blog]

και παμε παλια στον χρονο.. στην μακρινη τουρκια, οπου διαδραματιζεται ο ερωτας δυο κοριτσιων σε μια απογορευμενη εποχη.Η τζεμιλε, μια κοπελα 25 χρονων απο την μεση ανατολη βιωνει τις δυσκολιες της τουρκικης επαρχιας, την γυναικια καταπιεση απο το οικογενειακο της περιβαλλον και την συνθλιψη ολων των ονειρων που εκανε ερχομενη σ αυτο τον κοσμο. Ηταν κοντα 28 Μαιου οπου ο ηλιος αρχιζε να καιει το δερμα σου κι ενιωθες την δροσια του γλυκου αερα απο την θαλασσα του μαρμαρα. Η τζειμλε συνοδευομενη απο τον αδερφο της χαρουν, βγαινει στην ομορφη αγορα της Istanbul υποσχομενη να αγορασει τα πιο μυρωδικα μπαχαρια. Ενας παγκος με ατελειωτα μπαχαρια και πλουσια ποικιλια απο τσαι φαινεται να ειναι ιδιαιτερα γνωστος στην Τζεμιλε, καθως τον πλησιαζει χωρις δισταγμο. Αγαπημενο της μπαχαρικο η κανελα, καθως της θυμιζε μια γλυκια χουφτα ομορφων συναοσθηματων απ ο,τι  ειχε βιωσει στην ζωη της, Πλησιαζοντας στο βουνο του καφε μπαχαρικου αφησε την μυρωδια να μπει τοσο βαθια στα πνευμονια της που ξεχασε οποιαδηποτε μορφη καταπιεσης που βιωνε απο την κοινωνια. Ενιωθε σαν μια μπαλα ομορφων συναισθηματων ετοιμη να δεχτει ο,τι πιο ομορφο υπηρχε στον κοσμο. Με την ψυχη της ανοιχτη προς το φως και το σωμα της να κινειται μηχανικα προς την κατευθυνση της κανελας,αντικρησε αυτο που ευχοταν τοσο καιρο, την Φατιμε, μια κοπελα μελαχρινη με μακρια μαυρα μπουκλωτα μαλλια και χαμογελο που θα ηταν δυσκολο να αντισταθεις ωστε να συγκρατησεις το δικο σου. Η παρουσια της ηταν εμφανης στον χωρο καθως η διαχυτικοτητα της απλωνοταν σε ολη την αγορα. Η τζεμιλε αποφασισε να την ακολουθησει

[dixosanasakamia-blog]

το μονο πραγμα που μετραει αυτη τη στιγμη ειναι να κατεφερω να καταλαβω για ποιον λογο δεν μπορω να αποκοπω ειτε απο το παρελθον μου ειτε απο ατομα που το σχετιζουν. τι ειναι αυτο που μου προκαλει την αναγκη να επιμενω σε κατι τοσο παλιο και κατι που με κανει να νιωθω ασχημα. και μην πεις οτι τα ατομα αυτα σε λογαριαζουν γτ σιγουρα αξιζεις κατι παραπανω απ αυτο. ποιος ειναι ο λογος λοιπον που σκεφτεσαι ακομα οτι χρειαζεσαι τα ατομα αυτα στην ζωη σου;

[dixosanasakamia-blog]

Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως καταφέρνουν οι ανθρωποι να κάνουν το σώμα τους αποδέχτη των συναισθηματων τους, πως εγω απ το αγχος μου τρωω τις παρανυχιδες μου, πως οταν νευριαζω βγαζω φουσκιες στην γλωσσα; φαντασου αν καταφερναμε να διοχετευσουμε την χαρα που νιωθουμε στο σωμα μας δεν θα γερνουσαμε ποτε, δεν θα αρρωσταιναμε ποτε θα μεναμε αθανατες απ τη χαρα!

