drakelindstorm - Tumblr blog

[drakelindstorm]

Tahrik olmuştum.

Kendimi untahrik etmek istercesine ufaktan bi güldüm, garip kaçmamasını umarak. Kaçmazdı canım, sonuçta biz eski arkadaştık ve sonunda öyle değilmişiz gibi davranma zorunluluğumuzdan kurtulmuştuk. Mel’in beni özlediğini duymak tüy kadar hafif hissettirmişti. Uzun süre bu hasretin yükünü kendi omuzlarımda taşıdığımı zannederken aslında bu yükü paylaştığımızı anlamıştım. İçimdeki kuvvetli sarılma dürtüsüne teslim olarak ona yaklaştım ve kollarımla belini sararken çenemi omzuna koydum. Altın saçlarının eşsiz kokusunun hala hatırladığım gibi olması beni hem şaşırtmış, hem de rahatlatmıştı. Her şeyin artık ikimiz için de farklı olduğunu biliyordum ama aynı zamanda hiç değişmemiş gibiydik. “Tabii ki senin söylemeni bekliyordum,” dedim gülerek. Başımı ondan uzaklaştımadan önce de ”Beni unuttuğunu düşünmüştüm,” diye ekledim.

Bu kalabalıkta duygusal anlar yaşamak rahatsızlık verici olsa da taraftarların önemli bir odak noktası olduğu ve maç heyecanlı geçtiği için memnundum. “Sanırım kendimi hafife almışım. Yakışıklılığım ve unutulmaz bir etki bıraktığım... doğru,” diye söylenmeden edemedim sırıtarak. Tabii ki bu cümlemde tonlamama çok dikkat etmiş ve adnan hocamın telaffuzunu tıpatıp taklit etmeye özen göstermiştim. Sonuçta adam kedicik üstadıydı ve Gryffindorlu aslanlar da biyolojik olarak kedicik soyundandı falan filan. Mel bana göz devirirken kendimi kuulların efendisi ilan etmişçesine ona göz kırptım. Bu sırada arkamda oturan adamın maça sinirlenip bir anda ayağa kalkmasıyla kafama yediğim göbüş darbesi de bana anca nazarlık olurdu!!1

Tamamen Tesadüf

Tribünlerin giriş kapısının önünde kollarım bağlı Mel’i beklerken sarı ceketimi giydiğim için mutluydum çünkü uzaktan kolay seçilebiliyordum. Tabii eğer Drake Lindstorm iseniz uzaktan kolay seçilmeniz için sarı giymenize gerek yoktu, eşsiz auranız 150 metre öteden Hogi’nin tatlı hanımefendi bayan kadınları tarafından tespit edilebilirdi (bu ego değil hufflepuf yakışıklı erkek peachlik itemi).  Üstümdeki kabul etmek istemediğim gerginliği az sonra başlayacak olan maçı düşünerek atmaya çalışıyordum. Fakat anılar istemsizce zihnimde disko topu gibi yanıp sönerken, Melanie ile Hogwarts’ta yeni tanışmış iki insan gibi davranmak çok zor geliyordu. O hatırlamıyor, sen de unut. Kimbilir kaç kez tekrar etmiştim ama geçmişte çocukça da olsa beslenen duygular unutmama izin vermiyordu. 

Evcilik oynayan iki şapşal çocuk…

Mel’in sesinin tekrar tekrar arkada bir yerlerde yankılandığını duymam uzun sürmüştü. Başımı kaldırdım ve gözlerimi mavi gözlerine çevirerek flashback’i zihnimde gerilere ittim. İşte ağzımdan malca bir replik çıkmak üzereydi, hissediyordum.

