fientodelcostro-blog

[fientodelcostro-blog]

Fi(e)n de Chile!

Godmiljaar! Het zit er (heel bijna) op! Nog welgeteld 5 dagen en ik vlieg weg van Chile... Ik heb net de ‘selectie’ van de foto’s van Siebe gezien (lees: nog steeds massa’s foto’s), van Chili, en wauw seg, zoveel herinneringen die terug boven kwamen, en zoveel pareltjes en grappige foto’s die er bij zaten! Ik werd er echt gelukkig van! Als ik thuis ben wil ik een foto-album maken maar goh, dan ga ik eerst een stevige selectie moeten doen, en daar gaat véél werk in kruipen... 

Enfin, hoe zit het hier met mij?! Awel, goe! ‘t Is eindelijk gedaan! Hehe, nee nee, mopje! Ik ga het hier zeker en vast missen, vooral ‘t goei leven, weinig tot zeer weinig verplichtingen, chilliewillie, de dag starten om 14u (of nog later), het trage op-’t-gemak-en-niet-rush-rush-leven (hmm me encanta! (ondanks de gigantisch lange rijen in den Unimarc (=supermarkt) waardoor het ‘ik ga rap efkes naar de winkel’-plan al rap om zeep is en een uitje van minstens een uur wordt)), de toch wel zeer vriendelijke aangename Chilenen, het gebrabbel, de toverdrankjes en ‘t goei eten van Hilda (en ook haar hulp bij het opmaken van mijn bed (hihi, lovely)), de Sergio zijne vettige lach en zijn domme maar hilarische mopkes (zonder veel woorden, en niet van al te hoog niveau, zo heb ik het graag!), de ‘po’ achter zowat elke zin van zowat elke Chileen, Barbudos (de bar waar we misschien wel het liefst naartoe gingen (voor Siebe ongetwijfeld de leukste bar van Temuco)), het zotte geroddel in ‘t Nederlands over Chilenen/Mexicanen/wiedanook terwijl die zich in dezelfde ruimte bevinden (wat best vaak voor grappige situaties zorgde), de vriendelijke oude madammen van de lavanderia die een heel semester mijne was gedaan hebben (maar papa en Katrien, pakt dat jullie het toch nét ietsje beter doen), de collectivos en de micros waarvan ik vaak en graag gebruik gemaakt heb en de taxi’s die op het juiste moment toelieten om er met veel te veel in te kruipen (niet alleen ook handig maar ook de leukste autoritten van Temuco!), de Terremotos en de Piscos maar vooral ‘t goekoop bier (den Becker of de Escudo’kes) voor nog geen 3 euro voor een grote fles begod! Ik kan zo wel efkes doorgaan eigenlijk, besef ik nu... Conclusie: ‘t was hier plezant, en ik ga de dagelijkse en minder alledaagse dingen sowieso missen! 

De stage is eigenlijk wel voorbij gevlogen maar dat was niet omdat het zó tof of interessant was maar eerder omdat het de laatste 4 weken waren en we ‘s avonds en in ‘t weekend nog wel af en toe iets tofs deden (of helemaal niks, wat ik ook zalig vond). Bon, kort gezegd, de stage viel tegen. Tos en ik moesten samenwerken aan een loze opdracht, amper een link met onze studie eigenlijk en heel veel heb ik daar nu niet uitgeleerd (heb wel leren werken met Excel, jeej (wat weer een zeer leuke bijnaam van Korneel opleverde, namelijk ‘excelslet’)). 

Het was wel altijd gezellig in de oficina moet ik toegeven, met Michiel en Tos in de keuken, samen veel gelachen, gevloekt, gezaagd, theetjes gedronken, kou geleden, nog meer gezaagd en de tijd afgeteld met op de achtergrond goeie en soms minder goeie muziek. 

Hopsa, hier foto’s van Michiel, die hij samen met de Leo (de man op den bureau die zich bezig houdt met Wimbledon kijken, gamen (en daar stevig in opgaat) en Timón (mormel/hond van de baas, met te korte poten, die gaat lopen met onze sjaals/papieren en die Michiel en ik allebei al eens hebben laten ontsnappen) getrokken heeft met een drone (zot chique!). Ah en Leo heeft de allerleukste beltoon ooit op zijn gsm, waarop Michiel en ik altijd mee dansen en fluiten hehe

Ah en juist, voor zij die het nog niet weten, ik ben er op alles door woopwoop! Goeie punten gescoord hier, heuj! 

Excuses, niet al te veel samenhang en structuur (ge kent mij), maar weer even over mijn stage: We zijn 4x mee naar het bos gegaan, wat betekende gigantisch vroeg opstaan (lees: vertrek tussen 6 en half 8). We moesten de mannen volgen die inventarissen doen van plantaties van bomen voor andere bedrijven. Ze meten de diameter en de hoogte van de bomen in bepaalde parcelen om zo dan een ruwe schatting te maken van het volume hout dat ze eruit kunnen halen per hectare (simpel gezegd). Tos en ik moesten onze formularios invullen met telkens uur en actie van de persoon die we volgden en dan noteren of er incidenten gebeurden. We gaven die mannen ook horloges en hartslagmeters en goh ja, pakt dat het doel daarvan ons nog altijd niet helemaal duidelijk is (link met incidenten ver zoek maar soit). Week 2 zijn we 2x naar plantaciones van Eucalyptus gegaan, schone rijtjes hoge bomen.en zeer propere bossen. Dag 1 best interessant en leuk om te zien hoe die mannen travakken. Dag 2: na parcela 2 al snel saai en goe aan ‘t wegdromen daar tussen die hoge bomen. Week 3 een pak pittiger! In Pinusbossen deze keer, met soms echt de zotste hellingen, en muren van bramen en andere kakplanten waar ge blijft achter hangen of over valt. De mannen moesten dus de weg vrij maken met hun machete en ik voelde mij echt in den jungle! Dees was neig! Enfin, tot op een bepaald moment dat ik er ook genoeg van had natuurlijk. Gewoon idioot en onnuttig wat wij moesten doen, maar ach ja, jammer maar helaas, ge kunt ni alles hebben in ‘t leven zeg ik altijd!

Hier ziet u mij op mijn best (Tos en ik hebben ook veiligheidsschoenen gekregen met zo ne stalen tip, cool hè!)

Toen we 2 dagen op terreno gingen in de Pinus-plantages zijn Tos en ik op hostel gegaan in Valdivia, op kosten van Tralkan, jeej! 

De dagen erna was ik ziekskes (ook ni veel gewoon pakt...) en kreeg ik ineens ne stop in mijn oor waardoor ik niet goed meer kon horen, echt louche. En ik kreeg de 2e dag dat ik dat had ineens een klein paniekske en dan ben ik met Michiel naar de clinica gegaan om een afspraak te maken met een dokter. Diezelfde avond, na het werk, had ik een afspraak met ene zekere Dokter Riofrio, en die bleek zeer knap te zijn hihi! Tos en Michiel waren mee om mij te vergezellen en mij te helpen als ik zou knoeien met mijn Spaans (wat niet het geval was jeej). Enfin, na een heel onderzoek beweerde hij dat alles top was, beetje rode keel en rood oor en ik kreeg wat medicatie voorgeschreven. Nu moet ik wel zeggen dat dat allemaal niet veel/snel hielp...(had meer verwacht van mijne knappe vriend!) Ik hoor nu wel weer oké maar mijn oor is nog altijd niet op en top. Ach ja, bijna weer in Belgenland, dus komt wel goed! Nu heb ik het ziekenhuis ook eens vanbinnen gezien, ook leuk ;)

Met Tos nog eens naar de feria pinto gegaan en zot nice graffiti gespot!

 Parkje heel dicht bij ons huis, op een schone superkoude ochtend onderweg naar het ‘werk’:

Oh! En zal ik nog is iets zeggen?! Ik heb 2 weken geleden 8.1 km gelopen! Trots op mezelf ze! Het was zaaaaaaaaalig weer: zon en kou, meer moet dat niet zijn! Echt genieten :) (en dan de volgende dagen afgezien met spierpijn, pfoe... achteraf bekeken niet het slimste plan want ik ging twee dagen daarna het bos in, met steile hellingen en veel wandelen, auwtch)

Ook een zalig avond in La Chingana gehad, met een aantal optredens. Een van die groepjes, met duzend trommels op ‘t podium, had danseressen mee en die dansten echt loco! Ma echt super leuk om te zien, nog nooit zoiets gelijkaardigs gezien. Groepje daarna bracht de zotste sfeer! Die waren maar met liefst 12 (of 13?) bandleden en iedereen ging wild (inclusief mezelf, uiteraard). Ja, echt goe geamuseerd! (Ochtend erna op het werk was ne pijnlijke..) (slechte foto, ik weet het, excuus)

Bon, ik ben hier in de foto’s gedoken van Tos en Sibito en bij deze deel ik een paar plaatjes van laaaaaaaang (en minder lang) geleden:

Ne keer ne koffie gaan drinken in ‘t centrum met Tossie in een hippe keet en ons ne keer goe laten gaan:

Met ons busje, maand 1:

In Conguillio (toen ik net terug was van de kapper en half kaal was en een heel weekend lang gepest werd door Nils hahaha! Ik ben over ‘t laatst trouwens weer naar de kapper gegaan (nen andere weliswaar) en gelukkig niet kaal of ne pot gel in mijn haar, lief madammeke heeft mijn haar goe geknipt, ikke blij!)

Siebe met z’n chicas op de boot van Valdivia naar Niebla (waar geen hol te beleven viel, dus uit miserie op resto gegaan en Merluza gegeten (=viske))

Met mijn maten se, op onze roadtrip:

Man man, ik heb nu al heimwee als ik die foto’s bekijk. Een tof groepke Belgen, dat waren we zeker!

Toen het hele avontuur nog maar pas begonnen was:

Zozie, genoeg herinneringen opgehaald, de rest is voor als ik terug ben! 

Morgenvroeg presentatie geven over onze stage en dan in de namiddag vrij! Nog eens naar de UFRO gaan (wat dingen fiksen), valies verder inpakken en afscheidsfeestje in de casita en achteraf gaan we nog is goed op de lappen! Laatste avond in Temuco, met alle Belgen samen... Zaterdagnacht neem ik de bus naar Valparaiso waar ik 2 daagjes de toerist ga uithangen en dan weer naar Santiago, de vlieger op en hop, weer thuis! Want seg, ik heb jullie gemist! En ik wil zomer! Ik ben dieje kou en regen stillekes aan wel beu! Augustus belooft een drukke maand te worden met een paar daagjes open kamp en dan al heel snel mijn veldwerk voor mijn thesis (triest en stom, maar niks aan te doen, ‘t leven is hard) en daar tussenin nog ergens een herexamen. Enfin, ik ga niet al te veel thuis zijn dus ;) 

Tot zover mijn hippe blog! Het was mij een genoegen!

Tot heel snel!

Fi(e)n del mundo xxx

[fientodelcostro-blog]

La última mes!

Godmiljaar seg, het einde is in zicht... Goh, wat ik heb hier allemaal uitgestoken de voorbije maand? Awel hè... Hier en daar een test en die testen gaan precies niet slecht. Om eerlijk te zijn, studeer ik hier niet al te veel en ben ik er toch (bijna) altijd door (ja oepsieee, ik heb een ‘buis’, maar kijk, ik was dat weekend ervoor ziek enzo en niet zo goed geleerd met een 3.6/7 tot gevolg (ge moet dus 4 halen om er door te zijn) maar niet gevreesd, dat haal ik wel op met mijn andere testen!) en yeeeeeeees, ook eerste (en enige) mondelinge examen geknald, woopwoop! De lessen zijn afgelopen, nog 2 testen te gaan en ook nog wel vrij veel deadlines van taken (waar nog wel wat werk aan is). Maandag, 3 juli, begint dan mijn stage! En het zou Chili niet zijn als dat allemaal op rolletjes zou lopen... Tos en ik zouden normaal gezien stage doen bij Ecosolutions, dat ene bedrijf waarbij we een tijdje geleden een salida de terreno hadden (van de foto’s van de stieren die boomstammen verslepen, zie vorige blog). Maar dat gaat niet door want pakt dat de befaamde Altomirano (prof die zogezegd alles regelt voor het programma van de Belgen hier in de UFRO) ons een beetje vergeten was en blablablaaaaa, om een lang verhaal kort te maken: Tos en ik (en ook Anton, Michiel en Janne) gaan onze stage doen bij Tralkan, het bedrijf waar Vincent werkte en Nils zijn stage gedaan heeft. Vandaag zijn we daar langs gegaan, babbeltje met den baas gedaan over wat en hoe en die verzon daar ter plekke een ‘project’ waaraan Tosca en ik samen gaan werken,. Met onder andere 10 dagen in de bossen hossen, joepieee! Enfin, we zien wel wat dat gaat worden, ben benieuwd...