[dixosanasakamia-blog]

Βαζουμε φωτια στα παντα μεσα μας σαν να ειναι κατι απλο τι συμβαινει ομως οταν νιωθεις κενη μεσα σου. αν ολα περνανε  και δεν ακουμπανε ουτε την πιο μικρη ινα του σωματος σου. οταν νιωθεις πως η ζωη σου ειναι μια ταινια που εχεις την ιδιοτητα του παρατηρητη. και ειναι ορισμενες φορες που δεν σε νοιαζει ,που σ αρεσει που δεν συμμετεχεις, που δεν παιρνεις καμια ευθυνη των πραγματων που ζεις. που κατα καποιον τροπο ζεις στην μιρκη φουσκα που δημιουργησες για να περναει καθε μερα ανωδυνη χωρις να βιωνεις τα συναισθηματα σου. κι αν λεω τωρα εγω αν.. ολα αυτα που βιωνεις που σιγουρα ισχυει ειναι μια καταπιεση της κοινωνιας αν τα συναισθηματα που βιωνεις ειναι ειναι μια επιβολη της κοινωνιας προς την ‘’ευτυχια’’ κι αν εξετασουμε με την ματια των κοινωνιολογων υπαρχει τελικα ευτυχια; η απλα νομιζουμε πως την βιωνουμε ωστε να μην ειμαστε για παντα δυστυχισμενοι; 

[dixosanasakamia-blog]

εχει περασει ενας χρονος απο τοτε που ξεκινησαμε να μιλαμε, για μενα τα συναισθηματα ειναι περισσοτερα για σενα δεν θα ελεγα το ιδιο..  το βασικο ειναι οτι πρεπει να σε ξεπερασω σαν ιδεα.. γιατι τιοποτα δεν προκειται να συμβει μεταξυ μας. και τωρα που το ξανα σκεφτομαι ισως δεν θα ηθελα να γινει και κατι.  ας το αναλυσουμε διξωδικα μηπως μπορεσω και βγω απο αυτη την λουπα που με διχαζει εδω κι ενα γαμημενο χρονο.

η φαση ειναι οτι μ αρεσεις και εχουμε την πιο γαματη επικοινωνια που εχω με ανθρωπο..ξαφνικα η ολη κατασταση αρχιζει να γαμιεται γτ εγω νιωθω πολλα περισσοτερα πραγματα απο εσενα κι εσυ δεν μπορεις να ο διαχειριστεις και πιθανοτατα δεν θες να αλλαξεις την ολη κατασταση, σιγουρα δεν θα σε κανω ποτε να καταλαβεις το πως εγω νιωθω. και αναρωτιεμαι που πηγε ο καιρος που τα εγραφα ολα και συνεχιζα χωρις συναισθηματισμους και αηδιες. ξερω οτι σου αρεσα κι εσενα αλλα ποτε δεν καταλαβα πως.. μπορει να σε εκανα να νιωσεις οτι εγω θελω να εισαι μονο δικη μου αλλα στην ουσια δεν ξερω καν ουτε εγω η ιδια πως νιωθω. και με το να μην ξερω πως νιωθω και τι θελω απο σενα ειναι σαν να θελω να σε κανω εσυ να επιλεξεις για μενα.. ειναι ολα τοσο μπερδεμενα στο κεφαλι μου.. εσυ εχεις μια σχεση και εχεις μια ασφαλεια που σε  κανει να συνεχιζεις παρακατω χωρις να δενεσαι με αλλα ατομα.. καλα ειχες κανει και ειχαμε απομακρυνθει το καλοκαιρι.. μετα εγω ειπα οτι δεν εχω προβλημα κι ελα μου που εχω..  η φαση εχει ως εξης.. πρεπει να δεχτω το οτι δεν θα γινει κατι μεταξυ μας και ποτε δεν θα εισαι δικη  μου  always want the one that i cant have ειναι ενας στιχος που μου εχει μεινει στη ζωη και δεν βγαινει απ το κεφαλι μου.. 

