ellenenbobopdefiets

[ellenenbobopdefiets]

Back to reality

Aangekomen op Schiphol waar Roel ons op de fiets verwelkomt, rest ons nog één laatste etappe. We logeren een week in het huis van Marinka in Den Haag (die zelf op vakantie is) en we hebben besloten daar lekker naar toe te fietsen. Met ruim 20 graden en een zonnetje is dat absoluut geen straf. We fietsen eerst met Roel naar De Kwakel waar we tot 1 februari ons onderkomen hebben en zetten dan koers naar Den Haag. Al met al slechts 62 kilometer, maar met de lichte wind tegen en een slecht lopende ketting (Bob) valt het toch niet mee. Om 20.15 uur komen we in het donker aan. Heerlijk dat we hier in alle rust kunnen acclimatiseren (dank je zusje)! De fietsreis zit er nu echt op. Bijna 9 maanden weggeweest en wat hebben we een hoop mogen beleven. Nu weer 'back to reality', het is mooi geweest!

[ellenenbobopdefiets]

HET DIPDOOSJE

Toen we eind januari vertrokken kregen we van Marijke & Dick een dipdoosje mee: als we onderweg in een dip zouden raken was het doosje er om ons te helpen daar weer (een beetje) uit te komen. Het was echt een klein doosje dus dat paste wel ergens (onder)in de fietstas.

Er zijn onderweg absoluut momenten geweest dat we wat minder vrolijk waren. Maar dat kon het stempel van dip niet dragen.  Voor mij (Ellen) waren het momenten dat ik er even genoeg van had: in Azië bijvoorbeeld toen bleek dat we toch iets langer in Thailand bleven dan ik had gedacht. En in Canada toen ik door en door nat was en we bij een pauze gingen schuilen bij het Education Centre van Tillamook Forest. Ik was blij om even onder een afdakje wat te eten, Bob was het centrum binnen gegaan en stond te roepen dat ik ook moest komen. En daar had ik helemaal geen zin in. (zie de regen met bakken naar beneden komen..) Maar hij bleef roepen en de vriendelijke bejaarde vrijwilligster ging zich er ook mee bemoeien. Dus toch tegen mijn zin in naar binnen terwijl ik droop van de regen. Een andere vrijwilliger begon meteen enthousiast te vertellen over Tillamook Forest terwijl ik pissed op Bob was en stond te soppen in mijn schoenen. Dat soort dingen. Maar al die keren vond ik/vonden wij dat het niet "erg" genoeg was om het doosje te openen: het kon toch allemaal nog veel erger? Lekke banden in de stromende regen, verdwalen in het noorden van Laos, overvallen in de achterbuurten van Ventura? Niets van dit alles hebben we meegemaakt dus bleef het doosje dicht. Behalve dan die keer dat de Japanse douane het doosje te voorschijn haalde en ons vroeg wat daar precies in zat. Oeps, dat wisten we dus niet... We probeerden (via google translate) uit te leggen wat het doel van het doosje was. Het leek erop dat ze het begrepen, maar ze moesten het wel open maken. En dat begrepen wij natuurlijk ook weer. Terwijl wij onze ruggen naar de twee douane-beambten keerden openden ze zeer voorzichtig het doosje. Omdat het nogal lang duurde en keek ik even om: ik zag ze een rol-fluitje uitvoerig bekijken wat nogal een grappig gezicht was. Na inspectie werd het doosje weer heel nauwkeurig ingepakt en dichtgeplakt. Daarna mochten we ons weer omdraaien....

Tot vandaag. Morgen komen de kinderen op het eiland waar we erg naar uitgekeken hebben. Dus zit er geen dip meer aan te komen. Tijd om het doosje te openen.

Do not fear the future: Tijdens de fietstocht voelde dat echt zo. We waren heel erg in het moment en hadden het volste vertrouwen in de toekomst. Dat hebben we overigens nog steeds, en hopelijk blijft dat zo als we ons in Nederland weer gaan settelen.