Temuco, Avenida Alemania, heel dicht bij ons huis, op een van zijn schoonste regenachtige dagen:

Dit is dus ne micro: 

Intermezzo. Weet ge wat leuk is? Dat de micro’s overal stoppen waar ge wilt en vaak zijn er ook mensen die hun hand opsteken op straat en dan dus opstappen waar ze willen. Da’s echt nice! Er zijn wel haltes hè, maar dus wel handig, dan zet die ons altijd mooi voor ‘t schooltje af! :) 

In ‘t centrum en op de Avenida zijn er op straat altijd wel mensen dingen aan ‘t verkopen (zo al een legging en een armbandje op de koop kunnen tikken jeej!)

Op school, toen de zon nog eens kwam piepen (en ik te laat was voor mijn Engelse les omdat ik een halfuur naar mijn portefeuille aan ‘t zoeken was en de zotste stress had dat ik die (wéér) kwijt was.. Maar toen kwam Tossie, redder in nood, en vond em na 10 seconden hehe (maar hij was achter mijn stoof gevallen, dus écht wel moeilijk om te vinden!)), ikke picknick in ‘t zonnetje...

Vergezeld van een leuk (en best zielig) hondje :) (ik wou em bijna mee naar huis pakken)

Oooh en dan het zotste! Er was een dag met gigantisch veel regen! Toen we ‘s ochtends naar school gingen, zag onze straat er zo uit:

En echt suuuuuuuuuper veel straten die gewoon blank stonden! Ma ik heb mij echt geamuseerd die dag, wel veel buiten gewandeld, op restaurant gegaan met de chicas van de casita (= het huis) en dan ook nog met Arantxa naar de wasserette gegaan om onze kleren te gaan halen. En dan goe gelachen, ik op haar rug (zij had botten, ikke ni) en dan met die zakken met onze proper gewassen kleren vast, en er alles aan doen zodat die niet zouden vallen. Soit, ge had ons moeten zien klungelen hehe

Check die auto!!! Maf toch?!

Hehe, dit staat ook nog op mijn to-do-lijstje! :) 

En die avond heeft het ook gesneeuwd! Oké, klinkt totaal niet spectaculair maar is het wel, want het is blijkbaar al sinds 1995 geleden dat het nog eens gesneeuwd heeft in Temuco! Dus hehe, er kwamen echt mensen in onze straat naar buiten, en die vonden de sneeuw best gek. 

Ook heel toffe salida gehad van Patalogia, naar PUESCO, deel van Parque Nacional Villarica. Er lag super veel sneeuw! En het was sinds Bariloche geleden dat ik nog eens buiten Temuco kwam, en wauw, deed écht deugd! Wandelen in een zotdik pak sneeuw (pakt 20 cm, kweeetnihoeveel), en zotschoon landschap hmmm

Begon al goed met een sneeuwballengevecht, ons ne keer goe uitgeleefd :) 

De prof, heel sympathieke en gezellige man, is zo iemand die graag foto’s trekt met ne chique kodak, maar eigenlijk trekken zijn foto’s op niet al te veel ;) We zijn ook officieel vrienden op facebook, hehe (om te zeggen dat hij foto’s van ons online had gezwierd weliswaar) Trekt ook graag foto’s zoals nen échte toerist, zo vlak voor de borden van Bienvenidos in Chile en Argentina, heel schoon..... (nooit gesnapt eigenlijk, zo’n foto’s, maar enfin, hij stond erop, we konden er moeilijk onderuit..). En speciaal daarvoor zijn we dus de grens overgestoken hè?! (Haha en aan de douane dan bijna problemen met Tossie die haar sedula (wéér (hihi, sorry not sorry Tos)) kwijt is en haar ‘voorlopige’ identeitskaart/papier niet mee had)

Vorige maandag was het verlof (jeej! Geen idee waarom maar jeej!) en ben ik met de chicas van de casita (Charline, Arantxa & Karla) op dagtripke gegaan naar HUILO HUILO. Alleja, dat was het plan, we hadden op voorhand nog geen busticket en zouden dan in ‘t busstation wel zien of we er zouden geraken. Uiteindelijk om 6 uur ‘s ochtends opgestaan (how maat!) en het regende, dus wel een trieste zaak. Daarna met den UBER (nice wel, da’s een beetje gelijk blabla-car in Frankrijk) naar het busstation, dan 3 bussen genomen van een uur, onder andere tussenstop in PANGUIPULLI (hehe, daar hebben we heel hard mee gelachen want ik kon die naam maar niet onthouden en zei altijd iets fout). Enfin, toen we aankwamen aan de ingang van het park scheen de zon! En dan watervallen gespot:

En beetje verder gewandeld naar de ‘beroemde’ hotels van Huilo Huilo, zoals ge hier ziet:

En dan was er nog een park met dieren, maar we hadden om 16u al weer de bus dus zijn letterlijk uit dat park gelopen om onze bus (de laatste bus naar Panguipulli!!) te kunnen halen...

En we stonden 5 seconden op straat toen er een auto voorbij kwam en ik mijn duim op stak om te liften (de bushalte was eigenlijk verder, dus was het beter een stuk verder te gaan, maar te voet zou te lang duren en dan zouden we die bus gegarandeerd missen, vandaar). Enfin, die pickup stopte (jeej, ikke lifttalent) en stak dan - echt zot veel chance gehad - onze bus een eindje verder voorbij! Dan dropte die man ons pakt 50 meter vóór de bus (niet dat daar een bushalte was maar kom) en woehoeeeew bus gehaald!! 

Op salida voor Agua (deel van het vak Inventario y monitoreo). Interviews afnemen bij mensen over de kwaliteit van het water enzo en van alles opmeten in kleine (en grotere) waterstromen net buiten Temuco. Met het klasje weer op schok, jipiee

Michiel op zijn best, naast de Pablo (die maar liefst 30 jaar oud is!) en de Ruben (die welgeteld 28 jaar is), doetem goe met zijn schoon broek hehe

Karla en Arantxa hebben vorige week ergens chilaquiles gemaakt (een Mexicaans ontbijt). En het ziet er misschien niet uit, maar het was echt zot lekker! Met zelfgemaakte maïstortillas, lekkere pica tomatensaus met peterselie, een spiegelei (ze moesten lachen toen ik dat vertaalde naar ‘t Spaans, kenden ze ni, die naam, jammer), room, gemalen kaas, hmmmmmmm

En hopsaa, hier in Barbudos (favoriete bar hihi) met Charline op haar laaste avond... Volgende dag vertrok ze naar Brazilië. Miljaar seg, de chicas van de casita zijn niet meer volledig :( Morgen vertrekt Karla ook... En Arantxa gaat donderdag of vrijdag weg :( :( :( Echt stom want ik begon ze net allemaal leuker en leuker te vinden! 

Gisteren wandelingetje gedaan in Temuco, beetje meer buitenbuurten precies, weer super veel honden gespot en uiteraard mocht er ook geen groepje ouwe zatlappen ontbreken. Toen ontdekte ik nog maar eens dat Temuco echt een vuile stad is, laag smog duidelijk aanwezig toen ik een beter uitzicht had over de stad, uit zowat elk huisje kwam er een rookpluim, en voor de rest ook best veel afval enzo...  Maar dan de zonsondergang, die maakte alles zo mooi, best gek :) 

De Sergio had dit weekend Chileense dessertjes gemaakt, ziet er niet slecht uit hè? Maar hehe, was het wel ;) Oké nee, niet slecht, maar wel heel droog, pfoe amai! En wel lief van hem, want ik was een beetje ziekskes en hij kwam dat dan geven om mij te genezen hehe. En die avond ervoor had Hilda voor mij weer iets gemaakt voor mijne koppijn, ik zei dat ze een heks was, want ze was gluewine aan ‘t maken en dan stak ze die rook boven de pot in de fik en dan waren dat zo blauwe vlammen! Loca loca! Wel zot lekkere gluewine amaaaaai! En de volgende dag deed mijn hoofd geen pijn meer ;-)

Oké, nog één grappig estupida-verhaal van mezelf: ik ging naar de boys met de colectivo op een avond (want we gingen samen naar Ex on the beach kijken, hihi) en ik kwam aan langs de andere kant dan langs waar ik normaal kwam. Nu moet ge weten dat al die huizen suuuuuuper hard op elkaar lijken, zeker zo in dezelfde wijk ofzo. Dus ik stap, zonder na te denken, binnen in de tuin van het huis waarvan de poort een beetje open staat, klop aan op de deur (wou bijna zelf al open doen...) toen er plots een vrouw open deed en ik een ganse familie voor mij zag, met den opa, en de spelende kindjes, gezellig rond de tafel (allemaal aan ‘t staren naar mij) en toen was het 2 seconden stil terwijl mijne frank viel, en dan brabbelde ik iets van ‘oeps perdone, no es corecto’ hahahaha! Het huis van Siebe en Anton was echt nog 5 huizen verder ofzo, maar het leek er wel écht op... 

Tos en ik nieuwe bar getest (en nieuw biertje, lekker lekker)

Oké, nog ene foto van bij het afscheid van Nils, van de hele casita-bende, inclusief de gezellige mens Sergio (die mij altijd begroet met ‘Hola chica!’, waarop ik dan antwoord ‘Hola chico!’ (heel veel verder gaan onze conversaties niet haha)) en loca madre Hilda:

Bon, bij deze is het Belgenfront weer op de hoogte se! 

Dag!

PS: Met pijn in mijn hart meld ik u dat Chili verloren is in de finale tegen Alemania met een pijnlijke 0-1, dju toch! Ze verdienden écht wel een goal (of 2, of 3..) (Oké hahaha, nog 1 mini-grappig verhaal: ik heb deze week pas ontdekt (na de zoveelste match van Chili) dat het liedje van de supporters en favoriete slogan van elke Chileen niet CHI CHI CHI JÉ JÉ JÉ, VIVA CHILE! is, maar wél CHI CHI CHI LE LE LE, VIVA CHILE! (nja, best logisch eigenlijk hè?) Enfin ciaooo!)

[fientodelcostro-blog]

Hablo español ahora zenne!

Joepie, nog wat meer lectuur tijdens den blok, altijd leuk. En voor zij die niet studeren minstens even leuk! Het is hier koud ondertussen en de weergoden zijn ook wel vrij tot zeer triest zo nu en dan. Ik pak hier zo goed als altijd de bus naar school, want zo’n halfuur stappen is toch niet alles in de kou en/of de regen. Voor studenten spotgoedkoop, dus da’s tof. Heb wel ontdekt dat betalen met muntjes van 5 pesos hier niet echt geapprecieerd wordt... Ik betaalde vorige week braaf gepast aan die man van de micro, 150 pesos (700 pesos is ongeveer nen euro, dus da’s echt geen geld) en ja, ook een aantal 5 pesoskes (wat dus nog 10 000 x zo idioot is als 1 cent bij ons) en die man bekeek mij is en gooide die toen zonder iets te zeggen uit zijn raam. Ik was wel efkes van mijn melk, onvriendelijke man seg! Ach ja, dat weten we dan ook weer! Maar dus, de kou valt best mee ze, niet kouder dan bij ons, maar het stomme is dat het hier binnen in huis of op school ook koud is en dan kunt ge soms niet echt opwarmen. Allé, ik heb wel een gasstoof op mijn kamer en da’s wel nice en goe warm, maar na een uur zet ik dat dan af (da’s niet zo heel gezond ook ni, en we moeten zuinig zijn, zegt de Sergio) en dan is dat binnen het uur wel weer afgekoeld pakt. Isolatie trekt hier op gene zak! Nul nada nougatbollen geïsoleerd, enkel glas, en als het buiten goe waait en regent enzo dan wappert mijn gordijn (lees: sjaal) zelfs wa mee! En het zotste: ‘s ochtends of ja eigenlijk ook overdag kan ik soms wolkjes blazen in mijn kamer! Ma bon, ik ben dat stiekem wel gewoon, zo wat koud thuis, want ‘t is nu niet dat het ten huize De Coster altijd heel warm is ;) (ma daar kan ik wel geen wolkjes blazen moet ik toegeven). De regen dat ziet er dus als volgt uit, als het echt goeeeee gegoten heeft:

Da’s op den hoek van ‘t straat bij ons, en misschien schaf ik mij hier binnenkort best wel botten aan... Riolering kennen ze hier dus niet. Wel grappig eigenlijk om die plassen te ontwijken, en nog tien keer zo grappig als ge een auto ziet die iemand zeiknat maakt hehe (totdat ik die persoon ben natuurlijk). En hierzie, Arantxa, Mexicaanse van het huis, bij nog maar eens een klein plasje:

Ikke nog eens gaan joggen vorige week en schoon zichtje gespot over Temuco! Het is hier wel een stinkstad eigenlijk (eej haha da’s een kei tof woord), laagske smog is hier wel vaak aanwezig denk ik, zeker als de avond valt, alle huizen zijn dan vollen bak hout aan ‘t stoken. En over ‘t laatst besefte ik dat mijne sjaal naar vuur stonk alsof ik aan een kampvuur had gezeten ofzo, maar dat is dus gewoon de stank van de buitenlucht hier denk ik... 

