farsi-shekar-ast - Tumblr blog

[farsi-shekar-ast]

قرار گذاشته در ایران امروزه

جامعه‌‌ی ایرانی امروزه بسیار تند تغییر می کند و یکی از بخشهای جامعه که پیچیده‌تر به شمارمی‌آید قرار گذاشتن است. در فرهنگ سنتی قرار گذاشته اصلا وجود ندارد وقتی که جوان می‌خواهد ازدوج کند. خانواده مهمترین نقش بازی می‌کرد. مثلا اگر یک پسر امیدوار دختری بشناسند حتما خانوم می خواهد (یعنی است که نمی تواند در برای قرار گذاشتن فقط صحبت کند)و باید به خانه‌یش برود و از والدینش حواستگاری می کند و البته این کار بسیار اسونتر اگر پسر پول داشته باشد! اگر خانواده‌ی دختر او را قبول می کنند، آنها از او اجازه بدهند دخترشان ازدوج کند. بعد از حواستگاری، آیین‌های سنتی دیگر بسیاری وجود دارند و برخی از آنها تحمیل می کنند که پسر از دختر و خانواده‌ش پول بدهد.

 حتما مردم ایرانی از دورانها‌ی قدیمی تا الان هنوز خراج از این محدودیاتها‌ی با هم رأبطه داشته‌اند. ازدواج موقت یک مثال رأبطه خراج از ازدوج مهم است. این آیین که در دین اسلام شیعه کملا مناسب به شمار می‌آید به مرد و زن برای مدت کوته ازدوج بگیرند.

اما به نظر جوان بسیاری امروزه این آیینها کهنه هستند. آنها می خواهند نه تنها قبل از شوهر/زن انتخاب می کنند چند تجربه‌ی عاشقانه داشته باشند اما بلکه آشکارا به دنبال عشق بگردند. مخصوصا میان جمعیت شهرها‌ی ایران، راه‌ی دیگر به نطر ازدوج و عشق واجود می‌آمد. بساری از این تغییرها در اینترنات اتفاق می افتاند. اپلیکایتیونها‌ی و وبسیتهای بسیاری تا الان خلق شدهاند تا جوان ایرانی دوست پسر/دختر مناسب بشحنند. آنها آنقدر محبوب هستند که حکومت ایران یک وبسیت شبیه‌ی خودش خلق کرد. نیز، اگر که پسر و دختر از طریق این راه می‌شناسند اما هنوز به نطر ازدوج اماده نیستند، شاید آنها ازدواج سفید(یعنی که با هم زندگی من کنند اما راسمیا زوج نیستند) بگیرند.

رأبطه همجنس‌گرایی در ایران غیر قنون است اما حتما همجنسگرایان در ایران زندگی می کنند و  سرپوشیده به دنبار عشق بگردند. ‌

[farsi-shekar-ast]

فکرها در ایران درباره ی دوست یابی برای مردم بسیاری خیلی عوض شده است حتی برای خیلی از مردمی که هنوز فکر ها ی سنتّی دارند.

  در فرهنگ سنّتی ایران دوست یابی وجود ندارد. به جا ی دوست یابی از خواستگاری استفاده می کنند. در خواستگاری یک دختر و پسر با خانواده اش به دیدار یک خانواده دیگر می روند.با توجه به این دیدار شاید این دو خانواده تصمیم بگیرند که ازدواج خوبی وجود داشته باشد. در این روش پسر و خانواده اش باید مهریه به دختر بدهند. این روش ازدواج با مردم مذهبی و در روستاها  بیشتر محبوب است.

