dumensizbirgemi

[dumensizbirgemi]

Beni böyle severler mi ?

[dumensizbirgemi]

NE ÇIKARSA BAHTIMA🧭✨.

Hayata farklı perspektiften bakmayı öğrendim, BEN demeyi öğrendim ve büyüdüm. Nasibinin seni bulacağı düşüncesine girdim ve nasibimi beklemeye başladım nerde, ne zaman, nasıl bilemem belki tanıdığım biri olur, belki bambaşka bir yabancı. Maviliklere daha çok sevgi besledim. Denize, gökyüzüne en çokta o okyanus mavisi içinde yosunlar bulunduran mavi yeşil gözlerime…

ARTIK NE ÇIKARSA BAHTIMA’

[dumensizbirgemi]

ben o gece haddimi öyle güzel bildim ki, bir daha kimseye beni anlaması için konuşmadım

[dumensizbirgemi]

ilişki istemiyorum ben, yalnızlık iyi diyen her kızın arkasında, bebek gibi sevilmeyi bekleyen ama kimseye güvenemeyen kız vardır

[dumensizbirgemi]

Gerçekten gitmem mi gerek bu şehirden gözyaşlarımdan kurtulmam için. Kendimi zincirli hissediyorum sanki boğazımdan zincirlenmişim. Gitmek kurtulmak istiyorum insanlardan bu şehirden zincirden kurtulamıyorum yine bi gün daha bitiyor. Acılarım bıçak gibi saplanıyor ruhuma. Yabancıyım ben bu şehire bu insanlara en çok ta kendime… Maviliklere gitmek istiyorum ruhumu bu acıdan kurtarmak istiyorum onu da yapamıyorum. Neden herkesin gözünde hayat ışıltısı varken benimki sadece boş bir bakış neden? Soruyorum çok soruyorum bende mi hata diye. Ruhuma bi şifa bulamıyorum gergin olan öfkeli olan ben oluyorum. Anlamıyorlar naz yapıyorum yapıl bu sanıyorlar ama benim canımın yandığını benim kendimden bile yorulduğumu anlamıyorlar. Neden bu kadar güçlü olmak zorundayım ki hep güçlü olduğum için geliyor bunlar başıma gözlerim acıyor bedenim yorgun ruhum ateşlerde. Peki ya ben ? Sadece gitmeye çalışan zincirlere vurulmuş bir kızım. Biliyorum bir gün… Bir gün bende gideceğim sonsuz maviliklere ait olduğum yere kıracağım zincirleri.…

[dumensizbirgemi]

Ya bir yol bulacağım ya da yeni bir yol kuracağım kendime. İnsan doğup büyüdüğü şehire gurbetçi olur mu ? Bir şehir düşünün herkes yerli ve siz yabancısınız. Her yer uzak size memleket aşkıyla eriyip bitiyorsunuz ama memleketinizin neresi olduğunu bilmiyorsunuz memleketiniz yok, her yere her şehire yabancısınız, gurbetçisiniz. Tek bildiğiniz şey bu şehirden gitmek kimsenin olmadığı kimseyi tanımadığınız bir şehire… Ben bir yabancıyım diyorsunuz doğup büyüdüğünüz şehire asla ait olmadığınızı düşünüyorsunuz. Nereye ait olduğunuzu da bilmiyorsunuz. Doğup büyüdüğünüz o şehirde her sokağı biliyorsunuz ama anılarınız yok tek bir anı bile. Ailenize çevrenize bu bir yerlere ait olmayışın öfkesiyle kendini bile tanımamış halinin öfkesiyle zarar verir hale gelirsin. Onlarda size bir yabancı olur çok seversiniz ama bu yabancı olduğu gerçeğini değişmez siz her şeylerini bilirsiniz ama onlar siz onlara yabancısınızdır. Arkadaşlarınız gidiyor duvarlarla kalıyorsunuz. Yoldaki farklı yabancılarla, bir kaç geçen araba, bir bank ve bi kaç kedi, köpek, kuşlar… Gece mavisi gök, yıldızlar ve şarkılarla baş başa kalıp kendini aramaya başlarsın bulamazsın… Bilerek mi yalnızlaştırıyorum kendimi bilmiyorum ama bu yalnızlık iyi gelmiyor bana. Uykusuz gecelerde kendimi arıyorum. Uyumak için ağlıyorum artık kafamdaki sesleri susturamıyorum. Kendime yabancı olmanın ağırlığını iliklerime kadar hissediyorum. Kendimi tanıyamıyorum sanki bir anda bak bu senin hayatın yaşa dendi. Bu yolculukta kendimi arıyorum bulamıyorum. Her zaman dediğim gibi bu şehirden gitmek istiyorum bilinmezliklere ait olduğum yeri aramak bulmak için. Yabancı olduğum bu şehirden gitmek maviliklere sonsuzluğa…

[dumensizbirgemi]

Neden bu kadar yanıyor canım… Seni hiç bırakmayacağım diyordu gerçekten geriye bir ben bırakmadı.

[dumensizbirgemi]

Ben en çok sana bağırdım yalnızlığımda en çok sana kızdım… Kalabalık bir caddede sadece sen vardın hiçliğinle yanımda. Hiçtin yoktun ama vardın bu denklemi çözmek çok zamanımı aldı. Yalnızlığımın en büyük kalabalığı senmişsin oysa… Ben senin yüzüne bir daha sevebileceğime inanmıyorum zaten sevilmem ben kim neden niye sevsin… O deniz gözlerim okyanusa döndü kötü kalpli Karadeniz’im. Karadeniz’im diyorum çünkü hırçın, asi, içine çeken ve daha bir sürü şeysin sen…

[dumensizbirgemi]

Sizinde canınız nefes kesen cinsten yanıyor mu? O nefesinizi kesen şey ne bilmiyorsunuz tıpta adı yok ama canınız çok yandığı için aldığınız nefes batıyor mu göğüs kafesinize…

[dumensizbirgemi]

İnsan neden yara aldığı yere daha çok bağlanır. Yara almayı mı sever yoksa yara açanı mı? Bu yüzden mi iyileştirmez kabuk bağlatmaz yarasına canını kalbini ruhunu acıtsa bile. Bi kalpsizi yara açanı bu yüzden mi sever? Gecelerce ağlasa, ah etse, kalbi elinde sessiz bağırışlarda, uykusuz saatlerde… Aşk bu mudur? Acı mıdır aşk oysa ilaç derlerdi. Gökyüzünde bile onu arayan aşıklar anlar beni, evinin yolunu kaybetmiş kedi gibi yıldızları sayan, takip eden aşıklar. “Bir gün…” derler sadece boşluğu dolduramazlar susarlar. Söylemek için sözler yetmediği için içindeki sesleri duyana emanet ederler kelimenin sonunu. “Bir gün…”

10.10.2024/23:53