fkolner

[fkolner]

Hoe 'digitaal' moet digitaal onderwijs zijn? Is Nearpod het antwoord?

In tegenstelling tot het analoge 'traditionele' onderwijs zorgt een digitale omgeving tot een geavanceerdere, snellere uitwisseling van informatie. Al veel slimme mensen (Puentedura, 2017; Mayer, 2001; De Smet, 2013) hebben al duidelijk aangegeven, dat het uiteindelijk om een complementaire toepassing gaat van de voorheen genoemde onderwijsvisies. Hoe zet je het dan in?

Als uitgangspunt voor digitaal onderwijs en een daaraan toevoegende leeromgeving, is het van belang dat de voordelen van het digitale ook ingezet worden. Een enkele toepassing van 'vervangende' of 'iets augmenterende' elementen betekent enkel het aankleden van het analoge met een 'digitaal jasje' (Puentedura, 2017). Het is belangrijk dat 'instante uitwisseling middels internet' een kernelement wordt in een digitale leeromgeving. Zoals voorheen al beschreven, komt Nearpod je hier aardig in tegemoet. De Collaborate Board en toch ook de docentgestuurde toepassing Open Questions zorgen voor het verbinden van leerlingen via een digitale app om zo feedback instant te projecteren per leerling in de les. Het 'ruimtelijke nabijheidsprincipe' en het 'modaliteitsprincipe', zoals Mayer (2001) het duur formuleerde, worden in de app ook toegepast. Informatie word in nabijheid met aantrekkelijke vormgeving en tekst gepresenteerd. De tekst zit in het beeld (de dia/slide van Nearpod) geïntegreerd!

Toch moet de charme van het analoge niet onderschat worden. Het docentgestuurde lesgeven heeft een duidelijke functie binnen Nearpod; er bestaat een 'teacher' en 'student' screen, waarmee de docent de aandacht van de leerling kan richten op het scherm achter de docent (idealiter een digibord/chrome cast). De leerlingen in de klas zijn daarbij niet meer gericht op hun medium maar zijn gefocust op het zendwerk van de docent voorin de klas. Het scherm op Nearpod zegt dan ook in het Engels: eyes up front!

Summa Summarum: Nearpod laat een toepassing van analoog docentgericht onderwijs in combinatie met kernelementen van het digitale onderwijs toe. Leerlingen interageren instant via verscheidene werkvormen binnen Nearpod, maar laten ook docentgestuurde elementen toe, waarin sturing in analoge vorm gewoon een plek kan krijgen.

Check hier het baanbrekende werk van Puentedura:

Of de voorheen genoemde principes van Mayer:

[fkolner]

Leuke dingen doen met Aardrijkskunde op de computer: maar hoe beoordeel ik dat?!

Dus, je hebt een thema dat gaat over Bevolking en Cultuur en je wil een digitale omgeving inzetten om dit te toetsen. Welke mogelijkheden kan je hier zien/inzetten?

Uiteraard kan Google Forms een mooi medium zijn waarin je duidelijke vragen in Quiz-format kan formuleren. Nog beter is de output van Google omtrent embedded data, die geproduceerd worden nadat leerlingen de toets hebben gemaakt. Het geeft je een Google-Sheets overzicht, wat handvaten geeft om een ietwat mathematische manier te hanteren om je toets te analyseren. Het bereken van P/A-waarden (hoeveel mensen een vraag wel/niet goed hebben en welke antwoorden het meest gekozen zijn) kan je veel zeggen over je vraagstelling en of het beoogde resultaat overeenkomt met de geproduceerde gegevens.

Toch had ik een grovere toepassing van Google Maps voor ogen, waarin leerlingen een culturele wandelroute maken. De wandelroute in Google Maps zou als foto in een document gekopieerd worden met een beschrijving per stop in de wandeling, zodat de leerstof adequaat verwerkt zou worden. Het betreft dan, dus, een groepsopdracht waarin leerlingen verantwoordelijkheden delen en tot een digitaal eindproduct komen.

Om onze grote vriend Puentedura toch erbij te halen, is het wel de vraag in hoeverre we hier niet spreken van een 'gedigitaliseerde analoge werkvorm'. Daar kan ons het SAMR-model bij helpen, dat Ruben Puentedura als handvat heeft opgesteld om onze mooie ideeën te kunnen inschalen van 'gedigitaliseerde analoge werkvorm' tot 'compleet nieuw geherdefinieerde werkvorm middels digitale middelen'.

Enerzijds kan gesteld worden bij de wandelroute dat we hier spreken van augmentation of modification, omdat Google Maps toch een hele nieuwe en geherdefinieerde versie is van een wegen/routekaart. Het is wellicht dé uitvinding van de eeuw, die alle faciliteiten en wegen voor alle mensen op de wereld toegankelijk maakt. Leerlingen zetten begrippen en leerstof in middels een 'geherdefinieerde landkaart'. Anderzijds: is het ook niet gewoon een opdracht die je op een landkaart uit 1998 kan uitvoeren? Ja, zeker, maar die locaties zijn natuurlijk niet meer up-to-date ;). Lang leve het internet, dus!

Hoe beoordeel je zo'n product nou eigenlijk dan? Beoordelen zou, naar mijn mening, het beste kunnen gaan naar de hand van een rubric, waarin per kolom een puntenaantal gekoppeld wordt met de te verwachten inhoud die bij dat puntenaantal hoort. Zo kan je aan het einde per beoordelingsonderdeel de punten optellen en heb je een totaal aantal punten waarmee je een cijfer kan berekenen. Ebbens & Ettekoven (2015) zullen je nog meer varianten kunnen noemen aan de hand van rubrics met schaalmetingen, maar nakijkwerk mag voor de docent uitgevoerd worden met een tijdsefficient middel (vóóral bij praktische opdrachten).

Het maken van zo'n rubric klinkt omslachtig, maar dit maakt het nakijken van grotere leerproducten overzichtelijker en leerlingen weten precies wat van ze verwacht wordt in het leerproduct. Een win-win dus!

[fkolner]

Digitaal onderwijs: lastige afwegingen

Onderwijs was voor mij altijd iets wat verbonden was met boeken en schriften. Werkvormen waren vaak wel leuk en interactief vroeger, maar verwerking vond meestal plaats in analoge middelen. Maar, poh, zijn er mooie middelen op de markt gekomen!

Zo is er @nearpod die een hele nieuwe wereld laat zien aan hoe interactief onderwijs een nieuwe dimensie kan creëren. Zo kan met het collaborate board voorkennis getest worden en ook exit-tickets vormgegeven worden. Kortom: de community of inquiry en de teaching presence worden op digitale wijze tot bloei gebracht en opnieuw gekaderd. Puentedura (2017) heeft al laten zien dat vooral de digitale uitwisseling, die het collaborate board zo mooi mogelijk maakt, een belangrijk onderdeel is in het modificeren en augmenteren van interactief lesgeven.