edusumedus

[edusumedus]

Bu zamana kadar her yere ışığıyla giden bir adam varmış. Adam büyük ellerinde kalmış küçücük ışığa bakmış. Sonra ağır ağır gecede ki yıldızlara bakmış. Sanki yıldızlar: " buradayım! " diye bağırıyor, daha çok parlamaya çalışıyormuş. Adam o an anlamış... Işığını bırakırsa kendi elleriyle, yıldızlar ona yol gösteremezmiş... Bir ışığı olmak zorundaymış bu adamın. Ona yol gösteren, umutsuz bırakmayan bir ışığı. Ellerinde yanan bu küçük ışık, onun bu hayatta ne olursa olsun tek umudu, tek parçasıymış. Hayat karanlığa alışmak değil, ışığı her daim sevebilmekmiş...

[edusumedus]

Utanıyorum halimden...

[edusumedus]

Gecenin karanlığını özlemiş biri... Yaşadıkları onu öylesine itmiş ki, ayakta kalmayı seçmiş. Birgün gecenin güzelliğini görmüş, vazgeçmiş ve kendini açmış geceye... O artık karanlıkta yaşamını sürdürmeye devam etmiş... Kimseyi umursamamış... Ona sahip çıkan geceden başka...

[edusumedus]

Işıklarımız yanıyorsa hala, biz yıkılmamıştık, iç sesim küsmemişti bana... Öyleyse o ışıkları hiç söndürmeyelim, bir tanesini bile! 💢

[edusumedus]

Meğerse beni arkamdan değil, kalbimin ortasından vurmuşlar.

[edusumedus]

Biri bir duvar ördü kendim gördüm, herkes kördü...

[edusumedus]

Her gün açtığım, alışık olduğum dünyam... Kitaplarım... Onlar giderir yalnızlığımı, unuttururlar bana yaşadıklarımı. Duygularım canlanır sayfalar arasında... Onlar da nefes alır her dakika.

[edusumedus]

Hissedersen karanlıkta, sarılırsın umutlarına...💢

[edusumedus]

Karanlıkta da görürsün yıldızını, yeter ki hayal et.

[edusumedus]

" Umut, uyanık insanların rüyasıdır. "

[edusumedus]

[edusumedus]

Bazen yaşamak bir kitabın rastgele bir sayfasındadır... ❤