We zijn met het klasje nog eens op excursie geweest ook en best een coole salida! We hebben een bosproductiebedrijf ‘bezocht’ en die werken eigenlijk voor andere bedrijven die bossen bezitten en was best neig om eens te zien hoe dat in het echt in zijn werk gaat, zo bomen kappen (da waren zalige mannen!), bomen verslepen met de koetjes (lees: dikke stieren) en wij allemaal helm op en fluovest aan en hier en daar viel er dan plots ne gigantische boom naar beneden! Ik ga bij dit bedrijf ook mijn stage doen in juli samen met Tossie, dus dat wilt zeggen een hele maand in de bossen bomen markeren in de kou of wachten in de auto totdat het stopt met regenen, jipieeee!

Paardje op straat onderweg naar school

Ik ben op een zaterdag (al wel efkes geleden) mee geweest met een activiteit van de Movilidad (alle buitenlandse studentjes in Temuco) samen met Tosca, Sibito en Anton, over het Mapuche-volk in Chili. De Mapuche is een inheems volk van Zuid-Amerika en in onze streek, Araucania, wonen er heel veel. En dan zijn we dus bij sommige Mapuches langs gegaan om te zien wat die doen (artisanale ambachten enzo) en hoe die leven, best interessant! En dus padré, speciaal voor u: een aantal foto’kes van steenkappers. Dus die zitten daar ne godgansen dag onder zo’n golfplatendak, de ene maakte stampers van vijzels en de andere de kommekes zelf, en ik had gevraagd hoe lang die over zo een kommeke deed, maar ik ben het vergeten denk ik. Of misschien zei die 7 dagen, da kan wel. Of misschien ook niet haha

Over Temuco zelf: ik zit hier wel graag, heb mij nog nooit onveilig gevoeld ofzo, er zijn leuke bars en heb mij hier nog nooit verveeld dus jeej! Wel zot, want blijkt toch niet zó veilig te zijn dan we dachten. Allé nee, gewoon een zot verhaal wel: vorige week hebben ze een mini-‘bom’ laten ontploffen bij mij op school om de bankautomaat kapot te doen en dan zo geld te stelen. Ik was wel niet op school, en het was helemaal aan de andere kant van waar les heb, bij de oude casino (want jeej, de nieuwe is open!). Maar dus, ik heb een filmpje daarvan gezien, en er was nog wel echt wat paniek, enzo. Vorige week is er blijkbaar ook een meisje van mijn klas onderweg naar school overvallen en ze moest dan alles afgeven.. Om maar te zeggen dat Temuco niet heilig is ;) En hier, een foto’ke van een gezelige manifestacion in ‘t midden van ‘t kruispunt van 2 gigadrukke straten (einde van de Avenida Alemania). Wel geen idee waarvoor ze protesteerden. Oh en een tijdje terug liepen we met de klas van school naar Barbudos en onderweg begonnen onze ogen ineens allemaal kei hard te pikken en kregen we zo een droge keel (nja, moeilijk uit te leggen) en bleek dus dat dat kwam doordat de carabineros (= flikken) gas (geen traangas maar iets anders) hadden ingeschakeld tegen stakers van een universiteit. En dat hing dus nog altijd een beetje in de lucht. Hier wordt naar ‘t schijnt dus heel veel gestaakt en normaal staakt onze unif ook zowat elk jaar, en dan hebben studenten soms 3 maand geen les ofzo! Maar dus dit jaar (nog) niet, jammer ;)

Wat betreft mijn Spaans: ik heb wel vooruitgang geboekt geloof ik! Ik versta meer en meer, dus da’s wel tof. Ondertussen lukt het mij wel om een gesprek te voeren (weliswaar met Spaans met gigantisch veel haar op, maar soit), zélfs met Hilda! (En daar ben ik best trots op ze, want die praat kei onduidelijk en snel (vind ik)). Ook weer een aantal presentaties gegeven en testen gedaan. En loco loco, ik ben er al op 2 testen door en ik had kei goeie notas (= punten), ik snap ook niet hoe het kan haha. Bij de eerste test (van het vak Inventario y monitoreo) was het wel wa louche, alle Belgen hadden kei goe (ik had 4.3/7 en ge moet een 4 hebben om erdoor te zijn, dus jeej, ikke blij) maar de Chilenen van de klas hadden echt slechte punten. Ik denk dat er maar 2 Chilenen door waren, en het viel dus kei hard op dat die prof de Belgen wat had voorgetrokken. Allé, zo leek het toch, kan natuurlijk ook zijn dat wij zot slim zijn en/of zij zot dom ;). De Chilenos vonden het ook wel oneerlijk en waren echt verontwaardigd, wat ik wel snapte maar jeeeeeeeeeeeeeej ik was er wel door woopwoop! En dan hopsaaa, 2e test ook zot geknald, op Patalogia (vak met alleen de Belgen). Ik heb een 6.6/7! Say whaaaaat!?? Ik ben een zotte noña (= seut)! ;) De testen zijn hier dus wel middelbaar-style en soms heb ik wel wat frustraties over hoe ze les geven en testen afnemen, maar ach, ik ga niet klagen. Gewoon zó anders dan in Leuven! Maar dus die testen zijn eigenlijk al mijn examens en ik heb dus geen examenperiode zoals in België maar doorheen het semester testen, taken en presentaties. En op ‘t einde wordt dan alles opgeteld.

Hier thuis is het leeeeeeuk! Leuke mensjes! En we hebben een vogelepik-bord hangen in de keuken (al lang) en dan doen we soms zo weddenschappen van ‘Als ik in el rojo doe (de roos dus) dan moet gij blabla doen’ En zo heb ik ne keer ne Chilipeper moeten opeten omdat Nils in de roos had gedaan, en ik haat pikant écht heel hard. Ma dieje peper was dus echt GIGANTISCH pika pika, dus heb hem niet helemaal opgegeten. Daarna ne liter melk gedronken denk ik? ik doe da nooit meer! En Tos moest dan een lepel bloem eten hehe, ook funny. Of soms doen we ook ‘Als we nu in ‘t rood doen dan gaan we ene drinken’ (zie foto in onze favoriete bar ‘Quatro Ebrios’ (= 4 Zatlappen, leuke naam hè!), met Arantxa en Nils), soit, da bord heeft al voor grappige situaties gezorgd, beste aankoop Nilsie! Hahaha, en toen Vincent jarig was hingen er overal ballonnen op in de keuken en ge kunt het al raden.. die ballonnen hebben daar nog genen dag gehangen denk ik. De Sergio in topvorm om stiekem met een pijleke nen ballon kapot te knallen haha! En dan Hilda ook loca loca, zich goed uitgeleefd met ballonnen kapot te doen :)

Vorig weekend ben ik met 3 chicas, Charline, Arantxa en Karla, en Nils van het huis naar Argentinië gegaan! We hebben met ons vijf nen auto gehuurd, en dan was er nog een ander groepje met 2 Mexicanen en 2 Fransen mee met een andere auto. Weer heel veel geluk gehad met het weer! Zonneke, en amai, ik ben echt fan van roadtrippekes! Rondrijden in zo’n prachtige landschappen met goeie reggaetonschijven op den achtergrond, da’s echt nice! De andere Belgen zijn naar Atacama gegaan voor vijf dagen en ergens wel jammer dat ik niet ben meegegaan en dus Atacama niet ga zien, maar ja, ik zeg altijd, ge kunt ni alles hebben in ‘t leven ;) En ons tripje was zeker en vast de moeite! Goe geband met de chicas van ‘t huis, jipie! Eerst zijn we naar SAN MARTIN DE LOS ANDES gegaan in Argentina:

En dan verder on the road... La Ruta de 7 lagos, heel chique!

En dan hopsaa naar BARILOCHE! Ik vond dat echt een tof stadje! Gezellig en aan ‘t water ook. Daar hadden we een cool hostel, genaamd de Penthouse, op de 10e verdieping van een appartement met uitzicht over ‘t meer en de stad! (Wel wat bewolkt toen ik die foto’s nam precies..)

Volgende dag veel gedaan! De Cerro Campanario beklommen (echt voor pussies, zogezegd 40 minuten naar boven, en wij deden er de helft over oew yeah!) en er lag sneeuw! Dus af en toe sneeuwballengevecht gedaan, tof :) Wel jammer dat het bewolkt was, maar nog steeds een chique uitzicht...

Moehahahaaa, verrassingsaanval van boven, Nils en ikke hebben buenas idieas.. En hahahaha, zot grappig moment toen Nils vanop deze plaats ne sneeuwbal op ne liftstoel probeerde te gooien (ge kon ook met zo van die ski-liftstoeltjes naar boven gaan, voor de luieriken) en jeeep, ge kunt het al raden, het was récht in de schoot van een madam, dus wij bukken bukken en dicht gaan van ‘t lachen :)

Coole spechten met rood koppeke, meerbepaald de Magelhaense specht ;)

Yoga-skills oefenen:

Op weg naar een andere mirador, iedereen kon den boom in (hihi)!

Sneeuwballengevecht:

Cascadeke meepikken:

Dan ‘s avonds buiten aan ‘t water naar de zonsondergang gekeken

Laatste avond gezellig in het hostel gekaart met een wijntje goe gelachen wel want Nils en ik speelden kei hard vals (easy als ge als enige twee Nederlands kunt) en dan achteraf bleek dat Charline en Karla onderling ook vals gespeeld hadden én Arantxa en Nils ook, hehe. Dan volgende dag reden wij met ons 5 de Cerro Otto op met den otto (hihi) en eerst zotte wolken en geen kl*te te zien maar dan plots waren we boven de wolken!! En dan was het best neig! En chique uitzicht zo, met die wolken en die bergen dan vanachter:

Dan terug naar huis en weer heel schoon onderweg, af en toe tussenstoppeke en den toerist uithangen (lees: duizend miljard foto’s pakken, daar zijn die grieten wel goed in amai..).

Zoals 2 princesas, moe en voldaan aan ‘t slapen in de coche, op weg naar huis

In terugkomen, toen het al donker was, had Nils bijna ne vos doodgereden! Bariloche was echt een nice tripke, laatste weekend met Nils, en wel veel Spaans nog geleerd ook. Hehe, en we hebben de andere chicas ook wat Nederlands geleerd, ook grappig! Pasopè (= pas op hè) was de favoriet in de auto, als er nen ‘boebel’ ofzo was op de weg. En ‘stommerik’, ‘dommerik’en nog wat vuile woorden (oepsie, mijn excuses, het niveau was vrij laag moet ik toegeven) zorgden ook voor veel lachbuien :) 

Zozie, wat kan ik nog vertellen? Awel, voor de rest heeft mijn laptop zo soms zijn kuren, internetverbinding maar geen internet, en ik haat computers (nu nog meer). Dus ben ik naar de winkel gegaan, en die man was zot vriendelijk, en heeft toen de eerste keer mijn pc gefikst, gratis en voor niks. En dan een babbeltje mee gedaan en echt sympathieke kerel! Ikke ontroerd door de vriendelijkheid van gans Chili achteraf (hehe, emo-momentje). Vandaag dan zelfde probleem en ik wist begod niet hoe die man dat toen had opgelost dus hop, ik weer naar die winkel. En dan heeft een andere man mijn pc daar opnieuw gefikst jeej! (nu wel niet zomaar gratis en voor niks, mijn charmes werken ni altijd precies, jammer) Soit, hopelijk nu voor goed opgelost!