εγω δεν ειμαι για σενα κι εσυ δεν εισαι  για μενα προφανως.. και πρεπει να ηρεμησω, θελω να ηρεμησω γτ δεν μπορω να σε εχω αλλο στο κεφαλι μου. οχι αλλα φαντασματα του παρελθοντος.. οχι αλλοι τοξικοι ανθρωποι που θελουν μονο να παρουν πραγματα χωρις να δωσουν

φερθηκα εγωιστικα για μια στιγμη ηξερα πως μπορουσα να σε κανω δικη μου αλλα ποσο λαθος εκανα στην τελικη.. ποσο λαθος ειναι το κεφαλι μου να ελπιζει για κατι που δεν θα γινει;

[dixosanasakamia-blog]

Ως κοινωνικη ερευνητρια θα επρεπε να παρακολοθουσα τα γεγονοτα με πιο αντικειμενικη ματια. προβαλοντας τα ολα ως κοινωνικα φαινομενα που οφειλονται σε καποια “φυσικοτητα’ του κοινωνειν.. Οπως ειπωθηκε και απο διασημους κοινωνιολογους και εγκληματολογους η παραβατικοτητα οπου σ αυτην συγκαταλεγονται και τα ανθρωπινα δικαιωματα θεωρειται μια δραστηριοτητα που ειναι επιτρεπεί κι αν μη τι αλλο φυσιολογικη να υπαρχει. Αν δεν παρατηρειται μια τετοια κινηση αυτοματως η κοινωνια θεωρειται ως προβληματικη. κι αυτη συγκαταλεγεται στο γεγονος οτι καθε ανθρωπος ειτε γενετησια ειτε οχι διαφερει απο καποιο αλλο. επισης να ανφερθουν οι κοινωνικοι περιορισμοι που δινονται στα ατομα κατα τη ζωη τους. 

[dixosanasakamia-blog]

Δεν καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι επιτρέπουν να υπάρχει αυτή η βια. Πως επιτρέπεις να αφήνεις το παιδί σου να παίζει με όπλα να βλέπει ταινίες που άνθρωποι πεθαίνουν βιάζονται αλλα δεν τους αφήνεις να μάθουν πως να αγαπάνε το διαφορετικό. Πως επιτρέπουν άνθρωπους να ξεστομιζουν δημοσια το μισος τους για ανθρώπους. Γιατί να έιμαστε εχθροί όταν μπορούμε να δημιουργησουμε εναν κοσμο που να αγκαλιαζει και να δεχεται ολα τα ατομα. Να δεχονται ολα τα φυλα και ολους τους προσδιορισμους που επιλεγει το καθε ενα να εχει. Να υπαρχει ενα κουμπι που καθε ατομο θα διαλεγει το πως να αυτοπροσδιοριζεται χωρις δυσκολες διαδικασιες. Γιατι να πρεπει εγω να αιτιολογουμαι και να δικαιολογουμαι στους γονεις μου στην κοινωνια για το τι εχω επιλεξει να υπαρχω σ αυτη την κοινωνια. Πως ΕΓΩ επηρεαζω το πως αυτοπροσδιοριζεσαι εσυ.  Θελω μια κοινωνια που θα μ αγαπαει και θα δεχτει για ολες τις επιλογες που θα κανω. θελω ανθρωποι να μην πεθαινουν απο μισος απο ρατσιτσμο. θελω μια κοινωνια που να μ αγκαλιαζει και να με δεχεται σε οτι αποφαση και να παρω. ετσι θα γινει η διαφορα. με την αποδοχη.  φυσικα υπαρχουν κεφαλαια πισω υπαρχουν ανθρωποι που επωφελουνται απο ολη αυτη την δυσφορια απο ολες αυτες τις δολοφονιες.

