fionainvae - Tumblr blog

[fionainvae]

Een indruk van de laatste dagen in m'n zandbak, wat in het teken stond van gezelligheid en afscheid. Ik hoop dat ik wat mensen blij heb gemaakt met de aanschaf van mijn werk! Ik vind t in ieder geval een mooie gedachte dat er iets persoonlijks achter blijft.

Morgen komen de verhuizers en gaan er een paar m3 terug naar Nederland. Daarna volgen wij met Mr Mozes. Het is best spannend om terug te gaan naar t kikkerlandje!

Emiraten, het was een belevenis en bedankt voor je gastvrijheid. Oranje; here we come!

[fionainvae]

Belgische Boogschutter

Ik ontmoette haar op een verjaardagsfeestje op het strand waar we van de Amerikaanse gastvrouw de opdracht kregen om niet met de hand waar je normaal mee schrijft te schilderen; ‘painting with your non-definite hand’. Het idee erachter is dat het bevrijdend werkt en verrassende resultaten oplevert. Ik zou zeggen, probeer het eens!

Ik was met mijn inmiddels Belgische Boogschutter vriendin ingedeeld en we merkten al snel dat we veel gemeenschappelijke interesses hebben. Ook was het even lekker om in het Nederlands te kunnen kletsen.

Ze woonde al jaren in de Emiraten. Eerst in Dubai en later is ze verhuisd een ander Emiraat genaamd Ajman, wat tussen Dubai en Ras Al Khaimah in ligt. In Dubai heeft ze haar 2 kinderen grootgebracht. Haar zoon werkt nu in Dubai en de dochter studeert in Tilburg. In de tijd dat ze in Dubai woonde runde ze een holistisch centrum waar ze o.a. klankschaal sessies hield, tarot kaart lezingen deed en wat dies meer. Sinds 2 jaar is haar huwelijk helaas gestrand en is ze gescheiden.

We hadden het over het succesvolle centrum en over haar scheiding. 'Hij was de liefde van mijn leven’, zei ze openhartig. 'Na mijn scheiding was alles anders en moest ik leren alleen te leven.’

Ik vroeg haar waarom ze niet terug is gegaan naar België. Ze vertelde dat ze daar niet veel meer had dan een zus en een moeder waar ze het niet zo goed mee kon vinden en daarom had gekozen om in de Emiraten te blijven waar ze toch nog iets van een leven had.

Hoe is het dan om in de Emiraten als gescheiden vrouw te leven? Tot mijn verbazing blijken datingsites zoals Tinder en dergelijke ook hier volop te bestaan. Via haar dochter kwam ze met haar profiel op Tinder. 'Wel voorzichtig zijn hoor mama!’ kreeg ze als advies van haar dochter mee.

Sinds ze op Tinder zit heeft ze als blonde witte vrouw aan mannelijke belangstelling geen gebrek. Iedere dag moet ze de uitnodigen van zich af slaan. Ik vind het fascinerend en luister naar haar verhalen.

Zo had ze ook een ontmoeting met een Emirati man. Hij was ook gescheiden (onder bepaalde omstandigheden kan dat) en had 3 kinderen. Hij vond haar de mooiste vrouw op aarde en al gauw stonden ze op zijn hotelkamer. Ik weet niet of ik het had gedurfd maar zij ging 'los’ na jaren als broer en zus te hebben geleefd met haar Vlaamse echtgenoot. Ach, je leeft maar 1 keer?!

Hij stond voor haar in zijn witte jurk. 'Trek jij je jurk maar uit, want daar heb ik geen ervaring mee!’ riep ze.

Recht voor je raap, deze Belgische Boogschutter vriendin.

[fionainvae]

Pracht en praal, een 'must see'; Grand mosque Zayed, Abu Dhabi.

[fionainvae]

Ramadan in de VAE

Ik heb de Ramadan periode al meegemaakt in Indonesië en in Nigeria. Nu maken we het mee in de Emiraten.

Gisteren las ik in ‘the National’ dat Ramadan ieder jaar 10 dagen vroeger valt (op de 1e dag van de 10e maand) en dat dit te maken heeft met de cyclus van de maan waar de Islamitische kalender op is gebaseerd.

Het valt anno 2017 in een extreem warme periode, de temperaturen zitten momenteel rond de 40 graden Celsius. Dit vormt een extra uitdaging voor de mensen. Zo wordt er geadviseerd om voor zonsopgang goed te eten en drinken om de dag zonder eten en drinken te kunnen volhouden. In plaats van 5 gebedsmomenten zijn er nu 6 gebedsmomenten waaraan men kan meedoen, hoewel dit extra moment niet verplicht is. De vastenperiode is tevens niet verplicht voor ouderen, zwangeren, zieken of voor vrouwen die menstrueren. Deze vrouwen mogen hun vasten periode wat uitstellen.