Gisteren was het ‘afscheidsparty’ van Nils, want die vertrekt vanavond, zijn stage zit erop, en nu gaat hij een reis maken met zijn papa en daarna nog andere loco dingen doen en verder reizen enzo. Mijne maat gaat weg, echt triest! Maar zoals ons Hilda zo schoon zei: ‘nada es para eterno’ ;) Maar dus gisteren toen we thuis kwamen, echt zot grappig, we hadden op onverklaarbare wijze allemaal geen sleutel van la casa, en dus zijn Nils en ik over de 2 poorten gekropen, ma die hebben zo van die pinnen vanboven dus Nils heeft zijn broek gescheurd hahahaha! En ik had een nieuwe broek aan, dus klein stresske, maar jeej, ikke veilig en wel en zonder scheuren erover geraakt. Daarna kwamen Anton en Tossie thuis en hahaha die hadden dus ook geen sleutel en moesten ook over de poorten kruipen, en hopsaa Tossie haar broek is ook gescheurd! 

Hier een kiekje van mijn nieuwe coupe:

Oké nee, mopkeeeee (dat is Arantxa haar haar hè, dommeriken)! Stel u voor, eikebah! Echt mottig maar het delen waard vond ik ;)

Bon, ik zou uiteraard nog veel meer kunnen vertellen (zo van die verhalen zonder clue bijvoorbeeld, ben ik wel goed in) maar ik zal jullie daar allen van besparen, genoeg voor nu!

Net met z’n allen afscheid genomen van Nils, en best heftig, veel gebleit van zijn chicas (inclusief mezelf) want pakt dat hij wel hard gemist gaat worden hier in huis, zowat de sfeermaker, en ja, iedereen had ie wel heel graag. De komende twee maanden gaan echt anders zijn, daar zijn we ‘t allemaal over eens... Maar jeej, ik heb er een goei moatje bij, en wij zien elkaar terug in België, dan gaan we samen op de lappen en organiseren we de zotste reggaetonfeestjes, bij deze iedereen welkom, sfeer verzekerd!

Vandaag 2 juni, dus nog exact 2 maanden en ik ben weer in Belgenland! Succes met het leren, vriendjes en vriendinnekes, knallen daar en ik duim voor buenas notas!

Ciao ciao xxx

[fientodelcostro-blog]

Muchas historias, muchas aventuras!

Huplaa, nieuwe stories of my life! Ik loop wat achter, dus ik ga mijn best doen wat in te halen, te beginnen met een 4-daagse roadtrip met Anton, Siebe, Tosca en ik naar het 2e grootste eiland van Chili (Tierra del Fuego is het grootste eiland) en het 5e grootste eiland van Zuid-Amerika, genaamd: CHILOÉ! Met een witte (jeej!) kar wijle weg... En niet geheel zonder avontuur en problemas (wat had je gedacht?). Donderdagavond pas laat vertrokken maar uiteindelijk toch nog helemaal tot in Chiloé geraakt (nachtelijke ferry hebben we nu ook eens gehad) en dan ergens aan de kant van de weg ons tentje opgezet om half 3 ‘s nachts en de volgende ochtend vroeg uit de veren. Plan was om naar een park te gaan en daar een lange wandeling te doen eventueel met een nachtje blijven slapen. Uiteindelijk zijn we zover nooit geraakt, jammer maar helaas, door een onverwachte wending. Er was een weg op het strand (écht waar) en na een giga-plas over te steken reden we plots naast de zee, wat best cool was! Slim daarentegen... De boys leefden zich efkes uit op het strand en alles ging vlot met onze niet-4x4, tot we - u hoort mij al aankomen - vast kwamen te zitten in het zand. Af en toe geraakten we weer vertrokken maar al snel zaten we weer vast. Uiteindelijk konden we de auto wel draaien om terug naar de ‘weg’ te rijden. Maar op dat moment zaten we écht vast: voorwielen gans in het zand, en heel de onderkant van de auto zat potdicht met zand (door telkens opnieuw te proberen, patineren, veel gas geven etc.). Toen beseften we dat het er niet zo goed uitzag... We besloten uiteindelijk dat Siebe naar het dorp moest lopen (er waren geen huizen/mensen in de buurt en het dorp was wel een kilometer of 2 terug) terwijl de rest de auto probeerde uit te graven:

Ondanks de vele slappe-lachbuien, was het een vrij tot zeer groot probleem: het was onduidelijk of de zee aan ‘t terugtrekken was of net niet... We bleven proberen, met plankjes onder de banden, sporen maken, en maar graven. Ik stond even op het punt al onze spullen in de duinen te gaan leggen, zodat die toch al gered waren, en het beeld van een zwemmende auto kwam ook even in mij op (hehe). Gelukkig scheen de zon en staken we elkaar aan met de slappe lach. Totdat er een golf tot aan de achterbanden van de auto reikte (en mijn voet helemaal nat werd), toen was het menens!! Man, stress van ons leven! Op dat moment kon ik Siebe bereiken: hij zat met een Chileen in een 4x4 om ons te komen redden jipieeee! Dankzij de rijskills van die man en onze langdurige graafwerken zijn we er uiteindelijk uitgeraakt (weliswaar 20 000 flappen armer, maar op dat moment maakte dat allemaal niet uit). Ik geloof dat we daar 2 uur hebben vast gezeten, mafste 2 uur ooit ;) 

Koetje aan zee:

Middageten met zot uitzicht verpest door ne superambetante schijthond en wespen, dan maar in de auto gegeten hehe

Camping:

Avondeten op het strand, bij zonsondergang

Kerkskes spotten (staat in de top 3 must-see in Chiloé, naast de zwarte langhalsgans (ofzoiets) en de palafitos).

Palafitos (paalwoningen)

Veel toffe artisanale marktjes! (ik heb schone pullen en oorbellen gekocht!)

Bijenkasten in keiveel kleurtjes (al vaak gezien maar nu eindelijk op foto jeej)

Laatste nacht in ne chique cabaña geslapen!

We hebben met de klas terug wat excursies gedaan: eentje naar YUMBEL: 2 uur op zoek naar de prof (die kwam rechtstreeks en wij met een busje van de UFRO), rondgedwaald op een markt, daarna samen naar een zeer bizarre Feria de Semillas, een markt waar mensen zaden van plantjes en kruiden enzo kunnen uitwisselen in een parochiezaaltje, daarna panne met de bus en heel gedoe om thuis te geraken, om 12u aangekomen in Temuco heuj! 

Ik heb trouwens ook mijn eerste test gedaan hier van het vak ‘Inventario y monitoreo’, beetje vaag allemaal. Het gaat hier op 7 en in totaal moet je 60% halen om erdoor te zijn, dus dat wordt nog spannend. Test was wel haalbaar denk ik, alle Chilenen vonden het fácil, maar ik vond het eerder difícil maar kijk, we zullen wel zien! We moeten wel vaak taken, papers of presentaties maken en dat is wel handig om punten wat op te krikken (aangezien ik dan geholpen wordt door mijn vriend Google Translate). Ah ja, ik heb dus ook al 2 presentaties gegeven (op dezelfde dag) en tijdens de eerste kreeg ik ineens de slappe lach... omdat ik ik niet goed uit mijn woorden geraakte ofzo, geen idee. De prof zei dan ‘Tranquilo, tranquilo!’ maar kon er gelukkig ook wel mee lachen. Tweede presentatie ging beter, snel mijn slides afgerammeld en doen alsof ik alles snapte ;).

Weekendje HUERQUEHUE! (”werkéwé”). Nationaal park, schoon weer, en een ma-gni-fie-ke wandeling!! We hebben de pittige wandeling gedaan naar het topje van de San Sebastián (1800m). De herfst is hier begonnen, en wauw, echt schone kleuren! Al na minder dan een halfuur was ik cassé (ai ai, ni veel gewoon precies) dus stak ik mijn oortjes in: just ikke, la música en de natuur. Heeft mij gered! Het laatste stuk was echt met klimmen, 2 stokken (was nogal glad, veel modder) en wel wat afgezien. Maar dus zeker de moeite! 360°-uitzicht, ik vind dat echt neig! :)

We hebben op een zondag ook eens met alle Belgen gekookt voor de anderen van het huis, een héél gezellig Belgisch avondje met vol-au-vent (met zelgemaakte bouillon!) en zelfgemaakte frieten op het menu! Veel werk maar heel tof en heel lekker (al zeg ik het zelf).

Met die van het huis op stap: Terremoto testen (typisch Chileense cocktail met ananasijs, grenadine en witte wijn)

De serre op school: mijn favoriete habitat! :) 

Tweede excursie was naar VALDIVIA! Opnieuw een marktje, deze keer met allemaal bosproducten, wat presentaties (geen knijt van opgevangen...) onder andere van een gekke mapuche-vrouw die veel strijdkreten slaakte en voor de bescherming van de natuurlijke bossen van Valdivia strijdt (”aj aj aj aaaaaaj!!”). Siebe, Tossie en ik bleven een nachtje slapen in een keitof hostel met permacultuur (ecologisch en duurzaam enzo). 

Zeehonden en giga-zeeleeuwen, vlak naast een grote markt. Sommige zaten echt naast de viskraampjes, viskes te pikken 

The King:

Die avond lekker gekookt!

En naar een hippe bar gegaan, maar al snel moe en vrij vroeg beddeke in! Volgende dag met busje naar Niebla waar het even zoeken was naar een boot (hoe, wat, waar?) naar een eiland. Uiteindelijk verzeild geraakt in Corral met een boot (én reggaeton uit de boksen aan ‘t knallen), waar eigenlijk geen hol te beleven viel... Wel lekker viske gegeten! 

Kwalleke (ook pelikanen gezien!)

Dan bootje terug en busje terug naar Valdivia, in parkje wat rondgewandeld en rugbymatchke meegepikt :)

Best een grappig verhaal: de Chilenos zijn niet al te snugger... Ze hebben pakt zo’n 2 jaar geleden een brug proberen te bouwen, ma ‘t is ni zo goe gelukt hahaha! Op een of andere manier is dit het resultaat:

En aan de andere kant net hetzelfde, en dan tussen die twee verticale stukken een 5-10-tal meter ofzo. Ik vraag mij echt af wat er hier is misgelopen hehe.

Elegante Tossie en Sibito in de Botanische Jardin van de unif van Valdivia (echt nice universiteit!)

Een hartje! Oooooooooh, da’s een teken van de liefde (hehe, er wordt er hier eentje gemist).

Vorige maandag ben ik met Arantxa (Mexicaanse), Tossie en Nils van het huis naar de yoga gegaan van een andere unif. Beetje zweverig maar ik verstond er toch ni veel van dus trok ik mij daar niks van aan. Af en toe stond die vrouw dan recht om tussen ons rond te lopen, en 2x kwam ze naar mij en dan zij die van alles dat ik ni begreep, best grappig (dan deed ik mijne rug hol terwijl ik mijn kop in kas moest doen bv haha). Ik heb echt heel hard mijn best gedaan om ni in de lach te schieten en dat ging vrij goed... totdat ze ineens allemaal op ‘t einde (na een uur en half) samen ‘OOOOOOHM’ zeiden en die vrouw op een gong sloeg, hahahahaha, ik lag echt strijk, en dan Nils ook, en Tossie en Arantxa, allemaal goed aan ‘t proesten van het lachen! 

Oh juist, vergeten te vertellen over de censo in Chili! 19 april was de volkstelling en kwamen er 2 vrouwen langs met een vragenlijst die iedereen in ons huis moest beantwoorden (naam, leeftijd, nationaliteit, waar woonde je in 2012 (jaar van de vorige censo), waar woonde je moeder toen je geboren werd, van die dingen). Als het hele huis geteld was kregen ze een sticker op de deur. Daarna zijn we naar Janne gegaan voor haar birthday, en op straat liepen allemaal vrijwilligers met een kaartje rond hun nek, van huis tot huis om mensen te tellen. Best iets bizar...