  در شهرهای بزرگ دوست یابی نزدیکتر به دوست یابی در کشورهای غربی است. دوست یابی در شهر ها ی بزرگ مخصوصاً به خاطر تکنولوژی از ده سال پیش خیلی عوض شده است. اکنون در شهرها دوست یابی در اینترنت خیلی محبوب است. در ایران بعضی از اپلیکیشن های دوستیابی  مثل 'تیندر' ممنوع هستند و این اپلیکیشن ها غیر قانونی هستند. اما اگر یک اپلیکیشن خودش را 'وبسایت ازدواج بنامد، معمولاً دولت این اپلیکیشن را می پذیرد. وقتی که دولت ایران اپلیمیشن دوستیابی را پیدا می کند، دولت این اپلیکیشن را می بندد. دولت هنوز مشکلات زیادی دارد چون همینکه دولت یک اپلیکیشن دوستیابی را می بندد، یک اپلیکیشن دیگر به وجود می آید. همچنین دولت ایران نگران شده است به این دلیل که یکی ازهر سه ازدواج به طلاق می رسد. دولت به خاطر رشد جمعیت ازدواج ها ی موفق بیشتری می خواست بنابراین در سال ۲۰۱۵ دولت ایران اپلیکیشن ازدواج خودش را ساخت ولی فقط مردم مذهبی از این وبسایت استفاده می کنند.

  الان یک راه دیگر که دوست یابی عوض شده است رواج 'ازدواج سفید' است. در یک 'ازدواج سفید' پسر و دختر با هم زندگی می کنند با این که این دو نفر رسما ازدواج نکرده اند. دو دلیل برای محبوبیت  'ازدواج سفید' بالا بودن مهریه و قوانین طلاق است.

[farsi-shekar-ast]

قرار گذاشتن در ایران

در فرهنگ امریکایی، و هم در فرهنگ های دیگری غربی، قرار گذاشتن خیلی عام است، و به خاطر تبلیغ منفی درباره ایران، بیشتر از مردم فکر می کنند که آنجا افراد این طور سرکوب شده اند که نمی توانند با آزادی قرار بگذارند. اما این سوء تفاهم است.

این درست است که با آزادی، یعنی بدون انتظار ازدواج، قرار گذاشتن بین یک پسر و یک دختر در ایران رواج جدید است، و برای همجنسگرایان حتی سختتر است. الان هم به طور آزادی قرار گذاشتن رایج نیست، خصوصأ در روستاها و قصبه ها، که هنوز هم خانواده های خیلی سنتی دارند و رسوم قدیمی را رئایت می کنند. براساس این رسوم، اول قدم  خاستگاری است. بنابر این، پسر با خانواده اش به خانه دختر می رود، و خانواده هایشان با هم صحبت می کنند. یک موضوع مهم که آنها راجبع اش بحث می کنند مهریه است، که قیمت توسط خانواده پسر به دختر در هنگام عروسی (اگر باشد) داده می شود. همزمان، پسر و دختر به اطاق جدا می روند، و با یک دیگر معرفی می شوند. اگر آنها یک دیگر را دوست دارند، نامزد می شوند. بعد آنها برای چند هفته یا ماه قرار می گذارند و با یک دیگر بهترآشنا می شوند. این دوره را نامزدی می گویند، و بعد از این عروسی آنها اتفاق می افتد.

ولی این رسوم خیلی سنتی و کمی مذهبی هستند، و در شهرهای بزرگی مثل تهران، دوست یابی خیلی رایج شده است. دولت ایران قوانین "اسلامی" اجرا کرده است (که اصلأ اسلامی نیست، و خیلی قراردادی هست)، و بر روی جمعیت تحمیل کرده است. در خیابانها گشت ارشاد وجود دارد، و کار یک پلیس اخلاقی را اجرا می کند. با این حال، مردم شهر با آزادی قرار می گذارند. با استفاده ای گسترده از رسانه های اجتمایی، این کار آسانتر شده است. زوجها با هم بدون ازدواج زندگی می کنند، و این آنقدر رایج شده است که اصطلاح "انقلاب سفید" برای این سبک زندگی معروف شده است. خانواده های پسران و دختران فکر باز دارند، و اغلب اعتراض نمی کنند.

فیلسوف فرانسوی میشل فوکو می گوید که مردم زیر رژیم های سرکوبگی حتمأ راه های مقاومت را پیدا می کنند. این تئوری در حقیقت ایران ظاهر است، و باوجود قوانین دولت، مردم راه های برای دوست یابی کردن و همسفر پیدا کردن دارند. مردم ایران شبیه با مردم کشورهای دیگر هستند.