“Senin için sarı giymeme rağmen beni bulman çok uzun sürdü Phoenix.“

[drakelindstorm]

Maç başlamasına rağmen herhalde iki dakikadır aralıksız süzme peynir gibi (sori süzme peynir:() boşluğa bakıyordum. Mel’in babası amcanın adını hatırlamıyordum ama suratı belli belirsiz de olsa zihnimde canlanıyordu hala, ne de olsa bana unutamadığım bir gün armağan etmişlerdi Melanie ile birlikte. That’s what she said diyip güldüm içimden. Tamamen görgüsüz bi insandım aq, bu da yazılm- düşünülmezdi şimdi tövbe. Neyse, Phoenix amcanın bizi aynı bu yere oturttuğunu ve sonra da bu spesifik oturaklar için özel olarak dizdiği methiyeyi hatırlıyordum. Muhtemelen o sırada sesinin hayat memat meselelerinden bahseder gibi çıkmasındı. Tabii bu da küçük Drake’i etkilemişti. -o küçük Drake değil, literally küçük yani yaşı küçük olan Drake.- Uff ergen olmak çok zordu ve profilimde çüklü şeker belirdiğinden beri zihnim asla düzgün çalışmıyordu...  

Çüklü şekerden aldığım kudretle nefesimi tuttum bir an. Sanırım yapacaktım bunu. Onca uğultunun arasında Mel’e dönerek gür bir sesle konuştum.

“Yani o gün benim tuttuğum takımı desteklerken rol yapıyordun,” dedim kendimden emin bir şekilde. Eğer bu olay onda travma etkisi yaratıp o günü derinlere gömmesine sebep olmadıysa hatırlaması gerekliydi. Hatırlamıyorsa da en fazla bana “ne diyon sen yaprağım” şeklinde bakardı ve ben “oha harekete bak” diyerek dikkatini maça çekerdim. Sonra da hiçbir şey olmamış gibi davranırdım. Yemin ederim bu dahiyane planlar zinciri bilinçli oluşmamıştı, zihnin mistik, bilişsel psikologlar tarafından açıklanamayan çalışma prensiplerinden biriydi sadece.

Tamamen Tesadüf

Tribünlerin giriş kapısının önünde kollarım bağlı Mel’i beklerken sarı ceketimi giydiğim için mutluydum çünkü uzaktan kolay seçilebiliyordum. Tabii eğer Drake Lindstorm iseniz uzaktan kolay seçilmeniz için sarı giymenize gerek yoktu, eşsiz auranız 150 metre öteden Hogi’nin tatlı hanımefendi bayan kadınları tarafından tespit edilebilirdi (bu ego değil hufflepuf yakışıklı erkek peachlik itemi).  Üstümdeki kabul etmek istemediğim gerginliği az sonra başlayacak olan maçı düşünerek atmaya çalışıyordum. Fakat anılar istemsizce zihnimde disko topu gibi yanıp sönerken, Melanie ile Hogwarts’ta yeni tanışmış iki insan gibi davranmak çok zor geliyordu. O hatırlamıyor, sen de unut. Kimbilir kaç kez tekrar etmiştim ama geçmişte çocukça da olsa beslenen duygular unutmama izin vermiyordu. 

Evcilik oynayan iki şapşal çocuk…

Mel’in sesinin tekrar tekrar arkada bir yerlerde yankılandığını duymam uzun sürmüştü. Başımı kaldırdım ve gözlerimi mavi gözlerine çevirerek flashback’i zihnimde gerilere ittim. İşte ağzımdan malca bir replik çıkmak üzereydi, hissediyordum.

“Senin için sarı giymeme rağmen beni bulman çok uzun sürdü Phoenix.“

[drakelindstorm]

Nasip olur mu beee

var bir hayalimiz

[drakelindstorm]

Anıları hatırlattı.

A n ı l a r ı h a t ı r l a t t ı .

A n ı ı l a a r r . . .

Zihnimde Tripkolic “olamaz olamaz sensiz yarim” çalmasına 5 saniye kala silkelendim ve kendime geldim. Hatırlıyor muydu lan? Tamamen başka şeyler düşünülerek de söylenmiş bir söz olabilirdi ama bu olasılık kalbimi tekletmişti bir an. Yüzüme yayılan sıcak gülümsemeyi durdurmak imkansızdı, hatta kahkaha ile taçlanmak üzereydi gülümsemem. Bunun durumu bir nebze garipleştireceğini düşündüm ve olabildiğince içime güldüm. Hayır, asıl içime gülmek daha da garipleştirmişti olayı za. Böyle durumları çok sık yaşamazdım. Bu yüzden de ne yapacağımı bilmiyordum, ama burada durup garipliğin bizi hapsetmesine izin vermeyecektim. Belki eski günlerdeki davranırsam, o eski anılara tutunursam su akar yolunu bulurdu? Su mu akar yolunu bulurdu? Babaannem gibi konuşacak ruh haline bu kadar genç yaşta gelmiş olmam üzücüydü. 