Dit weekend verlengd weekend jeej! Dus perfect moment voor nog maar eens een tripje! Deze keer op schok met Tosca, Griet, Nils, Siebe & Janne naar CONGUILLÍO! Super mooi weer! Echt bakken! Jammer dat ik geen short mee had... Eerst met busje bijna 3u naar Conguillío, daarna makkelijk een lift gevonden naar de ingang van het nationaal park: toffe rit met Nils in de laadbak van een pick-up :)

En dan op schok met onze trekkersrugzak! In zicht: 2e actiefste vulkaan van Zuid-Amerika! 

Goei eten zenneeee

Zalig kampvuurke... totdat de mannen van de camping kwamen zeggen dat dat verboden was :( :( :( Zotkoude nacht, amper geslapen :( 

Zonsopgang:

In terugkomen liftwedstrijdje Janne, Siebe en ik tegen Nils, Tossie en Griet: onder ‘t snelst in Temuco aankomen! Ondanks dat Tossie zo graag wint, zijn wij met ruime voorsprong gewonnen! Rechtstreekse lift en zo goed als voor ons huis afgezet versus wachten op een bus die maar niet komt moehahaha! 

Ow nu ik deze foto zie, efkes een klein intermezzo: ik ben naar de kapper geweest! :o Op mijn eentje! :o Die kapper zag er wel oké uit, zat wel wat volk, maar ik kreeg daar wel wat de poepers... Een man deed mijn haar. En nadat ik had uitgelegd dat mijn Spaans niet optimaal is, toonde ik mijn profielfoto van op facebook van kijk, dees moet het worden. Toen die man met de tondeuze bezig was, brak het zweet mij écht uit! Dikke 10 minuten later stond ik buiten: half kaal, ne kilo gel in mijn haar en een handvol lachende Chilenen die mij, ‘Miley Cyrus 2′ (zo noemde de kapper mij, nice compliment maat!), nakeken. Bon, eenmaal thuis, ikke gaan joggen, douchke gepakt en al die smerige braft uit mijn haar (voor zover dat nog aanwezig was/is) gewassen. Ach ja, chance dat dat snel groeit! En het heeft misschien ook zo zijn voordelen: zo kan ik alle Chilenen misschien eindelijk eens van mij weg houden (hehe). Bij deze een schoon plaatje van mijn coiffure ;)

Ziezo! Ongeveer in de helft nu... Louche wel, gaat zo snel, maar tegelijkertijd ook weer niet...Hopelijk niet alleen maar regen de komende maanden. 

PS: ik ga ook flink naar de lessen enzo hoor, papa ;) Alleen iets minder leuk en interessant om over te vertellen... 

Dag lieve Belgenvriendjes! 

Fien Del Mundo (zo noemt Hilda, la madre de la casa, mij af en toe)

PS2: jipieee, de post werkt wel degelijk! Na een heel dikke maand kaartje van Inie dan tóch aangekomen :) 

[fientodelcostro-blog]

Mi vida en Temuco

Hola chickas y chickos! Ondertussen al bijna 2 maand van huis, zot hè?! De voorbije maand was wel pittig vond ik... Overdosis Chileens was al snel een feit, de eerste lessen waren vrij tot zeer overdonderend (met daaropvolgend barstende koppijn) en dipjes waren zeker present. Gelukkig ook toffe dingen gedaan, waaronder 2 tripjes jeej!

Ik woon in een groot huis in een zijstraat van de Avenida Alemania, zowat de hoofdweg van Temuco (eventueel vergelijkbaar met de Bondgenotenlaan) bij een Chileense familie: madre Hilda, padre Sergio, dochter Alejandra en haar Belgisch lief Vincent. Verder wonen er ook nog veel andere buitenlandse studenten (een Franse, 2 Mexicaanse meisjes, een Chileense, een Venezuelaanse, Tosca en Griet en dan nog Nils, een andere Belg). De keuken is gemeenschappelijk, die is zelden leeg, er is altijd wel leven in de keuken! Omdat we met veel Belgen zijn praten we eigenlijk heel vaak Nederlands in de keuken, wat de Chilenen en Mexicanen niet zo tof vinden. De combinatie van Spaans-Nederlands zorgt wel heel vaak voor hilarische situaties (Hilda vind dat ik een aanstekelijke lach heb, maar ja da’s nu ni moeilijk, het merendeel van de tijd zit ik te lachen met de situatie omdat ik er niks van snap, iets totaal fout begrepen heb of ‘si’ antwoord op een niet-ja-nee-vraag). 

Dit is ons huis: (met 2 verdiepen! De meest huizen hier hebben geen verdiep, en huizen zijn hier meestal van hout, met een golfplaten-achtig dak en allemaal met een hek rond). (ah ja, wel zonder tuin, jammer maar helaas)

Ikke blij met mijn kamer (eigen badkamer woopwoop! Wel geen gordijnen maar daar ben ik ondertussen al aangewend).

Er zijn hier wel wat gekke gewoontes waaraan ik nog wat moet wennen of gewoon gekke dingen die ik gespot heb de voorbije weken:

- Wc-papier mag niet in de pot, maar moet je in de vuilbak gooien 

- Hier wordt niet gesorteerd!! Steken in mijn hart :( De vuilkar komt bijna dagelijks langs om kleine zakjes (ze kennen hier precies geen vuilzakken) op te halen, en daar zit dus echt álles in (glas, eten, plastic, brikken, pfff). De Chilenen kunnen nog veel leren van ons op dat vlak...

- De postbode is echt lachen: dat is een man op een fiets en die rijdt wat door de straten en zonder te stoppen gooit die dan post over de omheining en dan ligt de post daar schoon in de voortuin!

- Proffen en assistenten geven hun studenten soms ne kus op de wang en omgekeerd. Allé, niet bij elke les hè, maar wel bijvoorbeeld bij een practicum ofzo. En los daarvan geven Chilenen zowat altijd ne kus als ze elkaar zien (in de keuken, voor de les,... alleszins meer dan bij ons het geval is).

- Aan de kassa in supermarkten zijn er mensen die voor u uw boodschappen in zakjes steken. En dat is dan echt die hun job en de bedoeling is dan dat je die wat geld geeft. Die gebruiken echt massa’s zakjes (soms zo 1 ding in 1 zakje) maar ik zeg meestal ‘No bolsa necesito’ of iets dat daarop lijkt en dan laten ze mij gerust. Naar ‘t schijnt gaan ze het ‘zakjesgebruik’ verminderen en zijn er nu max 3 zakjes per persoon toegelaten en dan gaan ze zo ooit die zakjes verbieden (ik ben benieuwd).

- Nog iets crazy! 19 april is het hier VOLKSTELLING!! Dat vindt om de 10 jaar plaats en godmiljaar seg, wij gaan dat mogen meemaken! Alle Chilenen moeten dan van 9u tem 18u verplicht thuis zijn, geen school dus, jeej! Er gaan dan 5000 Chilenen van huis tot huis om te tellen hoeveel mensen er wonen en stellen ze vragen (Buitenlander? Hoe lang in Chili? etc) en daklozen worden ook ondervraagd. In de bergen zetten ze zelfs militairen in!

- Op school zijn er nog wel veel meisjes/vrouwen zwanger. De oudste in mijn klas is een man van 28, de Marco is papa (ik denk dat ie 24 is) en er is een vrouw van 26 zwanger en een andere heeft een kind van 4 ofzo (heeft ze al eens meegenomen naar school). Dat is hier allemaal wel normaal. Abortus is hier trouwens verboden! Op school heb ik posters zien hangen met protesten tegen abortus, en dan zijn er mensen die die kapot scheuren (en terecht). Er is ook een crèche op school en zo’n kabineke om pampers te verversen :) 

Temuco is een heel grote stad eigenlijk, veel groter dan Leuven (9x zo groot en meer dan het dubbel aantal inwoners volgens mijn goed vriend wikipedia). We doen hier alles te voet, of met de taxi (met veel is dat wel goedkoop, het steekt hier trouwens ook zo nauw niet als er een persoon of 2 teveel in de taxi zit) of met de collectivo (een soort taxi met een bepaald nummer die altijd een vaste route doet (je moet meer betalen als je toch naar een specifieke plaats wil)) en er zijn ook micros, kleine bussen, en die zijn het goedkoopst maar kunnen al wel eens héél ver omrijden of er gigantisch lang over doen (hehe, Anton en Siebe zijn zo eens anderhalf uur onderweg geweest naar school). In het begin allemaal wat uitzoeken welke micros en collectivos we nodig hadden en aan welke kant van de straat we die dan moesten nemen, maar ondertussen kunnen we er wel wat aan uit. Wel vrij vervelend dat we een halfuur naar school moeten stappen (’s ochtends nemen Tossie en ik wel meestal de collectivo omdat we te laat (of te lui) zijn) maar oké, zo lang het niet regent is dat wel oké! 

De grote markt, in die kar zit zeewier (echt ranzig)

En ja zenneeee, de palmbomen zijn hier ook aanwezig! 

Tossie en ik op de Cerro Ñielol, een heuvel met een schoon uitzichtje over Temuco:

Dit is de ingang van de chique shopping mall, genaamd ‘de Portal’. 3 verdiepen, zot groot en heel veel winkels, waaronder de Jumbo, onze favoriete gigantische supermarkt (ook helemaal niet ver voor ons).

Straathonden: check!

Ik vind de graffiti en de tekeningen/schilderijen op huizen, muren en in bars echt kei tof! Da’s eigenlijk wel zowat overal in Chili, en ik heb een aantal pareltjes in Temuco gespot :)

Onze universiteit, de ufro, vind ik wel echt tof: sfeer en gezelligheid een dikke 10! Een grote school, in ‘t begin echt om te verdwalen, veel groen (dat is eigenlijk in ‘t algemeen wel het geval in Temuco, alle huizen hebben kei veel groen, ook al zitten we in een stad, dus wel tof), gezellig met bankjes, als ‘t goe weer is zit iedereen op ‘t gras. En een barbecue’ke met vrienden en een muziekske hebben we ook al eens gespot op de campus. Er is zelfs een casino! Klinkt cool maar dat is het niet: de casino is een soort alma en wel oké qua eten (behalve dan gore oranje, superzoete flubber-gelatine-achtig-iets als dessert). Er zitten verder ook wel veel alternatieve mensen op school, van alle soorten mensen is er wel wat te vinden :) Sommigen nemen ook circusspullen mee en tijdens de pauze voeren ze dan een showke op. Yenifer, mijn practicummaatje, heeft bijna altijd haar hoelahoep mee en 3 jongleerstokken en dan doet die van die wakko dingen (op 1 been, hoelahoep onder haar knie en tegelijkertijd jongleren enzo). Onze klasgenoten zijn super vriendelijk! In ‘t algemeen zijn alle Chilenen echt heel sympathiek. Daar kunnen Belgen dan weer iets van leren... Als je op straat de weg zoekt, wordt je al snel geholpen, mensen in de supermarkt die door hebben dat we niet van hier zijn, slaan een babbeltje en leren ons typisch Chileense woorden, onze padrinas en madrinas (onze buddies) helpen ons met vanalles en nog wat. We worden hier echt goed opgevangen! :) 

Schooltje, pingpongtafel: check!

Winkeltje in een oude bus:

Kunst op school: (hier kunt ge dingen afprinten)

Al na week 1 vertrokken we op ons eerste tripje naar PUCÓN! Vrijdagnamiddag op de bus, 2,5 uur van Temuco. Alle Belgen waren deze keer aanwezig (joepie!) en ook Samuel (Franse huisgenoot van Janne en Michiel) vergezelde ons. Schone zonsondergang gespot (da gaat dus echt zot snel hè! Op een paar seconde is de zon onder, ik ben daar altijd opnieuw verbaasd over).  