Het is een speciale tijd in het jaar. De internationale samenleving in de Emiraten houdt rekening met elkaar, zo las ik in een post op Facebook van een Nederlandse vriendin. Zij draagt op eigen manier haar steentje bij door te koken op andere tijden, zodat haar kooklucht haar moslim buren niet stoort. Het moslim vriendinnetje van haar dochter krijgt wat extra centjes van haar oma als ze de ramadan vol houdt. De motivatie is er. Het lichaam wordt gereinigd, er wordt stil gestaan bij de zegeningen en aan het einde van de offer periode volgt het Suikerfeest genaamd Idul Fitr.

We hadden een afspraak met mijn neef gisteravond die voor het Fairmont hotel keten werkt. In zijn hotel werken 65 verschillende nationaliteiten vertelde hij. Bijzonder.

Bijzonder hoe het hier allemaal met elkaar leeft in rust en vrede, ook in de periode van de Ramadan. De straten zijn versierd en de schappen in de winkels zijn gevuld in afwachting.

Ik mag het nog een paar dagen meemaken.

[fionainvae]

Iets meer dan een week

We hebben nog iets meer dan een week te gaan voor ons vertrek naar Nederland.

Mentaal ben ik afscheid aan het nemen. De koffers laat ik staan tot aan de laatste dagen en de papieren van Mozes kunnen ook pas vlak voor vertrek worden opgemaakt. Het opzeggen van telefoon, internet en auto idem. De afspraak met de huisbaas is gemaakt. Dus is alles start klaar, we hoeven alleen nog maar in actie te komen.

Ik kijk naar de ijskast waar ik allerlei zaken van het afgelopen jaar door middel van ijskast magneten heb opgeplakt. Een uitnodiging, een yoga schema. Zal ik het alvast opruimen of nog niet? Nee, besluit ik, laat nog maar even, het staat zo gezellig … s nachts ga ik mijn bed uit en zwelg ik in het aanblik van de nachtelijke tuin badend in het blauwe licht van een mooie sikkel maan.

We hebben hier toch wat opgebouwd; geen grote kennissenkring opgedaan maar wel in een korte tijd aardige mensen ontmoet. Het hele jaar door hebben we steeds geen eet afspraakjes kunnen maken vanwege drukke agenda’s terwijl we de laatste paar dagen gezellige etentjes hebben en elkaar goed leren kennen. ‘We houden contact’ roepen we na afloop. Sowieso door middel van Facebook en misschien zullen we onze buurtjes een keer gaan opzoeken in Nairobi, Kenya.

Terwijl ik m'n baantjes in het zwembad trek, wat ik voor de zoveelste avond voor mijzelf alleen heb, besef ik dat ik dit zeker zal missen. In 3 stappen vanaf huis sta ik in een zwembad van olympisch formaat. Met gemak zwem ik een half uur en ik voel dat het mijn lijf goed doet. Daarna volgt een warme buitendouche en ik kruip voldaan tussen de lakens. Ik zal in Nederland een goed alternatief moeten zoeken maar het zal zeker geen zwemmen worden want zwemmen in een binnenbad vind ik niet fijn.

Voor het eerst in m'n ‘expat’ geschiedenis zie ik er tegenop om naar huis te gaan. Dat is waarschijnlijk te verklaren doordat ik nu voor het eerst weer re-emigreer naar Nederland. Daarnaast kom ik dit keer terug in een huis wat ik geheel ‘identiteitloos’ heb gemaakt. Dit keer staat m'n tubetje handcreme niet klaar op het keukenkozijn, en m'n jassen hangen niet aan de kapstok. Die moeten eerst uit een doos worden gehaald. Het hele huis moet weer worden ingericht en daar zie ik tegenop.

Het administrative geregel, daar hik ik ook tegenaan. Ik heb een waslijst van hier tot Tokyo van dingen die afgewerkt moeten worden. 1 van de eerste dingen bijvoorbeeld is inschrijven bij de gemeente Zoetermeer.

En er komt dit keer nog een ander ding bij kijken. We gaan terug naar een 'normaal’ leven. Ons expat leven is voorbij. Hoewel ik eraan toe ben om terug te gaan weet ik natuurlijk niet hoe ik het in t echt ga beleven.

Ik bedenk dat straks in Nederland, als ik op een donkere winterochtend in de file sta, dat ik dan met heimwee terug zal kijken op m'n expat leventje!

[fionainvae]

Stoppen of doorgaan?

That’s the question. Ik besef me heel goed dat dit de laatste loodjes zijn van ons avontuur hier in de zandbak en vraag me af of ik in Nederland door moet gaan met een blog. ‘FionainNederland’?!

Momenteel ben ik weer zo druk in m'n hoofd dat ik het gevoel heb dat m'n kop straks zal ontploffen! Een mens kan veel hebben, dat is 1 ding wat zeker is. Om jullie niet al te veel te vermoeien; ik ben weer eens lekker bezig met verhuizers, koffers, dozen, regelen en ook; solliciteren!

