doomsdaynight

[doomsdaynight]

Nelerden bahsetmem gerek bilmiyorum. Yazdıklarım kendim için tuttuğum bir günlüğe dönüştü. Başım sıkıştığında kendime koşmam ne tuhaf beno boğan da benim. Yine hayatı anlamaya çalıştığım zamanlardan birindeyim. Bütün bu düzen, sanki her şeyi belirlenmiş bu yaşama şekli nefesimi kesiyor bazen. Kim olduğumu bulduğumda ne hissettiğimi anlayamıyorum. Hislerimi yavas yavaş kaybediyor gibiyim. Korku mu bu bilmiyorum ama eskisi gibi hissetmiyorum. Dostlarım var, ailem, sevdiklerim ama bir şeyler eksik sanki. Annem hep çok fazla insanla arkadaşlık ettiğimi söyler halbuki bazı boşluklar çok olmakla kapanmaz, bu sadece aramaktır.

22 yaşımın bana getirdiği bi fikir var. "Insan olmak, denize kendini bırakmışken, kuş seslerini dinlerken, mutluluk gözlerinden taşarken bile kavgada olmaktır. " En sakin anlarımda kafamı kurcalayan farazi dehşetli fikirlerin açıklaması da budur belki. Bilemiyorum hiçbirinden emin değilim. Zaten insan inançlarından emin olur değil mi ? Tüm fikirlerinden eminsen, başkalarının fikirlerini yeterince duymuyorsun demektir.

Yeni farkında olduğum şeylerden biri de istekli mutluluk ve kendini mutlu etmek. Mutluluğumuz daima dışarda olursa nasıl yetişebiliriz buna ? Halbuki insan kendini mutlu etmeli. Evde telaşla bir şeyler yaparken durup hayat telaşının trajikomik haline bile gülebilmeli. Sevgiyi en çok kendimiz için kullanmalıyız tabii ki narsist olmak değil bu. Kendini affetmek dünyanın en zor yanlarından biridir belki ama denemeliyiz. Pişman olmalı, hatalar yapmalı, bazen duvara toslamalıyız. Hayat düz bi yoldan ibaret ve her gün güzel olsaydı, güzelliğinin bu kadar etkileyici olması mümkün olmazdı bence.

Bir süre, sevgiyi yanlış anlamışım. Üzüldüğüm ama öğrendiğim şeylerden biri. Sevmek, bir kişi olmaktır demişim hep. Ama bence sevmek, sevdiğin insanın biri olabilmesine, olduğu insan kalabilmesine ya da birlikte her anlamda güzel olabilmeye izin vermek ve tabii ki bu fiziksel bir şey değil. Sevmek iki farklı kişinin severek paylaştığı bir hayat demek. Genel çerçevede fikirlerim kesinlikle değişir ama birinin önünde engel olmanın sevmekle bir bağı olmadığına olan inancım değişmez diye umuyorum.

Bazen sınırlara öfkeleniyorum, son zamanlarda sürekli. Insan neden yürüyerek gidebileceği bir yere gidebilmek için başka birinden izin almalı ? Vize dediğimiz aptal kağıt parçasını kim buldu ? Ağaç olsam uzanır köklerim, kuş olsam gökyüzü bölünmüş değil. Insan olup 4- 5 adım atıyorum ve devletlerle, silahlarla karşılaşıyorum. Yaşamak ne tuhaf şey kafalardaki ve haritalardaki saçma sınırlarla.

Canımı sıkan başka bir şey de para. Dünyada ne kadar kağıt parçası, metal varsa bir meydanda toplayıp yakmalıyız. Külleri kalmadığında evsiz birine sarılabilir bir soylu. Evet kendimi ortaçağda sıkışmış gibi hissediyorum. Insanlık paranın kast sisteminde sıkışmış kalmışken bütün bu saçmalıktan bıkmış durumdayım. Bilemiyorum belki param yok diyedir, saçmalama değil tabii ki.