Volgende dag gaan raften, yeeeeeeess! Een aantal andere extranjeros waren ook naar Pucón gekomen en zo waren we met een 15-tal om te raften. 3 toffe Chileense mannen gingen met ons mee en het was écht neig! :) 

Daarna trokken we met de 7 Belgen, Samuel en Sylvain (nog een Fransman) naar de actieve vulkaan Villarica. Die kan je beklimmen tot helemaal boven (2900m), met een hele uitrusting (sneeuwbotten, helm, zo van die hakdingen voor in ijs,.. en dan kan je de lava er echt zien uit pruttelen. Gegarandeerd indrukwekkend en die tocht is ook niet zonder gevaar (Griet heeft dit als enige van ons gedaan en vertelde dat er af en toe ijsrotsen naar beneden vielen). Soit, allemaal goed en wel, maar iets boven mijn budget (lees: meer dan 100 flappen!). Dus besloten wij een tweedaagse te doen op 1400m hoogte op de vulkaan. En dat was zeker de moeite! Jammer wel dat er veel wolken waren onder ons waardoor we niet zo’n spectaculair uitzicht hadden. In ieder geval wel warm, veel zon! En uit de vulkaan kwam er echt witte rook en ‘s avonds toen het donker was, zagen we oranje rook, cool hè?! :)

Zondag stonden we op met een wolkentapijt onder ons. We zaten boven de wolken, cooooooooool! Warm dus, eerst stuk verder gewandeld en daarna heel het stuk terug (pakt 15km ofzo) maar wow, ik heb echt afgezien... We waren niet al te goed voorbereid (voor de verandering hehe) en hadden amper water voor de 2e dag mee (vorige dag gekookt en er schoot niet veel meer over én we waren met 8). Dus optimaal was het niet. Chance dat ik nog nen appel had, ik heb er een uur over gedaan om die op te eten en na elke bergop at ik een hap. Dat heeft mij echt gered (slimme ik)! 

De 2e week hadden we een pak meer lessen. Ik heb in totaal 5 vakken, waarvan 3 alleen met de Belgen. De meeste profs praten wel net iets trager en duidelijker dan de gemiddelde Chileen en meestal kan ik uit de context wel achterhalen waarover het gaat. In België is het al een zotte prestatie als je de volle 2 uur kan opletten en noteren, hier is dat dus al sowieso een verloren zaak. Mijn aandacht is heel snel weg en dan hoor ik op de achtergrond gewoon een persoon ratelen. Focussen op een taal die je niet kan is echt moeilijk... Gelukkig is Tossie er om af en toe te vertalen en mij te zeggen wat we moeten doen tegen volgende les of wanneer het test is. Mijn notities zijn lijstjes van woorden die ik opvang en waarvan ik de vertaling wil weten, om toch maar iets te doen tijdens de les. Met andere woorden: die trekken op niks. Het lijkt hier eigenlijk verdacht veel op het middelbaar... En dat heeft zowel positieve als negatieve punten: we hebben echt nog wel veel huiswerk (??!), testjes doorheen het jaar, maar ook uitstapjes met de klas, goeie klassfeer en de profs staan veel dichter bij de studenten. De lessen met alleen maar Belgen zijn heel vermoeiend, constant proberen opletten, ze stellen veel vragen en willen ons heel graag van alles bijleren. Op dinsdag 8 uur les met de laatste 2 uur een chaotisch groepswerk met heel de klas (20 man) als kers op de taart, dat is iets te veel van het goeie... We kwamen allemaal vrij depressief uit de klas en zijn dan meteen richting café gegaan: een goeie frisse pint, ne goeie pizza en een goei matchke voetbal op groot scherm Chili-Venezuela (TCHI TCHI TCHI, YE YE YE, VIVA CHILE!), meer had ik niet nodig na zo’n zwaar dagje ;) 

Ook eens sushi gegeten met Janne en haar madrina Fransisca. Met heel veel avocado mjammie :) 

Voor de rest ga ik ook Engelse les geven aan Chilenen (hahaha, wie had dat ooit gedacht??). Chilenen en Engels dat is zoals Spaans en ik: dat trekt op de ballen. Het gaat dus totaal niet opvallen dat ik niet zo goed ben in Engels jipiee! Da’s gewoon 1 uurtje in de week, conversatiegroep van max 3 Chilenen en wie weet leer ik die iets bij en zij mij. Win-win-situatie, en ik win graag dus dubbele jipiee! :)

Oh en we hebben ook eens op een avond een voetbalmatchke gespeeld met wat Chilleense jongetjes (pakt 12 jarigen ofzo) op een pleintje met Anton, Siebe, Tosca en Nils. Goe uitgeleefd, met een schone avondzon op de achtergrond hmmmm

Uitstap met de klas naar een oesterbedrijf (dachten we) bleek 2 uur in de bus heen, dan een klein uurtje in een vissersdorpje naar de vissers gekeken, op het strand gereden met het busje en de zee gaan spotten (en een dode zeehond!), even in een visser zijn kot rondgekeken (hier zijn gigantische mosselen, echt ni normaal!) en ceviche gegeten (verse rauwe vis met koriander, ajuin,.. heel lekker!).

Vis hangt hier te drogen in ‘t zonneke:

Ik heb hier ne grote vis aan den haak geslagen (hihi, goeike)

Op de terugweg van ons uitje was de prof precies wa moekes: 

Zonsondergang vanuit onze straat, voor ons huis:

Kleine feria bij ons in de buurt. Fruit en groenten zijn hier wel goedkoop (zo’n groot bakske frambozen of blauwe bessen voor iets meer dan 1 euro bijvoorbeeld). 

Bon, genoeg gezeverd, ik heb er genoeg van ;) Vorig weekend een extra lange trip gemaakt naar Chiloé, 2e grootste eiland van Zuid-Amerika. Daar valt ook wel een en ander over te vertellen... Maaaaaar niet voor nu!

Tot sneeeeeeeel! Besos de Temuco!

[fientodelcostro-blog]

Loco viaje

Terug van weggeweest! Een reis om ‘u’ tegen te zeggen en om nooit te vergeten. Om het met een cliché te zeggen: de voorbije weken waren een rollercoaster van gebeurtenissen :) Veel hoge pieken en een aantal zware tegenslagen en dipjes in zeer goed gezelschap van Tosca, Griet, Michiel, Anton en Siebe. La viaje de mi vida, pakt! Dinsdag 21 februari begon het grote avontuur. Na 3 dagen in Temuco vanalles te hebben geregeld, stonden we echt te popelen om te vertrekken! Na lang zoeken, vonden we de perfecte huurauto (geloof mij, dat was een heeeeeeeeeeeeeeeeeeel gedoe) en toen Siebe en Anton al toeterend onze straat in gereden kwamen, stormden wij met z’n vieren al roepend en gillend naar buiten, iedereen was zot gelukkig!! Eerst massa-inkopen gedaan in de supermercado en dan konden we ein-de-lijk vertrekken! Iedereen doorstond die eerste minuten in de auto, met Anton aan het stuur, grote angsten, kreten werden geslaakt (’Pas oooooop!’ en ‘Ge moogt hier ni in rijden, Antooon!’ en ‘Had gij dieje auto wel gezien?!’) maar ik zeg altijd: alle begin is moeilijk... Al snel kreeg iedereen vertrouwen in de rij-skills van de andere chauffeurs (Siebe, Anton, Michiel en Griet hebben allemaal gereden). Na wat wennen aan ons groot wit busje voor 9 personen, kon het feest niet op: muziek vollenbak en iedereen dansendansen en uit volle borst meezingen, de sfeer zat er dik in :) Plan was om helemaal naar het zuiden te trekken, een lange roadtrip tot in Punta Arenas. En oh ja! Anton en ik hebben een gitaar gekocht, jeej! (oké, toegegeven: grootsten brol aller tijde, zelfs ík hoor dat het roemel is, dus dat zegt al veel hè...) ________________________________________ Eerste tussenstop: PUERTO VARAS. Gewoon met de auto eens gestopt, een stadje aan het water (zoals zoveel stadjes hier, overal is er wel een meer of de zee).

We reden dan langs Puerto Montt, vanwaaruit dé befaamde Carretera Austral vertrekt. Dit is de enige weg naar het zuiden en is niet volledig verhard (lees: stenen, putten, ge kunt er niet op doorvlammen en soms werd ge daar echt heel ambetant van, zeker als je vanachter zat). Geen autostrade dus! Veel pick-ups, ons buske heeft wel afgezien en héél veel meegemaakt! Op de Carretera zijn er ook heel veel lifters, en we hebben er onderweg nog wel vaak meegepakt.

Eerste ferry genomen van LA ARENA, klein vissersdorpje, naar Caleta Puelche.

Eerste nacht geslapen in een cabaña in HORNOPIREN. Een cabaña is eigenlijk gewoon een kamer bij mensen thuis. Voor ons zessen kregen we een heel kleine kamer, met 1 matras in, en daar mochten we op onze gasvuurtjes koken (en toen liet ik een bord vallen, hehe). Heel gezellig wel, amai! Gitaar voor de eerste keer bovengehaald en allemaal blij dat we binnen zaten want het was aan ‘t regenen buiten...

________________________________________ Woensdag reden we verder en ook een ferry of 2 genomen.

Zonsondergang op de ferry (uiteraard veel mooier in het echt).

2e nacht slapen in de eerste camping in PARQUE PUMALIN! Héél schone, chique, deftige camping, met allemaal paadjes en kleine stukken gras en bomen zodat het niet leek dat er veel volk overnachtte. We sliepen tussen twee gigantisch hoge bergen en werden toen voor het eerst beetje opgegeten door muggen (vooral Siebe hihi). Parque Pumalin veroverde al direct mijn hart de volgende dag. Voor het eerst ook kolibries gezien, kleine leuke vogeltjes die ter plaatse kunnen blijven fladderen :) Het was ook zo’n schone natuur! Het was warm ook, joepie! We startten de dag met een cascadewandeling, smalle paadjes met plankjes, beetje klimmen, veel water, oerwoud-achtig, ook een rivier overgestoken (en ik ben daar heel slecht in, zo bleek, helemaal nat). Whaa, en ik had ook 2 bloedzuigers die dag, cool hè! En ge moest die daar echt zo aftrekken en dan bloed en eikebah vies.

Daarna deden we een tweede wandeling in het park en namen we onze trekkersrugzakken mee. Heel steil omhoog met trapjes en heel pittig... Na 20 minuten al ging ik bijna van mijne sus (pakt dat dat door die bloedzuigers kwam hehe). We waren niet zo goed voorbereid eigenlijk, amper water mee, alleen Pisco sour, een typische sterke drank van hier met eiwit en limoen en heel lekker en op de verschillende stops allemaal een slokje als beloning en dat hielp wel ;). Het was zeker de moeite, het was echt een prachtig uitzicht vanaf de mirador, iedereen werd er wa stil van, zo mooi was het daar:

Beetje verder lag onze ‘camping’, wat een heel goeie mop bleek te zijn. Maar ik had niks liever gewild! Plaats voor 5 tenten maximum (chance dat we er eerst aan kwamen, later kwamen er nog een paar mensen aan), nen hudo in een houten kot en 2 tafels.

Eerst gezwommen in het koudste meer uit mijn leven! Allemaal onderkoeld en nadien alles aangedaan wat we mee hadden. Herinner u dat we niet goed voorbereid waren en dus niet al te veel mee hadden, behalve Siebe, die ging er los over en deed écht alles aan wat hij vond in zijn zak en zag er toen heel grappig uit:

________________________________________ Vrijdag zelfde tochtje terug maar nu easypeasy want altijd bergaf. Next stop: CHAITEN! En ik denk dat het daar was dat ik per ongeluk voor het eerst in mijn leven iets gepikt heb... In een kleine supermercadoke had ik mijn handen vol, dus stak ik afwasmiddel in mijn jaszak zodat ik deftig brood kon pakken. En ja, natuurlijk was ik dat totaal vergeten en dan later voelde ik in mijn jaszak en hopsaaa... Het verhaal wordt nog beter als ik erbij vertel dat ik gezegd had tegen de rest dat ik biologisch afbreekbaar afwasmiddel van thuis zou meenemen en dacht dat ik dat uiteindelijk toch vergeten was. Na een week of 2 reizen vond ik natuurlijk dat busje in mijn rugzak, hehehehehehe. ________________________________________ FUTALEUFÚ: Prachtige plek om wild te kamperen gevonden. Oorspronkelijke plan was om in de zotste rivier in omstreken de volgende dag te raften maar dat hebben we jammer genoeg niet gedaan omdat het te duur was... Toch zéker de moeite want het was een van mijn meest favoriete plekken van de reis om te overnachten, vlak aan een rivier en ‘s avonds aan ons eerste kampvuurtje de allermooiste sterrenhemel die ik tot nu toe gezien heb:

Opstaan met dit uitzicht: (wa wilt ne mens nog meer?!)