Ja, ik solliciteer ook naar werk want van de verkoop van mijn kunst kunnen we (helaas) niet leven! Gekscherend zei ik laatst dat ik maar eens van het Hilton moest afspringen om de verkoop van m'n werk ten goede te doen!

Grapje! Ik wil ook m'n steentje bijdragen want de salarissen in Nederland zijn van een compleet ander kaliber. Bedenk maar dat we in de Emiraten zo goed als geen belasting betalen en in Nederland 60% van het salaris aan belastingen kwijt zijn. Dus moeten we alle zeilen bijzetten en een baan vinden en ons bestaan weer opbouwen.

Het is een dubbel gevoel, dit vertrek uit de zandbak, met zowel min- als pluspunten. De pluspunten zijn overduidelijk; de kinderen, vrienden en familie zijn in nabijheid, we kunnen genieten van ons huis, wat een geluk dat het nog niet is verhuurd, we kunnen van het Hollandse klimaat genieten (ik meen het, da’s een positief puntje voor mij!) en we hebben weer een geordend en geregeld leventje.

De minpunten zijn uiteraard als eerste dat we straks een stuk minder zullen gaan verdienen. Het financiële plan; poefffff! En verder was ik nog niet klaar met de Emiraten. Ik zal het extreem warme klimaat niet missen, maar wel het feit dat ik bijvoorbeeld een zwembad voor de deur heb. Verder ook dat er nog veel te ontdekken valt, hier en in de regio. Ik heb het van meet af aan een interessante regio gevonden. Ik heb genoten van de relatieve vrijheid die ik hier had. De mensen zijn hier zo vriendelijk. Ik was pas net begonnen met alles en iedereen te leren kennen.

Op kunstgebied had ik veel kunnen doen en ik vind het jammer dat die plannen ook op een abrupte manier ten einde zijn gekomen. De laatste expositie in het Waldorf heeft er voor gezorgd dat ik er in ieder geval van heb kunnen proeven. Het staat voor mij voorop dat ik in Nederland verder aan de weg ga timmeren en geïnspireerd blijf om mooie werken te maken.

Aangezien m'n blog een goede uitlaatklep is weet ik bijna zeker dat ik ermee zal doorgaan! Maar of m'n avonturen in Nederland nog gelezen worden dat is de vraag!

[fionainvae]

Songfestival 2017

Het was even puzzelen hoe we het songfestival live vanuit het Midden Oosten konden ontvangen maar na wat oproepjes op Facebook (alles werkt hier via Facebook, wat een soort Wikipedia van de Emiraten is) wisten we dat we het beste konden streamen via YouTube.

Zo gezegd zo gedaan. Ik zat er klaar voor hoewel het een latertje zou worden want we zijn twee uur verder in de tijd in de Emiraten. Ik wist dat dochterlief met haar groep vriendinnen ook voor de buis zat. Sommigen weten het al, maar van huis uit is het traditie om elk jaar te kijken. We keken vroeger met mijn oma en opa en sloten weddenschappen af voor de plaatsen 1, 2 en 3.

Door de hectiek van de afgelopen dagen had ik me niet ingelezen en wist ik niet wie er favoriet was dit keer. Ik had de Nederlandse zussen groep OG3n al een keer voorbij zien komen, werd niet warm of koud van het liedje maar vind wel dat die meiden goed kunnen zingen en er ook nog eens goed uit zien.

Spannend! Het is altijd zo'n spektakel. Er is een trend gaande namelijk dat het Songfestival weer serieus genomen wordt en ik vind dat er kwalitatief veel betere liedjes worden gemaakt. Het was een tijd terug echt zo dat het veelal meer om de jurk ging dan om het lied. Nu, met de huidige techniek wordt elk lied ondersteund met prachtige een lichtshow, helemaal afgestemd op de muziek en erg mooi om te zien. Kiev in de Ukraine had goed z'n best gedaan.

Ook is het zo dat de ‘gay’ Community dit evenement zichzelf heeft toegeëigend. Ik heb me laten vertellen dat het een enorm ding is en vooral het feit dat het 'over de top’ kan zijn spreekt aan. Ook de hoeveelheid mooie mannen en vrouwen draagt natuurlijk bij. Wat van mij niet hoeft zijn de zo genaamde 'gimmick’ acts. Dit keer hadden de Italianen een aap op het toneel en bij de act van Azerbeidzjan was een man op een ladder met een paardenhoofd te zien! Wat heeft dit met muziek te maken? Scheelt misschien dat ik niet begreep wat er werd gezongen want mijn Italiaans is niet toereikend en m'n Azerbeidzjaans al helemaal niet! Wat ik trouwens ook niet snap is waarom Australië, als niet Europees land, al weer voor de 3e keer mee mag doen. Vriendjespolitiek?