[farsi-shekar-ast]

زنان در محیط های کاری ایران: یک نگاه

در یک گذارش درباره برابری جنسیتی جهانی توسط سازمان "داده نان حقوق بشر" در سال ۲۰۱۶، ایران رتبه ۱۴۱ در میان ۱۴۵ کشور دارد. در نیروی کار ایران، زنان کمتر از بیست درصد تشکیل می دهند. تنها در منطقه خاور میانه، پایینترین درصد زنان در نیروی کار در ایران است. هر سال، هزارها زن از دانشگاه های ایرانی فارغ التحسیل می شوند و می خواهند استخدام بشوند. در واقعات، ثبت نام زنان در دانشگاه های ایرانی در ده های آخیر پیشرفت کرده است، امّا بیشتر زنان نمی توانند کار پیدا بکنند.

خصوصأ بعد از انقلاب اسلامی، اداره ها در شهرهای بزرگ و کوچک در ایران به اغلب فضاهای مردانه تبدیل شده اند. زنان در مقامهای مدیریت و اجرایی بالا خیلی نادر هستند.  اگر مردی و زنی با صلاحیت های مطالعات برابری دارند و برای کار یکسان به مصاحبه می روند، احتمال دارد شرکت مرد را استخدام بکند. زنان گوناگون در شغل های مختلف در ایران می گویند که وقتی آنها ایده های خوبی دارند، مدیرهای شان، که معمولأ مردان هستند، برای آن ایده ها اعتبار می گیرند و نمی خواهند قبول بکنند که آن ایده ها اصالتأ مال آنها نبودند. مهمترین مسئله که زنان در جاهای کار متاسفانه باید روبرو بشوند اذیت و آزار جنسی است. اگر به مردم در مقامات بالاتر شکایت می کنند، ممکن است ایشان شغل خودش را از دست بدهند.

 قوانین اجتماعی کشور نیز به نفع آنها نیستند. دولت زنان شاغل را تشویق نمی کند. چند شرکتها وقتی زنان را استخدام می کنند، یک نامه از شوهرشان یا پدرشان می خواهند که آنها اعتراض ندارند. دلیل این است که براساس قانون رسمی در ایران، رئیس خانه همیشه مرد هست، و زن باید از او اجازه بگیرد. هم حجاب اجباری و این انتظار که زنان باید مادرها و همسرهای ایده آل بشوند، نشان می دهند که ایران الان هم جامعهٔ خیلی سنتی و مردسالار است.

 خیلی تأسفبار است که این شرایط در قرن بیست و یکم وجود دارند. امیدوارم که این شرایط کاری برای زنان در ایران در آینده نزدیک بهتر بشوند.

[farsi-shekar-ast]

زنان در محیط کار در ایران

زنان در محیطهای کار در ایران سختیهای زیادی را تجربه می کنند با وجود انکه آنها در تاریخ مدرن ایران حتی امروز نقش خیلی مهمی داشته اند. اولین نفر ایرانی که جایزه نوبل برد یک زن به اسم شیرین عبادی است. زنان ایرانی کار کرده کشورشان را کمک می کنند اما حکومتشان آنها کمک نمی کنند.

زنان کار کرده سراسر دنیا سختیهای دارند اما در ایران چند جزائت به طور مشخص وجود دارند که وضیعت را انقدر سختتر می شوند. مثلا قانونهای خانواده قاوی بیشتر را به مرد می دهند لذا نوع (یا حتی احتمال) کار برای زن تصمیم شوهرش است. و نیز یک مشکله مربوط است که زن باید تا سفر کند به شوهرش اجازه بگیرد و بنابراین برخی از کار خوبی کی برای آن سفر ضرور است- داوطلبهای زن نمی گیرد. این مثال تبعیض جنسیتی رسمی هستند اما برخی از شدیدترین مشکلات برای زن کار کرده ممنو است اما هنوز آنها اتفاق می افتاد.

مردم ایرانی بسیاری- مثل مردم بسیاری در همه کشورها- زن ستیز هستند و زنان را درمحل کارشان دوست ندارند. آنها شایداین فکرهای تبعیض امیز را در محیط کارشان نشان بدهند و یک زن باید هر روز در همین محیط کار کند و این رفتار را تجربه کند. این وضیعت باعث می شود زنان کارشان را سختر بتوانند انجام دهند.مشکلات تبیعض فراوانی وجود دارند از قبیل ازیت و آزار جنسی و حقوق متفاوت برای جنسیتها.

