ejderhalardaguler

[ejderhalardaguler]

bundanim olsun 😔

[ejderhalardaguler]

kızlar ve asla unutamadiklari eski kız arkadaslari

[ejderhalardaguler]

bir minicik kız çocuğu bak duruyor oraya hala

anlatamam gördüklerimi o neşeli çocuğa

[ejderhalardaguler]

beni sevebilecek birini görebilecek kadar uzun yaşayabilecek miyim şoför bey

[ejderhalardaguler]

[ejderhalardaguler]

Seni özledim ve bunun mesafelerle ilgisi var

[ejderhalardaguler]

Tutunacak bir dal aradım sonra. Erafıma baktım ama senin beni ordan çekip çıkarmak için uzattığın elini göremedim. Bazen soruyorum kendime bozulmasaydı aramız, hiç itmeseydim seni hala eskisi gibi olur muyduk ? Hala burda olur muydun ?

Kapıyı senin için kapattığımı düşünme. Kapatamadım ama açmadım da sadece belki çalarsın diye hep önünde bekledim.

[ejderhalardaguler]

"Gölgelerden kaçma Maya. Onu duy, geceyi üzerine giy, bırak karanlık fısıldasın sana. Sen busun, benim güzel siyahım. Aksini iddia etmek haksızlık olur. Bırak üzerini karalamak istiyorlarsa denesinler. Onlar senin eşsiz ruhunun rengini göremezler. Bırak, seni beyazdan ibaret sananlar seni kirlenmekle suçlamayı denesin; sen siyahtan da ibaret değilsin, renklerin hepsini üzerine giymişsin. Bütün renkleri kirletirsin ama üzerine sinmelerine izin vermezsin. Siyah, çok uzun zamandır sensin."

[ejderhalardaguler]

“Seni ne hale getirdim” dedim. “Düşmüş prens…”

“Sen kendine bak kovulmuş melek.”

“Aslında kendini o gökyüzünden aşağı attı, ona kovulmuş melek dediniz.”

“Melekler uçabilir.”

“Kanatları kırılmış.”

“O halde ben onu her zaman tutarım.” “Şimdi uyu artık, yarın kaldığın yerden devam edeceksin ve kastettiğim şey ağlamak değil Amelya.”

“Nasıl yapacağımı da söylersin umarım.”

“Sadece elimi tut, artık tek başına değilsin.”

[ejderhalardaguler]

[ejderhalardaguler]

Bir hayalin gerçekleşmesi çok az insanın başına gelebilecek bir fekakettir.

Düşünürken yüzünüzü ikiye ayıran o kocaman, içten gülümsemenin yavaş yavaş solması halidir.

Her şeye sahip olduğunuzu düşünürler.

Her şeye sahip olamazsınız.

Hiç kimse her şeye sahip değildir.

Gökyüzüne bakarken kulağınıza müzik dolması hali, güneşin ışıldaması ya da yıldızların parlaması, size başarabilirsin hissi veren tatlı bir rüzgar.

Bahar gibi bir koku derin derin içinize çektiğiniz.

Hala hayal kurabiliyorken böyle hissedersiniz.

Bunun mevsimle ilgisi yoktur, o his insana fırtına izlettirir omuzların diktir, yerle gök bir olur ama sen fırtınanın dizginlerini elinde tutuyorsun önemi olmaz.

Hayal kurabilmek böyle hissettirir.

Sonra bedeller ödemeye başlarsın, bu normal diye düşünürsün hiçbir yol bir de hayallere giden yol yıldız tozları ile kaplanmamıştır ki zaten.

Fedakarlıklar gelir ardından.

Evetler ve hayırlar konuşabildiğin tek kelimeler olur.

Evetler hep kendinden daha fazla vermen gereken anlar içindir.

Bir sen üşümeye başlarsın o mevsimde, üzerine bir kazak giyer devam edersin.

Hayırlar vazgeçtiklerin içindir.

Gidemediğin yerler, göremediğin insanlar, vakit ayırmadığın küçük anlar ve küçük mutluluklar.

Ellerin ve ayakların buz keser ama sorun değil, soğuğa alıştın.

Artık gülümsemediğini fark edeceksin.

Yatmak için uzandığında kıpır kıpır bir heyecanla düşler kuramadığını, yapman gereken bir yığın işi daha boşluklara sıkıştırmaya çalıştığını fark ettiğinde yüzündeki tüm kaslar artık gülümsememeye alışmıştı.

Yetişebileceğini düşündüğün anlar olacak ama hiçvir zaman sadece seninle ilgili olmayacak.

Çünkü bu dünyada her şey ekip işidir.

Kimse tek başına mahvetmez hayatını.