και καλουμε εγω στο η αστη το ατομο που πραγματικα δεν εχει καμια ιδεα τι συμβαινει στον κοσμο και πως η ιδια να διαφυλαξει τον εαυτο της, να αλλαξω εστω και το μικροτερο πραγμα που μπορω, απο μια μικρη αποψη μεχρι κι ενα μπλουζακι που θα δινει την ��λευθερια στο ατομο να το φορεσει χωρις να νιωθει οτι ειναι κατακριτεο.  Μ��ορει να θεωρειται πως η κοινωνια ειναι η κακη ομως τα ιδια τα ατομα δημιουργουν αυτη την κοινωνια. αν ειναι να αλλαξω ενα πετραδακι σ αυτο τον κοσμο με το να ειμαι μαλθακη και οχι εγωιστρια οσο δεν επηρεαζονται και καταργουνται η παραβιαζονται θα ελεγε καποιος τα δικαιωματα μου θα μπορουσα να αφιερωσω χρονο και χωρο για να βοηθησω οποια υπαρξη χρειαζεται βοηθεια.  εγω ειμαι η αλλαγη στον κοσμο. εγω ειμαι το καλο και το κακο εγω ειμαι η ανθρωπιστρια που θα συμπεριφερεται σε ολα ισα και με αγαπει. ο μονος μου φοβος ειναι να μην υποκρινομαι στον εαυτο μου γι αυτο χρειαζεται η αυτομορφωση ετσι ωστε και τα ατομα που συνανστρεφονται μαζι μου να μαθαινουν και να παιιρνουν πραγματα απο μενα.  απο σημερα οριζω ενα νεο ονειρο εναν νεο στοχο που θα στηριξει τις επιλογες μου στο μελλον. Οριζω τον εαυτο  μου υπευθυνη στην ιδια  μου την γνωση. γνωση ουσιαστικη απλη χωρις υπερβολες που να καθιερωνει ην υπαρξη μου και  που θα με κανει να νιωθω σημαντικη. αν ειναι λοιπον να επιλεξω να γινω εγωιστρια θα γινω εγωστρια στην γνωση. θελω να μαζεψω οση πιο πολυ μπορω απο ολον τον κοσμο. χωρις να κατακρινω καποια επιλογη που θα κανει τους αλλους χαρουμενους. Η ζωη εχει γκειμοβερ και πρεπει να αφησουμε το αποτυπωμα μας εστω και μια μικρη πραξη καλοσυνης.

[dixosanasakamia-blog]

Τώρα ξέρουμε πού πονάς πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση, διακοπή αίματος και κρυώνουν τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό να φορτίσει πάλι τα μέλη με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

[dixosanasakamia-blog]

Πάει καιρός Που σηκώνεται απ’ το κρεβάτι Πολύ πρωί Πηγαίνει στο δικό του δέντρο Και κρυφά συνομιλεί Δεν τον ακούει κανείς Αλλ’ αν τον άκουε Θα του έκανε θέση Να καθήσει δίπλα του Να συνηθίσει κι ο άλλος Στην ιδέα Πως δεν είναι μονάχος

[dixosanasakamia-blog]

Στο δωμάτιό σου που κάναμε έρωτα κυριαρχούσε ένα σκούρο, καφέ χρώμα, από τη μοκέτα, τα έπιπλα, τα σκεπάσματα. Σχετικά σκοτεινά ήταν, γιατί όταν μπήκα –απομεσήμερο, τέλη Μαΐου- είχες ήδη κατεβάσει τα ρολά, και οι κουρτίνες μπροστά στα παράθυρα δεν άφηναν κανένα φως. Σαν σκοτεινή σπηλιά και κρησφύγετο κολασμένων έμοιαζε το δωμάτιό σου, σε συνδυασμό με την ηδονή στο κρεβάτι. Μετά, όταν κατέβηκα στο δρόμο και περπάτησα αρκετή ώρα, το δυνατό και διάχυτο φως του Μαΐου, η πανδαισία των χρωμάτων παντού, και η ζεστή ατμόσφαιρα που τόσο ταίριαζε με τη διάθεσή μου.

[dixosanasakamia-blog]

Η τέλεια ατέλεια γιατί να λέμε τέλειο είναι τυραννική η υπόθεση ότι το τέλειο είναι δεν πάει να γαμηθεί το τέλειο και οι μορφές και οι εκφάνσεις του είμαστε οι μικρές μας στιγμές οι ατελείς που δεν βλέπει κανείς οι ατελείς οι κίβδηλες αυτές τις στιγμές σου ερωτεύομαι συνέχεια και σε αυτές δεν υπάρχει τίποτα τέλειο ακριβώς η ημιτέλειά τους τις κάνει αυτό που είναι το σημείο της επιτυχίας είναι εκεί που κάνεις λάθος εκεί που είσαι άνθρωπος εκεί που είσαι η ατελής τυχαιότητα

[dixosanasakamia-blog]

Θυμασαι πως πρωτογνωριστηκαμε; Ενα παρτι.. Ενα παρτι οπως τα αλλα, δεν πιστευα οτι θα ταιριαξω τοσο μαζι σου και οτι θα δεθουμε. Πριν απο κεινη την μερα η παρουσια σου για μενα ηταν τελειως ανουσια, ηξερα πως υπηρχες και ειχα αρχισει να σε μισω πριν καλα καλα σε γνωρισω. Συνυπηρχαμε αμοιδρα στα ιδια παρτι , με τους ιδιους φιλους σχεδον ιδια καθημερινοτητα αλλα ποτε δεν ειχαμε την ευκαιρια να γνωριστουμε απ την αρχη. Πως αλλαζουν οι ανθρωποι οταν τους γνωριζεις..