 این وضیعت آشکارا غیر ادلانه است اما همه برای اقتصاد و اجتماع ایرانی بد است. زنان در جنبش مروطه و انقلاب اسلامی تا جنبشهای امروزه شرکت کردهاند. امار نشان می دهد که زنان ایرانی زیادی دانشگاه را تمام می کنند و نتیجهها عالی گیرند. اما کمی زنان ایرانی شغلهای آنقدر عالی پیدا می کنند. زنان تحصیل شده بسیار به کار هستند یا تحت مردم کمتر باهوش و تحصیل شده کار می کنند.

کی آن را تغییر خواهد کرد؟ حتما زنان ایرانی!

[farsi-shekar-ast]

زنان در محیط‌های کاری ایران

اریک گرسون

زنان در محیط‌های کاری ایران

در ایران، زنان نصف جامعه فارغ التحصیل هستند. با وجود، محیط‌های کاری جا‌های سخت برای زنان هستند. بسیار مانع‌ها برای زنان وارد محیط کار دارند.  برای کار خوب و کامل، زنان پول پایینتر از مرد‌ان مزد را دریافت می‌کنند. بین مارس سال ۲۰۱۶ تا مارس سال ۲۰۱۷، فقط ۱۴.۹ درصد زنان ایران در زمره‌ی نیروی کار هستند. شرکت‌ها زنان نمی‌خواهند، و ترغیب نمی‌کنند. مثل هم در حکومت.

در مبارزه انتخاباتی ایران، رئیس جمهور حسن روحانی گفت که لازم دارد که برای زنان تغییر ایجاد کند. با این حال، اولین دوره روحانی، هنوز زنان در عسرت کار کرده‌بودند. در حکومت ایران، کم زنان کار می‌کنند آنجا. حتی اگر قنونی است که زنان می‌تونند پست‌های دولتی داشته باشند.

برای زنان که حامله هستند، زندگی در محیط کار خیلی سخت است. زنان حامله در حدود ۴۸۰۰۰ زن شغلشان را بعد از استفاده از مرخصی زایمان از دست داده‌اند.

زنان کم فرایندهای تصمیم‌گیری نقشی دارند. برای کار کردن، زنان وابسته هستند به شواهرشان. قانون ایران می‌گوید که در خانه‌ها، شواهرها کنترل و قدرت تسلط داشتن. به این دلیل، خیلی سخت برای زنان که آزاد می‌خواهند.

اغلب در محیط کار، زن‌ستیزی غیر قابل کنترل است. مردان در محیط کار زنان را اذیت و آزار جنسی می‌کنند. در قانون ایران، این کار غیر‌قانونی است. حتی اگر، معمولاً‎‎ گزارش نشده باشد بازهم پیامد دارد. اگر زن گزارش بدهد، بیشتر اوقات در‌خواست او رد خواهد شد. این واقعیت ناراحت کننده در همه جهان است.

الان، بیشتر دولت مردان و جامعه ایران می‌خواهند با دنیا تعامل بیشتری داشته باشند. برای اصلاحات اقتصادی و سیاسی، جنبه‌های زن‌ستیز فرهنگ را لازم است منع کنند. بعد از آن، اقتصاد خواهد بالا شد. با زنان در اقتصاد شرکت می‌کنند، مصرفگرایی خواهد بالا شد. در حقیقت، این یگرگونی به مردان بستگی دارد.

[farsi-shekar-ast]

جا ی زنان  در پنجاه سال گذشته  در جامعه ی ایران عوض شده اس ولی حتی زنان در محیط های کاری بیشتر شده است، هنوز در صد نیروی کار که از زنان تشکیل می شود نسبت به جمعیت ایران محدود است. چند دلیل مختلف برای این درصد معدود وجود دارد.