________________________________________ Iedereen goed gezind, zonneke scheen, terug op schok. Maar jammer genoeg niet voor heel lang door een barst in de voorruit van de auto. Paniekske want het was zowat over de ganse breedte van het raam. Om terug tot rust te komen zijn we naar de thermen gegaan in El Amarillo, maar goh, dat was véél te warm water en zo niet ons ding. Gelukkig wel een riviertje ernaast waar we ons stiekem gewassen hebben, ik mijn handdoek verloor in de stroming (ik haaaaaaaaaaaat rivieren oversteken, gigantische blauwe plek aan overgehouden ook) en Tosca mijn handdoek weer redde. Na een uur waren we het daar al beu en zijn we het daar afgetrapt. Terug naar Chaiten voor bereik om de verhuurders van de auto te contacteren en een mecanicien gevraagd of de barst heel erg was. Bleek voor beiden geen ramp te zijn dus iedereen opgelucht en konden we eindelijk weer gewoon zitten in de auto (lees: niet met 4 op de achterbank en Siebe en Anton vanvoor met zonnebril en handdoek over hun, uit schrik dat de ruit zou kapot springen, hahaha). Dus jeej, iedereen weer blij! Van die barst hadden we voor de rest van de reis geen last meer, chanceke! ________________________________________ PUERTO RAUL MARIN BALMACEDA (PS: ik kon dees als eerste van ons allemaal snel en juist uitspreken en iedereen was toen stomverbaasd en ik best wel trots hihi). Een eiland-achtig iets aan het water waar we efkes gechilld hebben op het strand en dolfijnen gezien hebben! Kerkhof ook gespot (vol valse bloemen, hè Griet ;)). De volgende dag deden we een boottochtje met een local en dat was heel neig! Om 10u was er nog te veel mist, maar 2 uur later konden we wél vertrekken. Mezelf kennende, nam ik mijn gsm niet mee om foto’s te pakken (kans was namelijk groot dat ik die in ‘t water liet vallen + ook moeilijk om die beesten op tijd te trekken, dus ik besloot gewoon te genieten (anderen hebben wel foto’s, ben is benieuwd)). We hebben dolfijnen (delfín chileno y delfín austral), pinguinos en zeehonden (lobos) gezien en dan nog allemaal watervogels waarvan ik de naam vergeten ben. Dolfijnen kwamen super dicht, en sprongen soms echt in de lucht, zwommen mee met ons bootje, heel leuk. Zeehonden deden ook wako dingen, er sprong er een in de lucht en er was er een een vis aan ‘t eten, echt cool om te zien en zijn geld zeker waard!!

________________________________________

Ferry terug. Hier ziet ge ons buske se!

________________________________________ En wijle weer op de Carretera! Tussenstoppeke in La Junta om nog is te tanken (da’s nu is iets wat we niet voor gehad hebben, zonder benzine gezeten, wie had dat gedacht?!) en empanadas! Da’s iets typisch Chileens, deeg met groenten in of appel, oftewel carne, dat is stoofvlees-achtig met welgeteld 1 olijf en welgeteld 1 rozijn (vind ik niet zo heel lekker, maar de anderen zijn wel lekker).

Camping net voorbij PUYUHUAPI. Zeer schoon weer, aan ‘t water en prachtig uitzicht!

Tentpaal gebroken, rekkertjes van de buitentent kapot (lees: creatief wezen en auto doet goed dienst). Tentje gaat het niet lang meer uithouden dus..

Ochtendzwemmeke op deze plek en na een toffe avond = hemels! :) ________________________________________ Diezelfde maandag stond PARQUE QUELAT op het programma: gletsjerke meepikken!

________________________________________ Verder door gereden naar COYHAIQUE (vrij grote, bekende stad). Heel veel toertjes gereden en hilarisch moment met Griet aan het stuur en Michiel die de weg probeert te vinden terwijl we voor de 8e keer hetzelfde huis passeren, goe gelachen toen amaaaai (moehahaha, ik heb het ‘stiekem’ gefilmd)! Eerste nacht in hostelleke, deed wel eens deugd. Na eeuwen wachten op kneusje nummer 1 (= Michiel hehe) overheerlijke pizza’s gaan eten. Heel vriendelijke vrouw van het hostel heeft toen ook onze was gedaan. De weg naar Coyhaique was trouwens echt zot chique! (op foto stelt het misschien niet heel veel voor, maar in ‘t echt, man man man...). Ik denk ook dat we hiervoor de Andes zijn overgestoken, best neig amai :)

Volgende dag was het te slecht weer voor een wandeling die we wilden doen dus naar een museum gegaan over ‘los manos’ en een schooltje (nog altijd geen idee over de link tussen beide), en da was echt vrij tot zeer idioot. Wel een schoon uitzicht!

Terug in Coyhaique: Regenboog gezien over de stad! (2e keer eigenlijk al)

Die nacht op een camping 3km net buiten Coyhaique geslapen met leuke hutjes (wel nuttig want het regende en ‘t was koud).

________________________________________ Woensdag moesten we om 13u aan een busstation zijn voor papieren van de auto om de grens naar Argentinië te kunnen oversteken.Was allemaal zo geregeld, beetje louche wel, maar raar maar waar, er lag een enveloppe met papieren voor ons klaar! (PS: Michiel kocht hier ook een sjaal voor mij (omdat ik daar heel veel over aan ‘t zagen was en ik er geen mee had) en die heeft mij echt gered). Dus yes, nu dat in de chakos was konden we door sjeezen naar Argentinië! Al veel leuke lifters mee gehad (een koppel met een baby-papegaai en op schapenvellen sliep, een koppel waarvan we ringen kregen en armbandjes kochten, veel lifters die muziekinstrumenten mee hadden, altijd leuk). De weg naar de grens was prachtig, langs een kei schoon blauw meer, Lago General Carrera, het 2e grootste meer van Zuid-Amerika.

Opnieuw een zalige plek gevonden om wild te kamperen: een mini onbewoond eiland in Lago General! (wazige foto hieronder vanuit de auto getrokken).

Hier staken we over naar ons eiland :)

Tentje kon het niet meer aan en die nacht konden Anton en ik het ook niet aan in dees tentje: slechtste nacht ooit, geflapper van die buitentent, KEI veel wind dus ook KEI kou én we lagen op een helling dus schoven we altijd naar onder. Dit was dan ook de laatste nacht van het leven van mijn tent, jammer maar helaas. Volgende dag (donderdag al!) deden we terug een boottochtje naar de grotten van Marmol, wel chique, zeker met dat schoon blauw water...

______________________________________ Daarna door naar CHILE CHICO om de grens over te steken. En dat was niet zo simpel... We kregen eerst wel een stempel in ons paspoort dat we door mochten (ondanks dat er 4 van ons hun ‘voorlopige identiteitskaart’ van Chili vergeten waren, waaronder mezelf, en ik volgens die man niet in de databank stond) maar bij de controle van de papieren van de auto liep het mis... Er ontbrak een papier waardoor we de grens onmogelijk over konden. Zware tegenslag, iedereen down, sommigen onder ons verloren hun geduld en waren boos, terwijl Tosca en Siebe alles uit de kan haalden om het alsnog te redden maar het zag er niet goed uit... De papieren die naar Coyhaique gestuurd waren van de verhuurder van de auto bleken dus niet volledig te zijn (de auto was maar 2 maand oud en blijkbaar nog niet ingeschreven ofzoiets, allemaal vage boel). Sfeer onder nul, en na een heel gedoe kregen we allemaal een grote rode NULO-stempel over de vorige zodat we het land niet uit konden. We brainstormden over een plan B, maar dat zag er niet al te rooskleurig uit. We zaten vast in Chili, konden niet verder naar het zuiden en onze plannen vielen in duigen. Trieste zaak, zware domper. Auto achterlaten en verder liften, opsplitsen, daar blijven en andere dingen doen, terugrijden, allemaal slechte tot zeer slechte opties. Uiteindelijk kon de verhuurder het juiste document toch nog doorsturen naar de douane en konden we na 2 uur op wonderbaarlijke wijze toch de grens over. Nog een kleine tegenslag: al ons vers fruit en groenten werden weggesmeten en mochten niet mee de grens over. Op dat moment ook wel ne zure want we hadden net veel gekocht in de winkel (aubergine, tomaten, perziken, sla, appels, onze mangooo :( en ajuinen, avocado’s,...), zotte verspilling en kleine steek in ons hart. Maar dat woog natuurlijk niet op tegen het gigantisch groot vreugdemoment: we mochten door naar ARGENTINIË!!

Vast aan de grens:

De natuur was er totaaaaaal anders, grote dorre vlakten, niet veel te beleven en eeuwen gereden vooraleer we op iet of wat bewoonde wereld stootten. Ik vond het ondanks die dorheid enzo wel echt iets hebben, er was gewoon 1 baan (verhard, jipiee!) en we konden cruisen gelijk zot (amper tegenliggers) en er was niks of niemand rond ons! Behalve guanacos! De eerste keer dat we die beesten zagen, werden we gek. Guanacos zijn een soort lama-achtige beesten, en kwamen daar héél veel voor, in groep in het wild, in de verte en vlak langs/over de weg. Ook een soort kleine struisvogels gezien (nandoes) en die kwamen ook wel vrij veel voor. We reden door tot half 1 ‘s nachts (de eerste keer dat we ook ‘s avonds reden, maar veel tijd verloren en we hadden zin om ver te geraken) dan auto in de kant en met z’n zessen in de auto geslapen. Na een halfuur ofzo gaf Siebe het al op en zette hij in de zotte wind zijn tentje op.

________________________________________ Een optimale nacht kon je het niet noemen (een verrassende oerkreet in het midden van de nacht van Michiel deed er ook geen goed aan hehe) en ‘s ochtends (vrijdag) vroeg wakker en meteen door gereden naar EL CHALTÉN! Daar heb ik mij een nieuwe schone rode tent aangeschaft (de vorige kon écht niet meer dienen en een nieuwe tent was écht nodig... Het oorspronkelijke plan was om een driedaagse te doen in het park, dus iedereen was klaar en goed voorbereid voor een stevig tochtje met trekkersrugzak. Die vrijdag zelf nog (na thesis-geregel in het stadje --> wifi) deden we 10 km met onze rugzak tot aan de camping. Ging vlotjes! In ‘t begin wat regen maar daarna klaarde het op. Het was ook wel koud en door de inspanning en het wandelen zweten = koud zweet en dat is alles behalve aangenaam, mijn lichaam kan daar niet zo goed tegen precies. Maar het was een heel schone omgeving, tussen de bergen met sneeuw op en ooh ja, echt genieten!! Op de camping dan snel tentje opgezet en spullen achterlaten om 2 km heen en terug te wandelen naar de berg Fitzroy. Veel klimmen maar het afzien zeker en vast waard! Super super mooi... Een knalblauw meer, prachtige bergen, de zon,...

Die avond ons trekkersvoedsel uitgetest en niet echt voor herhaling vatbaar (wel oké van smaak maar duur, heel weinig en kan efficiënter met gewoon eten). Het was wel zot koud, dus met z’n zessen in mijn nieuw tentje gekropen, wat gekaart en dan vroeg ons beddeke in! We hadden besloten om de driedaagse toch op 2 dagen te doen dus het beloofde de volgende dag vrij pittig te worden...

________________________________________ Om 9 uur vertrokken we, na een goei warm theetje (mocht wel na zo’n koude nacht, blij dat ik thermisch ondergoed mee had) en jipiee de zon scheen! Fitzroy was heel knap ‘s ochtends, en ook een coole giga-vogel gespot:

Die dag kwamen we Janne tegen, suuuuper toevallig (zij is op haar eentje op schok) en gek! Het was echt een heel schone wandeling, en het viel best mee met de trekkersrugzak. Dikke 26 km gedaan die dag, wel pittig dus, maar dik oké en tof! Ook op een bepaald punt onze zak laten staan op een camping onderweg en geklommen naar een uitzichtpunt met gletsjer, scheun scheun. Stiekem wel blij toen we in de auto zaten, moe en voldaan!