In de binnenkant van de deksel zat een lief briefje van Marijke & Dick (thanks!). En in dat kleine doosje zat van alles: 5 dobbelstenen en Yatzee score briefjes, 2 apekoppen, zakje thee om goed in slaap te komen, een feestfluitje (favoriet van de Japanse douane), een opwindaapje, slingertjes, confetti, een ballon, een Boeddhabeeldje... Eigenlijk had er ook niks in kunnen zitten.. het idee alleen al was genoeg.

[ellenenbobopdefiets]

SHETE BOKA NATIONAL PARK

Boca Pistol

zelf gebouwd steenmannetje

[ellenenbobopdefiets]

MI DUSHI KORSOU

[ellenenbobopdefiets]

EEN HEEL ANDER RITME

We zijn op Curacao aangeland en genieten van het eiland waar we tot 2010 bijna 4 jaar gewoond hebben. Wat een heerlijke stranden en hoe fijn is het om weer te snorkelen in de heldere zee. Maar ook missen we het fietsen! Een paar dagen hebben we ons echt onthand gevoeld en hebben we elkaar behoorlijk in de weg gezeten, zonder de vaste structuur van ‘s ochtends de spullen inpakken, op de fiets stappen en kilometers verder weer het tentje opzetten. Gelukkig hebben we geleidelijk weer een nieuw ritme gevonden, waarin we het eiland rondtoeren, een beetje wandelen en vooral heel weinig doen. 

Op 5 oktober komen de kinderen, hun partners en ons kleinkind naar Curacao en gaan we 10 dagen lang genieten van elkaar en het tropische leven. Daarna gaan ook wij weer terug naar Nederland, back to reality.

Blijf vooral af en toe de blog lezen, we zullen zeker nog berichten plaatsen over o.a. de terugkeer naar Nederland en een korte analyse van alle gegevens die we tijdens het fietsen verzameld hebben.

[ellenenbobopdefiets]

Natuur

[ellenenbobopdefiets]

Fietsen op Curaçao

Nu we toch de fietsen bij ons hebben op Curaçao, wil ik (Bob) daar ook af en toe gebruik van maken. Samen met Dominic Messerschmidt (oud-collega, vriend en fanatiek fietser) heb ik een rondje Banda Abou gefietst. Mijn stalen ros van 20 kilo zuchtte en steunde onder het tempo van Dominic, maar ik heb het gered. Ruim 66 kilometer later, meer dan 22 kilometer gemiddeld per uur, drijfnat van het zweet en voldaan kwam ik aan het eind van de ochtend weer ‘thuis’. Heerlijk!

[ellenenbobopdefiets]

Tafelberg

De Tafelberg, een platte berg in de buurt van Spaanse Water, is een van de hoogste bergen op het eiland: 240 meter. De berg werd ooit gebruikt als fosfaatmijn, maar nu wordt er zand afgegraven en verandert de vorm van de berg steeds. Eén keer per jaar geeft de Mijnmaatschappij toestemming om de berg te beklimmen. Gelukkig voor ons was dat dit weekend en konden we dus mee de berg op. Samen met Bep stapten we om 4.45 uur de auto in om ons op tijd te melden bij Santa Barbara, voor ons aan de andere kant van het eiland.

Nog voor het licht werd gingen we van start. Er waren zeker 120 mensen, verdeeld in verschillende groepen met een eigen gids. Vooral het laatste stuk was het pittig klimmen, inclusief het gebruik van een touw. Eindelijk boven hadden we een prachtig uitzicht over de Oostpunt van het eiland en over het Spaanse Water. Er was geen zuchtje wind (door de orkanen) maar gelukkig was het bewolkt zodat we maar een beetje (!) hoefden te zweten.

[ellenenbobopdefiets]

10.000 kilometers!!!

