ferahlikmavisi-blog

[ferahlikmavisi-blog]

Hayatın en hüzünlü anı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır.”

Vladimir Mayakovski (via izbirakin)

[ferahlikmavisi-blog]

Babaannem derdi ki: “Ağzının tadı yoksa, ve bir öküz oturmuş gibi hissediyorsan sırtına, bir çay demle kızım… Doldur üç bardak… Biri sağlığına biri varlığına biri yandığına olsun… Birini hemen içeceksin sıcak sıcak… Birini ılık ılık.. Bırak diğeri soğusun… Sen nasıl olsa hangisine niyet ettiğini yudumlarken düşünür durursun..

Meral Demir

[ferahlikmavisi-blog]

“Ve geceleri gökyüzüne bakarsın. Her şeyin çok küçük olduğu gezegenimin yerini gösteremem sana. Belki böylesi daha iyi. Yıldızım senin için herhangi bir yıldız olsun. Böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin. Hepsi senin dostların olacak. Hem sana bir armağan vereceğim. Yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım. Ben gülüyor olacağım bir tanesinde. Ve geceleyin gökyüzüne baktığında bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak… Yalnızca senin gülen yıldızların olacak! Ve üzüntün hafiflediğinde (zaman bütün acıları hafifletir) beni tanımış olmak hep seni mutlu edecek, dostum olarak kalacaksın. Benimle gülmek isteyeceksin. Bunun için de arada bir pencereni açacaksın… Dostların gökyüzüne bakıp bakıp güldüğünü görünce çok şaşıracaklar! Onlara ‘yıldızlar hep güldürür beni!’ diyeceksin. Deli olduğunu düşünecekler. Sana nasıl bir oyun oynadığımı görüyorsun." 

- Küçük Prens // Antoine de Saint-Exupéry

[ferahlikmavisi-blog]

“Bir kadın bağıra bağıra susuyordu.” diye fısıldadı zihnim Cemal Süreya’dan ne zaman görsem Selin’i.  Ali kızdı, Ali haykırdı, Ali savurdu kelimeleri Selin’in koca gözleri parlarken kırgınlıkla. Ali haykırırken duvarları yıkacak kadar kuvvetli Selin sustu, bir kadın ancak bu kadar bağırarak susabilirdi.  Ali haklı mıydı? Hayır, asla değil.  Ali haksız mıydı? Hayır, hayır hiç değil.  Ali, suç ve ceza ile büyüyen çocuk, adalet algısı daha net, daha sivri olan, kimi kırdığını bilmeden savurdu kelimeleri.  Bundandır sarhoş olduğunda inmesi zırhının, bundandır dilinin çözülmesi, bırakmam peşini demesi canını yaktığının.  Selin en masum haliyle dururken kapının arkasında, sizin de kuşlar kanatlandı mı göğsünüzde?

Yüzünde o aşık gülümseme ile gamzelerinde çiçekler açarken, kalbi güneş gördü, kalbi göğe selam durdu, yine yeniden.  Ali en çok değilse de en savunmasız sarhoşken seviyor. Ali sevince, şehre bir film geliyor, Sezen’in bir kedisi oluyor, gülümsüyoruz.

Babalar ve oğullarına. 

Benim canımı AlSel’den ayrı bir şey daha yakıyor, eminim sizinde kalbinizde bu acının sızısı gizli.  “Ali benim oğlum değil.” diyen Haluk’un sesi kulaklarımda nasıl diyor, nasıl olmaz. Bu iki adam, öylesine aynı, öylesine kusurlu, hatalı ama aşık ki, bu iki adam öylesine savruk, hoyrat ve yaralı ki baba ve oğul olmamaları mümkün değil. 

Levent, gel biz sana Savaş’ı verelim, Ali’ye iki baba müsriflik, lükse girer. Al Savaş senin oğlun olsun, Ali Mertoğlu kalsın. 

Cemal Süreya görse o şiire bir dize daha ekler, hayalini gördüm sandım gamzenden öptüm seni, diye. Bir kadın en güzel neresinden öpülür derseniz, gülüşünden derim, gülüşünden. Gamzeden öpen bir Ali Mertoğlu asla sıradan bir aşık olamaz, asla alelade bir öpücük kondurmaz koca gözlü kıza.  Ya omuzundan öper, ipek bir şal gibi hissettiren dudaklarıyla ya da böyle gülünce çiçek açan gamzelerinden. 

Bir adam en güzel neresinden öpülür derseniz, çocukluğundan derim, çocukluğundan. Selin eğildi, dudağında izi kalmış çocukluğunu öptü Ali’nin. Ali uykusundan bir kral değil, bir Küçük Prens’ti bu kez. Selin, hikayelerinden öptü, bir nevi “iliğinden öptüm seni.” hali.

Keşke… Oyunlar oynamasaydık, üzülmeseydi şarkılar, hala sana yazılıyorlar, hala buram buram sen kokuyorlar.

Ali aldı gitarı eline, güzel sözlerle harmanlanmış melodiler bıraktı koca gözlü kızın doğum gününe. On sekizine.  Ali, koca gözlü kıza on sekizinden de büyük bir hayal kırıklığı bıraktı.  Yeni yaşında, dileği olduğu kıza gözlerinden de büyük bir yıkım bıraktı.  Ali bedel ödetmek için yine yanlış zamanda yanlış yere savurdu öfkesini, yine esti kasırga gibi, yine üşüttü lodosu ama bu kez yerle bir etti bir hayali, bir düşü, bir umudu.  Ali, uzaya gidiş biletini kaybetti.