________________________________________ Door naar EL CALAFATE. Janne meegenomen en hopsaa, toen waren we met 7! El Calafate is een toeristische stad en daar konden we slapen op een camping. Dan samen gegeten met Janne in haar hostel, goeie wijn en lekker eten. Leuke gezellige avond op de camping nadien, ondanks dat iedereen heel moe was :) ________________________________________ Na een goei douchke naar Perito Moreno (weer zonder Janne), een van de grootste gletsjers (lees: 30 km lang (!), 60 m hoog en 6 km breed) en de mooiste en zotste die we gezien hebben (ook een van de weinige gletsjers die nog aangroeit elk jaar). Heel toeristisch wel maar ook heel indrukwekkend want we zagen soms grotere en minder grote stukken ijs afbreken van de gletsjer met veel kabaal (écht luid!) die dan in het water vielen. Die avond naar Puerto Natales, even tussenstop en ne keer gooeee op restaurant geweest! Beetje chique (vlees hing op aan het spit boven een vuur) met een goei wijntje carmenère en heel lekker :)

________________________________________ We reden door richting Torres del Paine en die avond sliepen we opnieuw langs de kant van de weg. Tosca, Siebe en ik sliepen knus en krap in mijn tent en de rest sliep in de auto. Goe kou weer... Toen een van de eerste avonden dat ik de maan zag! Die waren we al een aantal dagen aan het zoeken (in Santiago ook wel gezien, maar sindsdien precies niet gezien) en een schone sterrenhemel jeej!

Carretera by night:

________________________________________ Maandag dan een dagtocht gedaan in het bekendste park van Chili, TORRES DEL PAINE! Normaal wilden we daar meer dagen doorbrengen maar we hadden niet gereserveerd dus dan werd het 1 dagtocht. Jammer genoeg niet al te goed weer gehad: bewolkt, geen zon dus de torres zelf hebben we niet gezien (allé jawel, maar volledig in de wolken, triest...). 20 km gewandeld die dag, vrij pittig wel, maar we hadden maar 1 trekkersrugzak voor ons 6 dus konden afwisselen. Griet sukkelde met haar voet en Michiel met zijn lies, stillekes aan vielen er gewonden (jeej, dan konden mijn ehbo’ke en de first aid kit van Tosca ein-de-lijk gebruikt worden, hihi). We vonden het niet de moeite om de volgende dag nog een dagtocht te doen in Torres (was eerst wel het plan) door het slechte weer dus besloten we onze plannen te veranderen.

________________________________________ Die nacht sliepen we in een leuk hostelleke in PUERTO NATALES. Die avond had mijnen dag echt gemaakt! De Willy (de man van het hostel) was echt subliem! Hij speelde voor ons op zijn gitaar en met zijn 2 goeie maten, die samen wijn-olijf-kaas avond deden, zongen ze enthousiast mee (de ene niet, want die had liever rock en werd gek van de Chileense muziek die de Willy speelde, grappig wel). De sfeer zat er dik in, wij zongen ook mee en Anton en ik hebben ook een beetje gegitaard :)

________________________________________ Dinsdagochtend begon goed: Tosca, Sibito en Michiel hadden voor ons ontbijt op bed gemaakt (een opdracht van een spel dat we een paar dagen geleden gespeeld hadden) en echt w a u w, dat was het beste ooit! (lees: fruit, cornflakes, eikes in de pan, chocola, broodjes, hesp, kaas, koffie/thee, man man man). Iedereen blij vertrokken naar het park PALI AIKE! Verwachtingen van dit vulkanisch-achtig gebied waren niet hoog, het was totaal niet toeristisch en lag eerder op onze weg en we wilden het wel graag meepikken. Het was tegen alle verwachtingen in heel chique! Gekke, eerder lugubere sfeer. Precies alsof we in een film of een verhaal waren. Rotsen, kraters, vlaktes, spleten tussen de rotsen, speleo’ke gedaan met de girls, het laag daar vol met botten, kadavers van dode beesten (ik heb een tand van een guanaco!) en ja, echt neig eigenlijk! Ook een meer in het park met flamingo’s, maar te koud en alleen Siebe ging kijken (toen ging het alarm af van de auto en Siebe had de sleutel dus zat er niet anders op dan te dansendansen op de aangename beat van ons buske hehe).

Dood stinkdier

________________________________________ Gestrand in Porvenir in TIERRA DEL FUEGO (Vuurland, zo plat als iets en niet echt speciaal)  in een vrij schraal hostel met kerstversiering en mariabeelden en pinguins en zwanen gemaakt van autobanden. Maar leeeeeuk wel, deed mij eerder denken aan scoutslokalen :). ________________________________________ De volgende dag (woensdag, ow dayuuuum, het zat er al bijna op, onze vakantie..) hadden we niet al te veel plannen. Het was nog altijd koud en heel veel wind. Uiteindelijk zijn we naar een meer gereden en hebben we daar de auto aan de kant gezet en ons ne keer goe uitgeleefd: matchke voetbal en rugby! Toen kregen we het wel warm, tof! Daarna onze laatste ferry genomen naar PUNTA ARENAS (eindebestemming bereikt woopwoop). 

Vuil busje

Het nachtleven in Punta Arenas eens gaan verkennen en uiteindelijk een heel toffe avond die eindigde met een overnachting in ons geliefde busje. Donderdagochtend zouden we pinguins gaan spotten en speciaal vroeg opgestaan (pffff) en bleek voor niks (dubbele pfff) te zijn want het park was gesloten door te slecht weer (denk ik). Dan zijn we gewoon naar een ander hostel gegaan (El fin del mundo, zoals Punta Arenas wel eens genoemd wordt en waarmee mijn naam hier in ons huis in Temuco vergeleken wordt (Chilenen kunnen ‘Fien’ niet heel goed uitspreken en zeggen eerder ‘Fjen’ of ‘Fin como el fin del mundo’)). Leuk hostel om mee af te sluiten! Gitaar aanwezig (altijd leuk), zelfgemaakte basgitaar aanwezig (damn Korneel, ik had daar ne foto van moeten trekken, da was tof) en gezellig. Die dag hebben we echt - sorry voor mijn woordgebruik - geen hol uitgestoken, maar niemand vond dat erg (denk ik), wat geslapen, genikst, naar de winkel geweest, kerkhof bezocht (beetje vergelijkbaar met Santiago) en op resto geweest om ons reisje schoon af te sluiten. Oh ja, en in het hostel ontdekte ik dat ik mijn chakos kwijt was :(. Heel vreemd, niemand had een idee hoe, waar en wanneer ik die kwijt gespeeld was. Gestolen (kleine kans) of door mijn eigen loempigheid ergens vergeten/verloren (grotere kans). Echt super stom, maar gelukkig niet heel dramatisch (alleen bankkaart, veel rommel (stenen, schelpen, brochurekes, zonnebril,...), ipod, en ja nog wel stom dat mijn boekje daar in zat (daar schreef ik alles in op en was een beetje mijn harde schijf van alles wat er gebeurd was (wel handig met zo’n brak geheugen als het mijne...) maaaaaar niks aan te doen! Die avond was het ook ‘operatie vinger’ (mijn vinger was ontstoken, echt kei dik, wit en groen van de etter) maar ik heb het overleefd (iedereen wou daar héél graag in prikken en alles eruit zien spuiten, vies vies. Ontstekingsremmer genomen en 2 dagen later zag het er echt al goed uit en deed het totaal geen pijn meer!) ________________________________________ Vrijdag: de laatste dag! De boys vertrokken vroeg met de auto, zij gaan de ganse weg terug en de girls namen het vliegtuig van Punta Arenas naar Puerto Montt om dan van daaruit de bus te pakken naar onze hometown Temuco. Het zit erop nondedekke, ons reisje! 

Ziezo, genoeg verteld nu!  

Ciaoooo

PS: Nu begint het echte studentenleven in Temuco, maar daarover later meer!

[fientodelcostro-blog]

!Hola amigos¡

Hopsaaa, mijn eerste bericht op mijn nieuwe superfancy blog! Geen idee hoe dat hier allemaal marcheert, maar soit, ik doe mijn best... Wat valt er al allemaal te vertellen? IK ZIT IN CHILI! Echt gek! Alles is zo anders, al veel gekke dingen gezien. Klein overzichtje:

Lange vlucht, maar veel geslapen dus uiteindelijk wel oké. Een paarse zon gezien (echt maf!) en de Andes (echt chique!) vanuit het vliegtuig.

Net 4 dagen Santiago achter de rug en zeker en vast de moeite! Het was daar WARM! 30°, echt zomer mmmh! Een begeleide toer gedaan met een gids die ons onder andere verschillende grote, overdekte markten liet zien (bloemenmarkt, vismarkt, mercado central) en het kerkhof. Ook vis gaan eten in een restaurantje op de markt. 

Op de mercado central is er echt alles: van fruit, groenten, noten tot wc-papier, plastieke bekertjes en zo van die karrekes voor bomma’s. 

Tosca koopt gedroogde mango’s :) 

En dan het kerkhof! Echt totaaaaaaaaaaaaaaal anders dan bij ons! Gigantisch groot (ik denk dat er 2 miljoen mensen begraven lagen), er zijn straten, dus tussen de graven door rijden er auto’s en fietsen. Veel bomen, en het zijn geen mooi afgebakende graven met van die mottige blinkende stenen op zoals bij ons, maar echt grote graven, sommige heel hard versierd. Vaak ook familiegraven, en dat zijn dan echt tempels of grote mausoleums. Er zijn ook echt gebouwen met verschillende verdiepen met graven, ook gek hè? 

Het graf van een meisje dat overal bekend is in Santiago. Het meisje is op tragische wijze om het leven gekomen (zei de gids) en nu brengen heel veel mensen haar ‘kadootjes’ als een soort offer. De stenen plaatjes zijn ook van mensen die haar willen bedanken etc. 

Blijkbaar is het hier ook de gewoonte dat mensen hier samen eten met de doden, en feest vieren. 

Michiel en Griet. In elke straat zijn er kraampjes, overal verkopen mensen vanalles en nog wat, overal zijn er ‘marktjes’. 

Beetje vuilere buurt rond de mercado central. Er zijn ook heel veel straathonden, en hier en daar ook wel wat daklozen.

En PALMBOMEN!! Veel mooie bomen en we kennen ze niet, jammer maar helaas. Wel al een paar ‘bekende’ bomen gespot, zoals de tulpenboom of Liriodendron tulpifera (hehe). 

Gisterenavond om 22u hebben we de bus genomen naar Temuco, ‘onze’ stad. Het meest hectische moment tot nu toe... Echt een gigantische massa aan die buscentrale, veel bussen, veel valiezen, veel mensen, zotte drukte en veel zweet. Michiel, Griet, Tosca en ik maar aan ‘t zwoegen met al onze valiezen (lees: trekkersrugzak, kakvalies om mee te rijden, rugzak, sjakos). Uiteindelijk een heel gedoe om de juiste bus te vinden (waarvoor dank Tosca hehe) en toen Tosca ons kwam halen pakte iedereen zijn spullen maar plots was iedereen al bijna uit het zicht toen ik omsingeld werd door allemaal mensen, die plakten echt tegen mij en ik kon niet door. Toen zag ik ineens dat mijn sjakos openstond. Eerste reflex van mij: ik greep de arm van de vrouw die me net gepasseerd was en ik riep luid ‘EJ!’ en toen keek iedereen naar mij. Die vrouw keek verontwaardigd om en begon in het Spaans te brabbelen, en toen zag ik dat dat echt een deftige vrouw was, zelfs beetje chique, dus niet echt een type om iets te stelen. Ik besefte doen dat ik het bij het foute eind had, en heb mij echt 10x verontschuldigd ‘Perdón, perdón, perdón’, en toen moest iedereen wa lachen met mij. Bleek natuurlijk ook dat er niks gestolen was, hehe. Maar ja, dat gebeurde allemaal op korte tijd maar in die tijd was ik iedereen wel kwijt. Gelukkig snel gefikst en op de bus geraakt, weliswaar beetje opgefokt door mijne flater. En dan weer goeeee geslapen (yes, Hanne, ik begin uw skills over te nemen, ik kan ineens ook overal slapen jipiee).

Nu ben ik met Griet en Tosca in ons huis. Het ziet er gezellig uit, leuke kamertjes & leuke keuken. Maar damn, HET REGENT HIER! :( En beetje fris ook wel. Deze morgen om 6u hier aangekomen dus nog niks gezien van de stad zelf. Later volgt er meeeeeeeer, en hopelijk met beter weer (dat rijmt).

Adios!

PS: Mijn Spaans is de grootste mop, en ik krijg stillekes aan de poepers, want ik ben precies zowat de enige van ons die zich totaaaaaaaaaal niet kan redden. Ach ja, dat levert wel grappige situaties natuurlijk hehe. Om maar een voorbeeld te geven: eerste keer op café met ons zessen, we heffen de glazen en klinken op Chili, en ik zeg trots ‘Salida!’, iedereen goed aan ‘t lachen want blijkt dat dat ‘Uitgang!’ betekent ipv ‘Schol!’ (= ‘Salud!’).