dylowicz

[dylowicz]

że ludzie

ludzie mówią że się gnę pod naporem myśli

a ja myślę że się dźgnę pod naporem ludzi

[dylowicz]

różowy

mam dwadzieścia trzy lata jeszcze nie Różewicz jeszcze za rączkę wciąż na rzeź nieocalony

moi przodkowie mieli już synów czteroletnich

[dylowicz]

jeśli ktoś kiedyś szukał tu podtekstu

to znalazł tylko siebie

[dylowicz]

sierść

zwierzę nie kłamie nigdy nie pyta i zawsze wierzy dlatego tak lubię spowiadać mu się prosto w pysk i nagradzać szczery ryk

[dylowicz]

lis

jesteś jedną z tych

o których

najciężej się zapomina

od których

najboleśniej się odchodzi

[dylowicz]

świąt

wszystkiego wszystkim wszyscy

[dylowicz]

notre dame

katedra płonie a modlitwy płyną i płyną płoną

mydli mi oczy dym już sam nie wiem czy

katedra płynie a modlitwy płoną i płoną płyną

[dylowicz]

powrotów

powrotów nie ma mam pragnienie i nie mam najmniejszej ochoty być

[dylowicz]

mnie

mnie nie ma nie będzie mnie

ledwo z kurzem unoszę się

mnie już nie ma skończyłem się

na oknie samotni budzą się

mnie już nie ma już nie ma mnie

[dylowicz]

ciebie

ciebie nie ma nie będzie cię

ledwo z kurzem unosisz się

ciebie nie ma skończyłaś się

na oknie samotna budzisz się

ciebie nie ma już nie ma cię

[dylowicz]

prze szam pra pra szam prze szam prze pra pra prze szam szam pra prze prze pra szam                         cię

[dylowicz]

nigdy

już nigdy więcej nie chcę

nie chcę więcej już

nigdy więcej ciebie

nie chcę ciebie już

choćbyś uciekała

przy piersiach niosąc nóż

ja nigdy więcej ciebie

nie chcę więcej już

żadnych twoich myśli

ani żadnych słów z twych ust

już nigdy więcej nie chcę

nie chcę ciebie już

ja nigdy więcej nie chcę

cię

stracić stracić stracić

[dylowicz]

list

moja.

                     - twój

[dylowicz]

świta

i ten świat taki piękny szkoda że                   nogami               góry            do

[dylowicz]

bezruch

przyszły takie dni że ciężko mi mówić

rzucić uciec zapomnieć i zgubić

[dylowicz]

niemy

zatrzymałem się                westchnąłem     nad obrazem wspomniałem           chwile   odkryłem niedbale     kaptur           z twarzy   strząsnąłem i odsłoniłem         miliard      innych myśli         toczących się      leniwie pod złotymi          kosmykami sprytnej      głowy          filigranowego ciała     drżysz                  cała sponiewierana         i omotana     nie        przeze mnie     odkryta         nieprzespana noc       analiz             skalkulowanych    ujemnie zimny      dotyk mokrego               ciała          ogarnął uczucia        zmysłów i zasnął            uśpiony śni      o możliwości      racjonalnych                emocji próbując      odetchnąć w szale           uniesień wyskoków     odepchniętych          od powierzchni astronautycznej        świadomości przenikliwie                drążąc  palcem   w nerwach       sprawy pozornie         wyjaśnione niedokończone          mimo starań krzyków     i łez odrzucony           na uboczu skrajnej      bezwartościowości            po nieprzespanej szalonej       całonocnej           wszechogarniającej   unoszącej w podświadomości              przepotężnej      skromnej miłości            - śmierć

[dylowicz]

wszechświecie

moje plany co do wszechświata trochę się pozmieniały

i teraz nie myślę o niczym innym jak o tobie