[dixosanasakamia-blog]

I can fill my space  fill my time  but nothing can fill this void in my heart

The vital need for which I would die

     Breakdown

[dixosanasakamia-blog]

I dread the loss of her I've never touched love keeps me a slave in a cage of tears I gnaw my tongue with which to her I can never speak I miss a woman who was never born I kiss a woman across the years that say we shall never meet

    Everything passes     Everything perishes      Everything palls

my thought walks away with a killing smile  leaving discordant anxiety  which roars in my soul

No hope No hope No hope No hope No hope No hope No hope

[dixosanasakamia-blog]

I've never in my life had a problem giving another person what they want. But no one's ever been able to do that for me. No one touches me, no one gets near me. But now you've touched me somewhere so fucking deep I can't believe and I can't be that for you. Because I can't find you.

[dixosanasakamia-blog]

Με ρωτανε συχνα για ποιον λογο επελεξα να γινω φεμινιστρια, λοιπον η ζωη μας εχει καταδικασει σαν προσωπικοτητες. ολη μας η προσωπικοτητα οριζεται απο τα πιστευω μας. πιστευω δεν πιστευω, το θεμα ειναι  τι πιστευεις. εγω λοιπον πιστευω στην ελευθερια στην ισοτητα στην αγαπη και στους ανθρωπους. δυστυχως οι εννοιες μοιαζουν κενες καθως η κοινωνια η ιδια απαρνιεται την υπαρξη τους.εγω πιστευω σ ολα αυτα και μαζι μ εμενα αλλοι ποσοι εκατομμυρια ανθρωποι δισκορπισμενοι.  πρεπει ομως να ανρωτηθουμε βαθυτερα, αυτες οι εννοιες ειναι οντως υπαρκτες η ειναι κατι που δημιουργησαν για να μπορεσουν να μας κανουν να νιωθουμε πως εχουμε τον ελεγχο της ιδιας μας της ζωης; κοινωνιολογικα ο κοσμος που ζουμε αλλαζει σταδιακα και αργα. το σταδιο της ραγδαιας αλλαγης ειμαι σιγουρη πως δεν θα το προλαβω. και δεν ξερω αν το προλαβουν και τα ιδια μου τα παιδια. Αλλα τωρα που το ξανα σκεφτομαι αυτα πρεπει να την φερουν. καθε γενια και αλλες ιδεες.  ποσο διαφερουν ομως απο το παρελθον καθως τοσα εκατομμυρια ανθρωποι υποστηριζουν κινηματα της χρυσης αυγης η τραμπ. μετα απο τοσα χρονια ιστοριας τοσα χρονια πονου θανατων και ταλαιπωριας ακομα οι ανθρωποι δικαιολογουν τις αντιδρασεις τους γιατι φοβουνται να υποστηριξουν τα δικαιωματα τους. αν με ρωτας λοιπον αν πιστευω στην αλλαγη θα σου απαντησω πως δεν ξερω. πιστευω ομως στο γεγονος οτι πιστευω ακομα σε κατι. το τι δεν το ξερω. σιγουρα δεν ειναι θεος σιγουρα δεν ειναι ανωτερη δυναμη, και σιγουρα ειναι κατι που ολ@ οι ανθρωποι το κατεχουν αλλα δεν το ξερουν ακομα.

[dixosanasakamia-blog]

Ωραια, αποσταση απο ολα τα ατομα που με καταβροχθιζουν ζωντανη.αποσταση απο καταστασεις που μου φερνουν δραμα και δυσφορια. αλλα περισσοτερο απο καταστασεις που με κανουν να καταπιεζομαι ψυχολογικα. παιζει σημασια το να μπορεις να διαχωριζεις το ποτε τα συναισθηματα σου αναλωνονται σε ατομα που δεν το αξιζουν.