Selin, içine sığmayan aşkını uzaya fısıldadı, Satürn’ü anne bildi. Selin, koca gözlerinin bile saklayamadığı kırgınlıkla uzaya sığındı, Ali’siz.  Ali bulduğunda onu, kalbi kırık kız çocuğu on sekizine yeni basmıştı. Büyümüştü ama iyileşmemişti. 

Küçük Prens, gülü, koyuna fırsat vermeden yedi.  Ali, eksik büyümüş, eksik kalmış, eksikliklerini tamamlamaya yeltenmemiş bile. Selin ona baktığında tam oluyor, çünkü sadece Selin çağırdığında gelen bir yanı var, kimsenin bilmediği. Selin ona koca gözlerini dikmezse eksik kalır, adam da olamaz çocuk da, hiç olur, renksiz bir hi��. Ali, Selin ona dokunurken Mavi. Ali, Selin ona sığınırken Uzay.  Ali, Selin’i koruyup kollarken adam.  Ali, Selin’e yaralarını gösterirken çocuk.  Ali, Selin tarafından dünyada tek başına bırakıldığında hiç. 

“Ve geceleri gökyüzüne bakarsın. Her şeyin çok küçük olduğu gezegenimi gösteremem sana. Belki böylesi daha iyi. Yıldızım senin için herhangi bir yıldız olsun. böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin.“

[ferahlikmavisi-blog]

Şu b.ktan hayatımıza birlikte ara verebileceğimiz bir Ali Mertoğlu istesek çok mu? Peki. :(

[ferahlikmavisi-blog]

Siz, nasıl saf, nasıl gerçek, nasıl masum bir aşksınız öyle. ♥

[ferahlikmavisi-blog]

   "Sanmıştık ki ikimiz,     Yeryüzünde ancak birbirimiz için varız.     İkimiz sanmıştık ki;     Tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız.“

  - Attila İlhan

[ferahlikmavisi-blog]

Selinin Hikayesi -1. “Halbuki sadece öpecektim yaralarından.”

Hayır, acıdan gözüm hiçbir şeyi görmüyor değil. Hayat acıtırken anlatıyor birçok şeyi. “Bak” diyor, “Huzurun orda.” Seni işaret ediyor. Biliyorum, artık ben de arkamı dönüp gidemem. Ne kadar kaçarsam kaçayım, gözlerinden ötesini göremem. 

“Beni biraz yalnız bıraksana be adam!” Yine içimden konuşmuşum belli ki. Hem yüzüne karşı nasıl söylenir ki? Hele ki yalnız kalmak istemiyorken. Hele ki senle olmak istiyorken.

Senle olması zor olduğu kadar güzel. Ve güzel olduğu kadar da kolay belki de. Neyi saklayabilirim ki gözlerinden? Zira ben, bir bakışınla kalbimi ezbere okuyuşunu sevdim. Anlatmadan anlamanı sevdim. Hem zaten “anlatsaydım herkes anlamaz mıydı”?

Ağzından çıkan bir çift söze koşulsuz inanmayı sevdim. Ve biliyor musun, inandım da.

Ben senin yanında küçük bir kız çocuğu olmayı sevdim. Ben senin yanında küçük bir kız çocuğu olabildim! Sarılırken anlıyormuş insan, nefes almanın ne kadar yaşamaya değer bir şey olduğunu.

Yüzleşmek de yorardı ya bazen, ben senin kollarının altında her şeyle başa çıkabiliyor olmayı sevdim. “Beni buradan götür” dediğim anda varıyorduk uzak diyarlara.

Hep orada oluşunu sevdim. Sen yanımda öyle durdukça, benim de dikleşiyordu omuzlarım. Belki karşımda dursan da bilirdim kalbini. Sen bana kıyamazdın.

Kendini ele vermekten korkan o mavi gözleri sevdim. Bana baktığı an içlerinde biriken şefkati kalbime çekmeyi sevdim.

Yaralarını sevdim. Evet, doğru. Ben senin yaralarını da sevdim. Onları tamamen iyileştirebileceğim günlerin geleceğini düşünmeyi sevdim.

Ben bir tek, mavinin hüzünlü tonunu sevmedim. Sevemedim. O maviye düşen hüznün sebebi olmaktan da nefret ettim.

Halbuki sadece öpecektim yaralarından. Öpmek için dokunduğun yaranın kabuğunu kaldırmak da sevdaya dahil miydi?

Belki de bu benim hikayem değil. Ben, bencil ben, kendi için yaşayan ben; artık seninle birlikte “biz” olmak istiyorsam eğer, artık bu benim hikayem değil. Bu bizim hikayemiz.

[ferahlikmavisi-blog]

[ferahlikmavisi-blog]

maviş.

[ferahlikmavisi-blog]

ne diyorduk;

“İçi dışından yorgun olanlara değmeyin…”

[ferahlikmavisi-blog]

Her kalbin ayrı bir frekansı vardır, kalp kendi tınısında olan kalbi bulur. Kalp hata yapmaz kalbin seçtiği kişinin hatalı olması kişiyi suçlu da yapmaz.

[ferahlikmavisi-blog]

[ferahlikmavisi-blog]

Kimsenin kimseye herhangi bir üstünlüğü yok, bir mesleğin yıllarını vermiş üstadıyla yeni başlayanı arasındaki önemli fark birinin diğerinden önce doğmuş olması. Bir abim söylemişti öğrenciyken ilk stajıma başladığımda "ben de avukatım sen de, benim senden erken doğmuş ve okula senden erken başlayıp senden erken bitirmiş olmam senden üstün olmam anlamına gelmiyor"

[ferahlikmavisi-blog]

👍