Bunun için bir ordu kalabalık bazen de bir avuç insan yeter.

Mevsimlerden bahar olacak, yaz kavuracak ama sen üşümeye devam edeceksin.

Sana yolu göstereceklerini mi sandın?

O gülümsemeyi ve minnetleri saklamalıydın.

Sana sadece eğerler verecekler.

Eğer bunu istiyorsan buna razı gelmelisin.

Eğer bunu istiyorsan önce bunun altından kalkmalısın.

Eğer kazanmak istiyorsan en çok benim cebimi doldurmalısın.

Eğer iyi olmak istiyorsan önce bana bunu kanıtlamalısın.

Yıldızların artık o kadar parlak ve çekici olmadığını mı düşünmeye başladın?

Karanlık hala o kadar yakınında değil halbuki.

Yol gözünde büyür, sapmadığın o sapaklarda kaçırdıkların paçalarına yapışır.

İnsan bir günde kaybetmez, kaybetmek disiplin gerektirir.

Kendinden çaldığın her “biraz daha zaman”da biraz daha kaybeder.

Zaman bir uzvunla bile ödeyemeyeceğin kadar pahalıdır.

Ama sen ne kolay verdin cebinde onca yıldır birikmiş taşlar gibi.

Kenarında ağlayıp durduğun denizlerin dibi zamanla mı dolu sandın?

Hayır, anladın ama çok yol aldın.

Buraya kadar geldim sonuna gitmeliyim dediğinde kaybetme işinde en iyilerinden biri oldun.

Boş yere mi yazıyor tabelalarda köprüden önceki son çıkış diye.

Geri dönemeyeceğin yerler vardı ve sen şimdi o çizgiyi de aştın.

Başardığın şeyler yok değil, bunca kayıba kimin olmazdı ki?

Ama gökyüzüne bakıp gülümseyerek hayal kurabilir misin şimdi?

Hangisi zor?

İşte yıldızlar böyle terk eder insanı.

Baksan gökyüzü hala mavi.

[ejderhalardaguler]

17 yaşım kutsaldi... şuan 17 yasimdayim 01 i okurken o kadar etkilenmistim ki cok hayaller kurmustum ama yaptigim tek sey bı yarisin icinde arkadaslarimi, kendimi gecmeye calismak sinav senesi herkes icin böyle itiraz etme gibi bir luksum yok ama 17 yasima denk gelmesini istemezdim böyle planlamamistim başa cikabilirim sanmistim yapmam gereken tek sey ders çalışmak diye dusunmustum ama isin psikolojik boyutu cok farkliymis gercekten tek temennim bu sene istediğim uniye gitmek ve 18. yaşından önceki 2 ayimi dolu dolu gecirmek

bir ara gecem gündüzüm burasıydı.

[ejderhalardaguler]

beni affedeceğini bilsem senin için gökyüzünden bir yıldız çalardım.

[ejderhalardaguler]

Gökyüzü yanımda değil demiştin ama ben Bir ay gibi gülümsemelerinin peşinde olacağım. Her dolunayda bana bir hikaye anlat, bana bir an bırak. Bütün kötü hatıraları gökyüzüne bırak, dağılsınlar.

[ejderhalardaguler]

"İnsan çocukluğunu bildiği birini sevmemeli. İnsan acılarını bildiği birini sevmemeli. Çünkü birine şurada bir yaram vardı demekle birinin artık kapanan yaranın yerini bilmesi ve seninle konuşurken gözünün oraya takılması çok farklı şeylerdir."

[ejderhalardaguler]

Bana defalarca sordun, “Benden korkuyor musun?” diye. Ben senden hiç korkmadım. İlk tanıştığımız günden beri bir kere bile senden korkmadım. Ama hep senin benden çok daha acı çektiğini, ruhunun benimkinden çok daha yaralı olduğunu hissettim. Böyle hissetmekten kendimi alamadım.

Ne tuhaf, değil mi? Sen benden hem daha akıllısın, hem daha irisin hem de daha güçlüsün. Yine de… Ben hep seni korumam gerektiğini hissettim.

Ama acaba seni neye karşı korumak istedim?

Galiba seni kendi kaderinden korumak istedim. Seni adeta sel gibi önüne katıp sürükleyen kaderinden.

Tekrar söylüyorum. Kaderini değiştirebilirsin,

Yalnız değilsin. Ben yanındayım. Ruhum daima seninle.

...Ama sana “sayonara” demeyeceğim. Aramıza ne kadar mesafe girerse girsin bir gün mutlaka tekrar karşılaşacağız.

[ejderhalardaguler]

annem gülerdi ya bende gülerdim