Op de blog hebben we netjes het aantal kilometers per dag bijgehouden. Dat zijn de etappes die we met bepakking gereden hebben. Alle (korte) ritjes  naar de supermarkt, het strand, the bakery of the organic market zijn daar niet in meegenomen. Tijdens ons verblijf in Long Beach zijn we de 10.000 kilometer grens gepasseerd! De fietscomupter kan dit getal niet aan, en is weer rustig op 0 gesprongen

[ellenenbobopdefiets]

Leguanen

van jong naar oud

Playa Kalki, Curacao

[ellenenbobopdefiets]

WEEK 31

DE FEITEN dag 211-213: Long Beach ( 81 km, totaal 9817 km)

Na ons bezoek aan Robert & Margie brengen we de laatste dagen in de VS door in Long Beach en gebruiken we enerzijds om te relaxen en anderzijds voor onze laatste voorbereidingen voor de terugreis. De eerste dag fietsen we naar het strand, drinken we bier in een Engelse pub en koopt Bob nieuwe schoenen en een extra lange broek. Na toch nog behoorlijk wat fietskilometers komen we als tomaten 'thuis' want we zijn vergeten de zonnebrand mee te nemen..... De tweede dag kopen we voor Sjors, de zoon van Bep en Ruud (vrienden van ons op Curacao) een apple computer bij de apple store in Long Beach. Eenvoudige handeling zou je zeggen, maar omdat het een speciale actie voor scholieren is, waar allerlei voorwaarden aan zitten, moeten we ons in allerlei slinkse bochten wringen om het voor elkaar te krijgen. Maar .... het is gelukt. De derde dag fietsen we eerst naar het vliegveld, omdat het online niet is gelukt in te checken. Op het vliegveld blijkt dat geen enkel probleem. De rest van de dag doen we weinig en om 16.15 uur nemen we afscheid van onze host en vertrekken we met bepakte fietsen naar het vliegveld. Voor het eerst worden onze fietsen in de groene plastic hoezen zonder problemen geaccepteerd. Met enige hulp van een collega worden vervolgens onze tassen en fietsen voor een spotprijs ingecheckt door een vriendelijke medewerkster van JetBlue (de fietsen worden beschouwd als 2e tas wat ons een hoop dollars scheelt). Curaçao, here we come!

dag 214: Long Beach - Curacao (0 km) Onze vliegreis brengt ons eerst naar Salt Lake City waar we na een korte pauze vervolgens weer in hetzelfde vliegtuig stappen naar New York. Hetzelfde geldt uiteraard voor onze fietsen die dus gewoon in het vliegtuig kunnen blijven. Tenminste, dat zou je denken....... Na een tweede stop in New York vliegen we uiterst comfortabel naar onze eindbestemming: Curaçao. 

Daar blijkt dat onze bagage, tassen én fietsen, niet is meegekomen. Een vriendelijke lokale medewerkster van JetBlue noteert alle gegevens en geeft aan dat we ook nog een vergoeding krijgen van de luchtvaartmaatschappij. Dat is mooi meegenomen, maar ondertussen wordt ons het moment ontnomen waar we zo naar hadden uitgekeken: op de fiets van Hato wegrijden naar ons onderkomen bij Bep en Ruud. Bovendien heeft Ellen haar badpak niet in de handbagage gestopt, dus zwemmen zit er voor haar niet in. Na een paar uur krijgen we een telefoontje dat onze tassen en fietsen in Salt Lake City zijn gevonden en zaterdag op ons logeeradres worden afgegeven. Het is wat het is. Evengoed genieten we volop: we zijn blij Bep en Ruud na zo lange tijd weer te zien, genieten van een boottocht door Piscadera Bay en eindigen onze eerste dag met een heerlijke barbecue.

