elfidia

[elfidia]

Ki ben aydan düşmeyim. Ne tanrıya, ne sözlerine güvenirim. — @ mcrletines.

[elfidia]

Ayın ruhu ruhundayken, hançeri kendine saplıyorsun,

İçindeki sessizliğe kanlı vaveylalar bırakıyorsun, mahzun.

[elfidia]

Haliç'te mahsur bir geminin hüznü.

[elfidia]

Ruhum bedenden oynar, yadıma sen düşende.

[elfidia]

[elfidia]

"Ben sevilmeye layık değil miyim?" diye zümrüt kadar kıymetli, kuğu kadar narin göz yaşları bıraktı Ay, Güneş parlayan parmak uçlarını gözleri titreyen Ay'da gezdirirken. Beyaz tutamlar sıcak avucunda parlıyordu.

"Ah benim dolu Ay'ım, dolunayım. Bilir misin herkes sevemez, herkes parçalanmış kalbine ıhlamur gibi gelemez."

[elfidia]

İbrahim, gönlümü put sanıp kıran kim?

[elfidia]

"insan birini sevmek felaketine uğradı mı esir gibi bir şey oluyor."

[elfidia]

Hikâyenin devamı kursakta.

[elfidia]

Küçüktüm babam beni Fransız mektebine getirdiğinde. Ele avuca sığmayan, yavrucak bir çalıkuşu. Sör Alexis babamla konuşurken etrafta geziniyor, Hristiyan sembollerine anlam vermeye çalışıyordum. Madam Beatrix ise, garibim, az evvel kırdığım vazonun camlarından beni uzak tutarak temizliyordu. İsa tablosunun hemen yanındaki tabloyu parmağımla göstererek, holde oturan azizeye çevirdim zümrüt gözlerimi. 

"Burada ne yazıyor?" Madam Beatrix, masumca İsa'nın dinine ilgi duyduğumu düşünerek başını kaldırıp bana gülümsemişti. Azize cevap verdi. 

"Göklerdeki babamız." 

Eğlenceli gelmişti bu bana. Belki de herkesin göklerde bir annesi, babası var diye düşündüm. 

"Benim annem de göklerde." Dedim gülerek. Bana biraz evvel bir gurur kırıntısıyla bakan Madam Beatrix, şimdi gözlerinde o dönem herkesin bana aynı şekilde baktığı gibi, aşağı kıvrılmış hüznü hece tutan bir bakışla baktı. 

Ve şimdi düşünüyorum, Tanrım. İsa'nın elindeki yaraya merhem mi iyi gelir, Meryem mi?

[elfidia]

Dürtme içimdeki narı, üzerimde beyaz gömlek var.

[elfidia]

Dedim ki sancılı bir kadınım. Küfürsüz şiirler yazamıyorum. Ellerimdeki depremi, avucundan başka bir yere sığdıramıyorum. Birde ben nasıl teşekkür ederim hiç bilmiyorum. Öpsem olur mu?

[elfidia]

Seni unuturum sandım. Oysa ki her özleyişimde yeniden seviyormuşum ben seni.

[elfidia]

Kime kızayım, nazım senden başka kime geçer?

Benim sensiz kolum bacağım yok.

[elfidia]

Her şey gitmişken, senin kalır yanın neydi?

[elfidia]

Sabaha karşı beş gibi, kırdım dizlerimi sana dua ettim. Senin için dua ettim. Belki düşüncelerim, belki de evim bana dar geldi. Sensiz oluşundan boğdu beni. Ezanı işittim.

Peki söyle bana, okunan ezan değil de benim selam olsaydı, hâlâ biri senin için dizlerini eskitir miydi?

[elfidia]

Ateş olursun da, kül bulamazsın.