We zaten met onze voorspellingen aardig in de richting. Uiteindelijk is Nederland op de 11e plek beland. Het winnende liedje was een klein, mooi liedje van Portugal gezongen door de artistieke Salvator. Hij zong in het Portugees over een liefde met een hart groot genoeg voor 2. Het lied krijgt een ontroerende lading als je weet dat hij zelf hartproblemen heeft. In z'n korte bedank toespraak was de boodschap dat het om de muziek moet gaat en niet om de toeters en bellen erom heen.

En dus vind ik het mooi dat in deze tijden van verharding en complexiteit Europa gekozen heeft voor een gevoelig en eenvoudig lied.

[fionainvae]

Impressie van het samenwerkingsproject met het Waldorf Astoria hotel, VAE en mijn solo expositie op 12 mei 2017

[fionainvae]

Wat een geweldige dag!

Het was me het dagje wel! Ik zie het heimelijk als m'n persoonlijke afscheidsfeestje. Ik verdring de gedachte dat als ik hier een aantal jaren had gewoond ik een goede naam als kunstenaar had kunnen opbouwen….

De reacties waren lovend en m'n werk kwam erg goed tot z'n recht in de opulente omgeving van het Waldorf Astoria hotel, Ras Al Khaimah.

Wat ben ik een gezegend mens dat de maanden van zaaien op deze manier z'n vruchten hebben afgeworpen. Ik heb goede vooruitzichten dat een aantal van mijn kopstukken verkocht zullen worden en zo niet, dan was deze dag uitstekende PR. Het personeel van het hotel en met name hun event manager, een prachtige jonge meid waar ik een goede klik mee heb, kan ik niet genoeg bedanken dat ze mij dit platform hebben geboden.

Saillant detail; in de geschiedenis van het Waldorf Astoria hotel in RAK, blijk ik de eerste kunstenaar te zijn die een solo expositie voor elkaar heeft weten te boxen. Nou, het was nogmaals een hele eer.

Louis, (mijn steun en toeverlaat) en ik waren al vroeg in de weer om de schilderijen af te leveren. Daarna waren we best wat tijd kwijt om alles attractief op te zetten, zo moesten de schilderijen vanaf de grote hal zichtbaar zijn en de naamkaartjes opgehangen. Ook het buffet hebben we verplaatst zodat het toegankelijk zou zijn voor de gasten. Naamkaartjes, brochures op de tafel, start klaar!

De hele dag door druppelde de mensen langs mij en m'n werk. Ik sprak met Russen, Duitsers, Emirati en met onze genodigden en had met allemaal een leuk gesprek. Vooral de stroopwafels die ik had meegenomen sloegen aan!

Daarna besloten we naar een strand feest te gaan, als afsluiter van deze enerverende dag. Ik had er tot m'n extreme verbazing nog sjans met een paar heren uit Nigeria (no wahalla; Louis was een drankje gaan halen en toen ie terug kwam dropen ze af) en m'n dag kon nu zeker niet meer stuk!

Maar je kunt je voorstellen dat ik na afloop van een hele dag staan geen voeten meer over had! Evengoed, het was een geweldige dag die ik niet snel zal vergeten!

[fionainvae]

Tips&toes

Aangezien het morgen mijn grote dag is (de dag van mijn solo schilder Expositie bij het Waldorf Astoria hotel!) en zowel m'n handen en voeten na m'n woeste arbeid in Zoetermeer zonder twijfel een grote beurt konden gebruiken, besloot ik bij ‘Tips&toes’ een afspraak te maken.

Tips&toes zit in ons lokale winkelcentrum en ze doen er alles op gebied van uiterlijke verzorging. Je kunt er naar de kapper, je nagels laten doen, schoonheidsbehandelingen, massages, alles onder 1 dak.

De werknemers zijn bijna allemaal meisjes uit de Filipijnen en ik vind ze erg goed. Een enkele keer zijn ze wat te secuur en gaan ze wat erg enthousiast te keer op het eelt op je voeten. Nu ik dit weet wijs ik ze erop dat ze het bij mij wat rustiger aan mogen doen, ik wil tenslotte na mijn pedicure nog wel kunnen lopen!

Het mooie van dit hele concept is dat het voor mannen verboden is. Het creëert hierdoor een intieme, vertrouwelijke sfeer waardoor lokale Emiratie vrouwen ook regelmatige bezoeksters zijn. Iedereen voelt zich compleet op z'n gemak en sommigen vallen ook tijdens de behandeling in slaap. Ik heb wel eens een vrouw gezien die haar handen en voeten liet doen, haar wimpers liet verlengen, een nek en rugmassage kreeg, haar bovenlip liet harsen en daarna naar de kapper ging. Ze had op een bepaald moment wel 4 meisjes om haar heen terwijl ze al die tijd heerlijk lag te slapen.

Dit keer zat ik in een stoel naast een Emirati vrouw. Toen ze lachte viel het me op dat ze parelwitte tanden had. Ik kon niet anders dan haar spontaan complimenteren. 'You have beautiful white teeth’, zei ik haar, en toen voordat ik er erg in had; 'where did you get them done?’ want het was voor mij overduidelijk dat dit geen eigen kleur wit was! Gelukkig vond ze het niet vervelend en ik kreeg de complete tekst en uitleg van waar ze het had laten doen, wat de procedure was en hoeveel het haar had gekost.