  در دوره محمد رضا پهلوی زنان شروع کردند به محیط کار دولت وارد شدند. همینطور در این دوره زنان بیشتر تحصیل کرده شدند به دلیل این که پدر محمد رضا، رضا شاه، در حکومتش فرمان کرده بود که آموزش زنان اجبار شد. با این وجود قبل از این که انقلاب اسلامی بشود، نقش زنان در محیط های کاری خیلی محدود بود. مستقیما بعد از انقلاب نقش زنان کمتر شد، شاید به خاطر این که اقتصاد ایران خیلی بد شده بود و هم این که ایران با عراق  می جنگید. در سال ۱۹۸۶ ۱۲در صد زنان در محیط های کاری بودند، ولی در سال ۲۹۸۶ فقط ۸.۲ در صد زنان کار می کردند و به مدت ده سال بیش نقش زنان در محیط ها ی کاری خیلی محدود می ماند ولی از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۰۵ در صد زنان شاغل خیلی زیاد شد. طبق آمار بانگ جهانی در این دوره در صد زنان در محیط ها ی کاری از ۱۰ در صد به تقریباً ۲۰ در صد بیشتر شد. دانستن در صد درست زنان شاغل سخت است چون که آمار مراجع مختلف فرق دارد، ولی به نظر می رسد که درصد زنان شاغل به طور قابل ملاحظه ای بیشتر شده است ولی این در صد از میانگین جهان کمتر است.

  حتی زنان حدود ۵۰ در صد فارغ التحصیلان دانشگاه ها هستند، زنان در صد خیلی کمتر نیروی کار تشکیل می شوند. اگر یک زن بخواهد محیط کاری وارد بشود، او با موانع فرهنگی، اجتماعی، و قانونی را مواجه می کند. مثلاً یک زن که متاهل است و می خواهد کار کند، باید از شوهرش اجازه بگیرد. همینطور قبل از این که زن استخدام کرده بشود، او باید تبعیض شرکت ها را مواجه کند. بعد از این که زن استخدام کرده شد، او باید با خیلی مشکلات دیگر رسیدگی کند اما حتی زنان نیروی کار ایران با خیلی مشکلات رسیدگی می کند، متأسفانه در خیلی کشور های دیگر مشکلات مشابه وجود دارد.

[farsi-shekar-ast]

رابطهٔ دین و حکومت در ایران

 این موضوع خیلی پیچیده است، و در دهه های آخیر خیلی عوض شده است. ایران برای دو و نیم هزار سال سلطنت داشت ، و پادشاهٔ آخر آن رضا شاه پهلوی بود، که می خواست قدرت دین و علما را کمتر بکند. او فکر می کرد که این طور کشور ترقّی می کند. ولی این باعث شد مردم عصبانی بشوند و خیلی اعتراض کنند.

بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ میلادی، نقش مذهب در سیاست و زندگی روزمره ایران خیلی مهم شد. رهبر این انقلاب روح الله خمینی بود، که عنوان "آیت آلله" و "رهبر معظم" را گرفت. بنابر این او نفقط رهبر شیعه ها از سراسر دنیا شد، بلکه رئیس دولت و مهمترین شخص در ایران هم شد. او قدرت عصلی در دست گرفت، و مفهوم "ولایت فقیه" داد، یعنی دولت باید با توجه به شریه اداره بشود. وقتی که خمینی در سال ۱۹۸۹ فوت کرد، رهبر جدید، خامنه ای، به قدرت رسید. ولی مقام رئیس جمهور هم احیا شد، و الان هم بالاترین مقام منتخب در ایران است.

ایران امروزی به طور رسمی مردم سالاری است، امّا سکولار نیست چون دین و سیاس�� جدا نیستند. آنها این قدر تفکیک ناپذیر هستند که حسن روحانی، رئیس جمهور از ۲۰۱۳، عمامه بپوشد و قبل از آمدن به سیاست، کشوش اجتهادی و شیعه ی بود. ولی این طور همیشه نبود. قبل از روحانی، رئیس جمهور خاتمی بود که عمامه نپوشید و برای اصلاحات مختلف کار کرد، مثل حقوق بیشتر برای زنان، کم کردن محدودیت برای مردم دین های گوناگون، و آزادی بیان در جامعه مدنی. حتی رئیس جمهور و همه مجلس شورا مسئول به رهبر معظم ایران هستند. همه شهروندان ایران با این سیستم موافق نیستند، و فکر می کنند که یکی از مهمترین دلایل برای روابط خراب با اسرائیل، عربستان و کسورهای مغربی دخالت دین در موضوعات دولت ایران است. آنها می خواهند این سیستم را عوض بکنند.     

