fakidomitistuff-blog - Tumblr blog

[fakidomitistuff-blog]

έλπις

Είναι η δεύτερη φορά που γυρνάει στο πατρικό της και σκέφτεται εκείνον.

Εκείνον τον μυστήριο τύπο, που τον έχει δει τρεις φορές όλες κι όλες. 

Ποτέ δεν τον αναγνωρίζει. Εκείνος όμως την κοιτάζει πάντα, αυτή το καταλαβαίνει αργά και νιώθει κάπως άβολα.

Έχει να τον δει κοντά έναν χρόνο, γιατί της έρχεται στο μυαλό άραγε σε ένα περιβάλλον που δεν τον θυμίζει τίποτα?

Θέλει να τον δει και αυτή τη φορά να του μιλήσει. Θέλει να του ζητήσει συγνώμη και να του πει οτι δεν φταίει αυτος, φταίει αυτή που είναι απροσάρμοστη.

Φαίνεται γλυκός, θα καταλάβει.

Συναντάει το όνομα του τυχαία, εκεί που τον έχει ξεχάσει, τσουπ εδώ είμαι!

Είναι ο μοναδικός στον οποίο έχει αρνηθεί να και η μόνη άρνηση που έχει μετανίωσει. 

Ελπίζει να τον βρει μπροστά της.

Ελπίζει να βρει το θάρρος.

Ελπίζει να βρει τις λέξεις.

Πιο πολύ όμως, ελπίζει να την βρει αυτός πρώτος.

[fakidomitistuff-blog]

βροχή

Έχει αλλάξει. Από τη μια μέρα στην άλλη, όπως ανθίζουν τα λουλούδια, όπως μεταλλάσσεται η κάμπια σε πεταλούδα. Ήταν μια πεταλούδα πλέον, με μεγάλα πολύχρωμα φτερά και είναι ελεύθερη να πετάξει προς όποια κατεύθυνση θέλει η ίδια. Προς τα που να πετάξει όμως και πως αφού έξω βρέχει. Έβρεχε από την μέρα που τον γνώρισε. Κι αυτή εκεί. Να δέχεται την κάθε σταγόνα πάνω στα ωραία της φτερά. Τι άλλο να κάνει άλλωστε από το να περιμένει την μπόρα να περάσει απολαμβάνοντας κάθε σταγόνα. Αυτό ήθελε. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που έπρεπε να παλέψει να τα βγάλει πέρα με τις λάσπες, να ορθώσει το ανάστημα της, να ανεβάσει τον τόνο της φωνής της. Και μόλις τα καταφέρει θα ανοίξει διάπλατα τα μεγάλα της φτερά και θα πετάξει με ορμή προς τον ουρανό. Κι ας βρέχει...

[fakidomitistuff-blog]

τίτλος.

Μια κοπέλα σαν τις άλλες.

Απλή. 

Πιστέυει οτι ο κόσμος δεν την παρατηρεί. 

Δεν την βλέπει καν.

Χλωμή, άβαφη, γλυκούλα.. μοιάζει μικρότερη.

Ονειρεύεται πολύ. Ονειροπολεί συχνά.

Εικοσιπέντε χρονών κι ακόμα πιστεύει στην ανιδιοτελή αγάπη.

Στον έρωτα.

Της αρέσει να ερωτεύεται κι ας έχει φάει τα μούτρα της τόσες φορές. 

Ξανά και ξανα.

Ψάχνει να βρει αυτόν που είχε δει στον ύπνο της μικρή και τον θυμάται λες και είδε χθες αυτό το όνειρο.

Χθες όμως είδε κακό όνειρο.

Είδε τον τάδε-Π-τάδε.

Το όνομα του αποτελείται απο τρεις λέξεις.

Ένα αγόρι της είχε πει οτι το τρία είναι τυχερός αριθμος. Γέλασε.

Προτίμησε τον αριθμό δύο. 

Το δεύτερο όνομα που αρχίζει από Π.

Αντιπροσωπεύει την περιπέτεια.

Λατρεύει την περιπέτεια.

Σαν παιδί έζησε πολλές, σαν ενήλικη όμως όχι.

Γοητεύτηκε από αυτό.

Στην ζωή της είχε μάθει να είναι μόνη.

Είχε πολλούς φίλους. Καλούς φίλους.

Αλλά ένιωθε μόνη.

Κλειστός άνθρωπος, ντροπάλη και φοβιτσίαρα.

Μέσα της όμως καίει.

Θέλει κάποιον να της δώσει ώθηση.

Της αρέσει να γελά δυνατά.

Πιστεύει οτι δεν έχει κάτι να πει, γι’ αυτό θέλει να ζήσει πράγματα.

Τρελές ιστορίες που θα έχει να λέει.

Κάποιος τις χαρακτήρισε ακραίες.

Δεν συμφωνεί. Αυτά δεν κάνουν όλοι?

Άργησε να αποδεχτεί τον εαυτό της.

Όλη της την ζωή είχε μια τάση να ταυτίζεται.

Πίπη Φακιδομύτη. Αυτή ήθελε να είναι.

Τολμηρή.

Τελευταία είχε ηρεμήσει. 

Σχολή, σπίτι, τσίπουρα.

Ώσπου ήρθε αυτός και την τάρα��ε.

Ήρθε ήσυχα, δεν τον κατάλαβε καν.

Έγιναν ομάδα.

Τον γνώρισε τυχαία, πίστευε οτι δεν ταιριάζουν σαν άνθρωποι.

Την πρώτη φορά που τον είδε, οι φίλες της την ρώτησαν αν θα έκανε κάτι μαζί του.

Είχε πει όχι. Όχι επείδη δεν της άρεσε αλλα επείδη ήταν γέματη ανασφάλειες.

Δεν θεωρούσε οτι είναι όμορφη παρόλο που τα αγόρια και τα κορίτσια που έκανε κάτι κατά καιρούς της είχαν πει πολλά όμορφα λόγια.

Δύσκολα πιστεύει τα λόγια.

Δίνει βάση στις πράξεις, στις ματιές, στην γλώσσα του σώματος.

Εμπίστεύεται την καρδία της.

Τα αφήνει όλα στην τύχη. 

Έτσι ήρθε και ο Πι, κατά τύχη, κι αυτή τον δέχτηκε.

Όλα ξεκίνησαν για πλάκα. 

Τον ήξερε ελάχιστα.

Της φάνηκε περίεργο εξ αρχής οτι ήρθε να την βρει. 

Έτσι απλά.

Χωρίς λόγο.

Για την φάση.

Γιατί όχι?