Ik was gefascineerd door deze vrouw. Ze droeg een spijker broek met een t-shirtje en ze had haar tot op haar billen. Parelwitte tanden, verzorgde handen en voeten. Was dit een Emirati vrouw? Ik kon haar niet plaatsen want haar Engels was bijna accentloos.

Ze ging mee met wat meisjes richting kapper en kwam na een half uurtje terug. Haar haar was nu in een ingewikkelde knot op haar hoofd gedrapeerd. 'Where is my abaya?’ vroeg ze. Toen ging ze in het bijzijn van alle vrouwen op haar gemak haar abaya en hoofddoek fatsoeneren. De abaya,wat een soort jas van zwart chiffon is, werd over de spijkerbroek aangetrokken en dichtgeknoopt. Weg was het figuur van deze jonge vrouw en wat nu voor me stond was een identiteitloos iemand. Toen ging met een makkelijke slag haar hijab (hoofddoek) om. Dat was snel voor elkaar.

Ze groette iedereen en vertrok. De vrouw in de spijkerbroek met haar tot op haar billen verliet 'Tips&toes’. Ik had haar op straat niet meer herkend.

[fionainvae]

In shock

Na een paar dagen van de was draaien enzovoorts was ik aardig op orde gekomen. Mozes liep gezellig als mijn bruine schaduw achter me aan en volgende ogenschijnlijk m'n schilderkunsten vanaf de tafel in m'n studio. Ik was in volle ‘mode’ voor de aankomende expositie in het Waldorf Astoria hotel waarvoor ik beloofd had 8 doeken af te krijgen.

Echtgenootlief kondigde aan dat hij de auto nodig had want hij moest de volgende ochtend op gesprek op het hoofdkantoor in Dubai. ‘Prima, ik ben toch de hele dag aan het schilderen’ was m'n antwoord.

Tegen de lunch hoorde ik de auto aankomen en Louis stapte uit. Ik zag direct aan zijn gezicht dat het niet best was en de horror film van vorig jaar maart in Lagos Nigeria startte weer op in mijn hoofd.

'Ga maar alvast weer inpakken’, zei hij, 'want we kunnen gaan’. Ik was met stomheid geslagen, compleet stupefait. Een paar dagen geleden constateerden nog we dat hij nodig was voor het bedrijf en we hadden nog maar een paar jaar in de zandbak te bikkelen en daarna zouden we definitief terugkeren naar Nederland. Als we het ons beoogde spaarpotje bij elkaar hadden.

Zijn we dan zo naïef? Het zat me al niet lekker toen ik een paar weken terug hoorde dat er een nieuwe Britse man was aangenomen en ik vroeg me destijds af wat hiertoe de beweegredenen van het bedrijf waren. Nu weet ik het, door zijn komst is mijn echtgenoot overbodig. De rotzakken.

Een vriendin zei ons dat de kosmos ons in ieder geval gunstig gezind was, want er staan nog deuren voor ons open. Ze doelde op het feit dat we ons huis nog niet hebben verhuurd en dat we gewoon naar huis konden. Maar wacht eens?! Waarom hebben we dit bericht dan ajb niet een maand eerder gekregen want dan had ik ons hele huis niet verhuurbaar hoeven te maken?!

Als je terug telt zitten we nu 9 maanden in de Emiraten. Het duurt 9 maanden om te bevallen en we hebben het nieuws om te gaan nu pas gekregen omdat het kind nu pas is geboren. De onderliggende boodschap is dat we goed voor ons kind moeten gaan zorgen. Ok.

1 ding is voor mij duidelijk. Mijn buitenland avontuur is voorbij. Ik ben moe gestreden. Ik verlang naar een normaal en gezapig leven, met normale stress factoren en met normale vakantie plannetjes. Ik wil niets meer van doen met koffers, dozen en logistieke planningen omtrent het settelen in een vreemd land.

Ik ga in Holland een baan zoeken. Ik ga er zijn voor m'n kinderen, familie en vrienden en ik ga genieten van complete seizoenen met mooi en slecht weer.

Ik kan dan wel in shock zijn, dit laatste is helder.

[fionainvae]

Dat is pas thuiskomen

De middagvlucht van Emirates brengt je rond middernacht lokale tijd terug in de zandbak. Alles verliep vlekkeloos en dat is in mijn reisboekje niet vaak voor gekomen. De warmte sloeg tijdens de korte wandeling naar de auto als een hete handdoek om me heen. 33 graden was het nog op dit tijdstip.

Eenmaal thuis wachtte een enthousiaste Mozes op me. Ik had werkelijk het idee dat het bruine chocolaatje blij was me te zien. Echtgenootlief lag al op 1 oor want hij moest de volgende ochtend alweer vroeg uit de veren. Ik was erop voorbereid.