[farsi-shekar-ast]

رابطه ی حکومت ایران و دین خیلی جالب و پیچیده است. بعد از انقلاب اسلامی، آیت الله خمینی یک نوع دولت جدید ساخت. این سیستم به نام ولایت فقیه بود و زیر این سیستم روحانیون برایران حکومت می کنند حتی آنها توسط مردم ایران انتخاب نمی شوند. ضمنا ایران هم دولت انتخابی دارد. گاهی برخورد بین این دو قسمت دولت می شود. بنابرین در ایران نظر می رسد یک تناسب بین دین و سیاست انتخابی  وجود دارد.

 همینطور این روابط بین سیاست و دین  در ۳۸ سال گذشته خیلی عوض شده است. بعد از این که انقلاب اسلامی شد، به مدت حدود ده سال دین خیلی مهم برای سیاست بود. بعد از این که جنگ ایران و عراق تمام شد، دین و ایدئولوژی کمتر مهم شد به دلیل که اقتصاد ایران خیلی بد شده بود. بنابراین  مردم ایران چند تغییر می خواستند. همینطور آیت الله خمینی که آخوند بسیار پرجذبه‌ای بود از دنیا رفت. در آن زمان دولت ایران کمتر دینی و ایدئولوژیک شد. به جای ایدئولوژی دولت ایران بیشتر عملگرا شد ولی دین هنوز مهم بود. بعد از این که خاتامی رئیس جمهور انتخاب شد و اصلاح طلبان مهمتر شدند، دولت ایران ادامه کرد کمتر دینی و ایدئولوژیک شد. مثلاً وقتی که خاتامی رئیس جمهور بود، بعضی از روزنامه ها می توانستند آخوند گرایی  را انتقاد کنند.

  بعد از اینکه احمدی نژاد انتخاب شد، در سال ۲۰۰۵ میلادی تناسب بین دین و سیاست باره دیگر تغییر داده شد. در ان زمان دین مهمتر در دولت شد و مخصوصاً سیاسی خارجی ایران بیشتر ایدئولوژیک شد. حدود ۲۰۰۸ واکنش شدید برعلیه ی دولت احمدی نژاد شده بود. بعد از انتخاب رئیس جمهور در ۲۰۰۹ ،جنبش سبز خیلی محبوب شد. این نشان داد که افراد زیادی می خواستند دولت انتخابی قوی تر بشوند، و این مردم نمی خواستند که آخوند گرایی در دموکراسی دخالت ‌کند. این روابط بین دولت و دین خیلی پیچیده و هیچ کس نمی داند چه خواهد شد

[farsi-shekar-ast]

تاریخ کوتاه رابطه دین و حکومت در ایران 

کشوار ایران جمهری اسلامی است معنی است که حکومت روحانیون است اما هنوز چند موسسه  دمکراتیای دارد به ویژه رایس و مجلس. باید همه تصمیم ملئ مهم تحم راهنمایر رهبرهای مذبی باشد و چیزهای که بی دین به شمار می شود ممنوع است. الان اسلام شعیه دین رسمی ایران است و با وجود انتکه شاید ادین دیگر کار کند ، به نظر حکومت اسلامی هرکسی دینی دارد. 

این سیستم حکومت نسبتاً نوع در تاریخ جهان است چون اکثر کشورهای مدرن دمکراتیا عرفی  هستند و حکومتهای اسلامی از دوران قدیمی اصلا دموکراتیای بود. بنابراین رابطه دین و حکومت در ایران متنوع از ان در همه کشور دیگر است. تاریخ سیاسی چیپیده در قرن بیستم  نتیجه این سیستم شد.

 از تمام سلطنت فتحعلی شاه قاجاری تا باعث اتقلاب اسلامی ,ایرانیان سعی کردند که یک هویت ملی متفاوت از همه دو کشورهای غربی و از کشورهای مسلمان دیگر پیدا کرده باشند و جمخوری اسلامی فقط یک اییده این هویت تصویر کرد . 