Eveet bahsetmek istediğim başka bir şey de karşılaşmalar. Yıllarca görmediğimiz insanlarla birden bi sokakta göz göze gelmek tesadüf mü gerçekten ? Tesadüf de ne büyük saçmalık. Ben artık, hayatta her şeyin bir amacı olduğuna inanıyorum. Yani bazen kötü şeyler yaşanmalı. Bazen en sevdiklerimize veda etmeliyiz. Bazen gitmeliyiz. Gitmek isteyen kimseye kalması için yüreklendirecek tek kelime etmemeliyiz. Hayatın ne getireceğini bilmiyoruz bu yüzden bazen ne dilediğimize dikkat etmeliyiz ve bence inancımızdan başka hiçbir şey için sonsuzluk dilemesek iyi olur. Çünkü hayat, kendinizi feda edebileceğiniz insanları tekrar görmek istemeyecek hale getirebilir ve bunu asla yaşamak istemem dediğiniz şeyler için şükürler edebilirsiniz.

Yaşamak her şeye rağmen değil, her şeyiyle ( en berbat olanlarla bile ) kabul edilesi ve güzel bir şey. Sonunda bugünde, bu anda ve bu insanlarla mutlu olabilen insanların huzurunu tattığım için çok mutluyum.

06.56

[doomsdaynight]

Hislerimi düşünemiyorum, birini dışardan izler gibiyim. Çok şey hissediyormuşum gibi davranıyorum insanlara. Bu da yani ne bileyi sahtekarlık gibi geliyor bazen. Eskide olan şeylerle ilgili şimdi ne hissettiğimi bilmiyorum. Gardımı almadan konuşabildiğim kimsem kalmadı. Buraya ilk yazmaya başladığımda çok sevdiğim biri ortadan kayboluvermişti, ben de derdimi böyle anlatmaya karar vermiştim. Şimdi yine başladığım yerdeyim diyebilirim. Sorularla boğuşup duruyorum.

Geçenlerde beni seven birine "sana kızgın değilim bunun kızılacak bi tarafı yok" dediğimde "keşke kızsan ama sen bana öfkelenemiyorsun bile" demişti. Insan olmanın en ilkel güdüleriden biri var olduğunu kabul ettirmek bence. Bu durumda en can acıtıcı olan şey de o benim için var olmak istiyorken ben de bi başkası için var olmak istediğim zamanları düşünüyorum.

Bugün olduğum insan olma sebeplerimden biri olan, yokluğumla varlığım arasında bir fark görmeyebiliyor. Sanırım uzun bi zaman içerisinde geliştiği için de, beni mahveden bir şey olmadı bu.

Hislerini kaybettiğini söyleyen biri var, değer verdiğim biri. Gözleri gülmüyor artık ve ben onunla ilgili güzel olan şeyler ben görmeyecek olsam bile sönüp gitsin istemiyorum. 01.10

[doomsdaynight]

Avucumdaki bir avuç kumu sırtımı yasladığım dağ bilmişim

[doomsdaynight]

Sen kimdin, biz neydik unuttum.

Yine de özlüyorum bir şeyleri

[doomsdaynight]

Sıkılırsam bir dakika bile durmam 23.12.2018

[doomsdaynight]

Kendimi on sene sonra sevdiğim kadınla beraber bir köprüde görüyorum. Şey diyorum hatta ona “ Biz ne badireler atlattık sevgilim. bunu da atlatırız. Hadi..”

[doomsdaynight]

Sokağın başındasın ve çiçekler rengarenk

[doomsdaynight]

Herhangi bi insan ilişkimde stabil durumlarla asla yaşayamıyorum şizofren gibi illa bi hırsımı almam,biraz acı çekmem gerek

[doomsdaynight]

Talihsiz bir kazada, takla atan bir arabanın içinde savrulup duruyor gibi hissettiren zamanlar

[doomsdaynight]

kendime hep hatırlatırım. “kimseye yaranamazsın kimseye yetemezsin.”

[doomsdaynight]

açık denizlerin sonunda mutlu ölümler var

[doomsdaynight]

Şu telaşlarım bir bitse diyorum. Belki uzaklara giderim, çoktandır gitmek istediğim yollar var..

• Ahmed Arif

[doomsdaynight]

[doomsdaynight]

[doomsdaynight]

seni saklayacağım.

[doomsdaynight]

“yaşamanın formülünü gözlerinde gördükten sonra, ölmekten çok korkmuştum ben.”

[doomsdaynight]

Herkes sana sırtını dönse bile seni çok severim, daha iyi biri olmana gerek yok.