Maar waar ik niet op voorbereid was was de ravage die ik in huis aantrof. Het leek alsof er een bom in de woonkamer was ontploft! Overal zag ik kruimels, vlekken en een half kapotte lamp stond op het aanrechtblad van de keuken troosteloos op me te wachten. Het is bekend dat mijn man een vlekkenkampioen is maar dit sloeg werkelijk alles! En toen zag ik het! Een complete mieren snelweg vanaf de keuken tot aan de tuindeur. En het voerbakje van Mozes bewoog! Het zag zwart van de mieren! Help! Ik sloot Mozes op in m'n studio en ben met mierengif gaan spuiten. Daarna heb ik de hele woonkamer gedweild.

Op de slaapverdieping trof ik een verdere ravage aan. Er lagen overal bergen met was. Ik zag dat mijn balkon plantjes bruin en vergeeld waren. ‘Dit wil ik niet!, ik heb net een heel huis georganiseerd, moet ik hier dan weer helemaal opnieuw beginnen?! Is dit mijn leven?!’

Ontdaan en totaal kapot over dit thuiskomen ging ik slapen met de gedachte dat ik de volgende dag een ferm gesprek met echtgenootlief moest hebben.

Dat ferme gesprek is ervan gekomen kan ik je verzekeren maar was na de ontvangst van een prachtige bos rozen toch iets minder ferm dan ik van plan was. Sucker!

[fionainvae]

Terug blik april maand

Het zal jullie niet verbazen dat ik weer terug in de Emiraten ben.

De maand in Nederland is omgevlogen. Louis en ik hebben weer eens in lange tijd Pasen met de familie gevierd en we waren thuis voor de 26e verjaardag van zoon Kasper. De was me wat zeg, want in het restaurant waar we zaten kwamen we opeens de fameuze film regisseur Paul Verhoeven tegen. Zijn eerste en beroemde film was ‘Turks fruit’ en voor zijn laatste film ‘Elle’ heeft ie op 78 jarige leeftijd nog een Oscar gewonnen! Voor Kasper een extra feestelijke verjaardagsverrassing want hij is een enorme film liefhebber, zoals wij allen zijn. Hij heeft een leuk gesprek met de charismatische man gehad en er een foto van hen samen aan over gehouden. Hij zal er later met plezier op terugkijken dat weet ik zeker. En ik ook!

Wat staat die april maand toch bol met festiviteiten in Nederland. Het is voor mij 1 van de gezelligste en mooiste maanden van het jaar. De natuur doet z'n best en pronkt alom met het frisse groen en bloesem bomen en; we vieren Koningsdag. Helaas was Louis toen al weer retour maar dochterlief Jocelyn heeft er voor gezorgd dat haar moeder op Koningsnach swingend de nacht door ging!

Er was zelfs zo veel van doen in deze maand dat ik mijn vlucht terug naar de Emiraten een paar dagen heb uitgesteld omdat ik Kasper wilde zien stralen tijdens zijn TED talk aan de universiteit. Hij was uitgenodigd om een praatje te houden over fotografie. Een groot compliment mijns inziens want hij was de jongste van de genodigden welke allemaal prominenten uit de fotografie wereld waren. Bijvoorbeeld Jimmy Nelson, die internationale faam geniet met zijn foto’s van verloren volkeren in de wereld, of Paul Verhoef (de andere Paul!), een bekende foto journalist. Kasper wordt na het winnen van de Leidsche film prijs vorig jaar gezien als een deskundige op dit gebied. En dat is ie ook zo langzamerhand. Hij stond daar maar mooi voor een publiek met 300 man te spreken over zijn werk en ik kan niet anders zeggen dan dat ik ervan heb genoten.

Het was niet alleen maar jolijt in april. Als ik terugblik dan was het een maand van een lach en toch ook wel een beetje een traan. Ik ben naar de rechtszitting geweest om een goede vriendin te steunen wiens zoon in november slachtoffer is geworden tijdens een vechtpartij. Hij heeft 9 messteken moeten incasseren en heeft dit voor hem traumatische voorval op het nippertje overleefd. Het heeft veel indruk op me gemaakt. Het zal je kind maar zijn! De dader toonde weinig berouw en deed voorkomen alsof hij een ‘black out’ had gehad en niet meer wist wat hij had gedaan. Gelukkig prikte de rechter er dwars doorheen en heeft hij een celstraf van 48 maanden gekregen en ontvangt de familie een x bedrag aan smartengeld.

Verder was t niet eenvoudig om ons huis verhuurbaar te maken en de gedachte dat ik de komende jaren niet meer in ons huis zal wonen deed veel met me. Vorig jaar hebben we de hele huisraad uit Nigeria een plek gegeven en voelde het huis voor het eerst in jaren weer als een compleet huis. Elke kamer was gevuld met onze herinneringen uit de tijd dat we o.a. in Indonesië en Nigeria woonden. Nu heb ik elke kamer weer leeggehaald en had ik weer te maken met dozen, verhuizers, marktplaats en de kringloop. Dit keer liet ik bij vertrek een zo goed als leeg huis achter me. Zelfs de vijver was door een hongerige reiger leeggevist. Alsof we het met hem hadden afgesproken.

