farazisiz

[farazisiz]

Derinlerde her bir duygu zerresine yeniden doğumu yaşatıyordu sanki, öyleydi de. Bilhassa kar yağışı çocukluğu hatırlatır, parmaklar uyuşup morarana dek oynamayı, o ân için tek sorunum buydu. Üşümekten bile zevk almaktı. Bu köhne hisleri bir süre ısıtıp önüme koydum ve şu ân olduğum konumla ufak bir münakaşaya soktum. Tam 15 yıl sonra bu karı bambaşka bir şehirde bambaşka bir suret ve kütleyle müthiş bir sessizlik eşliğinde izlerken deliklerle dolu çocukluğumu yokladım. Delikler bu zaman zarfı içinde kocaman olmuş sonra da yok olmuş, ruhumda efsane bir boşluk olarak evrimleşken bu karın bir felaket olduğunu düşündüm. Şimdilerde nefes alış verişim bile tertemiz nefrete bulanıyken tam 15 yıl önce annesinin-babasının yerine buzdolabına kebap-ekmek şubelerinin numaraları yazan çirkin mıknatıs aparatlarıyla kendi çizdiği resimleri kendi asan o ruhsuz çocuk bile bana öyle yabancı geldi ki, tam bu nokta da, "neye dönüştüm, neye dönüşüyorum" ve "ben neyim?" Dediğim o kısım okkalı bir şekilde tüm benliğime çarpıp etimi ezdi.

Uzun lafın kısası, 15 yılın ardından bu kar bir felaket.

[farazisiz]

Nurullah Genç "..alaca bir at koşar içimde.." diye başladığı şiirini, "..at vuruldu içim paramparça Rüveyda." diye bitiriyor. Bak ben bunun izahını yapamam.

[farazisiz]

Aşırı sakinlikle sinir hastalığı arasında mahvolan hayatım.

[farazisiz]

Çocukluğumdan beri başkaları gibi olmadım. Dünyayı diğerlerinin gördüğü gibi görmedim. Tutkularımı ve kederimi, onlarla ortak bir kaynaktan almadım. Yüreğim uyanmadı başkalarının sevinç duyduğu şeylere.

Ve sevdiğim her şeyi, yalnız sevdim.

[farazisiz]

Merak etme, son bir hata yapıp öyle gideceğim.

[farazisiz]

Bazen insanlara bakar ve onlarda sevecek bir şey bulmam.

[farazisiz]

Ve siktir olup gitmeseydin ben hayattan usanmazdım.

[farazisiz]

"Evet değil. Onu varlığımla bu hâle getirdim; seni ise yokluğumla. Bana ölümün de dirim kadar tehlikeli olduğunu gösterdin ve şimdi seni en az hasarla nasıl kurtarabilirim diye kara kara düşünüyorum."

[farazisiz]

Dinlediğimiz hiçbir şarkı etmedi teskin bizi. Duvarda asılı kin, orada eğik resmin. Gidişin akşam oldu pazar kapanışı gibi. Sokaklar angarya ve çer çöp, çadır ipi. Odanın içine radyodan sızan hayalettim, çıkardık pillerini unutmayı hayal edip. Bir alçak bunu diyebilir ancak inanmam, Bir alçak buna gülebilir ancak, biraz da kayboldum. Yoruldum ama kaçmadım,

Savaş yanlısı saçlarından.

/Kasım 2.

[farazisiz]

size kolay ülke çıktı tabi amına koduklarım.

[farazisiz]

13 AUGUST.

Anlattıkça anlaşılmamanın tahribatına ithaf.

[farazisiz]

[farazisiz]

Neden kitap okumamı önerdin? Dibe vurmuşum çevremde kimse kalmamış kitap okuyup ne yapacağım

-hiç bitmeyecek mi senin bu okuman?

-bitmeyecek.

-hiç mi?

-hiç.

-niyetin kâtip olmak mı yani?

-hayır.

-ya?

-insan olmak.