“Hadi gel, biraz daha burda dikilirsek en güzel yerleri kaptıracağız!” dedim ve Mel’in bileğinden ani ama nazikçe kavrayarak bizi kalabalığın arasına sürükledim. Eskiden onu yakalamaca(yok artık?! yakalamaca çok çirkin bi oyun ismiymiş aqq yakalanbaç mı olsaydı flkdf) oynamaya sürüklediğim gibi...

Tamamen Tesadüf

Tribünlerin giriş kapısının önünde kollarım bağlı Mel’i beklerken sarı ceketimi giydiğim için mutluydum çünkü uzaktan kolay seçilebiliyordum. Tabii eğer Drake Lindstorm iseniz uzaktan kolay seçilmeniz için sarı giymenize gerek yoktu, eşsiz auranız 150 metre öteden Hogi’nin tatlı hanımefendi bayan kadınları tarafından tespit edilebilirdi (bu ego değil hufflepuf yakışıklı erkek peachlik itemi).  Üstümdeki kabul etmek istemediğim gerginliği az sonra başlayacak olan maçı düşünerek atmaya çalışıyordum. Fakat anılar istemsizce zihnimde disko topu gibi yanıp sönerken, Melanie ile Hogwarts’ta yeni tanışmış iki insan gibi davranmak çok zor geliyordu. O hatırlamıyor, sen de unut. Kimbilir kaç kez tekrar etmiştim ama geçmişte çocukça da olsa beslenen duygular unutmama izin vermiyordu. 

Evcilik oynayan iki şapşal çocuk…

Mel’in sesinin tekrar tekrar arkada bir yerlerde yankılandığını duymam uzun sürmüştü. Başımı kaldırdım ve gözlerimi mavi gözlerine çevirerek flashback’i zihnimde gerilere ittim. İşte ağzımdan malca bir replik çıkmak üzereydi, hissediyordum.

“Senin için sarı giymeme rağmen beni bulman çok uzun sürdü Phoenix.“

[drakelindstorm]

Gel mü’min zikir var

[drakelindstorm]

Tamamen Tesadüf

Tribünlerin giriş kapısının önünde kollarım bağlı Mel’i beklerken sarı ceketimi giydiğim için mutluydum çünkü uzaktan kolay seçilebiliyordum. Tabii eğer Drake Lindstorm iseniz uzaktan kolay seçilmeniz için sarı giymenize gerek yoktu, eşsiz auranız 150 metre öteden Hogi’nin tatlı hanımefendi bayan kadınları tarafından tespit edilebilirdi (bu ego değil hufflepuf yakışıklı erkek peachlik itemi).  Üstümdeki kabul etmek istemediğim gerginliği az sonra başlayacak olan maçı düşünerek atmaya çalışıyordum. Fakat anılar istemsizce zihnimde disko topu gibi yanıp sönerken, Melanie ile Hogwarts’ta yeni tanışmış iki insan gibi davranmak çok zor geliyordu. O hatırlamıyor, sen de unut. Kimbilir kaç kez tekrar etmiştim ama geçmişte çocukça da olsa beslenen duygular unutmama izin vermiyordu. 

Evcilik oynayan iki şapşal çocuk...

Mel’in sesinin tekrar tekrar arkada bir yerlerde yankılandığını duymam uzun sürmüştü. Başımı kaldırdım ve gözlerimi mavi gözlerine çevirerek flashback’i zihnimde gerilere ittim. İşte ağzımdan malca bir replik çıkmak üzereydi, hissediyordum.

“Senin için sarı giymeme rağmen beni bulman çok uzun sürdü Phoenix.“

[drakelindstorm]

sevişmek isteyen rb atsın açık ve net.

my body is ready

[drakelindstorm]

bi geldik

TAM GELDİK

PİLAVLIYA TAM GAZ

HAZIRIZ

özel bardaklarımızla

bacılarınızı saklayın...