Fijn dat we een selectie van onze dierbare spullen konden onderbrengen bij de kinderen en bij goede vrienden. Als ik van de zomer weer in Nederland ben logeer ik in de Bed & Breakfast van deze vrienden en zal ik toch wat van mijn eigen spulletjes om me heen hebben. Dat zal een aparte manier van thuiskomen zijn!

De laatste zondagavond bevond ik me met dochterlief op het Scheveningse strand. We waren allebei wat gestresst maar kwamen al snel in een zen mode door de aanblik op de kalme zee, de ondergaande zon en het geroezemoes van de mensen om ons heen. ‘Dit is het’, dacht ik, 'ik moet streven naar meer van dit soort momenten’.

Ik vloog voor het eerst terug met 'Emirates’ airlines wat een ontspannen vlucht bleek te zijn. 'Ok, zo gaat ie goed’, dacht ik, sloot m'n ogen en op dat moment de april maand af.

[fionainvae]

LOL! Genoten van t gezelschap van dochterlief in onze zandbak!

[fionainvae]

Dochter

Ze is gekomen en gegaan, onze dochter.

Wat was het fijn haar hier te hebben en onze wereld in de zandbak even door haar ogen te zien. Wat heb ik genoten van haar originele commentaar op deze, voor haar nieuwe wereld.

We hebben veel gedaan in een te korte tijd, net zoals toen zoonlief hier was. Je wilt dat ze een goede indruk krijgen van dit ondoorgrondelijk land met z'n tegenstellingen. Als ze een 2e keer komen, hopelijk wat langer, dan stellen we een wat lager ontdekkingstempo in. Hoewel, onze familie kennende?!

Hoe dan ook, je krijgt zo'n land niet compleet gezien in een week tijd. Maar na een week blijft er toch wel een redelijke indruk achter dunkt me.

Met Kasper hebben we weer andere dingen gedaan dan met Jocelyn. Hij wilde meer ‘doen’ in de zin van activiteiten en Jocelyn wilde misschien wat meer aanschouwen. Dan trekt Dubai en alles wat het bied enorm. Deze stad staat haaks op welke stad dan ook in Nederland, waardoor het fascineert, zeker als je jong bent.

Ik heb weer veel van haar geleerd. Zo heb ik allerlei ketens van winkels en restaurants ontdekt waarvan ik het bestaan niet wist. Het blijkt bijvoorbeeld dat we de super handige Japanse Daiso supermarkt hebben. Deze winkel kun je vergelijken met onze Blokker, maar dan anders! Ook hebben we de Japanse Muji winkel hier gevonden, dat is een Japanse versie van Ikea met nog betere producten. En ook de Koreaanse ‘the Faceshop’ met betaalbare Koreaanse huidverzorgingsproducten. Allemaal winkels die we in Nederland niet hebben, net zoals onze favoriete Sephora waar we enthousiast werden van nieuwe trends in de lippenstift wereld! Niet van wereldbelang maar wel leuk! Toch handig zo'n dochter die zo veel weet. Onze telefoons zijn weer op orde doordat we er weer een handige app bij hebben, 1 van de vele 'must haves’ van nu.

Ook heeft ze ons wat waardevolle info over de Emiraten bijgebracht. Het lijkt alsof we in een perfecte, tolerante wereld leven. Maar ze heeft me erop gewezen dat ik voorzichtig moet zijn met wat ik vind, doe en schrijf. Daar ben ik me natuurlijk van bewust want ik ben immers een gast in dit land en respecteer vanzelfsprekend de waarden en normen die hier gelden. Evengoed kom ik uit het vrije westen en ben ik gewend kritisch te denken en m'n gedachten de vrije loop te laten. Dit is immers mijn blog. Ik heb even gedacht te stoppen met schrijven omdat ik me plotseling beperkt voelde maar doe het niet, want ik geniet er te veel van!

Terug naar dochterlief. Gelukkig heb ik in dit weekje gemerkt dat ik haar ook nog steeds het 1 en ander kan bij brengen haha!

[fionainvae]

Mijn bergen zijn paars

Misschien wist je het, misschien ook niet, maar schilderen is mijn passie. M'n doelen zijn gesteld en ik wil mooie, bijzondere en uitzonderlijke doeken maken. Ze mogen niet standaard of normaal zijn, nee ze moeten juist anders zijn dan anders. Schildert een ander de bergen in de steenkleur die ze zijn, dan schilder ik ze paars. Want zo zie ik ze; mijn bergen zijn paars.