سلطنت قاجار سلطنتی اسلام شیعه سنتی بود و شکست شد. بعد از ان رضا شاه قدرت گفت. در روران شاه,اهمیت موسس مذهبی کاهش شد و به جز آنها مفهوم کشور ایران عرفی معرفی شد. رضا شاه از ارتاش امد و حواست که ارتاش ایران مدرن و مثل ارتاشهای غربی شود. البته دین رضا شاه همیشه اسلام شعیه مثل اکثر جمعیت ایران بود اما به نظرش جامعه مذهبی مقابل ازجامعه, ارتاش یا ساسیات مدرن و ملی است. بنابراین در دوران حکمش اهمیت دین در زندگی عمومی زیاد کاهش شد و ایین سنتی مذهبی دلسرد شد یا ممنو شد. 

محمد رضا شاه, پسر رضا شاه, سراسر ایران زاید منفور شد و اخیراً، تحت راهنمایر جمینی که خرب بود، انقلاب وجود داشت و از ایران محمد رضا رفت. انقلاب اسلامی همه دو حوست که ایران شاه داشته نباشد و که اهمیت نقش دین اسلام شعیه در زندگی عمومی و در تصمیم سیاسی بر بگزار. لذا بعد از رفتن شاه باید این دو مفهوم کرکیب شود

[farsi-shekar-ast]

رابطه دین و حکومت در ایران

۱ تیر ۱۳۹۶ 

                              رابطه دین و حکومت در ایران

در ایران امروزی، دین و حکومت بسیار درهم بافته هستند. قبل از ۱۳۵۷، حکومت ایرانی دنیوی بود. شاه پهلوی مردم ایرانی را تسلط داشت با کمک امریکایی. در این زمان، افراد کمی پولدار بودند به منابع طبیعی دست رسی. چون برای طبقه پایین، رکود داشتند.علاوه بر این، به مذهب در دوره محمد رضا شاه پهلوی خیلی توجه نمی‌شد. ولی این آخوند‌ها از شاه پهلوی را عصبانی شدند. در سال‌  ۱۳۵۷ در ایران، پرتعست‌ها تا شاه پهلوی شدند. طبقه کارگری از حکومت و فرهنگ سیاسی را مختلف  خواستار شدند. در روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، مردم ایرانی یک مختلف انقلابی کردند. آنها انقلاب اسلامی دادند به شاه، و پیروز شدند. روح‌الله خمینی، یک آخوند بزرگی، انقلاب را سوق داد.

در کنونی، تاثیر انقلاب هنوز زنده. نام ایران الان "جمهوریه اسلامی ایران" چونکه حقوق حکومتی از قرآن و حدیث اسلامی گرفت. در ایران، ولایت فقیه خیلی مهم. این گفت که یک نفر دینی رئیس برای هرکس. الان این نفر آیت‌الله خامنه‌ای است. با ولایت فقیه، خامنه‌ای مقتدرترین در دنیا اسلامی ایرانی. بسیار افراد می‌گویند که ایران یک دموکراسی است، ولی در واقعیت، ایِان حکومت استبدادی است.

هئیت حاکمه را قانون‌ جمهوری اسلام گرفتند. در زندگی روزمره‌، مردم در جمهوری اسلامی ایران لازم است بین آزادی و مذهب توازن بر‌‌قرار کنند. کسی که حکومت و زندگی سکولاری می‌خواهند، زندگی‌شان ستیز پایدار هستند. زن‌ها لازم است که حجاب یا چادر می‌پوشند.

در روابط بین الملل، رابطه دین و حکومت ایران باعث منزوی شدن این کشور شده است مثل کشور‌هایی با مذهب سنی که دین خیلی در حکومت آنها ت‍اثیر دارد. همین‌طور برای کشور‌های مغربی که خواهند همه دنیا سکولاریسم باشند. از اینرو، اقتصاد ایران معمولا موفق نیست.

برای فهم بزرگتر، نیاز است که افراد درس در موضوع تاریج ایران بین اسلام می‌خوانند. برای امروز فهمن، نیاز است که تاریخ می‌فهمید.