dag 215-217: Curaçao (0 km) We komen lekker bij van alle drukte van de vorige dag. Beetje zwemmen (Bob), wat spulletjes kopen, naar de supermarkt, beetje internetten en genieten van heerlijke Amstel Bright-jes. Of onze spullen zaterdag daadwerkelijk komen, is nog wat onzeker. Na het lokale telefoontje dat het in orde zou komen, krijgen we uit Amerika het bericht dat onze tassen nog altijd niet boven water zijn.... Ach, we merken het wel. Uiteraard houden we zaterdag nauwlettend in de gaten wanneer het vliegtuig uit New York op Curaçao landt en zorgen we dat we 'thuis' zijn om onze spullen te omarmen. Na enige uren wachten komt het verlossende busje het terrein oprijden: 2 fietsen en 2 tassen! Behalve een krom fietssleuteltje, enkele scheurtjes in de fietshoezen en een gescheurde tas is alles in orde. Nog voordat Bob de fietsen weer helemaal heeft afgesteld, ligt Ellen al in het zwembad in haar zojuist afgeleverde badpak. Genieten!

[ellenenbobopdefiets]

Homeless

Niet iedereen is in de gelukkige omstandigheid als wij om met een redelijk budget te kunnen reizen. Sommigen hebben de grootste moeite hun hoofd boven water te houden en leven op straat, zonder huis en geld. Op onze laatste fietstocht naar Long Beach ontmoeten we Ted. Enige jaren geleden heeft hij zijn nek heeft gebroken. Hierdoor kan hij niet meer werken en moet hij leven van een heel karige uitkering. Om in beweging te blijven reist hij rond op zijn ligfiets en om het te kunnen bekostigen is hij afhankelijk van slaapplaatsen ergens langs de weg en de vrijgevigheid van anderen. Na een koude cola en een bijdrage voor zijn eten de komende dagen nemen we afscheid.

De andere foto’s zijn genomen langs de Santa Ana River. Daar zijn hele kampen met homeless people en durven fietsers niet meer langs de trail te fietsen. Dat hebben we later pas gelezen, wij hebben geen last ondervonden maar onze route ging maar voor een deel over het pad.

[ellenenbobopdefiets]

WEEK 30

DE FEITEN dag 204: San Clemente - Long Beach (90 km, totaal 9589 km) Na een warm afscheid van Richard en Han gaan we op weg naar Long Beach. Het is een leuke route vandaag. Omdat het zondag is, is er veel drukte op het fietspad en op het strand. Amerikanen gaan graag naar het strand en pakken het dan groots aan: vette koelboxen, veel stoelen, tenten, parasols en alles daartussen. En nooit met z'n tweetjes, maar met de hele familie, vriendenclub etc.  Daarbij wordt er veel gesport: er zijn op het strand enorm veel beachvolleyvelden, er wordt gevoetbald, gefrisbeed en getraind op het strand. We rijden vandaag ook door Laguna Beach en weten dat die avond “America First” een rally heeft gepland. Met de beelden van Charlottessville in onze gedachten verwachten we een gespannen Laguna Beach. Maar niets is minder waar als we er doorheen rijden: geen politie, geen extreme lui, alleen toeristen. Er waren die avond 2500 mensen op komen dagen waarvan er meer tegen-protesteerders waren dan extreem rechtsen. 's avonds zetten we onze tent op in de tuin bij Kelly & David.

dag 205: Long Beach - Las Vegas (0 km) We kunnen lekker rustig aan doen, omdat onze vlucht naar las Vegas pas om 2 uur vertrekt. Kellie is zo aardig ons naar het vliegveld te brengen. Op het vliegveld in Las Vegas pakken we de bus die ons op een kilometer van ons hotel dropt, waarna we een stukje in de hitte moeten lopen naar ons onderkomen. Niet zo'n hotelkolos zoals er veel zijn in Vegas, maar een lekker degelijk motel met een prima kamer en uitstekende airco. Uiteraard gaan we naar de Strip om ons te verbazen over de gekkigheid. Vandaag is er ook een totale zonsverduistering. Wij zijn niet op de goede plek, maar kunnen ’s middags toch een deel van de verduistering zien als David iets met een verrekijker en een stuk karton doet. 