De vraag die je je zelf mag stellen is voor wie schilder ik? Schilder ik voor mijzelf, maak en kies ik onderwerpen die ik inspirerend vind of hou ik rekening met wat een ander mooi vind? Als hetgeen wat je maakt ook is wat de ander mooi vind dan is dat natuurlijk ultiem. Maar vaak ben je wel bezig een compromis te sluiten en lever je in dat proces een stukje van jezelf in. Het lijkt de Nederlandse politiek wel!

Ik bevind me op dit moment in een situatie. Ik heb altijd in de luxe positie verkeerd dat ik kon schilderen wat ik wilde. Ik liet me inspireren door de vrouwen uit de landen waar ik op dat moment was, of ik schilderde de natuur en de bloemen, maar ik schilderde altijd datgene waar ik zelf 100% achterstond. Zelfs als ik werken in opdracht schilderde, dan waren het mijn werken, die ik met passie maakte.

Natuurlijk, het is prettig om doelmatig naar iets toe te werken. Het doel waar ik momenteel naar toewerk is de expositie in het prestigieuze Waldorf Astoria hotel. Ik heb een batterij ‘do’s en dont’s’ meegekregen want de familie die eigenaar zijn van het hotel hebben hun eisen pakket aan me meegegeven. Ik mag bijvoorbeeld geen vrouwen schilderen want dat zou aanstoot kunnen geven. Ik ben me er zo van bewust dat het verlammend werkt en ik realiseer me dat ik niet met de gebruikelijke passie aan het schilderen ben. Na de eerste explosie van de pauw die ik heb geschilderd ben ik aan het ploeteren.

Dus als je me benijd omdat ik mag schilderen, hier dan het nieuws dat er ook in dit vak ‘ups en downs’ zitten. Onzeker? Check. Kwetsbaar? Check. Stress? Check. Schilderen is een proces en de ene keer gaat het proces makkelijker dan de andere keer. En vergis je niet, t bestaat veelal uit discipline en hard werken.

Ik wilde een groot doek maken met witte bloemen maar heb het doek verschillende keren in de hoek gezet. Weg ermee! Uiteindelijk is het heel iets anders geworden waar ik ook wel blij mee ben.

Vandaag heb ik geheel uit mijn 'comfort zone’ bergen met kamelen geschilderd. Om toch mijn eigen stempel eraan te geven zijn mijn bergen zoals gezegd, paars geworden. Ik hoop dat iemand het mooi vind.

[fionainvae]

Opgelucht?

Inmiddels hebben we de 3e zandstorm achter de rug. De wind loeide gisteren als een malle en we besloten thuis te blijven om de boel in de gaten te houden. Toch wel wat geleerd van de vorige zandstorm! Als je naar buiten kijkt zie je de sporen van de sterke wind en de lucht is nog steeds gevuld met zand. Het ontbreekt me de moed om te gaan vegen, misschien straks.

We zien de beelden van Nederland waar het momenteel stralend voorjaarsweer is. Het zij jullie gegund! Een heerlijke tijd met ontluikende crocussen die de velden kleur geven. Ik hoor dat het bijna een feestje was om te gaan stemmen want veel mensen maakten er een uitje van en gingen na het stemmen een ijsje in het zonnetje happen. Het was ook een ongekende hoge opkomst dit jaar want meer dan 80% van de stemgerechtigden brachten hun stem uit.

We zeiden tegen elkaar dat dit ook onderdeel van onze ‘hardship’ is. Je staat namelijk aan de zijlijn van deze mijlpalen. Er komen nog meer mijlpalen aan die we zullen missen zoals het huwelijk van de zoon van oude vrienden, de verjaardag van andere vrienden die beiden 70 worden, en waarschijnlijk ook de verjaardag van dochterlief. En soms kan ik er tegen, soms heb ik behoorlijk moeite met m'n schizofrene leven.

Humor relativeert alles. We zijn een groot fan van Trevor Noah, die een comedy show heeft op YouTube. Het is een Zuid Afrikaan die het politieke klimaat in de VS en ook in de wereld, via een ongekend scherpe humor aan de kaak stelt. Nederland werd ook genoemd in het kader van onze verkiezingen en ik moest lachen toen hij het over de kapsels van 3 foute politieke leiders had. Trump, Boris en Wilders, ze zijn alle 3 blond en fout en de overeenkomst begint volgens Noah bij het kapsel! Opvallend is het wel haha!

Ik ben in ieder geval wel opgelucht met de uitslag. De populistische partij van Geert Wilders is gelukkig niet de grootste geworden. Het kleine landje heeft zijn 'statement’ gemaakt en de wereld heeft kunnen zien hoe we een vuist hebben gemaakt tegen een radicaal rechtse regering. Want Geert Wilders en de PVV zal niet regeren, dat heeft Mark Rutte, de leider van de grootste partij, de VVD, ons toegezegd. Nu is het afwachten hoe men feitelijk zal gaan regeren en dat hangt af van de formatie oftewel welke partijen er in de 2e kamer gaan komen.