dag 206-207: Las Vegas  (0 km) We hebben geen show geboekt, maar wel genoten van het uitgaansleven. De ene avond de pianobar, de andere een heerlijke karaoketent direct tegenover ons motel. Bob wil eigenlijk best iets zingen, maar besluit toch maar om het niet te doen. Ach, gewoon luisteren met een biertje is ook prima, natuurlijk. Natuurlijk gokken we ook! We beginnen klein met een bedrag van 5 dollar op een 1 ct slotmachine. Daar zijn we best wel even zoet mee, maar het levert ons niets op (behalve wat bonnetjes voor een gratis biertje). Later proberen we het nog een keer, met iets meer geld in een wat andere setting maar al gauw blijkt dat we allebei (Bob meer dan ik) te krenterig zijn om fors te investeren. Maar het was leuk om mee te maken.

dag 208: Las Vegas - Long Beach (0 km) Na een voorspoedige reis naar Long Beach haalt Kellie ons op van het vliegveld (wat een schat), zetten we de tent nog een keer in haar tuin op en fietsen we samen met Kellie naar een buurtfeest ter gelegenheid van de nieuwe Michelle Obama-bibliotheek  waar het thema 'opera' centraal staat. Geweldig!

dag 209: Long Beach - Santa Ana (75 km, totaal 9664 km) Na wat wikken en wegen hebben we een paar dagen geleden besloten gebruik te maken van het aanbod van Margie en Robert (een paar weken geleden onderweg ontmoet) om bij hen te overnachten. Een prima dagtocht die voor een groot deel langs de Santa Ana rivier gaat en geflankeerd wordt door tentjes en winkelwagentjes van daklozen. Wat een tegenstelling als we aankomen bij Margie & Robert: een prachtig huis met zwembad bovenop een heuvel (een stevig klimmetje). Wat een gastvrijheid weer en wat een gelukkige mensen zijn wij dat we dit allemaal mogen beleven.

dag 210: Santa Ana - Long Beach (72 km, totaal  9736 km) Al om 7.15 zitten we weer op de fiets. Margie en Robert gaan zelf op vakantie en ze moeten een vroege vlucht halen. Geen enkel probleem voor ons. Op ons gemak rijden we terug naar Long Beach naar onze laatste Warmshowers hosts, Ken en Kenny, die een heerlijke maaltijd voor ons bereiden. Dat een van hun pitbull-achtige honden steeds aan onze benen likt, is even wennen, maar daar komen we gelukkig snel overheen.

[ellenenbobopdefiets]

voor ons motel in Las Vegas

[ellenenbobopdefiets]

Bellagio, Las Vegas, Nevada

[ellenenbobopdefiets]

LAS VEGAS

[ellenenbobopdefiets]

Politics

De Verenigde Staten bevinden zich in een politiek interessante periode. Met de komst van Donald Trump als president is er een zichtbare en voelbare polarisatie ontstaan die groter is dan ooit tevoren. In sommige 'verdeelde' families is het verboden om over politiek te praten om te voorkomen dat ze elkaar naar de strot vliegen. De meeste mensen die wij tegenkomen, geven spontaan aan zich in meer of mindere mate te schamen voor hun president en hun land. En voortdurend ervaren we de verontwaardiging bij veel Amerikanen over in hun ogen weer een vreemde actie van Trump. Zelf waren we ons hier zeer bewust van toen we een paar dagen geleden door Laguna Beach zouden fietsen. In deze badplaats was die avond een demonstratie gepland van rechtse Amerikanen en de verwachting was, dat er ook een grote tegendemonstratie zou worden gehouden. Met Charlottsville nog vers in het geheugen waren we benieuwd wat we aan zouden treffen. Toen we tegen twaalven Laguna Beach in fietsten, was er (gelukkig) weinig van te merken.